ondanks, of net dankzij, mijn beperkte relatie- ervaringen, meen ik een degelijk zicht op de soorten relaties/koppels te hebben. Ik zou ze vandaag willen opsommen en kort toelichten:
Het velpon- koppel: ah ja, de soort die je nooit apart tegenkomt. Altijd en overal zal je beide partners tegelijk tegenkomen. Ze lijken onafscheidelijk te zijn: op elk feestje, in elke samenkomst onder vrienden zijn ze met twee. Het kan zelfs zo ver gaan dat ze steeds in 1ste persoon meervoud over zichzelf spreken: "We zullen dit doen", "we zullen daar naartoe gaan". Een special act: als ze dan toch eens opgesplitst worden (soms wel voor de volle dag ), wordt er telkens een scène uit één of andere oorlogsfilm nagespeeld waarbij de ene partner naar het front vertrekt en de andere niet weet of ze elkaar ooit nog terug zien.
metafoor: ze plakken aan elkaar
Meer dan ooit is hier het volgende van toepassing:
De titanic- relatie: één of beide partners denkt deze keer de relatie voor het leven te hebben gevonden. Hierbij nemen ze niet in rekening dat ze het nooit lang volhouden, en binnen de kortste keren ligt de relatie dan ook aan diggelen. Let wel: deze personen hebben al veel relaties achter de rug, waarbij ze telkens hetzelfde verklaarden.
metafoor: de titanic werd als onzinkbaar beschouwd, maar zonk al op haar eerste vaart.
Het knipperlicht- koppel (of niet- koppel): intussen een bekend fenomeen. Van zodra iedereen op de hoogte is dat ze samen zijn, moet men ingelicht worden dat het intussen uit is. Maar tegen het ogenblik men dat weet, is het weer terug aan. Zeer vermoeiend, niet in de laatste plaats voor de vrienden!
metafoor: het aan- uit gaan van de relatie volgt de interval van het knipperlicht.
De klimop- relatie: de partners zijn al sinds mensenheugnis bij elkaar, en zullen dat ook blijven. Iets opvallend voor jongeren, doch uiterst waardevol, mits het niet louter uit gewoonte is.
metafoor: zoals een klimop zich rond een boom draait, zijn ook de partners niet meer te scheiden. (een klimop is wel parasitair, dus de metafoor klopt niet helemaal, maar goed!)
Het romkom- koppel: het koppel dat steeds vanalles meemaakt, vaak het stomste eerst, en er toch altijd beter uitkomt. Het kan zijn dat het een soap is vooraleer ze samen zijn, of tijdens hun relatie. Maar ze menen het altijd goed, en het is steeds buiten hun macht om dat het gebeurt: de calimero's onder de relaties!
metafoor: net zoals een ROMantische KOMedie ontwikkelen de gebeurtenissen zich, en voor de vrienden is het duidelijk dat het toch goed afloopt.
De kolonie- relatie: een verschrikkelijk tafereel. De ene partne promoveert zich als heersende partij, en maakt van de andere de overbekende "sloef". Hoewel het zich later kan ontwikkelen, is vaak reeds bij of voor het begin van de relatie duidelijk dat de ene partner de andere zal verdringen. Hoewel het zo'n vaart niet altijd loopt (het kan ook in zachtere mate zijn), is het toch geen ideale situatie.
metafoor: de heersende partner gedraagt zich als koloniale macht ten opzichte van de andere. Indien het in minder sterke mate is kan men ook spreken van een dominion- relatie.
Het Victoria- Albert- koppel: de ene partner adoreert de andere, terwijl vice versa eerder sprake is van een zekere genegenheid, of zelfs uit opportuniteit. Daar waar men (volgens ondergetekende) geacht wordt voluit voor een relatie te gaan, houdt de ene partner toch voorbehouden, of reserves. Deze laatste gaat wel mee, maar niet volledig zoals de eerste. Dit verstoorde evenwicht zal leiden tot een breuk, of tot een vastgeroeste relatie (vaak omdat de eerste partner steeds voor de tweede blijft gaan).
metafoor: deze situatie kwam voor tussen queen Victoria en prins- gemaal Albert. Zij het dat Albert toch nog enigszins verliefd was, en uiteraard via Victoria een wereldrijk bestuurde.
