Enkele mooie nadenkertjes uit reeds besproken boeken
Dat wat we zien, dat wat in onze ogen overduidelijk is, heeft vaak een andere betekenis. Feiten bestaan, maar alleen betekenissen tellen. Maar heel weinig mensen realiseren zich dat, en de chaos op de wereld is enorm. Feiten kunnen duizenden verklaringen hebben, op duizenden manieren geïnterpreteerd worden. Elke interpretatie is er één, en niet meer dan dat.
Mens onder de mensen zijn biedt de mogelijkheid te geven, niet alleen te ontvangen.
Er zijn relaties in het leven die de loop van alles kunnen veranderen, zelfs al duren ze niet eeuwig. Zelfs al duren ze geen leven lang, maar slechts een ogenblik.
Griezelig, hoe gemakkelijk ze hun vertrouwen in je handen legden, hoe gemakkelijk ze jou beslissingen lieten nemen.
Als ik één ding kan is het liefhebben. Dat lijkt niet veel bijzonders, maar ik ben er trots op.
Autisten zijn op het eerste zicht perfect normaal. Vandaar dat je autisten vaak niet kunt herkennen. Het zijn integendeel vaak een beetje onaards mooie en sprookjesachtige wezens.
Kate en ik zijn als een Siamese tweeling, met het verschil dat je in ons geval simpelweg niet kunt zien waar we met elkaar verbonden zijn, wat de scheiding des te moeilijker maakt.
Dat we iets niet begrijpen of weten, betekent nog niet dat er geen reden voor is.
Ik vind het jammer dat het een leven duurt om te leren hoe je moet leven.
Hopend dat er toch iets in hem zou achterblijven, zoals je met een blindelings opgehouden beker regen kunt opvangen.
Elkaars hand vasthouden is bijvoorbeeld een manier om je te herinneren hoe het aanvoelt om samen niets te zeggen.
'Ik wil niet klagen, maar ik voel een steen in mijn keel.' zei Aga Djan tegen de rivier. Zijn ogen brandden, een traan viel op de grond. De rivier pakte de traan, nam hem stil in het donker mee en liet het niemand weten.
'Tijd is als zand waarin je schrijft,
een krabbel die ergens achterblijft.
Hoe schrijf je in zand wanneer iets nieuw begint ?
Schrijf je met zon of water ?
Gebruik je te veel wind
zijn al je krabbels voor later.'
(Joris)
Hilde Van Driessche: '...dit vind ik echt het sublieme zelfportret!!!'
Joe
Speedboot is een roman over liefde en rivaliteit, over een verlosser zonder
belofte en een heroïsche odyssee. Het toont het lot van nieuwkomers in een
Nederlands dorp, waar de last van het onverwerkte verleden op de inwoners
drukt. De tragikomische maalstroom van gebeurtenissen geeft het ingeslapen dorp
een onverwachte dynamiek waar het niet meer van zal herstellen.
Ruim zeshonderd mannen en vrouwen reageren op de advertentie 'Heb
je zelfmoordplannen?' Enkele tientallen zitten uiteindelijk in een touringcar
op weg naar het noordelijkste puntje van Finland om zich daar in de ijskoude
zee te storten. Tussen dit voornemen en de werkelijke eindbestemming van de bus
- een prachtige kaap in het zuidelijkste puntje van Portugal - vinden
onverwachte en absurde gebeurtenissen plaats waardoor het oorspronkelijke plan
steeds meer op losse schroeven komt te staan. Maar terwijl de groep een steeds
hechtere eenheid wordt en de aspirant-zelfmoordenaars vriendschappen voor het
leven sluiten, wil de buschauffeur koste wat het kost aan het oorspronkelijke
plan vasthouden.
Max
Cerulus, leraar aan het Heilig-Hartinstituut in Heverlee, wordt aangeklaagd
wegens intimidatie van een leerling. De ouders van het meisje eisen een
tuchtmaatregel, de directie tracht de gemoederen te bedaren, de leerkrachten
reageren verdeeld. Kort daarna wordt een vrouwelijke collega dood aangetroffen
in de kelders van de school. Thomas Berg, hoofdinspecteur bij de Leuvense
politie, probeert de misdaad op te lossen. Hij moet zich daarbij een weg banen
door een kluwen van professionele conflicten en seksuele intriges. Wanneer een
week later een tweede slachtoffer valt, wordt de zaak nog gecompliceerder.
