Gisteren met de mama naar Clouseau 20 in het sportpaleis geweest. Het vijfde jaar op rij dat we er bij zijn. We hadden kei goede plaatsen. Voor ons was er een trap naar de uitgang dus konden we goed zien, zelfs als iedereen recht stond.
Vlak voor het concert begon, gingen alle lichten uit en werd het pikdonker in de zaal. Er is dan zo'n ontlading in het publiek, er wordt geklapt, gelachen geroepen en iedereen is héél uitbundig. Ik word daar altijd emotioneel van. Al die vreugde.... En als ze dan de eerste woorden zingen van het eerste liedje....waauw, dat geeft zo'n kick, ongelooflijk. Al snel merkten we dat we tussen droogstoppels waren beland...mensen die niet klappen, niet meezingen, niet rechtstaan, niet niks doen... Ik zeg niet dat je bij elk nummer moet staan shaken (zo was er wel iemand, een eenzame in de massa die nooit neerzat), maar ik kan me niet voorstellen dat het je helemaal niets doet. Ons mams en ik, wij stonden bij elk up-tempo-nummer mee te shaken, net zoals de rest van het sportpaleis, maar de mensen links en rechts van ons deden niks! Echt niks. Heel vreemd.
En je zou denken, na 5 keer heb je het wel gehad, maar niets is minder waar. Ze slagen er toch telkens in om er een geweldig concert van te maken en ik ben blij dat ik er ook deze keer bij was (net zoals die honderduizend anderen). Laat het volgende maar komen
Gisteren ook nog kerstkitschkiekjes genomen die nu te bewonderen zijn op mijn msn-myspace: elsgyselaers.spaces.live.com zeker checken! Ik heb hier bijna de kaap van 4000 bezoekers bereikt, zorg dat je er bij bent!
