Gisteravond nog even door Reno gelopen. Reno is naar eigen zeggen "The biggest little city in the world". Reno is een gokstad, maar dan veel kleiner dan Las Vegas. Op een uurtje ben je er door gelopen. Wist je dat de uitvinder van de Levis'jeans zijn leven doorgebracht heeft in Reno? Kleermaker Jacob Davis kwam in 1871 op het idee om de blauwe broek te versterken met koperen rivetten en zo werd de echte Levis'jeans geboren. Samen met zijn business partner Levi Strauss verkreeg hij een patent. Vanochtend reed ik eerst door naar Napa Valley. Dat ligt ten noorden van San Francisco en staat bekend om het verbouwen van wijn. Er heerst een mediterraans klimaat en je vindt er behalve wijnstokken ook olijfbomen, oleanders, limoenstruiken, granaat- appelstruiken, cactussen, enz terug. Je zou denken dat de lokale druivensoort Zinfandel hier overheerst, maar dat is niet zo. Ze komt na Cabernet Sauvignon, Chardonnay en Merlot pas op de 4de plaats. Doordat er hier zich bijzonder veel europeanen (Duitsers, Fransen, Italianen, ...) gevestigd hebben, vinden we ook nog andere soorten terug als Riesling (D), Pinot Noir (F), Syrah (F) en Sangiovese (I). Alhoewel de overgrote meerderheid familiebedrijven zijn, wordt de wijn hier met de meest moderne middelen verbouwd. Het is nu volop "Harvest" (oogst), maar de zondagse rust wordt gerespecteerd en dus zag ik niemand aan het werk. 90% van de Amerikaanse wijnproductie is voor rekening van de Californische staat. Slechts 4% daarvan komt van Napa Valley. Nog te vermelden is dat er door de vallei een treintje rijdt, waarop je wijn kan degusteren, een aangepaste maaltijd kan eten en kan genieten van het landschap. Money makes not happy, but it helps ... Dacht je dat Amerikanen niet beseffen dat ze slechte chauffeurs zijn, bekijk dan maar eens aandachtig de foto's bij deze blog
Gisterenavond nog eens Aziatisch kunnen eten. Bij het binnenkomen betaalt men een vaste prijs (10,50 $). Hiervoor kies je uit een buffet, stijl "All you can eat", ook (fris)drank à volonté. Aan het tafeltje voor mij had een jong koppeltje een eigen variant van die formule: "All you can take". Natuurlijk hadden deze jongeren Vietnam niet meegemaakt. Enfin, de varkens zullen er wel bij gevaren hebben. Vanuit Los Angeles bekeken was Yellowstone het verst verwijderde punt. Precies vandaag gaan de laatste tien dagen van mijn reis in. Tijd om terug westwaarts te keren. In één ruk ging het vandaag van Pocatello naar Reno (Nevada), afgelegde afstand: 920km. Omdat het altijd Highway was en gebruik makende van de cruise-control, ging dat erg vlot. Bovendien passeerde ik een tijdzone, waardoor ik er een uur bovenop kreeg. Dat was lekker meegenomen. Sommigen vragen zich af hoe ik dat toch doe in die vreemde steden. Dat is zeer eenvoudig. Neem een wit blad papier en teken er 2 lijnen op die mekaar loodrecht kruisen in het midden. Teken evenwijdige horizontale lijnen die precies 1cm van mekaar verwijderd zijn. Trek vervolgens evenwijdige verticale lijnen, eveneens op één 1cm. Als je het goed gedaan hebt heb je nu een dambordmotief. De middelste horizontale lijn geef je als naam "Main Street", de middelste verticale lijn wordt "Center Road". De lijn onmiddelijk onder "Main Street" krijgt de naam "100 South", die daar onder "200 South", enz. De lijn onmiddelijk boven "Main Street", krijgt de naam "100 North", die daar boven "200 North", enz. De lijn rechts van "Center Road", noem je "100 East", de volgende "200 East", enz. en tenslotte de lijn links van "Center Road": "100 West", "200 West", enz. Voilà, je hebt nu een plan van een doorsnee Amerikaanse stad. Hoe kleiner de nummers van de straten op een kruispunt, des te dichter ben je bij het centrum. Stel dat je het noorden kwijt bent en je op zoek bent naar een bepaald gebouw, dan krijg je bvb. te horen "3th block at your left hand side, sir". Dat is dus tussen 2de en 3de straat links. Als iemand "een blokje omloopt", dan weet hij dus precies waar hij aan begint
