Ik ben laura, en gebruik soms ook wel de schuilnaam raar meisje.
Ik ben een vrouw en woon in Gent (belgië) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 22/12/1994 en ben nu dus 30 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sporten, chatten, gedichten schrijven, lol maken ....
ik ben een meisje van 12 jaar oud...
Anders is niet gek?
01-07-2007
drukke dag
Hallo iedereen, ik heb gisteren niet gepost, want ik had het erg druk. Maar het gaat best goed. Mijn vorige post was niet zo happy, maar daar ben ik al over. Je mag met sommige mensen over iets niet spreken en dan moet je dat respecteren. Gisteren heb ik veel op neopets bezig geweest, veel met HTML-codes en co, maar ik heb ook met (A) op msn gezeten, ik heb over haar en haar vriend gedroomd en ik hoop dat het tussen hen terrug goed komt.
Vandaag mag ik de handen uit de mouwen steken, want straks komt een vriendin en later mijn 2 nichten. Ik en mijn vriendin gaan helpen opdienen in de vrije basischool hier dichtbij, ter gelegenheid van 100 jaar parochie (ja, we vieren 2 keer feest) is het dorpsfeest. De mensen in het dorp kunnen in de school gaan eten en kunnen dan genieten van enkele artiesten. Voor de kinderen is er een rommelmarkt georganiseerd en mijn 2 nichten, mijn vriendin en ik hebben hier ook een kraampje. Verkopen zelf vindt ik minder leuk, maar de sfeer in het dorp is opperbest.
wanneer je denkt dat je echt iemand als steunpunt hebt, dan moet je opletten dat je die persoon niet teveel belast met jouw eigen problemen omdat het dan opeens terrug veel slechter kan gaan met die persoon. Iemand doet je dat inzien en dat komt soms hard aan, je wil dat wel verbergen, maar toch raakt het je. Nu heb ik een overgroot schuldgevoel en wil ik het liefst weg rennnen, domme dingen doen. Haat me zelf nu zo. Morgen een nieuwe dag, misschien is het dan beter...
Gisteren kon ik er niet zoveel zijn, want had een drukke dag. Ik ben naar jac geweest en heb van hen enkele tips voor het krassen gegeven, het eten gaat momenteel wat minder mijn gewicht is terrug wat gedaald. Gelukkig niet al te veel. Ik heb gister avond ook nog een gedicht geschreven, het lijkt een beetje op mijn vorige post, maar ik wil het hier ook neerzetten:
Het is tijd om de ogen te openen en de harde waarheid te zien. Om te beseffen dat je een probleem hebt en hulpbehoevend bent.
De muren van mijn veilige burcht zijn gevallen, het spel is gespeeld en de kaarten gelegd. De keuzes zijn gemaakt en de geheimen zijn opgedoekt.
Het hoofdstuk is afgesloten, het verleden begraven en het is tijd om door te gaan.
De strijd moet nog worden gelevert en de herrinneringen blijven, maar het moeilijkste deel van de weg is afgelegd.
Ik dwaal door de straat, er loopt een traan over mijn wang. De mensen kijken op, maar steken geen hand toe.
De hoop was ik bijna verloren, de put werdt dieper voor me gegraven. Ik zag het einde van het bos niet meer, deed domme dingen en leefde alleen maar met geheimen.
Maar soms schijnt terrug de zon, voel je de warmte om je heen. Op zo een dag open je de ogen, vormt een glimlach zich om je mond. Je voelt de kracht door je lichaam stromen en raapt al je moed bijeen. Je zoekt hulp, je legt al die geheimen bloot.
Iets waarop je steunde, valt opeens weg. De muur die je bouwde, stuikt ineen. Je klimt terrug uit de put en graaft hem toe.
