Dertig dagen reizen door Peru was net genoeg om op een intense manier de klassieke route naar en door het zuiden van dit immense land af te leggen. Lima, Arequipa, Titicaca en Puno, Cusco, Machu Picchu, de Valle Sagrado, het zijn zowat de toeristische uithangborden van Peru. Wij hebben er nog een kleine week jungle kunnen bijnemen in Parque National Manu en nog enkele dagen ten noorden van Lima.
Maar Peru heeft zoveel meer te bieden. Er zijn nog tientallen interessante Inca en pre-Inca sites te bezoeken zoals Quelap nabij Chachapoyas, Chan Chan bij Trujillo, Caral bij Supe, Batan Grande bij Chiclayo, De Sican-cultuur en de Vallei van de Piramiden nabij Tucume, allen in het noorden. In het zuiden is er nog het prachtige Choquequirau, Vitcos, Espiritu Pampa, Tipon, de tempel van Raqchi.........................deze opsomming is zeer, zeer onvolledig.
Er is het prachtige, indrukwekkende Andesgebergte. Uitdagend en fascinerend. Heel het oostelijk gedeelte is jungle. Van Iquitos in het noorden tot Puerto Maldonado in het zuiden. Je weet niet wat je ziet en meemaakt.
Peru heeft alles: geweldige natuur, rijke cultuur, mooie steden, culinaire hoogstandjes. Wij hebben van alles geproefd en komen verrijkt terug. Voor wie volgend jaar niet weet waarheen, Peru is een aanrader.
Wij danken u voor uw aandacht en voor de - zij het karige- reacties.
We hebben in Lima een leuk hostalletje gevonden even buiten het centrum en op loopafstand van de Stille Oceaan. Dit is het paradijs in vergelijking met het hostal dat we pas hebben verlaten. Het bed was blijkbaar een vlooien-opvangcentrum want we zitten weer onder de rode vlekken en krabben ons weer te pletter.
We lopen gedurende een uur de Avenida Brasil af om in het centrum een aantal interessante gebouwen en plaatsen te bezoeken. Er is de mooie Plaza San Martin, de Plaza Mayor, de Catedral, het presidentieel paleis en het Palacio de Torre Tagle met zijn prachtige gevel en balkons. We laten ons rondleiden in de prachtige San Francisco kerk en bezoeken er ook het museum en de catacomben waar nog altijd de beenderen liggen van niet minder dan op zijn minst 25.000 mensen die hier in vroegere tijden begraven zijn.
Ook de Chinese wijk ontsnapt niet aan onze nieuwsgierige blikken en voor geen geld krijgen we er een lekkere lunch voorgeschoteld. Lima stad hoeft echt niet duur te zijn.
Na een hele dag stappen en slenteren keren we terug naar ons hostal. Het moeten niet altijd bergen zijn om ons moe te krijgen.
Ongeveer 200 km ten noorden van Lima en een dertigtal km landinwaarts, in een gebied dat veel weg heeft van een maanlandschap, hebben archeologen onlangs een van de belangrijkste vondsten van de laatste honderd jaar gedaan. De oude piramiden van Caral, naar aangenomen wordt de oudste stad van Noord- en Zuid-Amerika, hebben heel wat gevestigde veronderstellingen onderuit gehaald. Op deze plek zijn resten van beschavingen gevonden die wel vierduizend jaar ouder zijn dan die van de Inca's. De steneen ceremoniële bouwwerken van Caral waren al volop in gebruik honderd jaar voordat de grote piramide van Gizeh in Ëgypte gebouwd werd. Het complex beslaat ongeveer 150 ha. Er staan acht piramiden waarvan de hoogste 32 meter hoog en de kleinste 9 meter. Er wordt dagelijks met ongeveer 150 man gewerkt om het hele complex bloot te leggen en te reconstrueren. Deze stad werd gedurende ongeveer 500 jaar bewoond waarna de bewoners van toen de streek verlieten. Klimaatsveranderingen (droogte en onvruchtbare gronden) zouden aan de basis van deze verhuis gelegen hebben.
Wij lopen er samen met een gids ongeveer 2 uur rond in een blakende zon. We zien een immense site ontstaan die waarschijnlijk binnen enkele jaren een enorme toeristische attractie zal zijn.
Wij keren terug naar Huancho, pakken ons boeltje samen en vertrekken naar Lima. Het einde is in zicht.
We houden Chancay voor bekeken en trekken verder naar het noorden tot Huancho. Wij verwachten in een klein dorpje te belanden, maar Huancho is een redelijk groot centrum. Bovendien wordt er weeral feest gevierd. Het dorp of stadje bestaat 136 jaar en dat moet gevierd worden. Was het nu 135 of 140 geweest dan hadden we het nog begrepen. misschien vieren ze hier ook wel de halfjaren. In Peru wordt blijkbaar alles aangegrepen om te vieren en te feesten. Wij vrezen nu al voor onze nachtrust.
