U daar, ja, u mijnheer, u die in zijn bureau een hele dag niets anders doet dan luid telefoneren en ondergeschikten uitkafferen - en u mevrouw, u die mij zomaar passeert op het grindpad met die hoge stapel papieren in uw handen waardoor u nauwelijks nog het groen in deze weelderige stadsoase opmerkt - en u, u die enkel nog oog heeft voor de nulletjes en eentjes op het flikkerende scherm voor u - en ook u, u met die doffe blik in de ogen en cynische opmerkingen over de alledaagsheid van het bestaan … kijkt u eens even weg van de ons omringende jachtigheid en laat u door mij overreden een blik te werpen doorheen dit tot nu toe goed verborgen gehouden luikje, een blik op een wonderlijke werkelijkheid die we ons misschien vaagweg nog kunnen herinneren.

Ik wil u namelijk meevoeren naar de gedachtewereld van een schrander, onbevangen meisje met nieuwsgierige handjes en oogjes, door iedereen Pepeltje genaamd. Ze vindt het fascinerend alles om haar heen te ontdekken, van de living bezaaid met klimobjecten, over de verboden keuken vol gevaarlijke voorwerpen tot en met die fascinerende tuin met ontelbare grassprietjes die je zomaar kan uittrekken. En het liefst doet ze al deze ontdekkingen met een lepeltje in haar hand, want ze is erg dol op lepels.  Of pepels zoals zij het zo mooi zegt, vandaar dat iedereen haar Pepeltje noemt. 

07-06-2012, 00:00 geschreven door SVH