Gisterenavond hadden we wel een heel bijzondere avond. We hebben kip klaargemaakt met gebakken aardappelen met een salade mix en als nagerecht een Yoghurt. Blijkbaar was het heel lekker want voor hetzelfde geld hadden we met ons drieën niet gegeten. Iedereen kwam maar aanschuiven en het eten van onder onze neus opeten. Gelukkig had het supermarktje aan de overkant genoeg voorraad en kon Jan de voorraad tijdig aanvullen. Helle zorgde voor de groente ik was kok van dienst op een kookvuur wellicht aangekocht op een tweedehandsmarkt. Uiteindelijk heeft iedereen zijn buikje gevuld en konden we om 22.00 u gaan slapen.
Vandaag hebben we het maar rustig aangedaan want het was bij wijlen 30 graden. We hebben de eentonige tocht
maar niet te lang gemaakt. We zitten omwille van de hitte allemaal een beetje op ons tandvlees en zijn dan ook zonder veel aarzelen allemaal vroeg gaan slapen.
Gisterenavond zijn we met zijn vieren gezellig gaan eten op het binnenplein van Sahagun. Het was heel gezellig en lekker en na de gebruikelijke wijn zijn we om 10 u gaan slapen. Voor een pelgrim eigenlijk iets te laat maar we hadden ons voorgenomen om vandaag niet teveel km te doen vanwege de hitte. We hebben ons dus een keertje uitgeslapen en zijn na het ontbijt om 9.00 u van start gegaan. Te laat om goed te zijn want in El Bunero is er weinig slaapgelegenheid. We hebben er flink te pees opgelegd en hebben uiteindelijk met succes een slaaplaats gevonden. Na de plas en de was zij we gaan shoppen want vanavond gaan we met zijn drieën koken. Hoe dat afloopt hoor je morgen wel.
Vandaag zou het meer dan 30 graden worden dus vroeg vertrekken was de boodschap. De eerste km gingen wel zo vlot dat we amper na 9 km in Terradillos hebben ontbeten. Daar heben we afscheid genomen van onze Franse collega Pierre. Zodoende is ons ontbijt wat uitgelopen. Onderweg hebben we dan weer kennis gemaakt met Jan uit Arnhem en later in Sagahun met Hans uit Eindhoven. We hebben nu samen een zolderkamer gedeeld met 4 bedden en gaan vanavond samen uit eten. Goede nieuws is bovendien dat Jan inmiddels ons praatcafe heeft gesponsord. Het slechte nieuws is dat ik vooreerst terug moest naar ons vorig verblijf want mijn paspoort was daar blijven liggen. Dat grapje koste me 32 euro maar de uitbaatster, een heel lieve dame beloofde me dat ze mijn project zou steunen. Ik vroeg me af hoe ze dat wist maar blijkbaar hadden Bruce en John haar alles verteld. Dus eind goed alles goed.
Vannacht geen oog dichtgedaan. Samen met mijn Deense collega Helle ben ik om 04 u opgestaan en zijn we 05 u vertrokken om de zonsopgang te zien. Aangekomen in Carrion de las Condes hebben we boodschappen gedaan in een pelgrimswinkel Helle moest sandalen hebben en ik een broeksriem want die was kapot. Onderweg hebben we Bruce en John (alweer uit Australie) ontmoet en hebben we de moeilijkste etappe in de meseta gezamelijk en met veel humor afgewerkt. We zitten nu in een splinter nieuwe albergue.
Vandaag viel er niet veel te beleven, lange wegen tussen de groene velden met een brandende zon boven ons hoofd. Ons verblijf was wel heel bijzonder (zie foto) en het eten was verrassend lekker
Alweer te laat vertrokken vanmorgen. Het was de bedoeling om 05.00 u te vertrekken om de zonsopgang te bekijken. Uiteindelijk zijn we om 06.00 u vertrokken. Onderweg passeerden we de ruïne van San Anton en dat bleek een albergue te zijn. Voor mij een nieuwe ontdekking. Het was helemaal in de spirit van de camino want er was geen electriciteit, geen warm water en geen wi-fi maar het zag er wel heel gezellig uit. Het was echter nog maar tien uur dus te vroeg om daar te verblijven maar de Hospitaleria vertelde ons dat er verder een gelijkaardige albergue was. Helemaal uitgeput zijn we daar om 15.00 aaangekomen. Eerst zijn we in het nabije dorp iets gegeten want we hadden grote honger en dinner was pas om 19.00 u. Vooraf werden we verwelkomt in de kapel en werden onze voeten gewassen. Het eten was verrukkelijk, een vijf gangenmenu met overvloed aan wijn en dat allemaal voor een donatie. Na de gebruikelijke anekdotes zijn we uiteindelijk op de zoldervloer gaan slapen.
