|
Het was toch fijn om nog eens in een bed te slapen, het ontbijt was op z'n Frans: gene vette en het was nog thans niet zo goedkoop. Voor het eerst gebruiken we Reflexspray voor de stramme spieren ( hebben we die toch ook niet voor niets meegesleurd) en ook de teentjes doen zeer, toch maar even stoppen en stevige pijnstiller die heel de dag meegaat ( Diclofenac) innemen. De dag begint weer met een flinke helling. Waarom liggen al die dorpjes toch in een dal? Maar de beloning is mooi want de volgende 5 km lopen we door een sprookjesachtig mooi bos. Het wandelen schiet goed op , nadien nemen we de grote weg want we zien dat de pelgrimsroute weer stevig klimmen is. 's middags (half 12 ) komen we in Arcy- sur -cure aan. We besluiten daar naar de winkel te gaan maar dit is het zuiden en de winkel is al dicht en gaat pas om 16 uur weer open. Er is ook een camping maar we willen nog 4 km wandelen naar het volgende dorpje waar ook een camping is zodat we morgen ongeveer de laatste 15 km moeten doen.
We besluiten dus te wachten tot de winkel weer opengaat want in de volgende dorpen is geen winkel meer. We moeten dus eten voor 's avonds, 's morgens en 's middags meenemen. Paul rolt aan de Cure zijn matje uit en vangt een uiltje, ik lees nog wat.In het water ligt het vol schelpen van een soort zoetwatermosseltjes. We hebben allebei voor het eerst onze fleecetrui aangetrokken want als de zon achter de wolken verdwijnt is het fris als je niet wandelt.Voor we vertrekken doen we die wel weer uit want we gaan weer moeten klimmen.
Na de boodschappen beginnen we er aan en inderdaad een hele klim maar de beloning is echt de moeite, aan andere kant zien we dat de berg waarop we gelopen hebben heel veel grotten heeft waar 10.000 jaar geleden mensen hebben in gewoond, spectaculair!
Minder spectaculair, eigenlijk een dikke ramp is het feit dat de camping die in het boekje staat niet meer bestaat. Hadden we dan toch gewoon in het vorige dorp moeten blijven? Er zitten voor het oude gebouw waar vroeger de camping was 2 mensen aan een tafeltje en ze hebben vandaag al dezelfde vraag gekregen, dus er is nog een pelgrim langs gekomen. Als ik vraag of we onze tent niet mogen opstellen, doen ze wat ontwijkend. In het dorp op een terras voor een huis zitten vier gedistengeerde gepensioneerden een spelletje rummikub te spelen, zij weten ook niet waar we kunnen overnachten. Ze bellen voor ons naar het volgende logeeradres maar daar is het voicemail en zeggen dat er onderweg voortdurend boordjes voor een B&B stonden maar we sloegen er geen aandacht op omdat we toch naar de camping gingen.
We besluiten dan maar eerst op het kerkpleintje te eten voor we doorstappen naar La Jarrie maar het is ondertussen al 19 uur.
Na het eten lopen we niet via de pelgrimsroute maar langs de grote weg want anders moesten we door het bos en daar begint het al te schemeren in de schaduw. Ik doe een schietgebedje dat we langs de kant van de weg een open plek vinden in het bos waar we onze tent kunnen opslagen en ja hoor zo een 2 km na het laatste dorpje, halfweg naar het volgende is er zo'n plek. We gaan kijken, het is een mooie plek, iets verder, meer in het bos staan wel een stuk of 6 bijenkorven. Ik denk echt dat dit een goede plaats is om te overnachten. Paul is er niet gerust in omdat we niet heel ver van de weg afliggen en dus misschien kunnen gezien worden of dat de imkers 's avonds of 's morgens vroeg naar zijn bijen komt kijken. We stellen de tent toch maar op. De bijen zoemen nog zeker tot 22 uur maar hebben geen kwaad in de zin.
|
