Op zondag 11 maart was er de 2e instapviering voor de eerste communicanten.
Op voorhand hadden ze in de klas of thuis een kruisje geknutseld. Ze mochten het vooraan brengen en het werd op het eind van de viering door priester Gaby gezegend.
De kinderen mochten met hun liedje de mensen "welkom heten". Ook mochten ze de offergaven aanbrengen.
We wensen hen, de ouders en de juffen nog een goeie voorbereiding.
Passend bij het Evangelie van vandaag en om het met de woorden van
priester Gaby te zeggen:
"Na een viering van het Guldensporencollege die opgeluisterd werd
door een groepje jongeren,
vroegen we, langs onze neus weg of ze zin hadden om eens een
zondagsviering op te luisteren.
Spontaan en volmondig kregen we hun JA-woord. Ja, we zullen er
zijn en ze hielden hun woord.
Een dikke proficiat en woord van dank. Jullie hebben het super
gedaan.
Maar sta je er nog bij stil waarover het gaat? Of beter: over wié het gaat?
Toen, meer dan 2000 jaar geleden, werd een Kind
geboren - kwetsbaar en klein - om mens te zijn naar het hart van God.
Een vreemde God is onze God ...
Om een beslissende Boodschap te brengen begint Hij zijn verhaal met een hulpeloos Kind.
Voor ons, gelovigen, begon daar in Bethlehem een
stap in de mensengeschiedenis. Een stap die richting geeft aan ons bestaan tot
op vandaag.
God begon heel klein met Jezus, een riskant begin. Zo klein, dat wij Hem in onze wereld van grote
mensen niet meer zien.
Is God nog zichtbaar in jouw leven? Is Hij nog
welkom? Wat betekent het kleine Kind
voor jou?
En als je het nog belangrijk vindt: hoe vier jij zijn
geboortefeest?
Aan het einde van de kerstviering zongen we met z'n allen nog enkele kerstliederen bij de kerststal.
Onze kerststal is bijna volledig afgestoft. Vandaag
plaatsen we de STER en de ENGELEN in de
kijker.
De ster: een lichtpuntje dat straalt tegen de
achtergrond van duisternis, een lichtpuntje dat ons de richting wijst
naar het echte leven. Zien ook wij die ster als een wegwijzer? Willen wij ons
wel laten leiden naar…Ja, naar waar eigenlijk?
Dan de engel: Die fameuze engelen...je kent ze wel, ook
uit je eigen leven: je partner, je kinderen,
je ouders...of soms ook iemand die je verrast door een woord of een gebaar.
Ze hebben spreekwoordelijke vleugels waaronder
je even mag schuilen. Ze slaan die vleugels koesterend om je heen, en je wil
hun warmte nooit meer kwijt.
Maar dan plots zijn ze ook weer weg, in een
oogopslag, een vleugel-slag...Gelukkig laten ze duidelijke sporen na, hebben ze
iets nieuws in je ziel gezaaid, hun aanwezigheid zorgt ervoor dat alles
voortaan anders is dat je op de drempel van een nieuw leven komt.
Naast
de os en de ezel, naast Maria en Jozef, plaatsen we vandaag de herders bij de
stal.
Ongezien en eenvoudig. Ze dragen de geur van hun schapen met zich mee, het zijn
mensen die er dikwijls niet bij horen, mensen die geen plaats hebben, in de
stad, in het samenleven. Vroeger niet. Vandaag ook niet.
Herders, mensen die scheef bekeken worden
- hoe moet dat voelen? - altijd gewantrouwd,
nog voor je iets hebt gezegd of gedaan.
De
herder van vandaag is, een mens.
De werkloze, is een mens. De arme, is een mens.
De uitgestotene, de marginale, de ontheemde,
is een mens. Wij worden uitgenodigd om zorg te dragen voor deze mensen.
Vormeling
Vandaag op deze 3e zondag van de advent mogen wij,
onze namen opgeven als kandidaat vormeling. Zelf willen ook wij een beetje proberen
om zorg dragen voor de herders, door ons op een christelijke manier in te
zetten voor onze medemensen. Een herder is geen geval, geen probleem, geen nummer...maar een mens
als ik, even uniek, met evenveel nood om bemind te worden en te beminnen, met hetzelfde verlangen, om te leven en gelukkig te zijn. Ook
deze herders zijn bestemd om net als ik beeld van God te zijn. Op
kleine manieren willen wij proberen om vriend te worden van deze herders door
bijvoorbeeld, vriend
te worden van diegene die door anderen worden uitgesloten.
