Als je s avonds op de top van een berg eindigt is natuurlijk het grote voordeel dat je de volgende dag mag inzetten met een fikse afdaling.. Het blijkt een redelijk rustige dag te worden met niet al te zware hindernissen en al snel bereiken we dan ook Cooks Beach.. Ondertussen is het weer een beetje omgeslaan en heeft de zon moeten plaatsruimen voor een dikke wolkenlaag. Hierdoor beslissen we dan ook dat het genoeg geweest is voor vandaag en slaan we al snel een tentje op en maken we ons klaar voor een pittige Thai Noodle Soup.
Na de lunch laten we ons nog snel even verleiden tot een klein zwempartijtje, maar de temperatuur van het water doet ons al snel opnieuw in het zand bijten. Voor de rest van de middag doen we het wel heel rustig aan zodat we voor het goed en wel te beseffen al terug mogen eten. Maar opnieuw was het geen voltreffer (amai, mijn darmkes kregen het blijkbaar zwaar te verduren die dag) waardoor we beiden met een slechte smaak toch de dag mochten afsluiten..
Erna volgt dan een saaier stukje langs de Isthmus track. Slechts een enkele kangoeroe kan even onze aandacht trekken maar we kijken vooral vol spanning uit om eindelijk het strand van Wineglass Bay te kunnen bereiken. En of het de moeite blijkt te zijn!! Een ellenlang sneeuwwit strand waarop de helderblauwe zee zich met grof geweld neerploft..
We overwegen dan ook om hier ons tentje op te slaan Maar aangezien het nog redelijk vroeg is en een cruiseschip een beetje ons zicht verpest besluiten we om toch nog even onze laatste reserves van de dag aan te spreken om nog voor zonsondergang de top van Mount Graham te kunnen bereiken.. Eens boven hebben we nog net genoeg tijd om ons tentje op te zetten (hoewel er niet echt een gepast plekje voorzien was, beetje te dicht bebost..) en iets te eten vooraleer we getuige mochten zijn van een prachtige sunset..
De volgende morgen waren we dan al terug vroeg uit de veren en na een uurtje waren we terug gepakt en gezakt om er de komende drie dagen weer op uit te trekken in het Freycinet National Park.
Dus snel tot later zeggen tegen Kate en de kindjes (Scottie was even terug naar Hobart voor het werk) en na ons ingeschreven te hebben in het logboek konden we onze tocht te voet beginnen.
En zoals gewoonlijk begonnen we de dag met een snedig klimmetje: Mount Amos leek wel niet zo hoog, maar toch zaten er al verdraaid lastige en steile stukken tussen. Achter elke bocht hoop je eindelijk de top te zien, telkens met dezelfde teleurstelling; nog een klein beetje klimmen!?! Maar net als bij alle vorige klimmen werden onze inspanningen weer meer dan goed beloond.. De uitzichten van ginds boven waren alweer fenomenaal!! Hebben dan meer weer verkozen om boven onze wraps te verorberen alvorens te beginnen aan de spectaculaire afdaling. We zetten erna onze tocht verder langs de Hazards Beach Track van waaruit we schone panoramas krijgen op de kustlijn van dit schiereilandje
De volgende morgen hebben we es rustig de tijd genomen om terug een beetje orde te scheppen in de auto, want was blijkbaar beetje te lang geleden en beetje te druk geweest.. Erna zijn we dan doorgereden terug naar het internetcafé om een beetje up to date te blijven en jullie toch een beetje meer te vertellen over ons reilen en zeilen hier..
