vandaag zijn me een aantal bijzondere zaken voor het eerst overkomen. Het begon deze middag, toen ik aankwam op de bibliotheek. Voor de eerste keer niemand bekend gezien, zo erg zelfs dat ik mij genoodzaakt zag te beginnen werken. Gelukkig kwam er al snel een vriendin op het toneel, waar ik iets later iets mee ben gaan drinken. Maar niet voor ik haar uit de nood had geholpen met haar computerslot. Je kent dat wel: een soort dun fietsslot om een laptop mee vast te leggen. Het was een slot met cijfercombinatie, en zulke sloten vergen altijd wat extra studie.
Toen we terug aan de slag gingen (op aandringen van de vriendin in kwestie), kwam ik een andere vriendin, voor het gemak C. (op request van de persoon zelf gebruikte ik haar halve initiaal ) genoemd. Voor de eerste keer moest ik zowaar aandringen om mee iets te gaan drinken. Meestal gaan de mensen meteen mee, maar bij haar moest ik nu toch even de druk verhogen.
Toen zij naar de les moest, ben ik terug naar de bibliotheek gegaan om er een groepswerk te starten. Voor de eerste keer werkte ik er tot ná vier uur! Ook voor het eerst kreeg ik van iemand, een zekere F., zonder omwegen gelijk op een door mij geopperd punt. Ik hoef jullie niet te vertellen dat het een grote shock voor mij was, gezien al mijn vrienden (uitgezonderd een zekere J.) en vriendinnen bijna automatisch partij kiezen tégen mij.
Om de dag te beëindigen heb ik voor het eerst openbaar vervoer naar huis (eerst een tram, dan de bus) genomen waarbij ik ben overgestapt. Niet heel bijzonder, maar wel op deze dag, natuurlijk (het cumuleert)!
zoals jullie al weten studeer ik, als alles goed gaat, dit jaar in juni af. Aldus vind ik het tijd voor een petite histoire uit het begin van mijn studiecarrière.
De professoren vonden het toen nodig om regelmatig een aantal, of zelfs veel, bladzijden uit hun cursus te laten vallen. Dit voornamelijk wegens tijdsgebrek. Uiteraard waren wij als studenten heel opgetogen omdat we de bladen konden wegschrappen. De methode hiervoor verschilde van student tot student. Sommigen doorstreepten het paginanummer: bijvoorbeeld 55, anderen zetten een kleine "0" voor het paginanummer, nog anderen zetten een fijne streep over hun ganse bladzijde.
Ikzelf hield er een iets "enthousiastere" methode op na. Ik zette zodanig veel strepen op mijn blad, dat de inhoud bijna niet meer te lezen was. Op zo'n manier dat men er met wat fantasie een abstracte kunst in kon zien. Deze methode kostte echter heel wat inkt, en al snel nam ik er een aparte pen voor. Niet veel later kreeg die pen een papiertje opgekleefd met daarop het opschrift DE SCHRAPPER. Bovendien had ik net vrij dure pen met een koker gekregen, waarbij de koker al snel ging dienen als aparte houder voor DE SCHRAPPER. Uiteindelijk raakte de eerste pen leeg, en moest ik een nieuwe zoeken (5 pennen geprobeerd! ), waar ik dan nog het lipje van moest afbreken om ze in de koker te krijgen.
Jullie kunnen je wel voorstellen dat DE SCHRAPPER snel een begrip werd onder de vrienden. Hierdoor werd het schrappen nóg leuker! Maar vooral wanneer ik té enthousiast werd in mijn schrappen, en 4 à 5 bladzijden te ver pas doorhad dat ik al lang moest gestopt zijn, was de hilariteit groot. Zeker omdat ik mijn bladen bijna niet meer kon lezen.
Nu is DE SCHRAPPER op rust, gezien we vooral eigen nota's moeten maken, maar ik hoop hem ooit door te kunnen geven aan mijn kinderen. Wat is er geworden van de eerste pen, hoor ik jullie al vragen. Deze werd vernietigd door een vriendin (M.) die er echt niet meer tegenkon, en zich móést uitwerken op die pen. It was viscious! Maar ze heeft nooit aan DE SCHRAPPER in functie kunnen raken.
Zo, dit was een kleine vertelling, waar er nog aan zullen worden toegevoegd. Ik hoop dat jullie het konden smaken, en zeg jullie:
) genoemd.
), waar ik dan nog het lipje van moest afbreken om ze in de koker te krijgen.
