De snurkers zijn weer komen opdagen. Zowel rechts,links. voor en achter ons bed een en al snurkers Het werd dus een vreselijke nacht gelukkig hadden we maar een tocht van 10 km voor de boeg. Aangekomen in Logronos hebben we een goede hostel gevonden en zullen we hopelijk nog eens een goede nachtrust hebben. In de namiddag hebben we het busstation opgezocht want morgen gaan we George begroeten in Santa Domingo. Na een terrasje hebben we nog wat andere voorzieningen getroffen voor de terugreis van Carine. 's Avonds zijn we dan met Christel naar een tapasbar gegaan en hebben we een gezellige,leerrijke en interessante avond beleefd. We hebben het uitvoerig gehad over de gezondheidszorg en we zien haar zeker terug op onze avonden van het praatcafé. Jammer
dat ze nu net morgen naar huis gaat. En wij gaan nu ons bed opzoeken want morgen word het een drukke dag.
Vanmorgen zijn we om 06.00 u wakker geworden door de vele pelgrims die vetrokken en wellicht bang waren om een slaaplaats te vinden. Wij hebben ons nog een keer gedraaid en gewacht tot de drukte over was en ons op het gemakje klaargemaakt. Eerst goed ingesmeerd want het is goed warm de laatste dagen vervolgens nog een chocolade koek bij de plaatselijke bakker en weg waren we. De eerste helft was adembenemend mooi. We hebben dan ook ruimschoots de tijd genomen om van de mooie panorama s te genieten het gezang van de vogels. Bovendien waren we praktisch de gehele tijd alleen op pad. Het tweede gedeelte was iets saai maar dankzij enkele sportieve en muzikale spanjaarden hebben ook dat weer overleefd. Totaal uitgeput zijn we de eerste beste albergue binnengestapt en hadden we gelijk prijs. Na een Spaanse siësta zijn we nog het stad ingegeven en afscheid genomen van Eva, wolf en Jean onze Fransman in hun albergue. Daar ontmoette toevallig Christel uit Gent. Omwille van het feit dat het bedtijd was hebben we afgesproken morgen in Logronos.
Vanmorgen zijn we weer vroeg opgestaan want dat is ons gisteren wel goed bevallen. Dat vroeg vertrekken is wel gemakkelijk maar dat was wel zonder de concierge gerekend want de deur was om 06.30 nog op slot tot ergenis van vele pelgrims.. Uiteindelijk konden we om 7u 00 vertrekken richting Los Arcos. Onderweg splitste de route in twee en hebben we gekozen om de wijnfontein in Irache te bezoeken We hadden al voor de tweede keer pech want het wijnkraantje ging pas lopen om 08.00 U. Dat was nog 20 minuten en dat was te lang en zijn we maar verder gegaan
Inmiddels kennen we al heel wat pelgrims en bijgevolg loop je altijd wel iemand tegen het lijf. Na het bezoek aan het wijnkasteel van Montjardin zijn we iets gaan eten en kwamen we twee vriendinnen uit Nederland tegen. Na een stevige bocadillo hebben we de 13 km lange afdaling aangevat in de brandende zon en een hevige wind. Van het weer hebben we zeker geen klagen want van collega's horen we dat het in Logrono al 2 twee dagen flink regent en waait. Zodoende gaan we onze rit van morgen naar Logrono maar een beetje inkorten en halt houden in Viana.
Vanmorgenvroeg om 06.00 u vertrokken en je acht het niet voor mogelijk maar we hebben goed geslapen. Het was een zeer rustige en zeer propere albergue met slechts 20 pelgrims maar het eten stelde niks voor. We zijn dan ook zonder ontbijt vertrokken in de hoop op korte afstand een barretje te vinden. Na ongeveer 5 km hebben we een oud kroegje gevonden en heeft de cafebaas een heerlijke tortilla met omelet en pepers voor ons klaargemaakt. Men had regen afgegeven maar die bleef voorlopig uit. Het was ongeveer 12.00 u toen we in het zeer gezellig dorpje Lorca aankwamen en dan begon het te druppelen maar het stelde niet veel voor. Vorig jaar moeten we het daar wel heel bont gemaakt hebben want de eigenaar kende me nog. Deze keer zijn we daar niet gebleven want het was nog veel te vroeg. We zijn uiteindelijk In Estella beland, een dorp dat me nog onbekend was. We gaan even douchen en de was doen en dan de stad verkennen met Eva en Wolf. Morgen gaan we er nog een flinke lap op geven naar Los Arcos want daarna geven ze 4 dagen heel slecht weer af. We zitten stilaan in de druivenstreek maar de druivelaars zien er niet zo best uit en hebben te lijden gehad van de vorst zo te zien. Maar dat doet niets af van de prachtige omgeving natuurlijk en dat is constant genieten. We kijken al uit naar morgen. Tot dan.