s Avonds zijn we dan richting Federation Square gewandeld om daar op groot scherm de mannenfinale te volgen Was een schitterende match, ma ook al mag de tegenstand nog zo sterk zijn, tegen Federer is blijkbaar niemand opgewassen dezer dagen.. Schitterend om te zien hoe die met zon eenvoud staat te tennissen
Erna hebben we dan voor het eerst een bar gevonden die een beetje weg had van een cafeetje bij ons thuis.. Nog wat gezellig zitten bijbabbelen en vooral beke beginnen organiseren voor de komende dagen
Het was echter maar een korte nachtrust want vanaf vandaag, 26 januari zullen we terug met zijn drietjes zijn Om 8u moet ik Jean al gaan oppikken aan het busstation. Met zijn tweetjes zijn we dan eerst nog een beetje rondgetrokken in t stad en terwijl we onze koffie zaten te drinken zagen we dan de mooie verschijning Vaidisova nog passeren
Erna zijn we dan Stijn terug gaan oppikken op het appartement en na een beke gezellig te hebben zitten kletsen beslissen we om nog een beetje de sfeer op te snuiven in Melbourne.. Want is vandaag niet enkel mamas verjaardag, maar is hier ook nationale feestdag, Australia Day.. En de Australiërs zijn daar nogal fanatiek in!!
Samen zijn we dan afgesproken met 11 Belgen om samen ietsje te gaan eten en zo sluiten we deze lange dag af aan de oevers van de Yarra River..
s Avonds mogen we dan nog een keertje logeren op de kamer van Juul (waarvoor hartelijk dank!!)..
De volgende morgen nemen we dan uitgebreid afscheid van de Verschraegens en wensen hen nog heel veel succes op hun verdere reis..
Wij trekken dan vol goede moed door richting Melbourne Park voor de grote vrouwenfinale. Hoewel ons Kim er niet bij is, nemen we toch nog snel de tijd om enkele spandoeken te maken om haar een riem onder het hart te steken.. Want na wat rondgebabbel blijkt echt wel dat de Australiërs haar ook gaan missen in het tenniscircuit
Onderweg naar de Rod Laver Arena was het dan weer nog eventjes spannend want bijna de kaarten verloren. Maar uiteindelijk net op tijd in het stadion geraakt en ons opgemaakt voor hopelijk een spannende finale. Maar het bleek een grote ontgoocheling te worden! Zo sterk als Sharapova was in de halve finales, zo zwak was ze vandaag Ze kon echt niets teweegbrengen tegen het powertennis van Serena en na ietsje meer dan een uurtje kon Serena al de beker in de lucht steken.. Haar speech was waarschijnlijk het beste wat we die dag al gezien hadden!?
Gelukkig konden we nadien nog genieten van de dubbelfinale bij de mannen en van de finale bij de jongens zowat we uiteindelijk toch nog enkele uurtjes tennis gezien hadden die dag..
s Avonds moesten we dan nog op zoek naar een slaapplaats want alle hostels waren volboekt, maar in een parkje in de buitenwijken hebben we echt een prachtig plekje gevonden, schoon verstopt en erg rustig.. Gezellig!!
was vandaag weer niet speciaal heel veel, maar beter dan niets eh... Maar ik beloof jullie dat ik up to date ga geraken nog voor ik thuis ben!! En ja, dat is nu al binnen een 2-tal weken, dus ga er nu echt wel es moeten invliegen..
Maar kijk, ik laat zo rap mogelijk terug ietsje weten..
En ik ga inderdaad nog proberen genieten van mijn laatste weken hier..
Dikke kussen aan iedereen,
Mis jullie en tot dan
Peter
xXx
PS: Mama, ik hoop dat je mijn berichtjes goed ontvangen hebt, maar ook langs deze weg nog es een gelukkige verjaardag!!!
Zijn dan de volgende dag al terug vroeg wakker geworden en de oma heeft dan gans de familie mee uit wandelen genomen langs een zelfgevonden paadje door de bergen.. Jaja, wa nog een avontuurlijk madam zulle .. En ze wist blijkbaar nog goed wat ze deed ook want zijn dan uiteindelijk uitgekomen aan een baaike van waaruit je een schitterend zicht had op de vuurtoren van Tourville.. Magniefique!! Enkel jammer dat het weer die dag een beetje tegenzat . 's Middags is het dan weer een beetje verder opengetrokken en zijn we dan met gans de familie naar 't zeetje getrokken.. En met kinderen erbij heb je geen keuze he.. Je moet in het water en met ze spelen!! Ma was echt dolle pret!!! Eens terug thuis hebben we dan nog een beetje geluierd, kregen we spaghetti voorgeschoteld en 's avonds kregen we dan de taak om te babysitten op de kindjes en die van een vriendin.. Maar amai.. Nog nooit zo'n brave kindjes gekend.. En luisteren.. (vooral omdat ze wisten dat ze anders geen chocoladekoekje gingen krijgen ) Maar was es een speciale afwisseling tijdens onze reis..
