Deze ochtend al vroeg wakker om weer (letterlijk) op stap te gaan. Na een jaar waarin weer heel wat is gebeurd , heeft een mens toch weer nood aan wat rust, (zelf)reflectie en tijd voor elkaar. Laura-Lynn en Ben hebben bijna een jaar bij ons gewoond en wonen nu terug op de boerderij, Moemoe is in januari overleden en in februari had Remy voor de eerste keer een epilipsieaanval.
Ik sukkel al sinds een strandwandeling in januari met mijn knie en dus toch maar net voor we vertrokken een MRI laten maken en bij de specialist langs. Het verdict: gescheurde meniscus, cystes op de knieschijf en aangetast kraakbeen. De dokter is niet zeker waar de pijn dus juist vandaan komt en besluit dus om een cortisonespuit in de knie te geven en om na de vakantie verder te kijken.Ik heb een brace gekocht en deze morgen heb ik net voor we vertrokken mijn knie nog laten intapen bij de kinesist. Nu op hoop van zegen.
We rijden nog voor wat laatste spulletjes langs de Decathlon en om 10.15 uur vertrekken we dus echt naar Vezelay.
Onderweg nog enkele buitjes en wat korte files en om 18.30 uur komen we eindelijke in Vezelay aan, amai, wat hebben wij al ver gestapt in al die jaren!
In Vezelay op de camping laden we snel de auto uit, Paul help nog even om de piketten in de beenharde grond te krijgen en springt dan als de wind in de auto om deze in Sermizelles aan het treinstation te zetten zodat we daar op de terugweg met de trein kunnen afstappen. Omdat er maar 2 bussen per dag naar Vezelay rijden, is het van groot belang dat hij de bus terug heeft. Hij had precies 1 minuut om van de auto in de bus te springen, dat was nipt!
Ondertussen installeer ik de tent verder en wacht hem aan de bus op. Dan is het tijd om te relaxen op een terras met een plaatselijk flesje wijn (het eerste van velen) en van de rust en een dinertje te genieten.
|