Het was gisteren weer 'van dat'. 's Middags was de hoofdpijn op mijn stage al lichtjes komen aansluimeren. Ik hoopte hem te kunnen intomen met een zuig-dafalgan (jakkiebakkie). Helaas was het ijdele hoop, hij bleef hardnekkig hangen.... Ik hoopte dat het zou beter eens ik terug in de frisse lucht zou komen, maar het naar de bus wandelen was al een hele onderneming, en dan zwijg ik nog van de busrit zelf.
De lichten in de bus ergerde mij enorm, ik werd misselijk, viel even in slaap en kon zelfs de moed niet opbrengen om muziek op te zetten. Thuis dan ook ineens gecrasht in de zetel en de pianoles kon ik weer vergeten. Ik denk dat mijn leerkracht denkt dat ik niet graag kom ofzo... Maar hoofdpijn kan echt mijn leven lam leggen. Het is zo'n moeilijk te begrijpen kwaaltje. De ene dag kan ik er gerust mee rondlopen en negeer ik het aardig, en op andere dagen ligt mijn maag in mijn mond en staat mijn hoofd op ontploffen (zo ook gisteren). Ouder worden zou naar het schijnt wel een beetje helpen....
Daarstraks zat ik op de bus met een iets oudere man (waarmee ik wel vaker op de bus zit) en plotseling haalde hij een nagelknipper boven en begon doodleuk zijn vingernagels te knippen. Zo vreselijk vies! Bij het uitstappen zag ik een hele berg nageltjes liggen, jakkes! Zo iets doe je dus alleen maar in de badkamer, boven de lavabo of boven het bad, zodat je ze onmiddellijk kan wegspoelen.