Eens de was dan uitgehaald en proper opgehangen was (want inderdaad, als je uw was onmiddellijk uithaalt en schoon ophangt moet je hem nooit strijken ) zijn we dan nog es op ons gemakske tot aan het strand gewandeld.. Ginder hebben we dan nog genoten van de zon en zee om me dan toch te wagen aan een klein zwemmeke!! Beetje zeer koud, maar toch 100% genieten.. Eens thuis hebben we ons dan weer beziggehouden met een bbq'tje want wisten dat eens we terug zouden vertrekken op walks het weer zou gedaan zijn met lekker te eten 9ja, al dat voorverpakt eten is toch niet echt zo lekker ).. Dus was nu nog een beetje genieten zolang het kon.. En terwijl ons smaakpapillen nog aan het nagenieten waren van deze overheerlijke maaltijd werden ze alweer overhoop gehaald door een spelletje dat de kindjes ons wouden leren?! The Dice Game.. Komt erop neer dat er 6 verschillende etenswaren op een plateau liggen (3 lekkere, bijv. chocolade, frambozen, .. en 3 slechte tot heel slechte, bijv. rauwe paddestoelen, gepekelde ajuin, ..) en dat je dan moet gooien met de dobbelsteen.. En het aantal ogen geven weer wat je dan moet eten.. Het spelletje op zich viel nog mee, maar hebben ons vooral supergoed geamuseerd met de gezichtjes en reacties van de kindjes.. Was goddelijk om ze te zien wanneer ze iets moesten eten tegen hun zin!! Was wel een geestige manier om de dag af te sluiten!!
De volgende morgen ben ik dan toch met een beetje een slecht gevoel opgestaan.. Vannacht is blijkbaar mijn self-inflattable matje zijn eigen goesting een beetje gaan doen en nu staat er een superblaas op die alsmaar groter en groter blijkt te worden.. Dus wordt er eentje voor de vuilbak!! Dus uit noodzaak zal ik de komende weken de nachten moeten doorbrengen op 2 van die moesen matjes.. Niet echt plezierig.. Maar "if it doesn't kill you, it makes you stronger!!" 's Morgens zijn we dan allemaal samen vertrokken om samen met de kindjes es naar een van de mooiste baaien (en stranden) van Australia te gaan kijken.. De lookout is een uurtje wandelen en zelf de kleinste blijkt al dat wandelen makkelijk te verteren. En het uitzicht dat je boven krijgt doet je zelf vergeten dat je gewandeld hebt.. Want van hieruit krijg je een schitterend zicht op Wineglass Bay!! Eens boven nemen we kort even de tijd om alles eens te aanschouwen ma erna willen de kindjes al direct terug voort.. Hebben honger en dorst!! Wij vonden dit een beetje spijtig want kon hier nog uren zitten kijken naar deze omgeving!? Schitterend.. Eens thuis hebben we dan es volop de tijd genomen om in het reine te komen met onze was en onze plas, want zaten bijna door ons beste kleren heen..
Hier zijn we dan alweer om jullie nog een beetje op de hoogte te houden van mijn verdere avonturen in Tassie... Eens terug aangekomen op het vasteland hebben we dan al snel besloten om toch maar direct door te rijden richting Freycinet National Park! Na enkele uurkes over ruige baantjes komen we dan eindelijk aan in Coles Bay waar we weer met open armen ontvangen worden door Kate, Scottie en de kindjes!! Nog voor we goed en wel beseffen waar we zijn staan we al met een pint in de hand ons tentje op te slaan in de voortuin van hun vakantiewoningske.. De rest van de avond brengen we vooral door met een beetje te luieren en onszelf terug een beetje te organiseren na die 3 toch wel vermoeiende dagen.