Het wordt nu toch stilaan tijd dat we eens een goede nachtrust hebben want ook deze keer was het een drama. De snurkers zijn god zij dank nog steeds zoek maar de bedden waren nog erger. Bovendien vinden sommige mensen (hoofdzakelijk Amerikanen) het niet erg om de nachtrust van kamergenoten te verstoren. Maar goed het hoort er waarschijnlijk bij. We hebben dan ook besloten om niet te ver te lopen en een lokatie te zoeken met niet teveel pelgrims. Uiteindelijk zijn we weliswaar middels een flinke klim beland in een afgelegen albergue in Puente la Reina waar het heel rustig is en volgens de plaatselijke bevolking heel goed is (albergue Apostel).
Hopelijk lukt het deze keer wel want morgen willen er een flinke lap op geven richting Estella.
Om 7u30 gestart richting Uterga, een korte etappe maar wel een pittige met op het einde de beklimming van de Alton del Perdon. Vooraleer te ontbijten zij we eerst de stad uitgegaan om na 1 uur stappen een heerlijke bocadillo te eten met een omelet en spek. Zo een bocadillo had ik nog zelden gegeten. We hadden geen haast want het was amper 15 km stappen. De tocht van 25 km naar Pamplona en de daaropvolgende rustdag heeft ons blijkbaar geen deugd gedaan want we sleepten ons vooruit. Het was heel druk op de route. Op een zeker moment telde ik 50 pelgrims, een nooit gezien fenomeen. Ik ben dan maar vooruit gaan lopen om ons te verzekeren van een slaapplaats. Uiteindelijk heb ik in albergue del Perdon op de valreep een bed gevonden. Na de was zijn we met onze Australische kamergenoten Glenn en Shauna op het terras gaan kuieren. Nadien hebben Viviane uit Rotterdam en Eva uit Berlijn ons vergezeld voor het avondeten. Het was een gezellige bende maar om 22.00 begonnen de vakluizen te bijten zijn we maar gaan slapen. Al bij al was het weer een mooie dag en hebben we genoten van de prachtige omgeving en het mooie weer.
Ondanks dat er niks op de agenda stond vandaag toch maar om 06.00 u opgestaan gelijktijdig met de andere pelgrims (lag al 4 uur te koekeloeren vandaar). Wat opvalt is dat alle snurkers dit jaar massaal zijn thuis gebleven geloof ik want we hebben er bijzonder weinig last van. Niettemin blijven het meestal korte nachten of misschien kan ik beter zeggen lange nachten want slapen is en blijft nog altijd een probleem.
Vanmorgen afscheid genomen van George en afspraak gemaakt om later weer contact te nemen. Na een rustig ontbijt (tortilla uiteraard en baguette met spek) richting toeristisch bureau. We zouden vanavond gaan slapen in een alberque waar ik tijdens de vorige editie al heb geslapen maar de uitbater dacht daar wel anders over. Blijkbaar kan je geen 2 keer in dezelfde plaats in een alberque slapen. Ondanks enig aandringen moesten we toch versassen.
