Hoera! Eindelijk is het zover, we gaan met de bus naar het bos.
Eigenlijk weet ik niet zeker wat mijn kleuters het meest spannend
vinden, meerijden met de bus of wandelen in het bos.
Maar geen probleem we doen beide.

 

 

 

Kabouter Pommetje komt ons tegemoet en toont ons het bos.

 

En dan vertrekken we op avontuur!

 
 
Hoera! Hier is het kabouterhuisje van Spillebeen.
We zongen samen het liedje van Spillebeen.
" Op een grote paddenstoel "

 

 

Samen de ritseldans dansen tussen ritselende blaadjes.

 

We zochten blaadjes en lieten ze dwarrelen door de lucht met de parachute.



 

Maar wie hebben we daar?!!
Het is Jonnie! Het lieve spinnetje maar niemand weet het. Alleen wij.



We speelden met Jonnie ons versje van Kriebeltje en Krabbeltje.
Dat was lachen want ze kriebelden alle kindjes. :-P

 

We maakten ook een kring en gaven kriebeltje en Krabbeltje aan elkaar
door totdat ze elkaar weer tegenkwamen.
En toen waren ze weer weg! Daaaag!

 



Wij vonden nog meer kabouterhuisjes en Jules wilde ze
van zeer dichtbij bekijken.

 

We ontdekten hele dikke bomen, hele dunne bomen,
ruwe bomen en bomen met een gladde stam.
Even voelen, even knuffelen, moet kunnen...

 

 

Tot slot kregen we van Pommetje nog een cadeautje omdat we zeer flink
geweest waren in zijn bos. Wat zou erin zitten?

 

Nu weer naar de bus op weg naar school.

 

Op school waren we zeer nieuwsgierig naar wat er in het pakje zat ?
Oh, een boekje over een spinnetje.
"Jakkes, een spin!"

 

Juf Wendy vertelde het verhaal :

De spin in dit boekje doet er alles aan om in de gunst van de mensen te komen.
 Ze wil bewijzen dat ze het perfecte huisdier is, maar al haar pogingen mislukken.
Gelukkig voor haar zijn de bewoners van het huis ecologisch denkend:
 ze zetten de spin altijd netjes buiten. Behalve één keer:
dan spoelt de moeder haar door de afloop. Maar de spin redt het.
 Net als ze zich geschikt heeft in een leven buitenshuis en
 daartoe een heleboel webben gesponnen heeft,
 staan de bewoners van het huis op een morgen vol bewondering voor haar prachtige kunstwerken.
Vanaf dat moment mag de spin aan de leiband mee uit wandelen gaan.
 Onzelfzuchtig als ze is, gunt ze al haar soortgenoten eenzelfde huiselijk geluk,
 maar teveel is teveel en de bewoners roepen weer als vanouds:
 "Jakkes, spinnen!"

 

Hopelijk vonden jullie het een leuke dag, geniet nog van het zonnetje
en tot morgen, x x x