Vandaag mochten we de os en ezel in onze kerststal plaatsen. Het zijn misschien niet de slimste dieren maar toch vonden ze als eerste de weg naar Jezus en mochten ze als eerste het Kind Jezus zien.
Het zijn gewone, eenvoudige dieren. Ze dragen andermans last, in alle eenvoud. Vastberaden en volhardend stappen ze verder op moeilijke wegen. Met hun grote oren blijven ze luisteren en geven ze warmte alleen al door “aanwezig” te zijn. Vandaag noemen we hen: mantelzorger, welzijnswerker, vrijwilliger,…Nog altijd is hun leuze: “Daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is ’t leven zoet, waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet.” Misschien kunnen we hen vragen om ook ons de weg naar Jezus te tonen, zodat we kunnen antwoord geven aan de roep van Johannes De Doper die ons vandaag vraagt: “Keer je leven om, keer je af van wat overbodig is”