Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Mijn buitenlandse ervaringen!
Mijn update en bevindingen...
16-04-2010
Mijn vertrek... Het komt dichterbij maar jullie mogen het op de voet volgen...
Hallo hallo,
Velen onder jullie weten het, beseffen het en beleefden mijn voorbije dagen en weken van nabij... Mijn buitenlandse stage op Koh Samui te Thailand start heel binnenkort. Vrijdag 23 april 2010 vertrekt mijn vlucht op Zaventem. 17u55 stijgt het vliegtuig op en zet koers richting Helsinki, Finland. Daar kom ik aan om 21u25. Rond twintig voor twaalf stijgt het vliegtuig richting Bangkok op. Door het tijdsverschil van 6 uur kom ik aan in Bangkok om 13u45. Plaatselijk is het dan reeds zaterdag. Om 16u35 locale tijd, hier dus 10u35 neem ik de vlucht Bangkok Koh Samui van Bangkok Airways. Bij aankomst omstreeks 17u40 locale tijd zou er vervoer verzorgd door het hotel klaar staan.
Ik wil naar het buitenland! Later werk ik in het buitenland! Buiten Europa wil ik aan de slag! België blijft mijn thuisland maar toch wil ik ergens anders werken! Deze zinnen of gelijkaardige uitspraken uit ik al een lange tijd. En toch verwachtte de mensen die mijn zus ook kennen dat zij eerst vertrokken zou zijn. Dat deed ze ook, een aantal jaar terug vertrok ze voor 4 maand naar Bodrum, Turkije. Ondertussen getrouwd met Tom woont ze hier in België met een blijvende drang. Vertrekken en het liefst naar Afrika. Haar droom komt heus wel, dat staat vast! En ik wens het haar toe
Vandaag is het mijn beurt zoals jullie hierboven reeds vernomen. Een droom wordt waarheid. Nooit had ik gedacht dat mijn eerste uitdaging in Thailand zou liggen en toch ben ik blij en nieuwsgierig. Ik dacht, ze zullen me naar Bangkok sturen of misschien naar Phuket of Pattaya Maar neen Koh Samui is waar je naartoe mag. Koh Samui? Nog nooit van gehoord. Waar ligt dat? Is dat bekend? Wat valt er te zien? Vragen suizen door je hoofd niet wetende wat te verwachtten.
Koh Samui is een eiland aan de oostkust van Thailand. Een vakantiebestemming die vooral in catalogussen van Frankrijk, Groot-Brittannië en Duitsland bekend is. Witte stranden, helder blauw water, veel hotels, een vakantieoord, tropische taferelen, een bruisend nachtleven, Mmm dacht ik bij mezelf, dat klinkt aangenaam Wat moet ik er gaan doen? Wel de Centara keten heeft je sollicitatie aanvaard in het hotel; Centara Villas Samui en je mag er een management stage gaan doen voor het departement Food & Beverage. Heerlijk vind ik dat Ik mag met eten en drinken bezig zijn, mijn passie en dat op een locatie dat zonder twijfel super interessant zal zijn. Wat een luxe
Nu maanden en weken later komt alles stilaan in orde en dichter bij. De motivatie en zin is er helemaal en daarom kijk ik er enthousiast naar uit. Mensen stellen me dan de vragen: Ga je België niet missen? Je familie? Je vrienden? Je werk? Je Uiteraard ga ik dat allemaal missen.
Mijn moeder ga ik missen omdat ik bij haar inwoon, voor de babbels, voor het steuntje in de rug, voor haar zorgzaamheid en voor haar persoon. Mijn zus en haar man ga ik ook missen omdat ik er steeds terecht kan, er eens tegen kan klagen, er hulp kan aan vragen en zoveel meer dat ik hier niet allemaal kan neerschrijven. Papa mis ik altijd omdat hij ver weg is, Memphis is nu eenmaal niet bij de deur. Ik zal verder verwijderd zijn van hem maar ook aan hem denk ik elke dag. Dat omdat hij me een duwtje in de rug geeft, omdat hij bereikbaar is indien nodig, omdat Mijn familie zal ik missen! Ook Marleen (vrouw van mijn vader) en Ronnie (de vriend van mijn moeder) zal ik om veel van deze redenen missen.
Naast mijn familie dank ik toch ook graag enkele andere mensen Marinella is daar een mooi voorbeeld van omdat ze me jaren lang steunde in mijn leerproces binnen de Horeca. Jaar in jaar uit werkte ik in weekends en vakanties voor haar en vandaag steunt ze me nog steeds.
Benny, een vriend die altijd klaar staat, waar ik voor heb gewerkt en die me steunt in de keuzes die ik maak. Raad en daad zijn voor hem geen probleem. Ook al de andere mensen die me steunen wil ik danken want zonder jullie allemaal zou het misschien nooit gelukt zijn.
4 maand, 16 weken of 1 trimester, het is geen eeuwigheid! En jullie zitten allen in mijn hart! Dus waar ik ook ben en waar jullie ook zijn, we zijn allen samen want de wereld is klein. Trouwens de tijd vliegt en ik zal snel terug zijn
Om jullie op de hoogte te houden van waar ik ben, wat ik doe en hoe ik dit alles ervaar heb ik deze blog aangemaakt. Uiteraard kan mailen ook maar dit lijkt me gemakkelijker.
