Hebben dan eerst vanop afstand nog een beetje zitten nagenieten van het unieke wat we net mogen zien hebben en nadat de batterijen volledig opgelqden waren zijn we dan vlug doorgereden want we wouden de zonsondergang toch nog ergens zien.. Eerste tussenstop was Little Sahara.. Zoals de naam al doet vermoeden is het een woestijn met zand, witter dan wit.. Niet echt iets speciaals eigenlijk, ware het niet dat het een woestijn is van ongeveer een vierkante km omgeven door niets anders dan groene tropische bossen.. Een klein wit vlekje te midden van prachtig groen. Strange, ma weer een ander natuurfenomeen.. Wordt nog nen groene jongen als het zo blijft doorgaan... Erna zijn we dan snel doorgereden naar de camping. Onderweg nog een sanctuary voor koala's tegengekomen, ma Stijn zei: "waarom zouden we betalen om koala's te zien als er ook in het wild rondlopen hier?" Waarop ik antwoordde: "zullen dan wel heel veel gelukkig moeten hebben"! Ma was blijkbaar echt wel onze lucky day blijkbaar want wie huppelde daar nog geen minuut later langs de kant van de weg? Inderdaad, een lief klein koala'tje.. Is schitterend om ze zo schoon te kunnen zien lopen in het wild en ook wel beke zeldzaam.. Want hebben hem dan gevolgd en in feite buiten wat rondhangen in bomen, wat eucalyptus eten en vooral heeeeel veel slapen doen die beestjes in feite niets.. Zo'n luxeleventje!! Erna dan onmiddellijk doorgereden naar de camping.. Eindelijk eens electriciteit, eindelijk eens warm en proper water, eindelijk eens ook een beetje luxe voor ons!! Na ons tentje dan opgezet te hebben zijn we dan doorgereden naar het puntje van het eiland om de Remarkable Rocks te zien bij zonsondergang.. Is een schitterende rotsformatie die gevormd is door erosie.. Alle rotsen apart hebben een speciale vorm gekregen door de wind en het water.. Waren daar de enigste mensen die nog rondliepen dus was echt wel schitterend. De andere mensen waren er blijkbaar niet echt zo verzot op om na zonsondergang nog te rijden. Ma ze weten echt niet wat ze gemist hebben.. Een prachtige zonsondergang in nog een fenomenalere omgeving!! Niet in woorden te omschrijven... Nadien zijn we dan heel voorzichtig teruggereden richting de camping om daar onder een schitterende sterrenhemel en bij het geluid van vele wilde dieren in slaap te vallen.. Wat kan een mens nog meer wensen om in slaap te vallen? Yep, indeed, had inderdaad Stijn maar al te graag willen inruilen voor de vrouw van mijn dromen dan!! Sorry Stijn, ma da zijn de wetten van de natuur eh.. Voor de rest komnen we wel super overeen!!
Zijn dan met grote voldoening verdergereden richting Seal Bay.. Dit is een van de plekken op het eiland waar wilde Australische Zeehonden aan land komen om te rusten, te spelen, te broeden, enzo.. Eens aangekomen hadden we de keuze om ze vanop afstand te observeren of om tot op het strand te gaan om ze van daaruit beter te kunnen zien?! Voor een keer hebben we voor duurdere optie gekozen en amai... Echt een van de verstandigste keuzes die we hier al gemaakt hebben In kleine groepjes konden we op het strand met de gids en vanop een 20-tal meter was het al een schitterend schouwspel om de zeehonden en puppies bezig te zien.. De oudere mannetjes al slapend, zich af en toe es uitrekkend of verrollend en de kleintjes als spelend huppelend over het strand.. Amazing!! Dan op gegeven moment zei de gids dat het af en toe wel es kon gebeuren dat een puppie nieuwsgierig werd en zou willen spelen met mensen.. Haar woorden waren amper koud of kwam daar al eentje afgestrompeld!!! Het beestje kwam tot op halve meter van ons, nieuwsgierig wat al die rare wezens deden op zijn terrein.. Van de presentatie van de gids kwam er dan niet veel meer in huis, want waren te geconcentreerd op het nemen van unieke kiekjes.. En achteraf gezien is dat echt wel goed gelukt!! Een onvergetelijk moment..