Het is de bedoeling om pre-inca sites te bezoeken (morgen) maar om de tijd te doden verkennen we de omgeving en laten ons in een colectivo naar Sayan rijden. Dit zou een door de tijd vergeten dorpje zijn,maar als we er aankomen zien we geen verschil met andere meegeëvolueerde plaatsen. Een maat voor niets dus en we keren na een uurtje terug naar Huancho.
Het Parque National Lomas de Lanchay ligt ongeveer 20 km van Chancay. Wij zetten ons langs de weg en worden al snel opgepikt door een bus die de juiste richting oprijdt. Wij worden gedropt waar een bord de weg naar het park aanwijst vanwaar we een uur moeten stappen tot de ingang. Lomas zijn een soort oases in de woestijn. Zowat de hele westkust van Peru is woestijngebied en de Lomas lijken ons al niet veel weelderiger. Er groeien kleine bomen en er is wat lage begroeiing waar vogels enige beschutting vinden. Volgens de boekjes zou je er vossen, herten en reptielen vinden, maar het enige wat we ontdekken zijn honderden vogels. Vooral tortels en godzijdank, heel vele mooie colibri's ontmoeten we op onze weg. Deze kleine, zenuwachtige vogeltjes bewegen pijlsnel van bloem naar bloem waar ze even blijven hangen en weer razendsnel verdwijnen. Ze zijn geweldig fotogeniek,maar laten zich maar zelden vangen of verleiden tot.
We wandelen er zowat zes uur rond door heuvelachtig en mooi landschap. Rond drie uur hebben we het geluk dat er weer een bus stopt die ons terugbrengt naar Chancay.
Inderdaad, het is al maandag en we zitten nu in Chancay, een redelijk dorpje in de woestijn en langs de kust. Bedoeling is om de Reserva National Lomas de Lachay te gaan bezoeken. Meer daarover morgen. Nu zijn we eventjes moegereisd.
We hebben beslist om, ietwat tegen onze zin, Cusco te verlaten en door te reizen naar Lima. Het wordt een lange nachtelijke busrit van 20 uur (vertrek om 2 uur in de namiddag en aankomst in Lima op maandag om 10 uur in de voormiddag).
We hebben niet veel zin om in Lima te blijven rondhangen en laten ons per taxi naar een busstation brengen waar we weer een bus nemen die ons ongeveer 65 km ten noorden van Lima brengt.
We zitten nu al in een andere dag, ze vliegen voorbij.
We pakken ons boeltje in en vertrekken terug naar Cusco. We zien op onze terugweg weer slingerapen en vooral de Golden-Headed Quetzal. Deze prachtige vogel is bijzonder schuw en quasi onvindbaar. Wat verder nog een aan de Quetzal verwante prachtige rood-blauwe vogel. De naam ontsnapt mij maar ik noem deze ontmoeting een hoogtepunt in Manu. Wegens wegverzakkingen moeten we een omweg nemen en passeren kleine, arme dorpjes. Het leven in deze bergen moet onnoemelijk hard zijn. De huisjes waarin de mensen wonen zijn armoedig en vuil. De mensen zelf, die we nu uit de bergen zien terugkeren met hun schapen en/of enkele koeien, lopen gebukt onder sprokkelhout waarmee zij straks hun huisjes zullen vullen met rook. Het is maar waar je geboren wordt.
Na een hobbelige, vermoeiende reis komen we tegen acht uur terug in Cusco aan.
Na een verwarmende douche, nemen we de tijd om onze gehavende lichamen te verzorgen. We zitten onder de beten en onze benen en onderrug staan gezwollen. De jeuk is niet te harden. Het worden lastige dagen.
Het is onze laatste dag in Manu en we vertrekken weer vroeg om een inheems dorpje te bezoeken. De mensen leven hier nog echt op het ritme van de natuur. Het gaat om een 80-tal gezinnen die leven van wat zij zelf kweken. Dat zijn aardappelen, mais en de vruchten die op de bomen groeien. Visvangst vervolledigt het menu. Zeer eenvoudig.
Wij varen verder tot aan een natuurlijke warmwaterbron waar wij even genieten van het zwavelrijke, hete water en de talloze mooie vlinders die er rondfladderen.
Na een eenvoudige lunch in de natuur, beginnen we aan een lange wandeling door prachtig woud. Op de terugweg -Linda en ik lopen een beetje voorop - komen we bijna in botsing met een slapende boa. Een groene boomslang die opgerold en bijna onzichtbaar over het pad hangt. We konden ze echter net op tijd opmerken.
Nu moeten we stroomopwaarts terug naar de lodge en zien nog ettelijke mooie vogels en weer capibari. Een mooie afsluiter.
