Deze namiddag kwamen vrijwilligers van de vzw Gambiahelpers ons toespreken.
Een boeiende en leerrijke namiddag ook voor de vormelingen. Even stil worden en dan kunnen dankbaar en gelukkig zijn met hetgeen we hebben.
Zoveel stralende en blinkende oogjes zien van kinderen die moeten leven zonder luxe, zonder bed, zonder speelgoed, zonder snoep...
als het goed gaat enkel met een maaltijd bestaande uit rijst en vis en hoogstens éénmaal in de maand een stukje kip.
Het weinig dat ze hebben delen ze dan nog met de anderen.
Hoe doen ze het om een koekje dat ze kregen toch in 20 stukjes te breken zodat iedereen een brokje zou kunnen proeven. Hoe kunnen onze vormelingen deze kinderen nu gelukkig maken?
Tegen zondag maken ze een tekening, deze zal dan verhard worden en meegenomen naar Gambia waar ze als souvenir,
als versiering zal dienen in de schamele huisjes. Bij afgifte van deze tekening zal een foto genomen worden en wedden dat deze kinderen zullen stralen.
Op hun beurt zullen kinderen in Gambia een tekening maken voor onze vormelingen en deze zullen ze dan op de dag van hun vormsel ontvangen
als blijvend aandenken aan deze mooie namiddag met momenten van blijdschap, een krop in de keel, maar ook dankbaarheid.
Dankbaarheid om te zien wat een prachtig werk een vriendin doet die je veertig jaar geleden uit het oog verloor.
Adine en C° woorden te kort en enorm veel respect voor wat jullie doen.
Vandaag
mochten we de eerste communicanten en hun familie verwelkomen
voor de eerste instapviering.
Op school hadden ze een mooi HARTJE gemaakt, symbool om aan te
tonen dat Jezus hen allen graag ziet en zij van Jezus mogen
houden.
Jezus
zei toch: "Laat de kinderen tot Mij komen..." met aandacht
mochten ze dan ook luisteren naar dit mooie verhaal en kregen
daarna een kruisje van priester Gaby.
Ze
mochten ook in de viering het beste van zichzelf geven bij de
zang, het voorlezen, het aansteken van de kaarsen.
Dank
aan de juffen voor het enorme geduld om deze kinderen te
begeleiden op de weg naar hun eerste communie.
Dank
aan de ouders om hun sympathie en deelname aan de eucharistie.
Zondag mochten we Albert in de bloemen zetten. Met 173 aanwezigen, vormden we een erehaag om onzen Albert welkom te heten. Samen mochten we eucharistie vieren, dankbaar bidden en het glas heffen. Albert werd omringd door vele vrienden, familie, kennissen, buren... Zoals elke zondag werd hij trouw, door een vrijwilliger naar de kerk gebracht
Tis al een jaar geleden dat wij hier stonden
te vertellen over wat er gebeurd was in 2017.
Dit jaar zullen we het
niet hebben over de kapotte ruttenen het aansteken van
kaarsen zonder klutten.
Weet je het al dat je nu een document moet tekenen voor de wet op de privacy?
Zonder verklaring geen
fotos, een verklaring voor bij een doop, eerste communie,
vormsel, trouw, amai zulle wat een papierwinkel ga dat worden.
Dus wie in het vervolg niet in de media wilt komen zorgt er best voor dat ge u een beetje weg stikt als ze met de camera passeren.
Zeg op de deeltafels kan
je ook het één en andere vinden.
Ja, alles om met elkaar te delen.
Schone kaarsen, paternosters, zelfs een beeldeke van Broeder Isidoor en den heiligen Antonius.
En boeken, echt de moeite voor ne keer te gaan kijken.
Schijnt dat het wel gevaarlijk
is om er per ongeluk iets achter te laten, want mensen hebben dit vlug in de gaten,want op die manier zijn we de belle kwijt geraakt.
Voor de messe, met de processie van
Kerstdag hadden we de belle op de deeltafel gezet, en achter de messe was ze .WEG;
Heb je al gezien dat de vormelingen
een groen sjaaltje dragen.Gelukkig dat het geen geel hesje is, anders stonden we hier misschien met een ander vertellingske.
Ze beweren altijd maar dat kerken
beginnen leeg te lopen maar gelukkig is dat hier geen waar zulle.
Verleden jaar was er geen enkele zondag dat er hier minder dan 100 mensen waren.
Zie wel dat er nog altijd veel
mensen zin die Jezus nog willen leren kennen en beminnen.
t Doe wel de ronde dat onze kerke in t korte zou
sluiten maar oes oren hebben daarvoor nog niet begun tutten. Daaruit kun je besluiten dat het nog niet voor de eerste jaren is.
Heb jij de laatste maanden
de koorleden ook horen van hun latte geven?
Amai, voor een toontje hoger of lager staan ze niet te
beven.
Misschien geraken ze
binnenkort nog bij de voice en krijgt der één den titel van voice senior
Een paar maanden geleden kwamen we op het Plein en amai er hoeng daar ne vent aan koorden te slingeren aan de kerketoren.
