KOMT DAT TEGEN?!

Met spijt moeten we zien dat het doek valt over de pastorie wegens verkoop door Stad Harelbeke. We houden de herinneringen aan de vele bijeenkomsten met groot en klein levendig in onze gedachten. De priesters die er jaren hebben gewoond. Het grote tuinfeest en barbecue aangeboden door E.H. Carlos Coussement waarmee hij de vrijwilligers bedankte. Hiervoor had hij zo’n 63 kilo kippenvleugels nodig. De vele vergaderingen waar we de hoofden bij elkaar staken voor het reilen en zeilen op de parochie en waarmee we nog de tijd namen om achteraf wat bij te praten. De kerkraad die met cijfers en getallen goochelde om alles met het kleinste budget voor mekaar te krijgen en te voorzien in het onderhoud van het kerkgebouw. De jaarlijkse bijeenkomst waar we als sardientjes in een blik, met leden van de parochieraad en lectoren klonken op het nieuwe jaar. De vele jongeren waarmee we serieus, speels, lachend, zingend, knutselend op weg gingen. De velen die in de bomen hebben geklommen. Het archief waar alles netjes werd bijgehouden. Vanaf nu zullen we het moeten doen met een spietje ruimte in de kerk en staan we terug zoekend voor een grote uitdaging. Hoe krijg je al het gerief welk is achter gebleven uit de Collegewijk kapel, Onze-Lieve-Vrouw Koningin samen met het materiaal dat nog steeds gebruikt wordt in onze lokale gemeenschap, gestapeld in zo’n klein berghokje. Waar zullen de mensen plaats nemen om te vergaderen? Kunnen we mensen een plezier doen met gerief dat we niet meer kunnen opbergen? Stoelen, kasten, glazen… Misschien eens raad vragen aan tante Kaat voor een krimpmiddel maar eerst bidden opdat er mensen zouden recht staan om te helpen deze klus te klaren.… Komt dat tegen?!

KOMT DAT TEGEN?!

Op 3 september 2008 mocht ik voor de eerste keer voor Kerk en Leven “Komt dat tegen” schrijven. Net geen 15 jaar later mag ik dit voor de laatste keer proberen. Dat wil zeggen dat jullie geduld hadden om zo ongeveer een 750 keer te lezen wat ik op één of andere manier mocht beleven. Gewapend met papier en balpen, later gewoon met de gsm, noteerde ik wat ik op mijn weg, bij een bezoek, een vergadering allemaal tegen kwam. Soms leuk hoe mensen iets vertelden en dan als het ware met een knipoog hoopten – zou je het niet in Kerk en Leven zetten. Namen noemen is heel delicaat maar wedden dat velen zichzelf herkenden bij het lezen van het artikel?! Er was een week waar het zo spontaan kwam en een andere keer was het zenuwachtig rondlopen en denken van: het Kerk en Leven moet binnen en ik heb nog geen “Komt dat tegen?!” Of ik had er misschien wel eentje maar dan moet je nog opletten want het ene verhaal mocht geschreven worden en het andere moest verzwegen worden. Omdat “missen” menselijk is, stond er al wel eens een foutje of misschien wel meerdere foutjes in het verhaal maar één ding is zeker de verhalen kwamen steeds recht uit het hart. Ik voel me dankbaar en stiekem een beetje fier wanneer ik hoorde dat je met dit simpele artikeltje toch een glimlach kon toveren op het gezicht van velen. Vanaf het volgende nummer zal je spijtig genoeg van mijnentwege geen “Komt dat tegen” meer lezen maar ik hoop van harte dat we elkaar – nog veel mogen tegen komen en wie weet volgt er ooit een boek met als titel “Dit kwam ik ooit tegen” want dit zal mijn nieuwe uitdaging worden, het schrijven van mijn levensverhaal… Komt dat tegen?!