Na een uurtje zoeken zijn we uiteindelijk terechtgekomen in een bescheiden Hostel. Inmiddels was het al middag en zijn we Pamplona gaan verkennen om uiteindelijk om 3 uur in de tapasbar te belanden. Ik moet eerlijk zeggen een drankje en af en toe zo een tapasje onder het geklets met collega pelgrims dat valt best mee. Om 19.00 u zijn we dan maar aar onze kamer gegaan ons voor te bereiden op de trip van morgen naar Iterga. Weliswaar een korte trip maar wel een pittige. Hoe dan ook dat zijn zorgen voor morgen,de conditie is goed en we verwachten geen problemen
Vandaag was er eigenlijk een rustdag gepland In Pamplona. Omwille van het mooie weer hebben we beslist om toch maar te stappen en de rustdag uit te stellen tot morgen want dan gaat het regenen. We hebben een taxi genomen richting Zubiri om de trip naar Pamplona alsnog te stappen. Een stuk overslaan ligt niet in de aard van een pelgrim vinden we. Onze bagage hebben we wel achtergelaten in het verblijf en hebben ons een bed verzekerd voor vanavond. Aangekomen in Zubiri eerst nog wat calorieën opgedaan en om 2 uur zijn we nog vertrokken voor een etappe van 24 km. Het was een leerrijke ervaring want we hebben slechts 5 pelgrims gezien en zodoende voordurend alleen gelopen. Dat was genieten en bovendien moesten we ons niet haasten en konden we alles goed bekijken en bezoeken. Rond 19.30 u zijn we aangekomen in Pamplona en zijn we met George en nog twee dames (martha en Njieta) uit Nederland gaan eten. Om 22.00 zijn we uiteindelijk in de albergue beland om eens lekker uit te slapen (hopen we).
Het werd wederom een slechte nacht. Amper twee uur geslapen. Gelukkig kwamen ze om 6.00 het licht aansteken en werd ons verzocht om zo gauw mogelijk te vertrekken. Zonder eten en drinken zijn we dan maar naar het volgende dorpje gestapt. Na een goed ontbijt en onder de dreigende regenwolken zijn we dan vertrokken richting Zubiri. Onderweg konden we genieten van de arends die behoorlijk laag boven ons hoofd kwamen zwefen en zich lieten bedienen van de hevige wind. Na een flinke klim wou ik foto nemen van mijn metgezellen en merkte ik dat ik mijn tablet had achtergelaten in het vorige dorp. Er zat dus niks anders dan terugkeren, een extraatje van 7 Km. Na de middag heb ik Carine en George weer vervoegd en werd het weer tijd om iets te eten. Een eetgelegenheid vinden bleek echter een probleem te zijn zodat we uiteindelijk bij particulieren zijn gaan aankloppen. Zoals altijd op de camino kwamen we terecht bij zeer vriendelijke en behulpzame mensen die ons een heerlijke baguette met een omelet hebben klaargemaakt. Na een korte babbel zijn we onder de dreigende regenwolken weer vertrokken. Als 4 verzopen kippen zijn we in Zubiri aangekomen en wat ik al vreesde alles was volzet. Er zat niks anders op gezien het tijdstip om een taxi te nemen naar het volgende dorp. De plaatselijke bevolking adviseerde ons om door te rijden naar Pamplona want blijkbaar zat het binnen een straal van 25 km allemaal vol. Voor het eerst in mijn caminogeschiedenis heb ik dus noodgedwongen een taxi moeten nemen. Je geloofd het of niet maar aangekomen in Pamplona bleek ook daar alles vol. Uiteindelijk hebben we op zowat 10 km buiten het centrum nog iets gevonden. Inmiddels zijn we weer opgeknapt en zijn we toe aan een stevige maaltijd en een goed bed. Morgen wordt het een rustig dagje vertoeven in Pamplona en gaan we onze tocht eens rustig moeten analyseren en de gebruikelijke weg weer moeten terugvinden. Hoe dat weer afloopt? Het zal ons benieuwen en jullie waarschijnlijk ook, je hoort het morgen wel hoop ik.
Na een slapeloze nacht en een summier ontbijt met onze Braziliaan Eusebio (we hebben hem gemakkelijkshalve
zo genoemd) zijn we om 7.00 u vertrokken richting Orisson voor onze afspraak met George. Na een stevige klim zijn we precies om 08.00 U aangekomen. Het werd een emotioneel weerzien en na een stevige koffie zijn we vertrokken richting Roncesvalles. Het werd een lange en omwille van de strakke wind een lastige tocht. Wat we vreesden werd bij aankomst bevestigd, geen plaats meer. Na een woordje nederlands tegen de nederlandse vrijwilligers kregen we toch nog een bevoorrechte kamer met 6 stapelbedden. Na de gebruikelijke dagelijkse rompslomp naar het restaurant waar we net geteld 20 minuten kregen om een simpele pelgrimsmenu naar binnen te frommelen. Na afloopt zijn we dan maar direct ons bed ingedoken met het idee morgen door te stappen naar Zubiri.
