Dag 5

Vandaag is het hier ‘Summers Day’, waarbij het eind van de winter gevierd wordt en de Albanees zich ook inwendig verniewt om er weer flink tegenaan te gaan. Het zwaartepunt van deze viering ligt in we stad Elbasar. Velen dus daarheen waaronder ook mijn hotelbaas met echtgenote. De man had mij voorgesteld mee te rijden gezien dit op mijn weg naar mijn volgende bestemming lag: Korça. Ik moest wel im 06 u klaarstaan wat ik met lichte tegenzin beloofde. Uit voorzorg kroop ik om 21.30u onder de dekens. Ik was nog niet door slaap overmand toen gestommel in de gang weerklonk en daarna in de kamer naast mij de woorden: Khen de deure ol gesloten; kruup mor in jen bedde. Ik had snel door dar dit geen zuiver Albanees was maar Roeselaars. Ik had her alarm op 5.15 gezet. De muezzin in de moskee laat zijn melodische stem weerhalmen om 5 u. Na geruime tijd gewacht te hebben op her alarmsein keek ik even op de gsm: 5u53. Her onding had het laten afweten. De snelheid waarmee ik mijn toilet en valies gemaakt heb moet deze van her licht benaderd hebben.
Van dit alles en van de autoreis die erop volgde heb ik geen fotos.

Naar Korça

Deze lange mooie weg loopt langs een stroom waar zich beiderzijds watervalletjes van de bergen in storten. We zitten met een 8 tal mensen in een minibusje bestuurd door een man die even goed op pensioen had kunnen zijn. Verder een moeder met kind, een oma die naar haar kaakbewegingen te beoordelen de meeste van haar tanden vaarwel heeft gezegd en een tweetal jongelingen met moderne haarsnit. Allen zijn het zwijgen toegedaan, wellicht onder invloed van een zonloze hemel met mot-tot gewone regen. Er komt wat leven in de brouwerij bij een korte stop aan een paar kiosken. Ik koop een zakje mini-croissants met chocovulling. Er zitten er vrij veel in en ik begin ze rond te delen. Het tandeloze vrouwtje neemt er zelfs 2 aan waarna haar kaken erg lang te keer gingen.Mijn voorbeeld werd gevolgd door een der jongelingen die met gepofte mais tracteerde. Ondertussen was er links van de weg een immense plas opgedoken: het Ohrid meer: een groot en zeer diep bergmeer op 850 m hoogte dat een soort voorhistorische nergens anders te vinden vissen herbergt: zo oud is dat meer.We hebben het ooit vanaf de andere, Macedonische kant gezien.

Uiteindelijk kwamen we om  half 1 aan in Korça. Deze stad leek mij van een wat vreemde niet onaangename atmosfeer te zijn, zo van: hier is het anders. Was het de hoogte, de windstille koude met een luchtgeur van verbrand hout? Of gewoon het gevolg van te weinig slaap en een holle maag? Aan dat laatste kon ik tenminste iets doen. Na in de reisgids een restaurantje gekozen te hebben heb ik aan 4 personen de locatie ervan moeten vragen, allen wezen ze in een andere richting. Alleen de laatste, een pientere dame vertelde mij de ware toedracht, die ik ook al vermoedde: het restaurant was sinds mensenheugnis opgedoekt. Leve de reisgidsen.
Na een spagetti fruits de mer op de kop getikt en verorberd te hebben het door de pientere dame aanbevolen hotel opzoeken. De weg gevraagd aan twee  vriendinnen die kennelijk van aanpakken wisten: "Come follow me" waarna ze mijn valies in de koffer en mij op de achterbank van hun Mercedez stopten. In het uitstekend gelegen hotel kreeg ik een ruime kamer met 3 bedden voor de som van 15 euro. Toen ik de receptioniste dankte voor de uitmuntende kamer verzekerde ze mij dat de 3 bedden wel degelijk voor mij waren en dat ik niet moest vrezen dat de 2 andere bedden door vreemden zouden worden ingenomen
Ook van deze wedervarens zijn er geen beelden.

Zoals ik al zei is het een bijzondere stad. Is ze mooi of lelijk? Ik kan het nog niet zeggen. De reisgids schrijft: “de stad is verfrissend geciviliseerd met straten die relatief vrij zijn van vuil." Vind je dat erg begeesterend? De Albanezen zijn er trots op, het was het centrum v d culturele renaissance begin vorige eeuw die leidde tot onafhankelijkheid v d Turken. Feit is dat ze vroeger veel mooier was: de laatste 20 jaar is ze verwaarloosd en veel huizen zijn vervallen. Er wordt wel aan gewerkt. Ik heb een paar fotos genomen. Oordeel zelf.
Verder is er een oud kerkje met mooie frescos van 1389 . Je ziet ook een foto van ceramiekfabriekje waar ik morgen wel een potje wil zien draaien . Mooi gelegen aan voet van berg . Nu moet ik een keuze maken tussen 1 van de 3 bedden. Slaapwel.

