Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Mijn buitenlandse ervaringen!
Mijn update en bevindingen...
27-04-2010
Sawasdee krub! (= goede morgen / goeien dag / goede avond in Thais)
Het vervolg op gisteren... Zoals jullie dus weten was ik uitgenodigd om mee op stap te gaan. In een dorpje op een kwartier van hier is het kermis voor de moment en daar mocht ik mee naartoe. Eens daar aangekomen wist ik direct dat het niet om een echte kermis zoals bij ons ging. Het is eerder een grote markt met een podium waar live muziek gespeeld wordt en wat kraampjes waar blikkenwerpen of vogelenpik op balonnen gespeeld worden. Er was ook een thaise film op een reuze groot scherm te zien. Na wat rondwandelen en het bezoek aan de tempel (budda) reden we door naar een bar op het strand. Zeer afgelegen maar gekend. Daar dronken we wat.
Gisteren, maandag 26 april was mijn eerste werkdag. De eerste week is eigenlijk een soort introductie ervaring. Ik ga langs bij elke manager of departementsverantwoordelijke die dan heel zijn departement uitlegd waardoor ik het hotel en de werking ervan beter leer kennen. Tussen die afspraken door zit ik aan mijn bureau waar ik mijn mails check, het nieuwsblad on line lees en deze teksten schrijf. Deze week zitten we met een lage bezettingsgraad waardoor ik daar meer tijd voor heb vermoed ik. Daarenboven zal dat veranderen wanneer ik ingelopen ben in mijn functie. Vandaag gaat hetzelfde schema als gisteren verder. Zo kreeg ik vanmorgen een rondleiding en uitleg over de super mooie spa van de spa manager mevrouw Suwanree. Manager of niet hier spreekt men elkaar aan met de voornaam of eventueel nickname. Alleen wordt er het woord Khun aantoegevoegd wat mevrouw/mijnheer betekent. Ik probeer intussen enkele Thaise woorden onder de knie te krijgen en de traditionele groet (= de wai) begint ook te lukken. De wai is eigenlijk een kleine buiging van het hoofd waarbij de handen plat tegen elkaar gezet worden en de duimen komen ter hoogte van de kin. Op welke hoogte de duimen moetten komen hangt af van de leeftijd enzoverder maar dat is onbelangrijk voor mij vertellen ze me. Ze zijn al zeer vereerd als een europeaan hun wai toepast. De thaise taal is volledig onverstaanbaar voor mij en zelfs het beperkte en raar klinkende engels vraagt wat tijd. Maar we verstaan elkaar uiteindelijk wel. Mijn collegas van laagste rang tot hoogste rang vallen wel heel goed mee, ze zijn vriendelijk en heel hulpvaardig. Respect voel je hier hard. Of je nu tot de lage bevolkingsklasse behoort of tot de hoge,of je bent buitenlander iedereen moet respect tonen. Dat kan ik afleiden uit de manier van doen en omgaan zonder het thais te verstaan.
Zaterdag zal mijn eerste vrije dag zijn. Wat ik dan ga doen is nog niet duidelijk. Zondag is de f&b manager haar vrije dag dus zal ik werken met de restaurant manager.Maar ik weet mijn eerste taak al. Ik moet dialoog voeren met het f&b departement om ze hun engels te laten oefenen.Dat is een taak dat ik zeker wil doen. Hun engels kan alleen verbeteren. Vanmiddag in de kantine zag ik Yves Leterme, Koning Albert en Herman Van Rompuy in het nieuws. Thais nieuws. Uiteraard heb ik er niks van verstaan meer het waren beelden van de eedaflegging dus ik vermoed dat het gaat over het ontslag van de regering. Het ontslag is nu definitief heb ik weten verstaan uit de artikels dat ik las op de site van het nieuwsblad. Straks na het werk ga ik voor een eerste keer zwemmen. We gaan naar het strand van Lamai een dorp op 10 minuten van het hotel. Weer iets nieuws ontdekken dus...
Waar moet ik beginnen?Zoveel meegemaakt de laatste vijf dagen en dat neerschrijven in een tekst. Dat is ook niet altijd gemakkelijk.En toch doe ik het met veel plezier want ik wil contact houden met jullie allemaal. Ik zal bij het begin van start gaan...
Donderdag 22 april 2010
Omwille van de vulkaanuitbarsting in Ijsland hield ik en men familie toen al enkele dagen het luchtverkeer in het oog om toch maar zeker te zijn dat mijn vlucht zou vertrekken. Alles zag er goed uit tot een bepaald moment op donderdag. Een bericht meldde dat mijn vlucht naar Helsinki gecanceled zou zijn. We belden verschillende keren naar de bureaus van Finnair in België en Finland maar tevergeefs want ze namen nergens op. De vlucht van vrijdagmiddag naar Helsinki ging volgens de site wel vertrekken. Dus bedachtten we het plan om vrijdagmorgen reeds naar de luchthaven te gaan zodat ik met die vlucht misschien mee zou kunnen.
Vrijdag 23 april 2010: De dag van mijn vertrek.