Na eerst al de nodige informatie te verzamelen zijn we dan stilletjesaan vanuit Penneshaw doorgereden richting Seal Bay. Aangezien we echter niet gehaast waren hebben we ruim de tijd genomen om rustig rond te cruisen langs de rode aardewegeltjes.. Dit bracht ons langs mooie landschappen en onze eerste echte pitstop was in een distilleerderij waar ze drank maakten van eucalyptus.. Leek ons een ideaal plekje om onze batterijen terug op te laden.. We zijn echter nooit aan het proeven toegekomen omdat onze aandacht te veel afgeleid werd door een klein baby-kangoeroetje dat ginds opgevoed werd als huisdier.. De mama was slachtoffer geweest van een ongeluk en dus werd het kelintje daar verder verzorgd.. Schitterend om zo'n lieverdje ne keer in je handen te kunnen hebben!! Ma als huisdier zou ik het waarschijnlijk toch niet echt zien zitten..
Sorry dat ik dit eiland in aparte delen neem, maar kan anders maar 1 enkele foto tonen en dat lijkt mij echt onvoldoende om het eiland te kunnen tonen in zijn volle schoonheid.. Sorry als het af en toe een beetje ongeordend overkomt! Voor meer foto's kunnen jullie ook altijd es kijken bij de blog van Jean of Stijn, ma zij zitten echter wel nog een beetje meer achter met hun verhalen.. Dus valt bij mij echt nog mee..
De volgende morgen waren Stijn en ik dan terug vroeg uit de veren om onze weg verder te zetten.. Na een korte tussenstop in Adelaide hebben we dan rond 18u de ferry genomen richting Kangaroo Island.. Spijtig genoeg konden we niet echt ver rijden diezelfde avond want de avond valt hier vroeg en rijden bij donker is niet echt aangeraden aangezien de vele kangoeroes en ander wild dat 's avonds de straten onveilig maken.. Dus hebben dan ons tentje opgezet aan Brown Beach. De volgende morgen zijn we dan rond zonsopgang opgestaan om naar het meest oostelijke puntje van het eiland te rijden om ver ginderuit te kunenn genieten van de mooie vergezichten op de oceaan en de vuurtorens.. Onderweg opnieuw veel kangoeroes tegengekomen, ma blijkbaar zijn ze een beetje cameraschuw want vooraleer je tijd hebt om nog maar je camera boven te halen zijn ze al terug verdwenen met de noorderzon.. Omdat we dan moesten wachten tot het infocenter zou openen hebben we dan nog een beetje rondgewandeld en op onze weg zijn we dan bij wonder een verdwaalde pingiun tegengekomen... Maar blijkt later dat het hier elke avond volzit met deze kleine pluizige diertjes, dus was niet echt zo verdwaald, enkel nog niet echt uitgeslapen waarschijnlijk..
Moet toegeven dat ik het de nacht na het duiken toch een beetje lastig gehad heb om in slaap te geraken.. De adrenaline heeft nog een paar uren door mijn lichaam gestroomd en de visjes en bleven maar voor mijn ogen voorbijflitsen. De dag erna heeft Anna Katrin ons dan nog meegenomen naar het National Park rond Mount Warning. Was weer een schitterende wandeling door het regenwoud enzo om dan vanboven op de berg te kunnen genieten van een uitzicht om opnieuw U tegen te zeggen.. Was wel afzien, ma de beloning boven was des te groter. Het weer was wel niet alles op een hoogte van 1600 meter, ma toch erg genoten. De volgende morgen hebben we dan afscheid genomen van Anna Katrin en zijn we bij het krieken van de dag vertrokken richting Sydney.. Na opnieuw een lange dag in de auto (ja, die afstanden hier zijn toch niet echt te vergelijken met wat we thuis af en toe moeten doen) zijn we dan aangekomen in Sydey waar we weer voor niets konden verblijven in het appartement van Richard (de ex-man van Marian, zie blog van Stijn).. Was echt een welkome verademing om es een avondje gezellig niets te doen en es op gemakske filmke te kijken.. De dag erna hebben we dan terug een beetje rondgehangen in Sydney en 's avonds werden we uitgenodigd op het feestej van Michelles verjaardag.. Was best gezellig en hebben ontzettend veel afgelachen, maar plekje was misschien beke te fancy voor ons budget om ons es lekker te kunnen laten gaan.. De dag erna was het dan voor de eerste keer een slechte dag.. We zijn vroeg vertrokken uit Sydney om terug naar Canberra te gaan. Eens aangekomen werden we terug ontzettend hartelijk verwelkomd door de ambassadeur en zijn vrouw en getrakteerd op een lekker Belgisch pintje.. Blijft toch heerlijk!!!! Maar dan kwam het harde afscheid.. Jean heeft namelijk besloten ons een tijdje te verlaten en op zoek te gaan naar werk... We hebben hem afgezet aan de hostel en zijn dan met zijn tweetjes stilletjesaan doorgereden tot net buiten de stad waar we ons een rustig plekske gezocht hebben en mogen merken hebben dat ons Beast ook dienst kan doen als slaapplaats.. De volgende dag (ondertussen al 14 dec) beloofde weer een lange te worden. Weer een ganse dag in de auto.. Maar doen het meestal redelijk op ons gemakske en nemen zeker ruim de tijd om dan ook af en toe es te genieten van alles wat onderweg gebeurt.. De eerste tussenstop was in Waga Waga, waar we een bezoekje brachten aan de grootste schapenmarkt van Australia! Nooit zoveel schapen samen gezien.. Ongelooflijk: 50.000 schapen en lammekes die verhandeld moeten worden.. Geestig om es mee te maken!! Onderweg zijn we dan nog enkele keren gstopt om te eten, te zwemmen (hebben hier geregeld gratis openbare zwembaden ), etc..