Dag 4

Shkoder ( Italiaans: Scutari), culturele hoofdstad van Noord Albanie ligt aan

De voet van de Albaanse Alpen en aan  samenloop van 3 stromen. Zichten vanop de burcht die teruggaat op Illyrische tijd en bijgebouwd in middeleeuwse en Ottomaanse.

Intermezzo: bunkertjes.Na de 2e WO tot 1991 regeerde Hoxha (spreek uit Hodzja) als dictator met streng communistisch regime. De man was zwaar paranoïed en overtuigd dat America en Engeland Albanië wilden verwoesten. Daarom liet hij 700.000 kleine bunkers maken, plaats dus voor de 3 000.000 Albanezen. Men komt ze overal tegen: immers zeer moeilijk te verwijderen. Op de foto zie je het bunkertje aan ingang van de keramiekstudio. Er staat een mariabeeldje op: de studio is net als de school en nog veel andere initiatieven gesticht door Italiaanse franciskanen die hier als ontwikkelingswerkers actief waren.
In Tirana in volle centrum is zo'n bunker als monument bewaard. ik daalde er even in af, mijn neus vertelde mij onmiddellijk dat hij nu vooral als urinoir fungeerde, wat door mijn gids genegeerd werd.

Dag 3

Foto 1:-VW Golf biedt plaats aan velen
 foto 2: -langs de weg worden hier en daar konijnejongen aangeboden

Zoals je weet bracht ik de nacht door in een houten annex van het restaurant dat sterren waard is maar er geen krijgt omdat hij te goedkoop is zo zei mij de chef. Je vroeg wat daar aan het plafond hing: hespen en worsten. De beloofde pottendraai sessie viel jammer genoeg in het water tgv stroomuitval, hier geen zeldzaamheid; ook zo'n absurde situatie: de streek levert massaal 'witte energie' maar voert die uit naar o.a. Kosovo. In afwachting van stroomherstel (dat niet kwam) liet mij het penseel hanteren  . Daarna was er een plechtigheid in het schooltje : Een minister deelde diploma's uit o.m. aan meerdere leden van het keramiekteam. Daarna deden we gezessen een visrestaurant aan in kuststad. Daarna bezoek aan vestingstad Kruje  (tekenen gulden boek). Hieropvolgend bracht het team mij naar Shkodra, culturele hoofdstad van de noordelijke bergstreek Daar namen we afscheid, wellicht voorlopig. In die afgezonderde bergdorpjes heerste eeuwenlang de 'canon' een soort wetboek waarin eer en bloedwraak een grote rol spelen;

dit zou nu nog wat voortleven.

Momenteel zit ik in de eetzaal van een uiterst aantrekkelijke Ottomaanse 17e eeuwse afspanning; zeer gezellig en gerenommeerde keuken . Kijk naar die vloer alleen al en die haard. Allen daarheen dus. Mijn studiereis zal zeer vruchtbaar zijn.

dag 2

Met pak en zak naar busstation Zio i Zi waar bussen vertrekken naar  noord Albanië.Na uurtje rijden aangekomen in stad Leçhe; volop zon.  Rondgeleid door 2 vriendelijke studentinnen die toevallig mijn pad kruisten. Brachten mij ook naar busje voor Krajen, verloren gelegen dorpje doch doel van mijn tocht omwille van pottenbakkerijtje aldaar. Korte fotosessie voor afreis ;  Net minibus naar Krajen .Afgezet in middle of no-where aan kerkje. Toch snel het pottenbakkerijtje gevonden: gebouwtje achter kerk. Drie dames waren aldaar potten aan decoreren. Ondanks taalprobleem kon ik hen mijn wens toch duidelijk maken: mag ik hier bij  jullie wat komen bijleren?  en is er hier en de buurt  eetgelegenheid ?. Restaurant op 1-2 km. Tevoet op weg plots ingehaald door man op brommer.Bleek de pottenbakker, gestuurd door schilderessen. Achterop de brommer van Tonin naar restaurant dat bij, zo vernam ik alras, een van de meest gerenommeerde van het land is. Rondgeleid door chef in zijn mooi etablissement   de meeste producten komen uit de streek; veel wordt zelf gemaakt: brood, hesp etc; graanmolentje op zonneënergie. 

