Het is zover, het avontuur zit er al weer op! Zoals jullie kunnen lezen, ben ik goed aangekomen in België. Ik zal de blog in schoonheid afsluiten en vertel jullie nog over de resterende dagen.
Op woensdag was er nog steeds geen school, zoals vermeld in mijn vorige blog. Daphne en ik trokken toen naar Noel en Manja om nog snel even ons e-mails te checken en ik vulde ook nog snel mijn blog in. Daarna ging Daphne naar de kapper, voor een nieuw kapsel. Het duurde 5uur, ik vergezelde haar, anders zouden het waarschijnlijk 5 heel saaie uren worden!
Wanneer we terug thuis kwamen (bij de hutjes) haalde ik ons gekochte dvd's boven om iedereen zijn foto's samen te zetten, maar... De dvd's waren leeg (0 bytes beschikbaar). Na wat prutsen en klikken op allerlei knopjes, werd ik er nog steeds niet veel wijzer van! Ook Sara's mama nam een kijkje (ze kent er wat meer van) maar kon er niet veel aan doen... Uiteindelijk ging ik, verslagen, naar mijn bedje.
Op donderdag stond nog een bezoekje op het programma. We zouden een geitenboerderij bezoeken, 't zou de moeite zijn! We vertrokken te voet naar de bushalte en gelukkig, vandaag reed de bus. We reden richting stad naar de andere bushalte waar we opnieuw met de busmaatschappij TSR richting Kaya vertrokken. We zouden de Cabri van Loumbila bezoeken, een rondleiding krijgen in de geitenboerderij en een plaatje met geitenkaas eten. In Loumbila aangekomen, werden we ergens 'in de buurt van de Cabri' gedropt. Na een hele wandeling van meer dan een halfuur in de warme, bakkende zon, kwamen we eindelijk toe op onze bestemming. We vroegen eerst een verfrissend drankje om even te bekomen. Daarna vroegen we of we een rondleiding konden krijgen, dit was geen
probleem. We zagen een kotje met een pot in, en kregen uitleg dat de
geitenmelk daarin terecht kwam, gekookt werd, terug afgekoeld werd en in
een andere pot overgegoten werd. Ook zagen we verse geitenkaas. Daarna werden we richting 3 reuzenschildpadden geleid... en dat was de rondleiding. In het gras huppelden een tiental geiten, de anderen waren ziek en daardoor konden we niet veel zien... Alweer geen 'chance'! Een teleurstelling nabij, vroegen we snel de kaart om iets te eten we hadden de keuze tussen: een slaatje met koude geitenkaas of met warme geitenkaas. Daphne nam de koude geitenkaas, ik waagde me op de warme geitenkaas. Deze maaltijd was wel smullen, we waren tevreden. Nadat ons buikje gevuld was, trokken we terug richting Pan Bila.
In de vooravond namen we een douchke en zorgden we dat we klaar waren om 18 uur, want er werd een soirée Pan Bila georganiseerd voor het afscheid van Daphne en mezelf en voor de verwelkoming van de ouders van Sara. Om 18u kwam de schorpioenenman. Hij had een koffiedoos vol schorpioenen mee en die mochten we over ons laten lopen wanneer we een zakje verdovingsmiddel vasthielden. Het verdovingsmiddel (dat de schorpioenen roken) zorgde ervoor dat ze niet zouden bijten (prikken met de staart). Ik twijfelde even, maar toen ik die beesten zag lopen,met hun staart omhoog geheven, wou ik al niet meer... Enkele jongens en een meisje waagden er zich wel op, maar ik vertrouwde het net niet!
Wanneer de schorpioenenman weg was, gingen we aan tafel zitten (nadat we goed gecontroleerd hadden of er geen enkele schorpioen achterbleef). Noel en Natanja gaven een speech, Daphne en ik kregen een diploma toegereikt... En eerlijk gezegd, toen kreeg ik het even heel moeilijk, ik besefte dat dit prachtige avontuur bijna achter de rug was... Maar, al gauw begonnen de jongens te dansen, gevolgd door dansen van de meisjes en verschillende spelletjes. De sfeer was te opgetogen om na te denken aan het afscheid. Na heel wat dansen en vreugde genoten we van heerlijke spaghetti!
En na het eten, inderdaad... nog wat meer dansen! Het was echt een heel leuke laatste avond, echt de moeite waard!
Op vrijdag was het mijn beurt om naar de kapper te gaan, ik mocht 7u lang stilzitten (mijn haar is langer, dus moest ik 2u langer stil zitten dan Daphne)! Dat was niet gemakkelijk voor mij :p Rond 15u waren we terug en dan was het... valies-time! Ook deed Marlies een heel mooie geste, we kregen haar externe harde schijf mee, zodat we toch onmiddellijk konden genieten van al onze foto's wanneer we in België aan kwamen! Rond 17u nam ik nog een laatste douche, maar 't werd een Afrikaans exemplaar (lees: een emmer) want het water in onze 'tank' was op. Daarna deed ik mijn Afrikaanse kleren aan, net als Daphne. Ik ging nog even naar de jongens en de meisjes, 't was een raar sfeertje. Om 18u kwam Noel ons halen, de jongens en de meisjes hielpen ons met de bagage in de auto te laden. Er volgden heel wat knuffels en traantjes...