Terwijl Berg de handen vol heeft met het ontrafelen van de dubbele moord, wordt
hij zelf het mikpunt van een stalker die zijn prille relatie met Manon
bedreigt. Alsof dat niet genoeg is, lijkt een angstvallig verzwegen seksueel
schandaal op school verband te houden met de twee doden. Het onderzoek mondt
uit in een psychologisch steekspel tussen Berg en enkele verdachten.
Vlak
voor zijn dood in de jaren tachtig van de vorige eeuw gaf de grootvader van
Stefan Hertmans zijn kleinzoon een paar volgeschreven oude cahiers. Door de
verhalen uit zijn jeugd vermoedde Hertmans dat de inhoud wel eens onthutsend
kon zijn. Jarenlang durfde hij de schriften niet te openen. Tot hij het wél
deed, en onvermoede geheimen vond. Het leven van zijn grootvader bleek getekend
door armoedige kinderjaren in het Gent van voor 1900, door gruwelijke
ervaringen als frontsoldaat in de Eerste Wereldoorlog en door een jonggestorven
grote liefde.
Hij
sublimeerde zijn verdriet in de stilte van de schilderkunst. In een poging dat
leven te doorgronden schreef Hertmans zijn herinneringen aan zijn grootvader
op. Hij citeert uit diens dagboeken en kijkt naar diens schilderijen,om
uiteindelijk de ware toedracht te ontsluieren. Hertmans vertelt dit verhaal met
een verbeeldingskracht waarover alleen grote schrijvers beschikken, en in een
vorm die een onuitwisbare indruk op de lezer achterlaat.
Oorlog
en Terpentijn vormt een aangrijpende zoektocht naar een leven dat samenviel met
de tragiek van een eeuw en een postume, bijna mythische poging dat leven
alsnog een stem te geven.
Vele hemels boven de zevende van Griet Op De Beeck
Lou is
twaalf, Eva zesendertig, Elsie tweeënveertig, Casper zesenveertig, en Jos
eenenzeventig. Vijf mensen, met elkaar verbonden, vertellen hun verhaal. Elk
proberen ze op hun manier overeind te blijven in dit bestaan dat belachelijk
mooi en geweldig lastig is, allemaal tegelijk.
Vele
hemels boven de zevende gaat over blijven proberen, tot waar geen mens meer
verder kan. Over hard voelen en veel denken. Over blijven hopen, willen,
wensen. Over het leven dat lang is, en over hoe dat besef de inzet alleen maar
verhoogt. In deze roman zijn mensen heftig op zoek, en wat ze vinden nodigt
bovenal uit tot nog meer zoeken.
Griet
Op de Beeck Lou is
twaalf, Eva zesendertig, Elsie tweeënveertig, Casper zesenveertig, en Jos
eenenzeventig. Vijf mensen, met elkaar verbonden, vertellen hun verhaal. Elk
proberen ze op hun manier overeind te blijven in dit bestaan dat belachelijk
mooi en geweldig lastig is, allemaal tegelijk.
Vele
hemels boven de zevende gaat over blijven proberen, tot waar geen mens meer
verder kan. Over hard voelen en veel denken. Over blijven hopen, willen,
wensen. Over het leven dat lang is, en over hoe dat besef de inzet alleen maar
verhoogt. In deze roman zijn mensen heftig op zoek, en wat ze vinden nodigt
bovenal uit tot nog meer zoeken.
Na een
beroerte raakt een amateur-actrice en schrijversmoeder haar spraakvermogen
kwijt. Langzaam en onherroepelijk takelt ze af, steeds minder in staat om te
communiceren met wie haar lief is. Daarover schrijvend maakt Tom Lanoye een
meervoudige balans op. Van zijn kleurrijke jeugd in een volkswijk, van zijn
worsteling met de liefde, van zijn rol als schrijver, van zijn conflicten met
de kleine moederdiva, van de strijd die zij manmoedig voert en waarin ze
reddeloos en redeloos ten onder gaat _ en van de blijvende woede en pijn die
dat oplevert.
Wanneer
de Dood een verhaal vertelt, kun je maar beter luisteren. Het is het jaar 1939.
