Oei, deze morgen was er iemand zeer verdrietig.
De nieuwe vriendjes denken jullie maar nee hoor het was onze Jules.
Hij huilde tranen met tuiten want hij miste zijn mama.
Wat nu hoe gaan we Jules troosten? Al heel snel kwamen de voorstellen
Jules aaien, een kusje geven, maar Jules wilde niet! :-(



Zijn tutje geven riep er iemand en zijn knuffeltje. Dat is een goed idee! :idea:
Dus keken we in de boekentas van Jules maar geen knuffel te zien.

 



Jules vertelde dat hij met zijn knuffeltje gespeeld had
maar niet meer wist waar hij hem achtergelaten had.
Siana kwam onmiddellijk naar Jules en gaf haar Nijntje aan hem! :-P
Oh, zo lief!



Maar Jules wilde toch liever zijn eigen knuffel dus gingen
we met z'n allen zoeken in onze speelhoeken.

 

Hoera! we vonden zijn knuffel in de poppenhoek en zijn tutje in de puzzelkast.
Jules superblij! :-P

 



Na de speeltijd speelden we in de hoekjes.

 



Hier worden serieuze zaken geregeld. Papa opvolging is verzekerd! :wink:

 

 

Namiddag hebben we eerst ons dansje geoefend.
Jullie mogen héél even piepen...

 

Oeps genoeg! De rest is voor volgende week.
Aan het eind van de dag vertelden we over ons eigen knuffeltje.
Over Teddy, Rocky, Voddeke, Knuffie, Leeuw, Pinto, en ...
We zongen een liedje voor onze knuffel.
" Berend Botje "

    
 
 

 

En tot slot maakten we in de zaal een hoopje met knuffels en we zongen :

 

 

"Zoveel knuffels bij elkaar, klap in je handen en draai nu maar.
Jij bent mijn vriend, ik geef je een zoen,
laat ons samen een dansje doen."
En dan zochten we onze eigen knuffel en deden we een dansje.

 

En toen was het alweer tijd om naar huis te gaan.
Tot morgen, mijn lieve knuffeltjes!