Ik zat met gemengde gevoelens: blij dat ik naar huis mocht, iedereen terugzien en vertellen over alles dat ik hier meegemaakt had. Maar langs de andere kant zou ik nu mijn verblijf na 7 weken achterlaten, waar ik me zo geamuseerd heb.
Het domeintje was prachtig, de jongens waren superlief, de meisjes vertelden honderduit, het contact met Sara en Marlies was super, soms leek het alsof ik hen al superlang kende... En nu zou ik dit allemaal achterlaten, dat deed ook eventjes pijn!
Na heel wat knuffels en tranen stapten we in de auto en zwaaiden we iedereen na... 't Was voorbij, ons avontuur...
Wel, dat dachten we, want op de luchthaven stond ons nog iets te wachten... Daphne en ik hadden Djembe's gekocht. Iedereen verzekerde ons dat we die gerust konden meenemen als handbagage, geen probleem... En dan hadden we ook nog 2 keer een valies die 23kg mocht wegen. Daphne haar valiezen zaten propvol, ik had nog veel plaats over, alles goed en wel tot ze plots onze twee djembes in het oog kregen. Die konden we dus niet meenemen!!! Eventjes voelden we het weer koken... we hadden het nog zo mooi aan iedereen gevraagd... Maar, nu moest er dus snel een oplossing gezocht worden... De djembes werden aan elkaar gehangen en telden als 1 stuk bagage. Daphne had geen plaats en kilo's meer over. Ik had nog plaats en kilo's over in m'n valiezen. Van m'n kleinste valies nam ik enkele dingen en propte het in m'n andere valies, totdat die 23kg woog. Mijn kleinste valies, die woog nog 8kg moest ik dan meenemen op het vliegtuig als handbagage, 't was even sukkelen, maar 't is dan toch gelukt!
We zaten daar wel 3uur op voorhand... Noel had ons afgezet, maar moest dan onmiddellijk door omdat het terug Charity was. We dachten dat die 3uur tergend traag gingen gaan, maar... het ging supersnel voorbij. En plots dacht ik ook iets... Ik had enkel de bovenste laag van mijn valies in de andere valies gelegd... Maar ik had nog drank in mijn handbagage... Drankjes die ik meenam als souvenir voor iedereen thuis... Ik werd er al een beetje verdrietig van bij de gedachte dat ik die zou moeten achterlaten... Maaaaaaaaar... De zakjes drank mocht ik meenemen, flesjes niet.. die konden breken... Ik was wat opgelucht dat de drankjes wel mee mochten en rond 21u30 kwam er een busje ons halen om richting ons vliegtuig te vertrekken...
Na nog enkele laatste smsjes naar het thuisfront en naar Marlies en Sara, steeg het vliegtuig op om 22u25! We kregen nog een avondmaal en toen gingen de lichten uit. Ik probeerde wat te slapen maar was 'too excited' om een oog dicht te krijgen. Ik luisterde wat muziek, liep wat rond in het vliegtuig, keek wat tv,... Om 4u30 kregen we een ontbijtje, maar ik kreeg nauwelijks een hap binnen, want een halfuur later zouden we landen!
Om 5uur was het zover, het vliegtuig raakte veilig de grond. Ik had praktisch geen last van mijn oren... een zeldzaamheid! Na de paspoortcontrole pikten we onze bagage op en toen sloeg ons hartje over... we zouden iedereen terug zien! Ik zag onmiddellijk mama, papa en Pieter staan en vloog hen in de armen! (ik bleef zelf in de doorgang staan, zodat ik eigenlijk in de weg stond van iedereen). Na heel wat knuffelen vertrokken we met zijn viertjes richting auto en reden we naar ons huisje in Kortrijk. Voor we aankwamen haalden we nog een ontbijtje in de bakkerij.
Thuis gekomen haalde ik m'n djembe boven en voerde een 'concertje' op. Daarna trok ik met mijn djembe naar boven en maakte ik Tim wakker! Daarna kwam hij naar beneden om samen te ontbijten. Na een tijdje rust zijn we op familiebezoek geweest. Het deed deugd om iedereen terug te zien. 's Avonds aten we nacho's, op aanvraag van mezelf! 's Avonds ging ik vroeg slapen en op zondag rond 12u werd ik gewekt door mama, ik verschoot van het uur en ging snel wat Belgische kost eten (steak friet). Daarna was het souveniertjes-tijd!
En vanmorgen was ik terug vroeg uit de veren om... naar school te vertrekken. 't Is weer allemaal begonnen, het drukke Belgische leventje!
Ziezo, dit was het dan! Dankje wel allemaal om mij op de voet te volgen, 't is leuk te weten dat ik zoveel volgertjes heb! :) Hopelijk vonden jullie het aangenaam om alles te lezen!
Groetjes,
Phoebe PS: Ik zet ook nog wat foto's hier op deze blog!
Dag iedereen,
Beste iedereen,
