Als je ’s avonds op de top van een berg eindigt is natuurlijk het grote voordeel dat je de volgende dag mag inzetten met een fikse afdaling.. Het blijkt een redelijk rustige dag te worden met niet al te zware hindernissen en al snel bereiken we dan ook Cook’s Beach.. Ondertussen is het weer een beetje omgeslaan en heeft de zon moeten plaatsruimen voor een dikke wolkenlaag. Hierdoor beslissen we dan ook dat het genoeg geweest is voor vandaag en slaan we al snel een tentje op en maken we ons klaar voor een pittige Thai Noodle Soup.

Na de lunch laten we ons nog snel even verleiden tot een klein zwempartijtje, maar de temperatuur van het water doet ons al snel opnieuw in het zand bijten. Voor de rest van de middag doen we het wel heel rustig aan zodat we voor het goed en wel te beseffen al terug mogen eten. Maar opnieuw was het geen voltreffer (amai, mijn darmkes kregen het blijkbaar zwaar te verduren die dag) waardoor we beiden met een slechte smaak toch de dag mochten afsluiten..

03-02-2007, 12:45 geschreven door Peter  

Erna volgt dan een saaier stukje langs de Isthmus track. Slechts een enkele kangoeroe kan even onze aandacht trekken maar we kijken vooral vol spanning uit om eindelijk het strand van Wineglass Bay te kunnen bereiken. En of het de moeite blijkt te zijn!! Een ellenlang sneeuwwit strand waarop de helderblauwe zee zich met grof geweld neerploft..

We overwegen dan ook om hier ons tentje op te slaan… Maar aangezien het nog redelijk vroeg is en een cruiseschip een beetje ons zicht verpest besluiten we om toch nog even onze laatste reserves van de dag aan te spreken om nog voor zonsondergang de top van Mount Graham te kunnen bereiken.. Eens boven hebben we nog net genoeg tijd om ons tentje op te zetten (hoewel er niet echt een gepast plekje voorzien was, beetje te dicht bebost..) en iets te eten vooraleer we getuige mochten zijn van een prachtige sunset..

03-02-2007, 12:43 geschreven door Peter  

De volgende morgen waren we dan al terug vroeg uit de veren en na een uurtje waren we terug gepakt en gezakt om er de komende drie dagen weer op uit te trekken in het Freycinet National Park.

Dus snel ‘tot later’ zeggen tegen Kate en de kindjes (Scottie was even terug naar Hobart voor het werk) en na ons ingeschreven te hebben in het logboek konden we onze tocht te voet beginnen.

En zoals gewoonlijk begonnen we de dag met een snedig klimmetje: Mount Amos leek wel niet zo hoog, maar toch zaten er al verdraaid lastige en steile stukken tussen. Achter elke bocht hoop je eindelijk de top te zien, telkens met dezelfde teleurstelling; nog een klein beetje klimmen!?! Maar net als bij alle vorige klimmen werden onze inspanningen weer meer dan goed beloond.. De uitzichten van ginds boven waren alweer fenomenaal!! Hebben dan meer weer verkozen om boven onze wraps te verorberen alvorens te beginnen aan de spectaculaire afdaling. We zetten erna onze tocht verder langs de Hazards Beach Track van waaruit we schone panorama’s krijgen op de kustlijn van dit schiereilandje…

03-02-2007, 12:41 geschreven door Peter  

De volgende morgen hebben we es rustig de tijd genomen om terug een beetje orde te scheppen in de auto, want was blijkbaar beetje te lang geleden en beetje te druk geweest.. Erna zijn we dan doorgereden terug naar het internetcafé om een beetje up to date te blijven en jullie toch een beetje meer te vertellen over ons reilen en zeilen hier..

’s Avonds zijn we dan richting Federation Square gewandeld om daar op groot scherm de mannenfinale te volgen… Was een schitterende match, ma ook al mag de tegenstand nog zo sterk zijn, tegen Federer is blijkbaar niemand opgewassen dezer dagen.. Schitterend om te zien hoe die met zo’n eenvoud staat te tennissen…

Erna hebben we dan voor het eerst een bar gevonden die een beetje weg had van een cafeetje bij ons thuis.. Nog wat gezellig zitten bijbabbelen en vooral beke beginnen organiseren voor de komende dagen…

03-02-2007, 00:00 geschreven door Peter  

Het was echter maar een korte nachtrust want vanaf vandaag, 26 januari zullen we terug met zijn drietjes zijn… Om 8u moet ik Jean al gaan oppikken aan het busstation. Met zijn tweetjes zijn we dan eerst nog een beetje rondgetrokken in ’t stad en terwijl we onze koffie zaten te drinken zagen we dan de mooie verschijning Vaidisova nog passeren…

Erna zijn we dan Stijn terug gaan oppikken op het appartement en na een beke gezellig te hebben zitten kletsen beslissen we om nog een beetje de sfeer op te snuiven in Melbourne.. Want is vandaag niet enkel mama’s verjaardag, maar is hier ook nationale feestdag, Australia Day.. En de Australiërs zijn daar nogal fanatiek in!!

Samen zijn we dan afgesproken met 11 Belgen om samen ietsje te gaan eten en zo sluiten we deze lange dag af aan de oevers van de Yarra River..

’s Avonds mogen we dan nog een keertje logeren op de kamer van Juul (waarvoor hartelijk dank!!)..

De volgende morgen nemen we dan uitgebreid afscheid van de Verschraegens en wensen hen nog heel veel succes op hun verdere reis..

Wij trekken dan vol goede moed door richting Melbourne Park voor de grote vrouwenfinale. Hoewel ons Kim er niet bij is, nemen we toch nog snel de tijd om enkele spandoeken te maken om haar een riem onder het hart te steken.. Want na wat rondgebabbel blijkt echt wel dat de Australiërs haar ook gaan missen in het tenniscircuit…

Onderweg naar de Rod Laver Arena was het dan weer nog eventjes spannend want bijna de kaarten verloren. Maar uiteindelijk net op tijd in het stadion geraakt en ons opgemaakt voor hopelijk een spannende finale. Maar het bleek een grote ontgoocheling te worden! Zo sterk als Sharapova was in de halve finales, zo zwak was ze vandaag… Ze kon echt niets teweegbrengen tegen het powertennis van Serena en na ietsje meer dan een uurtje kon Serena al de beker in de lucht steken.. Haar speech was waarschijnlijk het beste wat we die dag al gezien hadden!?

Gelukkig konden we nadien nog genieten van de dubbelfinale bij de mannen en van de finale bij de jongens zowat we uiteindelijk toch nog enkele uurtjes tennis gezien hadden die dag..

03-02-2007, 00:00 geschreven door Peter