Nazi-Duitsland. Het land houdt de adem in. De Dood heeft het nooit drukker
gehad en het zal nog drukker worden. Het leven van Liesel Meminger verandert op
slag als ze bij het graf van haar broer een voorwerp vindt dat gedeeltelijk
onder de sneeuw ligt bedolven. Het is Het Doodgravershandboek, dat daar per
ongeluk is achtergelaten.
Zo
begint een liefdesaffaire met boeken en woorden, terwijl Liesel, met behulp van
haar pleegvader, leert lezen. Al spoedig steelt ze boeken uit de
boekverbrandingen van de nazi's, de bibliotheek van de vrouw van de
burgemeester, waar er ook maar boeken te vinden zijn. Maar dit zijn gevaarlijke
tijden. Als het pleeggezin van Liesel een jood in de kelder verbergt, gaat er
een wereld voor Liesel open, maar ook dicht...
Emma (1816)
wordt algemeen beschouwd als Austens grootste prestatie. De heldin, die in de eerste
zin van het boek al mooi, slim en rijk wordt genoemd, is zo weinig sympathiek
dat de schrijfster er zelf van uitging dat behalve zijzelf niemand haar aardig
zou vinden. Toch wint ze al snel het hart van de lezer met haar goedbedoelde
pogingen haar vriendin Harriet aan de man te helpen.
In het leesjaar 2012 - 2013 lazen we volgende boeken:
7 januari 2012 : Het Winterpaleis van John Boyne 1 februari 2013 : De regels van het ciderhuis / John Irving 22 maart 2013 : De stad van de dromende boeken / Walter Moers 3 mei 2013 : Maar buiten is het feest / Arthur Japin
Het was weer een fijn leesjaar met een héél gevarieerd boekenaanbod. De besprekingen waren boeiend. Vooral de bespreking van het laatste boek 'Maar buiten is het feest' van Arthur Japin deed héél wat stof opwaaien en was héél intensief. Het was dan ook een heikel thema dat werd besproken maar geschreven door een hele goede auteur. Bij 'Het Winterpaleis' was de Russische geschiedenis wel interessant. Bij 'De regels van het ciderhuis' werden de thema's weeskinderen en abortus besproken. 'De stad van de dromende boeken' was een een leuke bespreking door de fantasierijke omgeving waar het verhaal zich afspeelt en de leuk beschreven personages.
Als afsluiter keken we op 17 mei naar de film 'The ciderhouse rules'. De reacties waren verdeeld omdat een belangrijk gebeuren uit het boek in de film weggelaten werd. Maar iedereen was het erover eens dat de film ondanks dat toch echt wel de moeite waard was om te bekijken.
Eindelijk na lange tijd afwezig te zijn hier terug een nieuwsje van onze leesgroep! We starten het nieuwe leesjaar op 7 december 2012 met de bespreking van het boek 'Het Winterpaleis van John Boyne.
Vrijdag 25 november 2011 De Eenzaamheid van de priemgetallen / Paolo Giordano De
zevenjarige Alice moet van haar vader elke dag tegen haar zin naar
skiles. Op een mistige ochtend zondert zij zich af van haar skiklasje en
besluit ze de afdaling alleen te maken, maar ze komt ten val en raakt
voor de rest van haar leven verlamd aan een been. Mattia is de helft van
een tweeling. Hij is hyperintelligent, zijn zusje Michela is
zwakbegaafd. Als de tweeling wordt uitgenodigd voor een
verjaardagspartijtje schaamt Mattia zich bij voorbaat voor het gedrag
van Michela en hij besluit om haar op een bank in het park achter te
laten met de opdracht dat ze daar op hem moet wachten. Als hij terugkomt
is zijn zusje verdwenen en zij wordt nooit meer gevonden. Op de
middelbare school kruisen de levens van Alice en Mattia elkaar en er
ontstaat een merkwaardige vriendschap. Ze voelen zich vanaf de dag van
hun ontmoeting verbonden, maar merken al snel hoe moeilijk het is om
wezenlijk contact met elkaar te krijgen. De eenzaamheid van de
priemgetallen is het aangrijpende verhaal van een bijzondere vriendschap
dat de lezer vanaf de eerste pagina in zijn greep houdt, en een
grandioos debuut waarmee Paolo Giordano blijk geeft van een scherp
inzicht in de complexe menselijke psyche.