Dat was het dan toch al terug voor vandaag hoor.. Vind voor mezelf dat het weer efkes genoeg geweest is! En ga der blijkbaar toch ooit geraken, geef me nog eventjes tijd?! Het enige probleem is dat er niet echt veel dagen zijn waar er in feite niets gebeurt, dus moet altijd evenveel blijven schrijven!!
Maar kan er best mee leven en komt ooit wel in orde!!
Onze schietgebedjes de avond ervoor hadden dus blijkbaar niet echt geholpen.. Want was 's morgens zelf nog harder aan het regenen dan de dag ervoor!! Gelukkig dat het de eerste dag schitterende weer was, want anders zouden we niet echt veel kunnen genieten hebben van Maria Island. Voor de laatste keer maken we terug onze rugzak bijeen en moeten we toch de regen trotseren.. Na enkele uren door de gietende regen komen we terug aan in Darlington, het piepkleine haventje.. Daar zoeken we een droog plekje op om rap onze lunch te verorberen en dan kunnen we eindelijk (na 3 lange en vermoeiende dagen) genieten van een zalig deugddoende douche!!
Om 4u hebben we dan de ferry teruggenomen richting het vasteland en zijn we dan doorgereden richting Coles Bay!!
De volgende morgen zijn we dan opgestaan en het weer was al compleet omgeslaan.. Hebben dan rap nog een brekkie genomen aan the French Farm om dan onze werg verder te zetten richting Haunted Bay, het meest zuidelijke punt van het eiland.. Was terug een redelijk lastige wandeling want is hier namelijk nooit vlak.. Constant op en neer met af en toe es een snedig hellingske dertussen.. Nie gezond en zeker niet omdat ik de laatste tijd zoveel aan sport gedaan heb !? En uiteindelijk is het dan ook beginnen regenen waardoor we genoodzaakt werden om op het einde nog een tandje bij te steken om toch niet te doorweekt aan French Farms hut toe te komen.. Daar hebben we dan wijselijk besloten om toch maar ons tentje niet op te zetten en gewoon op de grond van de hut te slapen. lagen dan tenminste droog ... Na ons avondmaal dan nog beke zitten kijken naar de kangoeroes die toch probeerden de regen te trotseren tot er plotseling nog volk kwam opduiken. Een raar koppel?! En werd helemaal compleet als diene pippo een stukje verdi ging beginnen afsteken op zijn viool... Uiteindelijk heeft hij zijn gejank dan toch opgegeven en konden we op ons gemakske de volgende dag tegemoet slapen!! Hopend op beter weer...
Na dit korte intermezzo werd het al bijna tijd om es te beginnen kijken voor een slaapplaats.. En na nog een korte wandeling zijn we dan aangekomen op Return Point, een soort schiereilandje waar blijkbaar ook de wombats en kangoeroe's zouden genieten van hun nachtrust?! Wel nog nooit zoveel problemen gehad met het opzetten van ons tentje. Aangezien we bijna aan de kust stonden was er daar een serieus windje... Niet evident, maar uiteindelijk zijn we er dan toch in geslaagd en bleek het echt een prachtig plaatsje om nog een beetje uit te rusten van deze toch wel lichtelijk zware dag en vooral een beetje na te genieten..
Jaja, enkele minuten nadat we de Painted Cliffs verlaten hadden omdat het water stilletjesaan terug begon te stijgen hadden we alweer prijs voor ons natuurdocumentaire... Een van de (bij ons) minder bekende nationale dieren van australia was er op wandel met haar klein baby'tje.. De wombat is namelijk ook een buideldier en konden mooi af en toe es glimpjes opvangen van het kleintje dat ne keer wou komen piepen welke 2 rare zijn slaapke wouden verstoren..
