Om ongeveer 8u30 vertrekt onze boot naar enkele eilanden op het Titicacameer. Titicaca ligt op een hoogte van 3.800 meter. Het is een immense wateroppervlakte: 160 km op zijn langst, 60 km op zijn breedst wat een totale oppervlakte geeft van ongeveer 8.300 km. Of 15 keer het meer van Geneve. In het Aymara, naast Quecha de meest gebruikte taal om en rond het meer, betekent Titicaca "Rots van de Poema".
Ongeveer in het midden is de grens met Bolivië getrokken. Aan Peruaanse kant omringd door groene bergen van de Andes, aan Boliviaanse kant rijzen de besneeuwde toppen van de Cordillera Real op. Een schitterende omgeving.
Een achttal km uit de kust liggen de "Islas Flotantes de los Uros", de drijvende eilanden van de Uros-indianen. Deze mensen leven op zelfgebouwde rieten eilanden in zeer, zeer eenvoudige omstandigheden. Er zouden nog slechts een 500-tal Uros-indianen dit primitieve bestaan leiden. De enkele van de in totaal 48 eilandjes die we bezoeken geven meer de indruk nog enkel als toeristische attractie te fungeren. Er zijn zelfs al standjes opgezet waar je de plaatselijke "handicraft" kunt kopen, of zelfs iets kunt drinken. Ik heb het pas vier jaar geleden nog anders geweten. Maar het doet niets af van de speciale leefwereld en de moeilijke omstandigheden waarin op de niet toeristisch te bereiken eilandjes nog geleefd wordt.
Nog drie uur varen en we komen qqn op het eiland Amantani. Een groot, niet drijvend eiland waar we logeren bij een indianenfamilie. Deze mensen leven in zeer armoedige omstandigheden. Zij worden betrokken bij het toerisme wat zeker en vast een welkome aanvulling betekent van hun karig inkomen. De heer des huizes is ontzettend dankbaar en ontroerd wanneer we hem wat door ons afgedankte kledingstukken overhandigen. Er is niet veel nodig om de mensen hier wat geluk te bezorgen.
Op de top van het eiland, op een hoogte van 4.100 meter, liggen de oude tempels Pachamama (Moeder Aarde) en Pachatata (Vader Aarde). ·S Avonds bezoeken de laatste maar het is veel te koud geworden om er lang rond te hangen. Het avondmaal is net hetzelfde en net zo eenvoudig als het middagmaal. Vlees staat hier nooit op het menu want niet betaalbaar. Voor een keer vinden wij alles lekker.
Nog later dansen we samen met de eilandbewoners EN in hun folkloristische klederdracht de nacht in. De kou is vergeten.
Amantani, een schitterend kader dat wij morgen verlaten. ( Het was toch niet onze bedoeling om hier te blijven wonen.)
Dit is zo een overgangsdag die we benutten om Arequipa te verlaten en richting Puno te koersen. De bus die om 9 uur vertrok, heeft ons na 7 uur in Puno afgeleverd. We kunnen enkel nog een hostalletje betrekken en wat rondkuieren in het vrij oninteressante Puno. Deze stad is de uitvalsbasis voor Titicacameer en het wemelt hier van toeristen. Morgen worden we weer actief.