Na een goede nachtrust en een bescheiden ontbijt zijn we eerst Bayonne gaan verkennen. Het zonnetje deed zijn best maar er was een fris windje. Na een bezoek aan de rommelmarkt zijn we richting station gegaan om
onze tickets uit te printen. Tot ons ongenoegen werd ons medegedeeld dat de trein niet reed en dat ze ons per bus naar St Jean zouden brengen. Om half twee zijn we ons gaan melden bij het compostelagenootschap. Vervolgens zijn we na een stevige Belgische maaltijd (u weet wel wat dat is) eindelijk gaan stappen. De eerste 5 lastige km zitten erop. Het is een nooit geziene drukte op de camino en ik vreesde dat we de eerste dag al geen slaapplaats zouden hebben. De eerste poging in Hunto was nochtans gelijk bingo op voorwaarde dat we het avondmaal zouden nemen en morgen het ontbijt. We kregen een mooie kamer van vier met als allereerste kamergenoten een meisje uit Duitsland die kunst studeert en een Litouwse journalist. Het was een goed gezelschap want de sfeer zat er direct in . Morgen gaan we naar Roncevalles, dat is een ander paar mouwen. Dan begint het echte werk en ik heb me laten vertellen dat er sneeuw ligt op de helling. Dat beloofd dus maar het goede nieuws is dat we morgen om 8.00 u in Orisson mijn allereerste caminovriend George uit Alaska gaan ontmoeten. Dat word nog eens een leuk weerzien. Hoe dat allemaal afloop vertel ik jullie morgen weer.
De compostela editie 2017 is vandaag van start gegaan. Een ding is nu al duidelijk, alleen of met twee is wat betreft de voorbereiding een wezenlijk verschil en veel intensiever. We hebben het hoofd koel gehouden en zijn vanmorgen om 5.00 uur vertrokken naar vrienden in Wondelgem die ons naar het Station in Gent hebben gebracht. Uiteindelijk hebben we vandaag,afgezien van het metrostation in Parijs, een ganse dag op de trein of in het station gezeten.
Het metrostation was een nerveuze bedoening want lijn 4 was buiten gebruik wegens werkzaamheden. Via tal van omwegen zijn we uiteindelijk toch nog tijd op tijd in Montparnasse aangekomen. Uiteindelijk zijn we om 18.00 u in Bayonne aangekomen waar we onze eerste nacht gaan doorbrengen Een ding is nu al duidelijk het wordt heel druk op de camino. Waar vroeger hier bijna geen pelgrim viel te bespeuren rijden ze nu met hele bussen naar St Jean Pied de Port. Wij gaan morgen dezelfde richting uit en gaan een korte aanloop nemen (8 km) naar het echte gebeuren Nu gaan we nog even genieten van een goede nachtrust in het naar pelgrimse normen vrij degelijk verblijf in de hoop dat het morgen iets warmer is dan 2 graadjes.
Vandaag werd het weer een korte etappe. Als het zo doorgaat ga ik ondanks de ruime tijd die ik heb nooit op tijd aankomen în Leon. Hoe dan ook vandaag blijf Ik plakken in Azofra want vanavond krijg ik het gezelschap van een ex caminovriend en waarschijnlijk gaan we de eerstvolgende dagen gezamelijk verder. Het wordt dus een vrolijk weerzien. Vandaag heb ik bijna de gehele dag het gezelschap gehad van Jens uit Duitsland. We hebben het hoofdzakelijk gehad over de tijd voor en na de Berlijnse muur. Het was een zeer leerrijk gesprek. Bovendien wist hij alles te vertellen over zijn deelnames aan de driatlons.Aangekomen in herik naeen douche en de was me vande grote honger begeven naat Een bescheiden barretje met De bedoeling iets te eten. De menu was zeer beperkt een tortilla of anders niets. Na een gezellig onderhoud met