Na een beetje te zitten nagenieten en terug op krachten te komen met nootjes en cola (kwestie van zout- en suikergehalte toch beke op peil te houden) zijn we dan begonnen aan de met zijn momenten riskante afdaling.. Maar moesten een beetje het uur in de gaten houden want moesten tijdens laagtij al aan onze volgende tussenstop zijn, dus geen tijd te verliezen!! Zelf op vakantie is ons zelf geen rust gegund !! Na een tijdje langs het strand gewandeld te hebben zijn we dan eindelijk aangekomen aan de Painted Cliffs.. Deze cliff wanden zijn door wind en zee zo vervormd dat ze nu mooi uitgehouwde bankjes lijken die mooi beschilderd zijn (ja i know, was moeilijk af te leiden uit de naam ).. Ondertussen op het strand nog beke zitten zoeken naar een eventueel aperitiefhapje voor 's avonds maar buiten enkele krabkes en lege oesterschelpen was er niet echt ietsje te vinden.. Dus gingen het moeten stellen met onze gedroogde pasta uit pakskes?! Luxe..
Na dus de onvoorziene pauze leek het ons echt wel eens hoog tijd om toch es te beginnen wandelen als we nog ergens wilden geraken die dag.. Zijn dan maar begonnen aan de walk richting de top van Bisshop & Clerk.. In het begin leek het een mooie klim te worden, maar naar het einde toe begon het steeds zwaarder en steiler te worden! En wij waren dan op de koop toe nog es de enige 2 pippo's die zo zot waren om hun rugzak mee naar boven te slepen.. Maar na enkele uren zijn we dan boven gekomen en is toch maar weer es gebleken dat elke inspanning zwaar beloond wordt.. Amai nie.. Zo'n fameus uitzicht over gans het eiland en de kustlijn van Tasmanie.. Awesome !!!
's Avonds zijn we dan op t' gemakske doorgereden richting Triabunna vanwaar we de volgende dag de ferry zouden nemen voor een 3-daagse walk over het eiland.. Hebben dan 's morgens vroeg nog rap onze rugzak volgestoken met alles wat we nodig hadden om de komende dagen te overleven en om 9u30 was het dan zover. De ferry was lichtjes (150 man ipv 100?!) overboekt, ma was gelukkig maar een tochtje van 45 minuten. Om 11u zijn we er dan op ons gemakske aan begonnen.. En nog voor we de eerste 10 minuten gepasseerd hadden mochten we al een pauze nemen!! Hadden immers nog nooit zoveel kangoeroe's gezien en zeker nie allemaal samen.. Dus leek het een goed idee om er een korte foto- en filmreportage van te maken..
De volgende dag was het niet erg ver rijden om tot in het Tasman National Park te geraken.. Zijn dan onmiddellijk doorgereden naar Fortescue Bay van waaruit we begonnen zijn aan een walk tot aan Cape Hauy. Was een schitterende wandeling van enkele uren langs verschillende panorama's.. Was ondertussen terug veel beter weer geworden en door het klimmen en klauteren langs de kliffen stond het zweet ons al rap terug in de kleren.. Eens aangekomen aan de Cape was het een beetje scary om over de randen te hangen en te kijken naar de steile wanden, ma was de enige manier om een deftig zicht te krijgen op The Lanterns en vooral op de 150m lager staande "Totem Phole". Op de terugweg ws het vooral uitkijken voor beesten en beke letten waar je je voeten zette, want de slangen zijn in dit seizoen vrij actief.. En hebben geluk gehad, want hebben er ook 1 gezien. Eens terug aan de auto was ik wel te vinden voor een zwemke dacht ik.. Maar ofwel ben ik nogal ne koudlijder ofwel ligt Tasmanie echt wel te dicht bij Antartica want water was weeral om bijna te bevriezen.
De volgende hebben we dan gans de dag doorgebracht in Port Arthur.. Voor de Australiers is dit een van de belangrijkste plaatsen als het gaat om hun cultuur en geschiedenis. Hebben er dan ook nog niet zoveel aangezien de meeste delen van Australie pa ontdekt werden in de 17e eeuw.. Port Arthur is een plek die vroeger diende als gevangenis voor Engelsen die naar Tasmania verbannen werden omdat ontsnappen hier echt onmogelijk gemaakt werd.. Voor ons was het dus niet echt een schitterende ervaring qua cultuur (mede ook door het mindere weer konden we er niet echt van genieten).. Ma dankzij de schone landschappen wisten we zeker dat er nog veel te beleven ging vallen hier in Tasmania..
..
.
)
!!