Dit lijken mij de opvallendste categorieën te zijn. Er zijn er uiteraard vele gewone, die ik hier niet vermeld. Maar nogmaals: ikzelf heb amper ervaring, en spreek louter als criticus. Maar het blijft frappant hoezeer de categorieën gerespecteerd blijven. Welke de meest voorkomende is blijft voorlopig onduidelijk, maar misschien komt ook daar ooit nog wel een studie over.
deze categorie, creatieve levensinzichten, is humoristisch bedoeld. Ik plaats hier de boodschappen die niet ernstig te nemen zijn. In het kader van "er mag al eens gelachen worden" worden hier de teksten gezet die gezien moeten worden als uitgewerkte grappen. Gelieve deze ook zo op te vatten (incluis in uw reacties), en dan blijft het leuk voor iedereen!
onlangs voerde ik een discussie met een vriendin over de zin en onzin van de uitdrukking "je ligt in de bovenste lade/de bovenste verdieping". Als je deze uitdrukking verder uitwerkt, kan je ook zeggen "je ligt op de tweede verdieping", "je bent x aantal verdiepingen gezakt", etc.
Wat is het nut van dergelijke verdiepingen? Wel, ten eerste maakt het duidelijk hoe dicht/hoe ver een vriend van je af staat. Zo zullen de mensen in bv. de bovenste 10 verdiepingen als beste vrienden worden beschouwd, en daal je zo verder af tot kennissen, en zelfs vijanden (doorgaans genoemd de "kelderverdiepingen").
Doordat je deze duidelijke onderscheidingen hebt, kan je hen meedelen hoe goed bevriend jullie wel zijn. Daarenboven kan je hen duidelijk laten inschatten welk een repercussie bepaalde handelingen kunnen hebben (positief of negatief).
Stel dat een persoon N een persoon P beschuldigt van het hebben van een ego, zal P kunnen zeggen: dit kost u 10 verdiepingen. Evenzo zal P een persoon S correlatief kunnen laten stijgen doordat S bepaalde oplossingen voor bepaalde problemen aanbiedt.
Het is steeds moeilijk om mensen in vakjes te stoppen, en zeker als je op emotioneel gebied bezig bent. Daartoe kan je ook werken met groepen van verdiepigen: jij zit ergens in de hoogste 10, of medio de verdiepingen 50. Hoeveel verdiepingen telt de Tower dan, hoor ik je al vragen. Wel, dit is afhankelijk van hoeveel mensen je kent, en hoeveel onderscheid je tussen hen maakt.
Voor zij die eerder egalitair wensen te oordelen, bestaat er ook een cirkel- equivalent: stel u enkele concentrische cirkels voor, met in het midden een punt. Dit punt stelt de persoon zelf voor, en naarmate je meer naar de buitenste cirkels gaat, zal je minder dicht bij de persoon staan: over beste vrienden naar vrienden, naar kennissen, etc.
Het moet gezegd worden dat beide systemen in de grond gelijk zijn. Iedereen maakt dit onderscheid bewust of onbewust. Bij deze hoop ik dat het Tower- concept eindelijk algemeen aanvaard kan worden, en dat iedereen er verantwoordelijk mee omgaat. Het valt heus niet mee om te moeten horen dat je een verdieping bent gezakt! En als je iedereen in de bovenste verdieping zet, zal je geen ruimte meer hebben voor jezelf!
), wordt er telkens een scène uit één of andere oorlogsfilm nagespeeld waarbij de ene partner naar het front vertrekt en de andere niet weet of ze elkaar ooit nog terug zien.
Mijn beste lezers,