Vanmorgen ben ik op mijn eentje vertrokken voor de naar mijn gevoel de mooiste maar meest uitdagende tocht in de camino. Het was heel mooi weer en er was voorlopig niemand op mijn pad.
Ik heb de tijd genomen om de natuur te bewonderen en alles waar te nemen tot in de details. Het was verbluffend mooi maar ik moest opschieten waar în Hontanas is en favoriete verblijf plaats voor pelgrims. Ik ben om 11.30 u aangekomen en het was enorm druk. Van wat die pelgri
's duiken ik weet het soms niet maar omdat ik buiten het centrum een heel rustig en netjes verblijf heb gevonden heb ik besloten om ondanks het vroege tijdstip hier toch te blijven.
Na zowat een uur rondtoeren in Burgos heb ik mijn plan gewijzigd. Eigenlijk had ik Burgos al genoeg gezien en besloot ik om na de middag toch nog te vertrekken. Om een plaats te vinden heb ik een collega pelgrim gebeld en gevraagd of hij een bed voor mij kon reserveren in de plaats waar hij zat. Uiteindelijk bleek dat Tardajos te zijn dat viel dus goed mee. Ik moest me dus niet opjagen en heb de trip in mijn eentje op mijn gemak afgelegd. De weg was een opwarmertje voor de meseta die morgen zo goed als begint en dat is niet mijn favoriete terrein en het ziet er naar uit dat het warm gaat worden. Maar dat is voor morgen en in camino termen uitgedrukt morgen is pas morgen.
Vanmorgen was het een en al chaos op de kamer. Men had slecht weer afgegeven en iedereen wou nog tijdig în Burgos zijn. Volgens mijn een idioot idee dus ben ik maar in mijn bed blijven liggen. Nog geen uur later begon het flink te regenen met donder en bliksem. De regen viel met bakken uit de lucht en tot overmaat van ramp viel de electriciteit nog uit in de albergue ook. Daar zit je dan te wachten. Uiteindelijk dan toch in de regen vertrokken. Uiteraard waren alle albergues bij aankomst in Burgos al bezet en heb ik dan maar een hotel opgezocht in de hoop een goede nacht te hebben. Dat was echter een utopie want ik heb de hele nacht liggen luisteren op een lekkende waterkraan. Gelukkig is het morgen een rustdag en hoef ik alleen maar uit te kijken naar een fatsoenlijke albergue en gaan we het rustig aan doen.
Vanmorgen pas om 07.00 u vertrokken. Eigenlijk te laat want in Ages zou een overnachting wel eens een probleem kunnen worden. Onderweg een goed gesprek gehad met Hans en Lola. In Villafranca hebben we dan gegeten na zowat 12 km en wat drank opgeslagen om de Montes de Oca aan te pakken. Uiteindelijk zijn we niet optijd aangekomen in Ages want 10 minuten later was alles volgeboekt. Daar hebben we onze vriend Marc weer tegen het lijf gelopen en hebben we de namiddag doorgebracht met een goed glaasje wijn en en bocadillo. Een kanjer van een brood,het avondeten hebben we maar overgeslagen.
De nacht was een nachtmerrie, werkelijk geen oog dicht gedaan. Hoe dan ook vandaag stond er een trip op het programma naar Villambistia en dat hebben we geweten ook. We sleepten ons allemaal vooruit. Na enige kilometers kregen ik een Japanner aan de haak en hoopte ik op die manier een beetje afleiding te hebben. De man deed zijn best om zijn hele leven en zijn bewondering voor Belgie te vertellen en ik probeerde mijn best te doen om hem te begrijpen maar het mocht niet baten. Ik heb hem dan achtergelaten en verder gegaan op zoek naar de volgende. Het werd Hans met zijn dochter Lola uit Bremen. Goed uitgeput zijn we uiteindelijk aanbeland in een rustige albergue met een heel goed restaurantje aan de overkant. We kregen zelfbereide macaroni voorgeschoteld en als hoofdgerecht coq au vin. We waren met 16 pelgrims en we hadden eten voor 32 man.We hebben heel wat afgelachen want 1 van onze groep leek mede door zijn snor en zijn gedrag sprekend op inspecteur Poirot. Na onze alom bekende flan zijn we met z'n allen naar ons bed getrokken.