Vooraleer ik hier nog wat van ons laatste nieuwtjes laat weten wil ik eerst iedereen een Vrolijk Kerstfeest wensen en vooral een schitterend begin van 2007!! Wou dat ik erbij was om het samen met jullie te kunnen inzetten, maar beloof jullie dat ik het hier ook op gepaste manier zal vieren.. Drink er allemaal maar nen goeien voor mij ook en all the best voor de eindejaarsdagen!! En dat het beste van 2006 het slechtste van 2007 mag worden...
De volgende morgen zijn we dan bij het krieken van de dag vertrokken richting Bourke, ongeveer een 800 km landinwaarts (met banen waar zelf geen lichte bocht inzat, gewoon blijven rechtdoor rijden was de boodschap). Dit is al ongeveer in de woestijn en Bruce en Christine, de mensen waar we gingen verblijven waren dan ook ontzettend blij dat we hen wat verse groenten en fruit hadden meegebracht..
De mensen waar we verbleven hadden een boerderij waar ze kamelen, schapen en vee hielden.. En was niet zomaar een boerderijtje.. Ze bezaten een grond van zon 40.000 hectare!! Maar buiten werk was er echt niet veel voor handen.. De dichtste buren woonden op een kleine 25 km en de dichtste café was maar liefst 90 km verwijderd. Dus van een gezellig avondje uit ging er niet echt sprake zijn..
Maar gelukkig was er veel werk.. Elke dag stonden we op rond kwart voor 6 om dan Bruce en Christine te helpen met hun dagdagelijkse bezigheden..
Dus de komende week mochten we ons bezighouden met het vernieuwen van de omheining, wilde achtervolgingen en het vangen van schapen. Zelf lammetjes castreren behoorde tot onze taken.. En kan u verzekeren, een lammetje van ongeveer een jaar oud is niet meer zo gewillig om zijn mannelijkheid zo makkelijk op te geven ;-)
Ook de manier waarop ze daar leven is beke anders dan bij ons.. Douchen in bruin water, kikkers in het toilet enzo behoren tot de meest normale zaken ginder.. Maar heeft ook wel zijn charmes en hoort bij de cultuur van die mensen. And if it doesnt kill you, it makes you stronger!!
We hebben dan ook de ganse week veel en hard gewerkt, maar uiteindelijk werden we ook wel een beetje verwend..
Want zondag 3 december zou een echte verwendag worden.. s Morgensvroeg werden om de kamelen gestuurd en als 3 volleerde kamelenherders brachten we de beestjes (die zich verzameld hadden zon 7 km van waar we zaten) veilig thuis.. Dan maakten we een gezellig ritje met de camelmobiel doorheen wat meer en meer op de woestijn begon te lijken; ze hebben daar in geen 8 jaar nog es een deftig buitje gezien. Droog, droog, droog!!!
Nadien zijn we dan naar de restantjes geweest van wat ooit een rivier moet geweest zijn, maar wonder boven wonder: er zat nog leven in dat riviertje en zo belandden er s avonds lekkere, verse rivierkreeftjes op ons bord!! Mjammie..
En als hoogtepunt (en iets waar we in feite al een ganse week naar uitkeken) werden we dan meegenomen in Bruce zijn privé-vliegtuigje om eens gans zijn land over te vliegen.. Is echt een unieke ervaring op met zon vierzitttertje op te stijgen vanop een zandbaantje en dan meer dan een half uur op enkele honderden meters boven de grond te vliegen.. Is niet te beschrijven wat een gevoel je dat geeft.. Kippevel!!