Maar ja het waren echte
acrobaten, ik ging niet durven zulle.
Ja, maar tis hun werk ze kwamen voor bliksemgeleiders
te plasseren.
Verleden jaar hadden we
ook een record aan trouws hier in de kerke. We hebben wel 2 keer de huwelijksklokken mogen laten luiden.
Tes jammer dat we de schone beelden en de nummers nie
meer zien op het scherm de laatste tijd.
Ja, maar er is iets mis
met tinternet. Blijkbaar is de kabel nie meer zo goe maar achter nieuw joar zoen ze het vermaken.
Ik heb verleden jaar nogal wat gezaagd
voor de rostjes é.
Ja weet je het nog dat je
dacht dat er ook van 3 cent waren?
Zeg, ge moet nu lachen, het heeft toch 280 euro en
twaalf cent opgebracht.
Met de parochie zijn we nu
ook helemaal IN, we hebben een blog of
website maar nu ook al facebook.op deze manier kunnen we veel mensen bereiken.
Ja hierdoor konden we ook enkele van onze vroeger
gevormden contacteren en komen ze regelmatig een handje toesteken.
Een tof moment is ook
wanneer we de kindjes van het eerste leerjaar mogen rond leiden in de kerk. Ze mogen dan eens overal gaan en alles zien.
Ook schattig om dan hun uitspraken te horen, zo
vertelde een meisje dat ze bij de eerste communie, voor de eerste keer mag proeven van de Godsdienst, ze bedoelde wel de Hostie.
Ja en ze wisten ook te
vertellen dat er 2 soorten toetsen aan een orgel zijn.De witte zijn voor de
trouws en de zwarte voor de begrafenissen.
Van misse uitspraken en anekdoten gesproken. Herinner je u nog de repetitie voor het Lijdensverhaal
met de vormelingen.
Maar ja zeg, de knecht die
Judas speelde en naar priester Gaby ging, die op dit moment Jezus was.
In de plekke van gegroet Rabbi, zei de kerel gegroet
Gaby.
Amai dit jaar hebben we
nogal een beetje ons gedacht mogen doen hé?!
Hoe zo dadde?
We hebben toch 2x maal
mogen stemmen? Ne keer in het ontmoetingscentrum en ne keer in de kerk.
A ja, het wordt Pastorale eenheid de Jordaan.
Het zal wel raar doen maar
ja we zullen zeggen lik Prediker: Alles op zn tijd.
Der is toch iemand dat we vandaag zeker niet mogen
vergeten want al bestaat onze parochie nu al meer dan 60 jaar toch vinden we dit moment op onze parochie heel kostbaar.
Gisteren mocht onzen Albert 100 kaarsjes uitblazen en nu staan vrijwilligers reeds klaar met de glazen.
Albert ge zijt ne man met een gouden hart kortom iemand heel apart.
Op je komst mag Onze-Lieve-Heer elke zondag rekenen ook al begint het te sneeuwen of te regenen.
Het is een mooi moment om
samen met onze nieuwjaarswensen ook jou een gelukkige verjaardag te kunnen wensen.
Straks krijg je beslist vele knuffels en kussen en met zn allen zullen we onze dorst kunnen sussen.
Beste mensen voor het nieuwe jaar wensen we jullie
vrede en alle goeds af en toe een drankje of iets zoets.
Maar vooral de liefde van mensen en Ons Here is dat geen grote ere.
Priester Gaby, wil je gie ons nu geven Gods zegen zodat we kunnen gaan Zin Wegen.
Vandaag plaatsten we de 3 koningen, ook wel
de 3 wijzen genoemd, bij de stal. De wijzen gaan op weg. Er is een licht
opgegaan in de nacht van hun leven. Ze waren wijs, zochten inzicht.
Wijzen zijn mensen die verder kijken dan
macht, die oog hebben voor een Pasgeborene.
Ze gaan andere wegen op zoek naar een echte
thuis, naar een zich echt geborgen weten.
Ze durven te geven van wat ze hebben; ze
geven zichzelf vol overgave.
De ster, die zij ontdekt hebben, blijft in
hen branden en doet hen nieuwe wegen gaan.
Ook wij allen zijn een beetje als deze koningen op zoek
naar Jezus en beseffen dat de kribbe een teken is dat het Kind telkens opnieuw
geboren moet worden in ons hart, dat onze God er is voor jou, altijd, en jij
voor Hem. Laat ons net als de wijzen geschenken mee brengen: wierook met de
korrels van ons geloof, mirre, de balsem van onze hoop,
Laat ons goud uitdelen
als teken van liefde en vriendschap.
Kerstfeest…Het is….Het KINDJE laten geboren
worden in een stal, feest vieren, eenvoudig en sober, denkend aan al die kleine
mensen, ook hier vlakbij ons.
Kerstfeest…Het is… als JOZEF EN MARIA zorgend
willen leven voor de mensen die onze liefde het meest nodig hebben.
Kerstfeest …Het is… als HERDERS de handen
vol hebben om te geven, gratis, zo maar voor niets kunnen bidden en zingen met
open handen.