Wanneer je zoiets doet, ben je trost op jezelf. Na regen komt zonneschijn, de zon dringt langzaam tot jouw eigen wereldje door en je krijgt het gevoel van gelukzaligheid
wanneer je denkt dat je een schitterende dag achter de rug hebt dan gaat het juist fout. Ik heb daarnet terrug domme dingen gedaan na zo een geweldige dag. Eerst snel 2 examens gemaakt, dan lol gehad met (la) op de bus. Toen ik thuis kwam heb ik even een strijd met mezelf gevoerd: ga ik eten of niet? Mijn ma kwam een uur later thuis, zij hoorde me uit en vond dat ik te weinig op had, een kiwi en 1 cracotje. Ze heeft snel belegd broodje voor me gemaakt en dat moest ik van haar helemaal op eten. Verder op de dag heb ik met een jac gepraat, ik moet een mailtje sturen en alles uitleggen en dan gaan ze een oplossing voor het krassen en eten zoeken. Ook heb ik na een lange tijd terrug met (l) gesproken, een leuke meid die ik ken van neo. Maar daarnet ging het fout, zonder het goed te beseffen heb ik gewoon een pen genomen en in mijn arm zitten krassen, nu nog dieper, het bloede. Nu haat ik echt mezelf, nou ja het deed deugd mijn verhaal is kwijt te kunnen.
wat er ook gebeurd, je moet door. Met een lach of een traan, het leven gaat door. de ene dag beter dan de ander, een tijd van plezier, een tijd van eenzaamheid. Je verstoten en alleen voelen, je opsluiten en een laag zelfbeeld hebben.
Maar na een tijd besef je, dat er mensen zij die om je geven en voor die mensen wil ik door met het leven.
hey iedereen, het gaat nu even slecht, ik voel me weer dik soms wel ik gewoon even mager zijn, mooi zijn. Een goede vriendin zei me mager maakt niet gelukkig dat hou ik in mijn achterhoofd, maar ik blijf me erg dik vinden. Mijn ouders hebben mij vandaag verplicht vlees te eten en nog allemaal ander spul, voor velen dood normaal, voor mij niet. Ik weet dat ik moet blijven eten, maar de gedachten blijven. Ik wil niet eindigen in het ziekenhuis met anarexia, maar ik wil wel gelukkig zijn. Nu kan ik even met mijn gedachten geen weg, ik wil me krassen, even het gevoel hebben dat alles ok is, maar dan sta ik weer verder van huis. Waarom is het leven is het leven zo ingewikkeld ?
dag iedereen, vandaag heb ik een vreselijke nacht achter de rug, gisteren avond heb ik meer domme dingen gedaan, deze keer nog dieper. Vandaag ontsmet ik de krassen al een hele tijd. Rustig geslapen heb ik ook niet, ik schoot vandenacht om 3 uur 40 min wakker. Er stond een oude man voor me, hij zei gelukkig niets. Ik was bang, heb me weggestoken onder de dekens en kon de slaap niet meer vatten. Om 6 uur uit mijnn bed snel alle krassen verborgen zodat mijn mama niet merkte dat ik me weeral heb gekrast
Mijn examen ging nog redelijk goed, zolang ik niet buis is het goed. Nu aarderijkskunde nog een groot pak, zal waarschijnlijk nachtwerk worden. Ik ben blij dat ik het even kwijt ben. Ik ga nu verder straks is mijn mama weer thuis
Hallo iedereen, welkom op mijn blog. Ik ben een meisje, 12 jaar oud. Ik heb deze blogsite van een vriendin door gekregen, het lijkt met leuk soms even mijn gekke gedachten kwijt te kunnen. Ik heb als bijnaam raar meisje genomen, want naarmate er meer berichtjes worden geplaats zal je wel merken waarom die bijnaam.
Vandaag: Het was weer eens een stille dag, de examens staan voor de deur. Morgen heb ik examen van wiskunde, ik ben eigenlijk blij dat het examens zijn, een tijdje weg van school zal me deugd doen, de gesprekken over het krassen even kunnen ontlopen, de starende blikken even kwijt. Ik heb vandaag ook veel gechat, het deed deugd met de operators te praten, ook daarnet kon ik goed met een meisje nog praten. Veel heb ik dus niet gedaan: studeren, eten, tv kijken en chatten. Mijn bericht loopt ten einde. Misschien tot morgen. groetjes het rare meisje
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
.