Vanmorgen vroeg vertrokken om de zonsopkomst te bekijken. Voor het overige viel er niet veel te beleven. Het was een mooi pad met mooie vergezichten maar dat was het dan ook. Onze overnachting in de toren van de kerk was het hoogtepunt van de dag. Nadat we onze matras op de zolder hadden uitgekozen en een douche hadden genomen konden we aan de bereiding van het avondeten beginnen.
Iedereen moest zijn bijdrage leveren. Wij hadden als taak de wortelen te pellen en te raspen voor een argentijnse schotel. Gelukkig dat we die wortelen nog hadden want uitgezonderd een gekookt ei en wat gekookkte mais hebben we niet veel gezien. Dankzijonzevriend Gaill konden we onze honger vergeten want die wist ons middels de nodige wijn alles ter vertellen over de aardlagen van onze planeet en de ondergrondse aardstralingen. Uiteindelijk zijn we met pijn in onze kaakbeen van het lachen om 23.00u in ons geimproviseerd bed gekropen. Eigenlijk te laat voor een pelgrim maar of dat morgen zijn invloed gaat hebben, ik hoop van niet.
Vandaag is het een korte etappe geworden. Als het zo doorgaat ga ik ondanks de geruime tijd die ik heb nooit op tijd aankomen în Leon. Hoe dan ook vandaag blijf Ik hier want een ex caminovriend gaat hier vanavond zijn intrede doen. Dat word een blij weerzien. Onderweg heb ik voordurend gewandeld met een man uit Duitsland. Hij wist me alles te vertellen over de periode voor en na de Berlijnse muur en van zijn deelnames aan de wereldwijdse triatlons.
Zelf heb ik niet veel moeten zeggen maar het was wel boeiend. Ik heb voor de veranderong laar eenseen slaapplaats gezocht in een albergue municipale (refugio). Na de was en plas heb ik me gewend tot een bescheiden plaatselijk barretje om iets te eten. Veel keuze was er niet hetzij een tortilla of niets. Ik kreeg het gezelschap van een man uit Vancouver en na een paar servezas zijn we naar onze kamer getrokken in afwachting van mijn nieuw camino gezelschap. Morgen gaan we dan gezamelijk verder richting Santa Domingo denk ik. Ik ben van plan om vroeg te vertrekken want het is behoorlijk warm en naar verluidt word het nog warmer. Dat beloofd in het vooruitzicht van de gevreesde meseta.
Vandaag was het dus even wennen.Carine is richting huiswaarts en ben ik dus in een leegte terecht gekomen. Het wordt even aanpassen. Bovendien is mijn eerste caminovriend Georges omwille van blessures ook huiswaarts gegaan. Daar bovenop moest ik vandaag een traject afleggen dat ik de afgelopen dagen al twee keer had gedaan. Uiteindelijk viel het allemaal nogal mee en ben ik nog verder gegaan dan gedacht. Veel viel er niet te beleven alleen dat iedereen aan het racen is om een slaapplaats te vinden. Voorlopig doe ik daar niet aan mee en lukt het me tot zover om iets te vinden. Ik zit natuurlijk wel in een dorp waar niks te beleven valt maar uiteindelijk is het toch al laat.
Vanacht was het weer patat hoor onze buurman zat blijkbaar zonder hout en heeft zijn kettingzaag eens op gang getrokken. Het was zo erg dat een kamergenoot de man om 01.00 u ging wakker maken om hem uit te leggen hoe hij moest gaan liggen om niet te snurken. Veel heeft het echter niet opgebracht.