Gisteravond gaan eten in restaurant "The Three Bears". Heel lekker, maar toch een probleempje gehad bij het bestellen van een bier. De dienster dacht dat ik een grapje wou maken. Ik heb er eigenlijk nooit bij stilgestaan maar er is uiteraard een verschil tussen een "bear" (NL = beer) en een "beer" (NL = bier). Klaarblijkelijk is mijn intonatie niet zo goed en ja op deze plaats kan dat natuurlijk voor de nodige verwarring zorgen. Toch maar beter water blijven drinken Deze morgen voor de 3de en laatste keer Yellowstone NP doorgereden. Het was berekoud: -2°C. Ik wou speciaal langs het oosten naar de zuidelijke uitgang rijden. Dat was een beetje omweg, maar toch de moeite waard. Ik reed een heel eind langs de Yellowstone River en op de plaats waar die door een diepe Canyon stroomt, vond ik het antwoord op de vraag die mij al enkele dagen door het hoofd ging: "Waarom zijn er zoveel dode bomen in Yellowstone?". In 1988 is er een immense bosbrand geweest, waarbij meer dan 1/3 van het park in vlammen opging. De duizenden dode bomen zijn nog steeds de stille getuigen van die ramp. Wil je er meer over weten, kijk dan hier: https://en.wikipedia.org/wiki/Yellowstone_fires_of_1988 Bij het verlaten van het NP, kom je dadelijk in een ander park terecht: "Grand Teton NP". Eigenaardig dat ineens de plantengroei veranderd. Je krijgt nu naast naaldbomen, ook loofbomen te zien. Sommige van die bomen zijn al in herfstmodus. Gele en oranje kleuren maken het landschap enig mooi. Verder zie je bergen (+4000m) met restanten van sneeuw en het Jackson Lake. Het stadje Jackson is een heus skioord, maar ook in de zomer druk bezocht. Ik rij verder lang een Scenic Byway (mooie panorama's) en eindig vandaag in Pocatello (Idaho) bij +32°C!
Yellowstone NP is qua oppervlakte ruw geschat vergelijkbaar met Vlaanderen. Behalve vijf toegangswegen, heb je in het park nog twee grote lussen. Vandaag deed ik de noordelijke lus (220km). Yellowstone is eigenlijk één grote (slapende) vulkaan. De sporen die we er vandaag nog van terugvinden, situeren zich voor- namelijk aan de westelijke kant. Op meerdere plaatsen vind je geisers, modderpotten, warmwaterbronnen, enz. Geisers ontstaan doordat er water in contact komt met de kolkende lava in de ondergrond. De plaatsen waar er heet water naar boven komt, zijn zorgvuldig afgeschermd. In het verleden is het meermaals gebeurd dat iemand een pad verliet en dit met zijn leven of verschrik- kelijke brandwonden moest bekopen. Maar Yellowstone heeft ook een rijk dierenrijk: bizons, herten, elanden, zwarte beren en grizzly's, wolven, enz. Alles wordt in het werk gesteld om een confrontatie met een beer te vermijden. Een beer kan je maar beter niet vertrouwen! In deze tijd van het jaar ziet het park er minder groen uit, dan ik mij voorgesteld had. Dat komt omdat het hier in de zomer haast nooit regent. Soms is het water dat uit de ondergrond komt giftig en niet alle planten zijn hier tegen bestand. Morgen doe ik (een stuk van) de zuidelijke lus. Ik passeer het Yellowstone Lake en hoop daar foto's van een eland (Moose) te kunnen maken. Een raar dier, lijkt op een hert, maar kan zwemmen en duiken en makkelijk één minuut onder water blijven. Na enkele uren zal ik het park dan definitief verlaten via de zuidelijke uitgang.
And now something completely different ... Yellowstone
Zonder hotel geboekt te hebben, deze ochtend vertrokken naar Yellowstone. 325 miles later kom ik in West Yellowstone aan. Ik stop aan enkele lodges / hotels en val bijna achterover van de prijs die ze vragen. Uiteindelijk begeef ik mij naar het Visitor Center en vraag of ze mij kunnen helpen. En jawel hoor, na een belletje, verwacht men mij in het Madison Hotel, een soort jeugdhotel. Ik krijg de keuze tussen een gemeenschappelijke of een aparte kamer. Ik kies toch maar voor het laatste. Een gezellig kamertje helemaal in retro en volledig in hout afgewerkt. Ik had hier graag 3 nachten gebleven, maar dat gaat helaas niet. Het hotel is in het weekend volgeboekt. Snel bagage achtergelaten en "action please". Het dorpje paalt tegen de westelijke ingang van het NP. Deze ingang ligt op het grondgebied van de staat Montana. Na enkele miles kom ik in de staat Wyoming. Het gaat bijna onmiddellijk naar de klassieker "The Old Faithfull", een geiser die op bijna voorspelbare tijd tot uitbarsting komt. Met een beetje vertraging zie ik, dat hij het kokende water meters hoog de lucht in spuwt. Onderweg tref ik nog andere geisers aan. Uit de meeste komt zwaveldamp (stinkt naar rotte eieren) en het is niet aangeraden om lang in de walm te blijven staan. Af en toe wordt er gestopt voor fotos van dieren. De buit is herten en bizons. Morgen ga ik zeker een wandeling maken. Op mijn vraag welke trail een aanrader is, drukt de vrouwelijke parkwachter mij op het hart om er niet alleen op uit te trekken. Sluit je aan bij een groepje van 2 à 3 personen, zegt ze. Ik zie het al gebeuren, zo twee taterende wijven achter mij. Ik kan even goed in mijn bed blijven liggen, de kans dat er dan een beer of een wolf langs komt is precies even groot: nihil. Enfin, we vinden er wel wat op.