Vijf gangen menu voor 13 euro inclusief lokale wijn die mij aan goede boergonje deed denken . Heb dit menu  s’avond willens nillens nog eens moeten verorberen met Tonio en Valentijn, de tweede pottenbakker  .

Deze namiddag reeds pot gedaaid, waren aangenaam verrast.Kiekje mat het team . Bezoek aan huis van Tonio waar ook zijn ouders wonen. Oude watermolen van zijn vader   Daarna autotocht naar Komani meer  
Nu slapen in houten bungalow van het restaurant.
Morgen komen ze mij om 9 u halen om te draaien. Uiteindelijk is het toch een studiereis  J.

dag 2

Met pak en zak naar busstation Zio i Zi waar bussen vertrekken naar  noord Albanië.Na uurtje rijden aangekomen in stad Leçhe; volop zon.  Rondgeleid door 2 vriendelijke studentinnen die toevallig mijn pad kruisten. Brachten mij ook naar busje voor Krajen, verloren gelegen dorpje doch doel van mijn tocht omwille van pottenbakkerijtje aldaar. Korte fotosessie voor afreis ;  Net minibus naar Krajen .Afgezet in middle of no-where aan kerkje. Toch snel het pottenbakkerijtje gevonden: gebouwtje achter kerk. Drie dames waren aldaar potten aan decoreren. Ondanks taalprobleem kon ik hen mijn wens toch duidelijk maken: mag ik hier bij  jullie wat komen bijleren?  en is er hier en de buurt  eetgelegenheid ?. Restaurant op 1-2 km. Tevoet op weg plots ingehaald door man op brommer.Bleek de pottenbakker, gestuurd door schilderessen. Achterop de brommer van Tonin naar restaurant dat bij, zo vernam ik alras, een van de meest gerenommeerde van het land is. Rondgeleid door chef in zijn mooi etablissement   de meeste producten komen uit de streek; veel wordt zelf gemaakt: brood, hesp etc; graanmolentje op zonneënergie. 

Vijf gangen menu voor 13 euro inclusief lokale wijn die mij aan goede boergonje deed denken . Heb dit menu  s’avond willens nillens nog eens moeten verorberen met Tonio en Valentijn, de tweede pottenbakker  .

Deze namiddag reeds pot gedaaid, waren aangenaam verrast.Kiekje mat het team . Bezoek aan huis van Tonio waar ook zijn ouders wonen. Oude watermolen van zijn vader   Daarna autotocht naar Komani meer  
Nu slapen in houten bungalow van het restaurant.
Morgen komen ze mij om 9 u halen om te draaien. Uiteindelijk is het toch een studiereis  J. Slaap lekker.

Dagelijkse avondpost bij trip naar Albanie 10 – 19 maart 2016

Dag 1:  Tirana

Goede avond vanwege kersverse Albanees . Het was wel een goed gevulde dag, net zoals overigens mijn maag
op dit moment. Eerst een uur snelwandelen met Gjerg die zichzelf had aangesteld als mijn privé gids voor
een goed uur waarbij de bijzonderste bouwsels de revue passeerden. Daarna de drie bijzonderste musea
aangedaan; daarbij heel wat inspiratie opgedaan voor te bakken potten. In museumwinkel werd door
 vriendelijke dame van dienst bijzonder kledingsstuk 100 jaar oud aangeboden zie foto . Heb beloofd dat
 ik in deze geen beslissing kon nemen zonder advies van mijn echtgenote, zodat ik zonder ongemak  het
pand kon verlaten.

Deze avond modern ballet bijgewoond: een muur bestaande uit (kartonnen) blokken werd afgebroken
en gaf zodoende zicht op gehurkte jongeling die met kronkelingen van lijf en leden blijk gaf van
getormenteerde zielstoestand. De jongelieden die de muur hadden afgebroken verschenen weer
ten tonele en probeerden door de onmogelijkste mouvementen van hun lenige lichamen de kerel
moed in te spreken, zo begreep ik althans; daarbij leek de man-vrouw relatie (die overigens niet
zonder slag of stoot -letterlijk- verliep) een grote rol te spelen. Op het einde verrees de muur weer
 op doch nu stond de jongeling voor de muur en was dus niet meer opgesloten.  Na nog wat
choreografische oefeningen die moesten aangeven hoe zijn  ziel vanuit de   kerker het  vrij en blij
  leven tegemoet snelt, daalde hij van het podium af en zette zich tussen het publiek .
Het diepzinnige stuk ging jammer genoeg  met zeer luidruchtige ‘muziek’ gepaard  die mij
meermaals de vingers in de oren deed stoppen.
Morgen trek ik noordwaarts. Slaapzacht.xxx