Morgen gaat Carine naar huis. We hadden ons voorgenomen lekker uit te slapen vandaag en ons culinair te laten verwennen. Dat uitslapen is afgezien van het snurken best gelukt maar het culinaire gedeelte is aardig misgelopen. Het ontbijt stelde niks voor, twee sneetjes geroosterd brood met een cupje confituur en een half kopje koffie. Een tweede kopje behoorde niet tot de mogelijkheden want het spreekwoord zegt hier "geen water geen koffie". We hebben ons dan maar verzoend met beetje fruitsap uit zo een kartonnen doosje met een strootje. Om 10 uur zijn we dan het stad ingedoken en na twee uur rondzwerven zijn we met grote honger een restaurantje binnengestapt. Om te eten zou je denken maar dat was dan wel zonder de spanjaarden gerekend. De restaurants gaan hier blijkbaar maar om 1 uur open zelfs iets drinken was er niet bij. Uiteindeljk zijn we dan om 2.00 u toch aan tafel gegaan om iets te eten. Carine bestelde iets van vis en ik bestelde een chutleton zijnde een entrecote en een pilsje. Om te beginnen kwamen ze met een hele fles wijn af en heb ik het pilsje nooit gezien. Na enige minuten kwam de kok ons vertellen dat er blijkbaar wat problemen waren met onze bestelling maar dat hijzelf voor een goed alternatief zou zorgen. Uiteindelijk kregen we een gezamelijk bordje tonijn met wat schelletjes tomaat, wat olijfolie, 1 olijf en een beetje ajuin waar geen smaak meer inzat. Nadien kregen we 5 gehaktballen gepresenteerd met wat brood. Toen dachten we dat de vis en de entrecote zou komen maar het was de ober die kwam vragen wat voor dessert we zouden nemen. We hebben uiteindelijk maar de rekening gevraagd.Nu zitten we op onze nieuwe lokatie te wachten tot het onweer voorbij is. Dit verblijf beloofd ook al niet veel goeds want we horen het wisselgeld op de vloer vallen bij de buren. Dat beloofd dus voor deze nacht. Ik denk dat Carine het nu wel heeft gehad en dat ze hunkert om naar huis te gaan. Ik moet nog even en ga morgen beginnen meteen tochtje naar Navarrete (voor de tweede keer).
Vandaag was het voor Carine de laatste tocht en zouden we het rustig aan doen. Een trip van 7,5 km naar Ventosa leek ons een leuke afsluiter. Om reden dat ze vrijdagmorgen in Logrono de bus moet nemen naar Madrid zouden niet te ver meer lopen. În Ventosa zouden we dan terugkeren met de bus naar Logrono. Aangekomen in Ventosa bleek dat we 4 uur moesten wachten op de bus. Om reden dat we dan geen slaapplaats meer zouden vinden zij we dan maar weer te voet teruggekeerd naar Navarette en daar hebben we dan de bus genomen naar Logrono. Al bij al een vreemde dag dus maar zo gaat dat nu in de camino. Uiteindelijk hebben we onderdak gevonden in en hostel. Morgen gaan we nog wat rondtoeren in Logrono maar vanaf vrijdag moet ik dan toch enkele kilometertjes gaan malen als ik nog op tijd in Leon wil zijn maar eerst gaan we vrijdagmorgen Carine op de goede rails zetten richting Boekhoute.
Gisterenavond zijn we nog op stap geweest met Christel uit Gent om wat tapas te eten. Een leuke meid jammer dat ze vandaag al terug naar huis gaat. Om reden dat ze goed Spaans kan hebben we in haar hostel nog geprobeerd de reisdocumenten van carine in orde te brengen maar dat is om een of andere reden niet gelukt.Vandaag zouden we een bezoek brengen aan George in Santa Domingo maar dat is gezien de omstandigheden verzet naar Burgos. Het werd uiteindelijk een kort ritje van 13 km naar Navarette. Ja zo gaat dat nu eenmaal op de camino je moet niet te veel plannen maken.Naar mijn gevoel een heel rustig en gezellig dorpje met veel mogelijkheden. Onderweg zijn we door het prachtige park van la Grajera gegaan en onze ogen flink de kost gegeven dank zij de talrijke eekhoorns. Onderweg ook nog eens langs geweest bij het plaatstelijke toeristenbureau om de weersverwachtingen op te vragen (zie foto). Aangekomen in Navarette hebben we eerst een potje bier gedronken en wat stokbrood met sardines gegeten. Dat was smullen zeg en voor zo een prijsje, je acht het niet voor mogelijk. Nadien zijn we op zoek gegaan naar een slaapplaats. Voor de verandering en met veel meeval zijn we deze keer terechtgekomen in een prachtige Bed and Breakfast. Terwijl ze onze kleren wassen en drogen zijn we naar de Bar Depotivo gegaan om te reserveren voor vanavond en ja Martine je geloofd het of niet ik sta hier nu voor de 3e keer en het is weer gesloten. Ik heb de uitbater nog gesproken maar tevergeefs ook de uitbater van onze B & B (een goeie vriend van hem)heeft nog een poging gedaan maar het mocht niet baten. Uiteindelijk zijn we dan op aanrader van onze huisbaas naar de Molina getrokken zijnde een goede tapaszaak. Morgen word de rit nog korter want Carine heeft inmiddels veel last aan haar schouder. Waarschijnlijk wordt het voor haar de laatste etappe en moeten we terugkeren naar het busstation van Logronos. Zaterdag ga ik daar dan weer vertrekken en de afstand naar Ventosa dus twee keer doen maar wie weet lukt het dan in Bar Depotivo. Wordt vervolgd.