Vrijdagmorgen vroeg opgestaan en klaar om te vertrekken kom ik aan op de luchthaven van Zaventem. Daar ging ik me aanmelden bij de balie van Finnair om informatie te vragen over mijn mogelijkheden. Ik vroeg of ik eventueel met de middagvlucht mee kon in plaats van mijn gecancelde vlucht. Zonder veel woorden en na wat getokkel zei de baliebediende dat ik me mocht gaan inchecken. Een hele opluchting... Zo gezegd, zo gedaan, ik checkte in. Mijnheer, u hebt teveel gewicht in u valies. In mijn hoofd kwam een groot vraagteken op! Wat kan ik missen? Ah ja wat in mijn valies zat was enkel wat ik echt niet kon missen, de rest komt later in dozen. De valies terug van de band, de valies open en rommelen en zoeken, uiteindelijk wat spullen aan mijn zus gegeven voor mee in de dozen te steken en de valies kon ingecheckt worden. Ik kreeg twee boading passes en mijn valies werdt automatisch doorgestuurd naar de eindbestemming. Niet veel later stapte ik op het vliegtuig dat nog niet eens halfvol zat. Ik had twee stoelen voor mij alleen. Niet te geloven dat een vliegtuig niet vol zit na een week zonder vluchtten dacht ik bij mezelf.
Ongeveer 2,5 uur later was ik in Helsinki. Fijn dat ik daar al geraakt was maar die vroegere vlucht nemen zorgde er ook voor dat ik in Helsinki een achttal uur moest wachtten tot dat de vlucht naar Bangkok zou vertrekken. Wat doe je dan? De duty free winkels aflopen maar daar ben je zonder iets te kopen al snel door. Ok iets drinken en knabbelen... Niet veel later is ook dat gedaan. Gelukkig bestaan er rookruimtes op Helsinki Airport. Na het uitproberen van free internet op de luchthaven was ik wat gefrustreerd omdat het niet werkte. Ik zal hier aan een bar een wit martinike drinken. Het was lekker maar typisch voor luchthavens een veel te dure martini. Na wat rondwandelen en ronddwarelen haalde ik op een andere plaats toch nog maar eens mijn laptop boven en wonder boven wonder; het werkte. Om de vijf minuten werdt ik er weer afgesmeten maar bon dat zijn details natuurlijk. Rond 19uur heb ik dan gegeten op de luchthaven. The real American Cheese Burger volgens de kaart. Wel ik moet zeggen dat het misschien wel één van de beste cheeseburgers was dat ik ooit gegeten heb.Rond 20 voor 00uur vertrok de vlucht richting Bangkok. Deze vlucht zat ook niet volledig vol. Maar de meeste zetels waren bezet. Ik had veel geluk en kreeg een middenrij helemaal voor mij alleen. Dat wil zeggen vier stoelen. Dus ik een film gekeken terwijl ik iets dronk en de vluchtmaaltijd binnenspeelde. Daarna heb ik gebruik gemaakt van de vier zetels om te slapen... Dat is pas echt luxe. Uitgerekt kunnen slapen op een vliegtuig. Zzz zzz zzz...
Zaterdag 24 april 2010
Welkom to Bangkok... Via de transitroute ging ik door de douane en checkte ik me in voor de vlucht naar Koh Samui. Bangkok Airways heette me welkom in hun lounge. Nu daar is niet veel te zien hoor, een beetje koekjes, een tas koffie, fruitsap en water en je hebt het gezien. Na een tweetal uur wachtten vertrok ik richting de eindbestemming Koh Samui. Waar ik een dik uur later aankwam. Vanuit de lucht zag ik al dat het klopte wat ik gehoord had, wat ik gelezen had en wat ik gedroomd had: witte stranden, helder blauwe zee, palmbomen, zon en blauwe lucht, kortom: Welkom to paradise. Het beloofde vervoer was echter niet aan de luchthaven te bespeuren. Via een reisleidster die ik aansprak raakte ik in contact met het hotel die dan onmiddellijk een shuttle voor me opstuurde.
Bij aankomst in het hotel checkte ze me in voor een overnachting in a garden villa wat overeen komt met een standaard kamer. Maar waarom villa? Wel het hotel waar ik stage loop in een hotel waar alle kamers chalets zijn. Vandaar ook de naam Centara (=de keten) Villas Samui ( afkorting Koh Samui). Chic die kamer, echt af, onder de indruk werdt ik al verplicht om met de front-office manager en f&b manager te dineren.Niet veel later ging ik douchen en slapen.
Zondag 25 april 2010
Goed geslapen! Goed ontbijt! Warm weer! Vrije dag! Veel moet ik hier niet aan toevoegen, ik was tevreden. Later op de dag was dat minder het geval. Ik was intussen terrecht gekomen in het gebouw waar ik verblijf. Dat gebouw is redelijk var weg en ligt ergens op den buiten. Na wat uitpakken en steunvolle telefoontjes van het thuisfront ging ik toch eens buiten. Buiten waren mensen ping pong aan het spelen, aan het lachen en aan het zeveren... Voor dat te begrijpen moet ik het Thais niet machtig zijn. Vriendelijk zoals die Thaise mensen zijn begonnen ze ook met mij te communiceren. Ik voelde me op slag beter... Daarbovenop werdt ik uitgenodigd voor mee een stapje in de wereld te zetten.
Internet is voor het moment een moeilijke zaak maar dat komt wel snel in orde. Ik zet dit kort bericht op mijn blog om te laten weten dat ik goed ben toegekomen, het hier heel warm is en dat de eerste dagen wat zwaar zijn. Ik maak het hier goed en ben blij dat jullie me volgen... Zo snel mogelijk post ik een nieuw blogbericht met mijn ervaringen.
