Tussen 7u30 en 8.00 uur zou men ons komen oppikken voor de eerste etappe naar Machu Picchu. Om 7 uur wordt er al aangeklopt. Tijd voor het ontbijt is er niet meer. Als we ons beklag doen bij de chauffeur krijgen we als uitleg dat er problemen waren op de weg. ?????????? Naderhand zal blijken dat dit het eerste incident was van een redelijk ongelukkige dag.
Het busje, met nog een achttal toeristen, voert ons via een klein dorpje (Santa Maria) naar nog een kleiner dorpje met de naam Santa Teresa. De chauffeur rijdt als gek over verharde, rotsachtige smalle weggetjes. In de bergen gaat het minder snel, maar het blijft niet ongevaarlijk. Ons pad voert door smalle valleien en langs akelig diepe en steile rotswanden. De natuur is hier weer indrukwekkend mooi. Beboste steile bergwanden, hoge scherpe pieken en dreigende, bijna loodrechte rotswanden. Het blijft fascinerend.
De kamikazerit eist zijn tol. Een hevige knal en achterband in flarden. Onze chauffeur is deze morgen zonder goede reden veel te lang in Cusco blijven rondtoeren en heeft geprobeerd de verloren tijd in te halen. We vernemen nu dat een aantal van onze passagiers een trein moesten halen in Santa Maria. Dat is nu helemaal uitgesloten en zij zullen verder te voet moeten. Wijzelf krijgen dan weer te horen dat een aantal items niet zijn begrepen in de prijs. Alles loopt een beetje in het honderd en iedereen is redelijk ontevreden.
Maar het was een mooie lange bergrit. En we blijven positief.
Na een slapeloze, nachtelijke busrit, komen we redelijk uitgeput aan in Cusco. Het is vijf uur in de morgen en we worden gedropt in een klein hostalletje. We moeten het doen met een hazenslaapje want om 9 uur hebben we al een afspraak geregeld voor onze volgende trip. Na deze afspraak en een laat ontbijt op de Plaza de Armas in een druilerig Cusco, beginnen we onze verkenningstocht.
Cusco stond bij de Inca·s bekend als het "Centrum van de wereld". De prachtige stad werd door de Spanjaarden gebouwd op de resten van Incatempels en -paleizen. Het hart van de stad is de Plaza de Armas. Het is aangelegd op dezelfde plek als het ceremoniële Huacapata, het oude centrale Incaplein. Aan twee zijden van de Plaza loopt de "Portal de Panes", een overdekte kloostergang die vroeger deel uitmaakte vaqn het Pachacutipaleis. De andere zijden worden ingenomen door de imposante Catedral en de Iglesia de la Compañia de Jesus. Het geheel wordt mooi ingekaderd door hoge heuvels.
Nog verder weg wordt Cusco omringd door bergen met toppen van meer dan 6.000 meter. Er zijn drie belangrijke bergketens: Urubamba, Vilcabamba en Vilcanota. In deze bergen rond Cuscozijn geweldig mooie tochten uitgestippeld die bijna allemaal leiden naar een of andere grote Inca-site.
Voorlopig beperken we ons tot wandelingen door de zeer mooie pittoreske straatjes. En op culinair vlak tot een lekkere mix van vers fruitsap aan een van de standjes op de overdekte markt. Morgen moeten we op tijd opstaan voor een alternatieve trek naar Machu Picchu. En we hebben veel slaap in te halen.
We nemen afscheid van onze vriendelijke gastheer en- vrouw en op de terugweg naar Puno houden we nog even halt op het eiland Taquile. Ook hier wordt toerisme een vaste bron van inkomsten. Mensen lopen in hun typische klederdracht (ten behoeve van de toeristen?) en er wordt vooral geweven en gebreid. Door de mannen. Inderdaad, enkel de mannen hebben het voorrecht de kleurrijke poncho·s, handschoenen, hoofddeksels etc... te vervaardigen. De vrouwen spinnen de alpacawol. Ons bezoek duurt slechts enkele uren, maar wij genieten vooral van de omgeving en de panoramische zichten over het meer. Rond vijf uur komen wij terug aan in Puno en pakken weer alles in voor ons vertrek naar Cusco. Een acht uur durende rit door bergen waar we niet veel van zullen zien. Deze nachtelijke verplaatsingen zijn handig want je verliest weinig tijd, maar het is al bij al lastig. Je mist ook een nacht slaap en dat zul je ·s anderendaags gevoeld hebben.
Om ongeveer 8u30 vertrekt onze boot naar enkele eilanden op het Titicacameer. Titicaca ligt op een hoogte van 3.800 meter. Het is een immense wateroppervlakte: 160 km op zijn langst, 60 km op zijn breedst wat een totale oppervlakte geeft van ongeveer 8.300 km. Of 15 keer het meer van Geneve. In het Aymara, naast Quecha de meest gebruikte taal om en rond het meer, betekent Titicaca "Rots van de Poema".
Ongeveer in het midden is de grens met Bolivië getrokken. Aan Peruaanse kant omringd door groene bergen van de Andes, aan Boliviaanse kant rijzen de besneeuwde toppen van de Cordillera Real op. Een schitterende omgeving.
Een achttal km uit de kust liggen de "Islas Flotantes de los Uros", de drijvende eilanden van de Uros-indianen. Deze mensen leven op zelfgebouwde rieten eilanden in zeer, zeer eenvoudige omstandigheden. Er zouden nog slechts een 500-tal Uros-indianen dit primitieve bestaan leiden. De enkele van de in totaal 48 eilandjes die we bezoeken geven meer de indruk nog enkel als toeristische attractie te fungeren. Er zijn zelfs al standjes opgezet waar je de plaatselijke "handicraft" kunt kopen, of zelfs iets kunt drinken. Ik heb het pas vier jaar geleden nog anders geweten. Maar het doet niets af van de speciale leefwereld en de moeilijke omstandigheden waarin op de niet toeristisch te bereiken eilandjes nog geleefd wordt.
Nog drie uur varen en we komen qqn op het eiland Amantani. Een groot, niet drijvend eiland waar we logeren bij een indianenfamilie. Deze mensen leven in zeer armoedige omstandigheden. Zij worden betrokken bij het toerisme wat zeker en vast een welkome aanvulling betekent van hun karig inkomen. De heer des huizes is ontzettend dankbaar en ontroerd wanneer we hem wat door ons afgedankte kledingstukken overhandigen. Er is niet veel nodig om de mensen hier wat geluk te bezorgen.
Op de top van het eiland, op een hoogte van 4.100 meter, liggen de oude tempels Pachamama (Moeder Aarde) en Pachatata (Vader Aarde). ·S Avonds bezoeken de laatste maar het is veel te koud geworden om er lang rond te hangen. Het avondmaal is net hetzelfde en net zo eenvoudig als het middagmaal. Vlees staat hier nooit op het menu want niet betaalbaar. Voor een keer vinden wij alles lekker.
Nog later dansen we samen met de eilandbewoners EN in hun folkloristische klederdracht de nacht in. De kou is vergeten.
Amantani, een schitterend kader dat wij morgen verlaten. ( Het was toch niet onze bedoeling om hier te blijven wonen.)
Dit is zo een overgangsdag die we benutten om Arequipa te verlaten en richting Puno te koersen. De bus die om 9 uur vertrok, heeft ons na 7 uur in Puno afgeleverd. We kunnen enkel nog een hostalletje betrekken en wat rondkuieren in het vrij oninteressante Puno. Deze stad is de uitvalsbasis voor Titicacameer en het wemelt hier van toeristen. Morgen worden we weer actief.
