Oké Els, nog drie seconden en dan kom je uit bad....3.....2.....1.5....1....0.75............. En zo lag ik nog een kwartier te weken in bad. Een zalig, welverdiend bad na een lange werkweek. Ja, ook ik mag eindelijk zeggen: "ik ga het niet te laat maken, want er zijn ook mensen die morgen moeten werken!". Ik heb het gisteren bij Herman Van Veen nog gezegd. "Als hij maar niet te lang bist, want het is morgen vroeg dag". En hij bleef maar terugkomen, tot groot jolijt van zijn fanclub. Niet dat ik het niet fijn vond hoor, in tegendeel! Die man heeft "eine klokke von eine stimme", een stem zoals een klok dus! Zalig!
Toen ik daarstraks mijn stageplaats buitenkwam, kreeg ik ineens de overweldigende drang om iemand te knuffelen...om zomaar te verdwijnen in de armen van iemand. Ik fantaseerde er al volop op los dat mijn geliefde me zou opwachten na het werk en dat we dan samen in de schemering naar huis zouden wandelen. Ik zou hem vastpakken en zeggen dat ik hem nooit meer zou willen loslaten. dat gevoel heb ik nu wel. Als ik nu iemand moest kunnen vastpakken, ik zou hem nooit meer loslaten. Best wel een beangstigende gedachte. Mannen liggen helaas nog niet voor het oprapen. Misschien toch eens beter zoeken....