Ja het is zover: mijn eerste hamburger is binnen. Nood doet eten! Vanmorgen met het openbaar vervoer naar het centrum van SLC. Eerst een bus tot aan het Murray Central Station en vervolgens verder met de Trax. De Trax is eigenlijk een trein, die van zodra ze het echte centrum van SLC bereikt, veranderd in een brave stadstram. Net zoals in LA is er hier een Sightseeing bus. In 90 minuten krijg je een goed overzicht van de belangrijkste bezienswaardig- heden. Temple Square is een deel dat volledig geweid is aan de Mormonen of "The Church of Jesus Christ of Latter-Day Saints" om volledig te zijn. Van hieruit wordt de hele (Mormoonse) wereld bestuurd. zijn visitor centers, tempels, een bibliotheek, monumenten, het Lion House, enz. We krijgen het Capitool te zien en dan gaat het nog hogerop langs de University of Utah, Research & Development wijk, het voetbalstadion, Fort Douglas Museum. Wist je dat de University of Utah de eerste E-mail in de wereld (ontwikkelde en) verstuurd heeft? Op het hoogste punt stopt de chauffeur enige tijd. Vanaf hier zie je in de verte het Salt Lake: een immens meer met een zoutgehalte van 28%. Aan de andere kant zie je het hooggebergte met toppen van boven de 3000m. In 2002 organiseerde SLC de Olympische Winterspelen. Nadien gaat het weer naar beneden en passeren we enkele winkelwijken zoals het Gateway en het City Creek Center. Na de bustrip heb ik al wat honger en dorst. Ik haal een gedetailleerder stadsmap van het centrum in het Visit Salt Lake Information Center. Mijn oog valt dadelijk op een brouwerij met pub. Ze serveren er ook nog lekker eten. Na enige tijd merk ik dat dit wel "the place to be" is, want er stroomt heel wat volk toe. Zelfs een orthodox priester in vol ornaat stapt zonder schroom binnen. Op de stadsmap, teken ik een route uit die ik al wandelend zal afleggen. Wat later stap ik de Family History Library binnen. Hier kan je genealogische (stamboom) gegevens nakijken. Van de ene behulpzame dame gaat het naar een andere. Uiteindelijk beland ik op het 3de verdiep (=Europa), waar een grote zaal vol PC's opgesteld staat. Na enige uitleg krijg ik de kans om mijn vader en grootvader op te zoeken. En ja hoor, ze worden teruggevonden. Enkel gegevens van overleden personen worden getoond. Van levende personen zie je wel het bestaan, maar zelfs de naam is verborgen. "Amazing", op deze wijze kan je dus familieleden, die uit je leven verdwenen zijn, opsporen en dit wereldwijd! Ik werk verder mijn stadswandeling af, rust nog wat uit in een mooi onderhouden parkje en verlaat als een tevreden man SLC.
Deze ochtend vertrokken naar Salt Lake City. Hier is de temperatuur een heel stuk aangenamer: 25 à 26°C. Salt Lake City (SLC) is de grootste stad en eveneens de hoofdstad van Utah. Maar weet u ook wat de hoofdstad van Californië is? a) Los Angeles b) San Francisco c) Sacramento Het antwoord is te vinden aan het eind van deze blog. SLC ligt in het NW van Utah en is ook bekend als thuishaven van de Mormonen. Voor mij is het een tamelijk onbekende stad, maar daar gaan we morgen verandering inbrengen. Ik logeer in het Baymont Inn & Suites, iets meer dan 4km buiten het centrum. Toen ik de kamer binnenkwam, kon ik een wauw niet onderdrukken. Het lijkt wel een suite! Er is wel geen Wifi beschikbaar, gevolg van een kortsluiting waardoor de internet server in onbruik raakte. Omdat het vandaag Labor Day is, kan het euvel pas morgen hersteld worden. We laten het niet aan ons hart komen. Straks ga ik nog wat op verkenning uit. In het slechtste geval wordt het vanavond een (eerste) hamburger. Antwoord: Los Angeles en San Francisco zijn een heel stuk groter en bekender, maar toch is Sacramento de hoofdstad van Califnornië.
