Ons gezin bestaat uit een papa Plezier, mama Plezier, grote zus Plezier, broer Plezier en kleine zus Plezier. We stellen ons met Plezier aan jullie voor:
Papa Plezier houdt van in de tuin werken, verbouwen, auto's en van tijd tot tijd ook van stilte en rust (mwoehahahaha, daar moeten de kinderen Plezier dan eens hard om lachen ). Hij droomt ervan om ooit een eigen boerderij te hebben met de daarbijhorende lap grond/bosje.
Mama Plezier houdt van kinderen, gezond (op)voeden, is soms een klein beetje geitenwollensokkerig en droomt er eveneens van om ooit een boerderijtje te hebben met leuk stuk grond aan waar haar kleine Pleziertjes dan van hartelust in kunnen 'brakken' (ravotten).
Grote zus Plezier heeft eigenlijk een andere achternaam, maar what's in a name, we horen hier allemaal samen. Met haar enorme fantasie sleurt ze iedereen mee in de leukste, zelfverzonnen spelletjes. Ze speelt graag in haar elfenbos, met haar poppen, steekt geregeld een hele show in elkaar met haar kleine broer waarbij ze zowel de rol van presentator, zangeres, danseres, turnster, actrice etc. op zich neemt. Onze extraverte mie heeft er geen problemen mee om compleet onbekenden aan te spreken om iets gedaan te krijgen en haar uitbundig karaktertje sleurt iedereen mee in dat enthousiasme. Hooggevoelig op gebied van emoties (neemt deze razendsnel over van anderen en kan daar echt het hart van in zijn) en zintuiglijk erg sterk (erg gevoelig aan geuren). Ze is onze superster!
Grote broer Plezier is als de zon en de maan. Hij kan het ene moment het huis doorstuiteren en het andere moment superrustig aan het puzzelen zijn. Hij kan de mooiste treinsporen construeren, speelt het liefst van al in de tuin en is net als papa een handige harry in wording. Haalt met Plezier dingen uit elkaar en steekt ze nadien weer in elkaar. Is onze grote puzzelkampioen! Heeft het coolste, dikke,blonde haar ever! Niets zo leuk als door mijn mannetje zijn haren liggen woelen! Is hooggevoelig op lichamelijk gebied (verdraagt niet veel aanrakingen, snel overprikkeld door bijv. een vervelend naadje in zijn kous of broek). Hij is mijn manestraaltje!
Kleine zus Plezier is onze jongste telg en in tegenstelling tot grote broer veel rustiger van karakter. Maar zit het haar even tegen, kom je haar scherpere kantje tegen. Dit pittig dametje weet wel wat ze wil en hoe ze het wil , she's a real little lady. Ze houdt van knuffelen, 'kiekeboe' spelen, dicht tegen mama aan kroelen, kusjes geven, en tateren... Zij is ons zonnetje!
Starend naar de steeds vager wordende streep op mijn buik droom ik even weg in bad. Een jaar geleden was die streep nog erg duidelijk, nu ja... voor de spiegel toch, want zelf kon ik niet zo ver kijken met dat ronde tonneke. Het lijkt wel geleden van gisteren dat ik dat nieuwe leven voelde woelen, stampen... Ook al denk ik er met weemoed aan terug, ik herinner me ook nog goed hoe zwaar die laatste loodjes wogen. Hoe het elke nacht wel leek te gaan beginnen om dan vervolgens weer stil te vallen. Al drie weken liep ik rond met maar liefst 3 centimeter opening. De omgeving begreep er niets van, liep ik nu NOG rond? Ik begreep er zelf nog minder van en had er ook elke dag minder en minder zin in... NOG een Pleziertje erbij, NOG een mondje dat gevoed moest worden, vastgehouden, dat aandacht vroeg... Ging ons dat wel lukken? Was het nog niet druk genoeg? Hadden we nog niet genoeg aan ons hoofd? Gelukkig werden alle twijfels in een keer van de tafel geveegd op hét moment zelf. Na een vlotte onderwater bevalling van in totaal 3 en een half uur was het me echt wel duidelijk: een moederhart moet geen 'plaats maken' voor zo'n nieuw kleintje, het groeit elke keer een stukje waardoor geen enkel kuiken moet onderdoen voor het ander. Mijn jongste telgje werd 'met de helm op' geboren (de vruchtzak zat nog om haar hoofdje).
Mijmerend over deze prachtige bevalling word ik snel weer in het 'nu' geroepen. De middelste heeft kaka gedaan en ik moet zijn poep afvegen. Tja ... ook dat hoort bij het 'mama zijn' natuurlijk...