Erna zijn we dan teruggekeerd naar de Hunter Valley, Broke waar we enkele dagen zouden werken op een olijvengaard! Stijn heeft hier eerder al 2 maand gewerkt, dus de ontvangst was weer hartelijk.. Marian, the lady of the house, houdt zich tijdens de kalmere periodes (periodes waarin niet geplukt wordt enzo) voornamelijk bezig met het maken van chutneys, relish, marmelades, etc. En als 3 koks waren we dan ook erg welkom..
Dus de lange waren rap gevuld.. Gelukkig mochten we ook nog geregeld ontspannen en een beetje zelf ons tempo kiezen.. Elke dag begon de dagtaak rond 7u om rond 5uur s avonds de riem af te gooien en ons lekker te ontspannen.. Een duikje in hun eigen meertje hoorde natuurlijk bij onze dagelijkse rituelen!! Really relaxing Ook lekker food stond elke avond geprogrammeerd..
Ondertussen ook af en toe es kunnen genieten van de schoonheid van de Hunter Valley, maar toch ook de negatieve kant van de natuur mogen aanschouwen. Want ongeveer 20 km van waar we verbleven woedden er fikse bosbranden en zelf van zon verre afstanden kon je de brand rieken en de rook zien.. Toch beetje beangstigend als je het mij vraagt?! Maar hebben het overleefd en is zelf nooit sprake van geweest dat het onze richting zou uitkomen.. Gelukkig!!
Als werkafwisseling hebben we dan ook es kort gaan helpen bij de dochter van Marian, Michelle en haar vriend die samen een kippenboerderij begonnen zijn.. Nooit zoveel kippen samen gezien.. (Hoewel die 2 kiekens waar ik mee op reis ben ook serieus kunnen kakelen zulle ;-) )
De vrijdag (24 november) zijn we dan begonnen met al ons gerief in te pakken want de dag erna zouden we alweer verhuizen.. Ditmaal naar de echte outback
Sorry voor de lichte vertraging bij het bijhouden van mijn blog, maar hebben ons een tijdje teruggetrokken in de minder bewoonde (en minder bekende) wereld!
Dus om verder te gaan.. De avond na onze receptie op de ambassade waren we dus uitgenodigd bij de ambassadeur en zijn familie voor ons laatste avondmaal in Canberra! Hadden een echt gezellige afsluiter van onze eerste werkopdracht..
De volgende dag zijn we dan s morgens vroeg terug vertrokken richting Sydney waar we uitgenodigd waren door Wayne en Angela. Een al ietsje ouder koppel, maar ontzettend sympathiek, die Stijn en Jan leren kennen hadden in Broke. Bij hen mochten we dan terug enkele nachtjes gratis verblijven om de stad zelf wat beter te verkennen. Zijn dan met de ferry vertrokken uit Manly om zo de stad en zijn skyline steeds dichter te zien komen met als absoluut hoogtepunt het moment dat je aankomt aan the Oprah House en the Harbour Bridge.. Echte juweeltjes!!!
Erna hebben we dan nog een beetje de stad ingetrokken met als belangrijkste passages Hyde Parc, The Rocks en de Botanic Gardens. Is prachtig om zoveel groen te zien in zulk een miljoenenstad!
Na deze stadswandeling zijn we dan doorgereden naar de andere uitkant van Sydney waar Wayne en Angela ons uitgenodigd hadden voor een concert van The Cat Empire, een ontzettend gekende groep in Australië.. En het mag gezegd worden: was schitterend en zelf op Belgische festivals zouden ze zeker de zaal aan het dansen krijgen!!
Dat was dan alweer onze laatste dag in Sydney (voorlopig, want moeten nog het een en ander zien hier)..
Hallo iedereen,
Maar blijkt later dat het hier elke avond volzit met deze kleine pluizige diertjes, dus was niet echt zo verdwaald, enkel nog niet echt uitgeslapen waarschijnlijk..
We hebben hem afgezet aan de hostel en zijn dan met zijn tweetjes stilletjesaan doorgereden tot net buiten de stad waar we ons een rustig plekske gezocht hebben en mogen merken hebben dat ons Beast ook dienst kan doen als slaapplaats.. 
Vooraleer ik hier nog wat van ons laatste nieuwtjes laat weten wil ik eerst iedereen een Vrolijk Kerstfeest wensen en vooral een schitterend begin van 2007!! Wou dat ik erbij was om het samen met jullie te kunnen inzetten, maar beloof jullie dat ik het hier ook op gepaste manier zal vieren..
