Ik ben laura, en gebruik soms ook wel de schuilnaam raar meisje.
Ik ben een vrouw en woon in Gent (belgië) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 22/12/1994 en ben nu dus 30 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sporten, chatten, gedichten schrijven, lol maken ....
ik ben een meisje van 12 jaar oud...
Anders is niet gek?
21-06-2007
domme dingen
wanneer je denkt dat je een schitterende dag achter de rug hebt dan gaat het juist fout. Ik heb daarnet terrug domme dingen gedaan na zo een geweldige dag. Eerst snel 2 examens gemaakt, dan lol gehad met (la) op de bus. Toen ik thuis kwam heb ik even een strijd met mezelf gevoerd: ga ik eten of niet? Mijn ma kwam een uur later thuis, zij hoorde me uit en vond dat ik te weinig op had, een kiwi en 1 cracotje. Ze heeft snel belegd broodje voor me gemaakt en dat moest ik van haar helemaal op eten. Verder op de dag heb ik met een jac gepraat, ik moet een mailtje sturen en alles uitleggen en dan gaan ze een oplossing voor het krassen en eten zoeken. Ook heb ik na een lange tijd terrug met (l) gesproken, een leuke meid die ik ken van neo. Maar daarnet ging het fout, zonder het goed te beseffen heb ik gewoon een pen genomen en in mijn arm zitten krassen, nu nog dieper, het bloede. Nu haat ik echt mezelf, nou ja het deed deugd mijn verhaal is kwijt te kunnen.
wat er ook gebeurd, je moet door. Met een lach of een traan, het leven gaat door. de ene dag beter dan de ander, een tijd van plezier, een tijd van eenzaamheid. Je verstoten en alleen voelen, je opsluiten en een laag zelfbeeld hebben.
Maar na een tijd besef je, dat er mensen zij die om je geven en voor die mensen wil ik door met het leven.
hey iedereen, het gaat nu even slecht, ik voel me weer dik soms wel ik gewoon even mager zijn, mooi zijn. Een goede vriendin zei me mager maakt niet gelukkig dat hou ik in mijn achterhoofd, maar ik blijf me erg dik vinden. Mijn ouders hebben mij vandaag verplicht vlees te eten en nog allemaal ander spul, voor velen dood normaal, voor mij niet. Ik weet dat ik moet blijven eten, maar de gedachten blijven. Ik wil niet eindigen in het ziekenhuis met anarexia, maar ik wil wel gelukkig zijn. Nu kan ik even met mijn gedachten geen weg, ik wil me krassen, even het gevoel hebben dat alles ok is, maar dan sta ik weer verder van huis. Waarom is het leven is het leven zo ingewikkeld ?
dag iedereen, vandaag heb ik een vreselijke nacht achter de rug, gisteren avond heb ik meer domme dingen gedaan, deze keer nog dieper. Vandaag ontsmet ik de krassen al een hele tijd. Rustig geslapen heb ik ook niet, ik schoot vandenacht om 3 uur 40 min wakker. Er stond een oude man voor me, hij zei gelukkig niets. Ik was bang, heb me weggestoken onder de dekens en kon de slaap niet meer vatten. Om 6 uur uit mijnn bed snel alle krassen verborgen zodat mijn mama niet merkte dat ik me weeral heb gekrast
Mijn examen ging nog redelijk goed, zolang ik niet buis is het goed. Nu aarderijkskunde nog een groot pak, zal waarschijnlijk nachtwerk worden. Ik ben blij dat ik het even kwijt ben. Ik ga nu verder straks is mijn mama weer thuis
.