De bespreking was zéér interessant! De meningen waren heel divers maar het was boeiend! We hebben ook de priemgetallen beluisterd: Priemgetallen
hebben de Franse componist Olivier Messiaen geïnspireerd bij het
componeren van ametrische muziek. We hebben 'Quatre etudes de Rythme'
beluisterd en zo ontdekten we hoe priemgetallen klinken.
Het nieuwe leesjaar start vrijdag 25 november 2011 met de bespreking van het boek 'De eenzaamheid van de priemgetallen / Paolo Giordona'.
De boeken die in het leesjaar 2011-2012 worden besproken zijn:
- De eenzaamheid van de priemgetallen / Paolo Giordona - Haar naam was Sarah / Tatiana De Rosnay - Geschiedenis maken / Stephen Fry - Het geheim van de verloren zaken / Sheridan Hay
Aan het eind van het leesjaar sluiten we weer af met een activiteit.
Het kleine meisje van meneer Linh / Philippe Claudel
Vrijdag 15 april 2011 Het kleine meisje van meneer Linh / Philippe Claudel
Meneer Linh luistert naar de stem van de dikke man, de stem die hem zo vertrouwd is, ook al zegt hij dingen die hij niet begrijpt. De stem van zijn vriend is diep en hees. Hij lijkt langs stenen en enorme rotsblokken te schuren, als een beek die van de berg afstroomt en in de vallei pas hoorbaar wordt, lacht, af en toe kreunt, en hardop praat. Een muziek die bij het hele leven hoort, bij de zachtheid én de scherpe kanten ervan.
Meneer Linh ontvlucht zijn door oorlog geteisterde land, op zoek naar een betere toekomst voor zijn kleindochter. Zijn kamergenoten in het asielzoekerscentrum drijven de spot met zijn liefdevolle aandacht voor het kleine meisje. Meneer Linh voelt zich niet thuis in het vreemde land, tot hij op een dag meneer Bark ontmoet. Deze praat over zijn vrouw die kort daarvoor is overleden. Meneer Linh verstaat hem niet maar hij luistert, met zijn kleine meisje op schoot. De twee rouwende mannen vinden troost in elkaars gezelschap en er ontstaat een innige vriendschap die alle taalbarrières overstijgt. Maar op een dag worden meneer Linh en zijn kleindochter plotseling overgeplaatst naar een gesloten inrichting, elders in de stad. Hoe moet hij nu zijn vriend terugvinden? Met gevaar voor eigen leven onderneemt hij een ontsnappingspoging, die uitmondt in een dramatische ontknoping. Het kleine meisje van meneer Linh is Claudels ontroerendste en meest tedere boek tot nu toe, geschreven in een taal die schittert van eenvoud en zeggingskracht.
De mama van Joni en de mama van Sarah waren ook voor de eerste maal aanwezig tijdens de bespreking. Het was een héél fijne ervaring om het boek te bespreken met de jongeren én met 2 mama's. De kijk op bepaalde dingen is toch anders. Het was zeker voor herhaling vatbaar!
Ik ben Moenaert Annie
Ik ben een vrouw en woon in Lokeren (België) en mijn beroep is Bibliotheekbediende.
Ik ben geboren op 03/12/1959 en ben nu dus 65 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, lezen en praten over wat ik gelezen heb..
Over mijn maatje - mijn medebegeleidster
Mijn FANTASTISCHE medebegeleidster van de Paterlina’s is Hilde Van Driessche. Ook zij woont in Lokeren (België). Haar beroep is leerkracht, zij geeft les aan het 5e leerjaar. Zij is geboren op 14 oktober 1956. Haar hobby's zijn uiteraard ook lezen en praten over boeken.
Als ik lees verdwijn ik helemaal in het landschap.... (Hilde)
Een goed boek is je beste vriend, voor nu en altijd. Martin Tupper
Een boek is een plaats waar je naar toegaat, een eerlijke plek in jezelf waar je jezelf vragen kunt stellen over je ware gevoelens. In een goed boek vind je een taal waarin je met jezelf kunt praten, waarin je emoties kunt beschrijven zonder ze te reduceren of triviaal te maken. (Jeanette Winterson)
"Sommige boeken moeten worden geproefd, andere moeten worden opgeslokt, en slechts enkele moeten worden gekauwd en verteerd." (Francis Bacon)
Op vrijdag 8 mei keken we met de leden van de leesgroep naar de film 'The Book thief'.