De snurkers zijn weer komen opdagen. Zowel rechts,links. voor en achter ons bed een en al snurkers Het werd dus een vreselijke nacht gelukkig hadden we maar een tocht van 10 km voor de boeg. Aangekomen in Logronos hebben we een goede hostel gevonden en zullen we hopelijk nog eens een goede nachtrust hebben. In de namiddag hebben we het busstation opgezocht want morgen gaan we George begroeten in Santa Domingo. Na een terrasje hebben we nog wat andere voorzieningen getroffen voor de terugreis van Carine. 's Avonds zijn we dan met Christel naar een tapasbar gegaan en hebben we een gezellige,leerrijke en interessante avond beleefd. We hebben het uitvoerig gehad over de gezondheidszorg en we zien haar zeker terug op onze avonden van het praatcafé. Jammer
dat ze nu net morgen naar huis gaat. En wij gaan nu ons bed opzoeken want morgen word het een drukke dag.
Vanmorgen zijn we om 06.00 u wakker geworden door de vele pelgrims die vetrokken en wellicht bang waren om een slaaplaats te vinden. Wij hebben ons nog een keer gedraaid en gewacht tot de drukte over was en ons op het gemakje klaargemaakt. Eerst goed ingesmeerd want het is goed warm de laatste dagen vervolgens nog een chocolade koek bij de plaatselijke bakker en weg waren we. De eerste helft was adembenemend mooi. We hebben dan ook ruimschoots de tijd genomen om van de mooie panorama s te genieten het gezang van de vogels. Bovendien waren we praktisch de gehele tijd alleen op pad. Het tweede gedeelte was iets saai maar dankzij enkele sportieve en muzikale spanjaarden hebben ook dat weer overleefd. Totaal uitgeput zijn we de eerste beste albergue binnengestapt en hadden we gelijk prijs. Na een Spaanse siësta zijn we nog het stad ingegeven en afscheid genomen van Eva, wolf en Jean onze Fransman in hun albergue. Daar ontmoette toevallig Christel uit Gent. Omwille van het feit dat het bedtijd was hebben we afgesproken morgen in Logronos.
Vanmorgen zijn we weer vroeg opgestaan want dat is ons gisteren wel goed bevallen. Dat vroeg vertrekken is wel gemakkelijk maar dat was wel zonder de concierge gerekend want de deur was om 06.30 nog op slot tot ergenis van vele pelgrims.. Uiteindelijk konden we om 7u 00 vertrekken richting Los Arcos. Onderweg splitste de route in twee en hebben we gekozen om de wijnfontein in Irache te bezoeken We hadden al voor de tweede keer pech want het wijnkraantje ging pas lopen om 08.00 U. Dat was nog 20 minuten en dat was te lang en zijn we maar verder gegaan
Inmiddels kennen we al heel wat pelgrims en bijgevolg loop je altijd wel iemand tegen het lijf. Na het bezoek aan het wijnkasteel van Montjardin zijn we iets gaan eten en kwamen we twee vriendinnen uit Nederland tegen. Na een stevige bocadillo hebben we de 13 km lange afdaling aangevat in de brandende zon en een hevige wind. Van het weer hebben we zeker geen klagen want van collega's horen we dat het in Logrono al 2 twee dagen flink regent en waait. Zodoende gaan we onze rit van morgen naar Logrono maar een beetje inkorten en halt houden in Viana.