Kerstfeest …Het is …Een ENGEL voor een mens
worden.
De droom van God over deze wereld: De VREDE zelf proberen waar te maken
Kerstfeest …Het is…Als de WIJZEN uit het verre
oosten
Die het kindje hun geschenken gaven en toch
weten dat het nooit rijk zal worden want alles wat God heeft, schenkt Hij weer
weg aan de anderen.
Vandaag
komen we bij nog 2 figuren uit de kerststal en we staan stil bij Maria en
Jozef.
Maria, een eenvoudig meisje werd de moeder van Jezus, de moeder van de kerk,
onze moeder…
Maria: de Gezegende Christusdrager.
We gedenken dat Jezus
dankzij Haar in de wereld onder de mensen is komen wonen. We vragen dat de
zegen die ze uitstraalde ook over ons mag komen en op ons mag blijven rusten.
Maar, is niet iedere
christen geroepen om een ‘Christusdrager’ te zijn en moet precies dat niet een
kenmerk zijn van elke christelijke gemeenschap?
Wie zijn de Maria’s, de Christusdragers van vandaag: een moeder die altijd in
de weer is om meer te geven dan haar gevraagd wordt, iemand die de communie, het 'lichaam van
Christus' naar een zieke man of vrouw in de buurt of het ziekenhuis draagt. In heel veel kleine dingen kunnen we vandaag
Maria ontmoeten, als zorgende, troostende, helpende hand.
De Maria van vandaag draagt een stukje God in haar…een eenvoudige vrouw die
zichzelf wegcijfert en zich ongezien en vrijwillig inzet voor haar medemens.
Een sterke vrouw die alles achterlaat om in de derde wereld zorg te dragen voor
kinderen in weeshuizen, in sloppenwijken.
Een
biddende vrouw die de lasten en zorgen van een ander in haar hart draagt en het
in gebed afgeeft aan onze Hemelse moeder.
Jozef,
een stille man, een ijverige werker. Hij kent de kunst om zichzelf weg te
cijferen. Hij woont in onszelf wanneer we ons hart vasthouden, niet begrijpen
maar aarzelend toch in vertrouwen de weg gaan die God met ons wilt gaan. De
Jozef van vandaag: vaders die met hart en ziel bekommerd blijven om hun
kinderen, hun leven lang. De werkers die willen bijdragen tot het welzijn van
iedereen. Allen die JA-zeggen op Gods roepstem.
Dit weekend, 3e zondag van de advent, plaatsen we de herders bij de stal.
Ongezien en eenvoudig. Ze dragen de geur van hun schapen met zich mee, het zijn
mensen die er dikwijls niet bij horen, mensen die geen plaats hebben, in de
stad, in het samenleven. Vroeger niet. Vandaag ook niet.
Herders, mensen die scheef bekeken worden
- hoe moet dat voelen? - altijd gewantrouwd,
nog voor je iets hebt gezegd of gedaan.
De
herder van vandaag is, een mens.
De werkloze, is een mens. De arme, is een
mens. De uitgestotene, de marginale, de ontheemde, is een mens.
De vrijwilliger die zich inzet voor de andere is een mens.
Wij worden
uitgenodigd om zorg te dragen voor alle mensen.
Vandaag
mochten we de os en ezel in onze kerststal plaatsen. Het zijn misschien niet de
slimste dieren maar toch vonden ze als eerste de weg naar Jezus en mochten ze
als eerste het Kind Jezus zien.
Het zijn gewone, eenvoudige dieren. Ze dragen andermans last, in alle eenvoud.
Vastberaden en volhardend stappen ze verder op moeilijke wegen. Met hun grote
oren blijven ze luisteren en geven ze warmte alleen al door aanwezig te
zijn. Vandaag noemen we hen: mantelzorger, welzijnswerker, vrijwilliger, Nog
altijd is hun leuze: Daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is t leven
zoet, waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet. Misschien kunnen
we hen vragen om ook ons de weg naar Jezus te tonen, zodat we kunnen antwoord
geven aan de roep van Johannes De Doper die ons vandaag vraagt: Keer je leven
om, keer je af van wat overbodig is
Opbouw van de kerststal - 1ste zondag van de Advent
We
kunnen er niet naast kijken, op straten en pleinen zien we reeds de lichtjes en
glitter die de kerstperiode aankondigen.
Het is goed om eens tot de kern van de zaak te komen.
Op onze parochie willen
we de kerststal op een speciale manier, stap voor stap opbouwen.
We willen stil staan bij de stal en de figuren, wie zouden de figuren uit de
kerststal vandaag kunnen zijn?
Op deze manier willen we komen tot wat Kerstmis is.
Hiermee willen we de boodschap, dat God in het kerstkind mens is geworden,
tastbaar maken.
Vandaag zien we enkel nog een lege, kille stal.
Geen hotel, geen B&B, geen
luxe Daar was geen plaats voor Jozef en Maria, geen plaats voor Jezus.
Ook vandaag is daar geen plaats voor mensen aan de kant van de maatschappij.
