Ik ben Bjorn, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Bjorn.
Ik ben een man en woon in Wevelgem (België) en mijn beroep is marketing.
Ik ben geboren op 30/06/1981 en ben nu dus 44 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: social media, voetbal.
Papa-in-spe die zijn papa-ervaringen wil weergeven in een blog. Zo weten m/v hoe mannen denken over toekomstig vaderscha
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
een verhaaltje over een aankomend en effectief vaderschap
11-10-2010
Marie is, net als het weer, superzonnig
Marie is de laatste weken echt in supervorm. Het is echt fun om te zien hoe de interactie wordt opgedreven. Wanneer ze op haar verzorgingskussen ligt kan ze je zo echt aankijken met een brede smile. Echt om bij weg te smelten. Ze begint ook stilletjesaan te "communiceren" zij het nu nog onder de vorm van gekreun, gekrijs en gebrabbel.
Deze week staan er wel een aantal prikjes op de agenda voor onze meid. Laat ons hopen dat die niet te sterk op haar gemoed werken. Ik hou jullie op de hoogte!
Vorige week tijdens het baby-bezoek aan Axelle kwam ook het feit ter sprake dat de papa was langsgeweest bij de mutualiteit. In hun geval was dat de socialistische mutualiteit. Wij zijn bij de christelijke mutualiteit. De verschillen voor een baby zijn echter niet mis tussen beide: -geboortepremie: christelijk =>260 euro; socialistisch =>300 euro -andere: bij de socialistische krijg je nog pakket met waarde van 55 euro en nog voor 125 euro cheques; bij de christelijke enkel nog twee bonnen waarmee je meegroeistoel kan kopen.. 't is nu niet dat ik van ziekenfonds ga veranderen voor dat maar is toch wel ferm verschil...
Marie is duidelijk in één van haar zonnetjesperiodes. Ze drinkt heel flink (al heeft ze vannacht het bed in een iets andere kleur willen "schilderen") en ze kan al heel flinke glimlachtjes op haar gezicht toveren. Het is dus echt grote fun voor de mama en de papa. Wij duimen dat deze periode zo lang mogelijk mag blijven duren.
Gisteren zijn we ook op bezoek geweest bij haar nieuwste vriendin Axelle, dochtertje van Yordy en Evelyne, die begin deze week geboren is. Het was eigenlijk voor Catherine en mezelf moeilijk om te herinneren dat Marie ook "ooit" zo klein was geweest en dat niet eens zo lang geleden. De tijd gaat snel dus...
Omdat er de laatste tijd wat minder info was over het lijdend voorwerp zelf, met name Marie, hierbij een kleine update: -Ze weegt ondertussen 5kg 170 en meet volgens de laatste gegevens 56,5 cm. Dat gaat dus flink vooruit. Ze eet dan ook meestal als een heel flinke meid -Naast eten als een flinke meid slaapt ze ook af en toe nu al als een flinke meid. Ze heeft soms een slaapshift van 6u wat door de mama en de papa ten zeerste geapprecieerd wordt. -Ze kan ondertussen ook al flink bekken trekken. Ze slaagt er af en toe in om het gezicht van haar papa te imiteren wanneer deze zijn tong uitsteekt of zijn mond helemaal open doet. Van tijd tot tijd wordt dit gevolgd door een spontane glimlach... -Ze heeft ondertussen ook het langste woord gevormd op de scrabble zijnde whaaaahahahaahaaaaahaaahahahaahaaaahah en dit tijdens één van haar zeldzame huilbuien die overgingen in een lachbui
Binnen een klein half jaar zal deze blog moeten omgedoopt worden van papasbelevenissen naar pépésbelevenissen. Mijn zus is immers zwanger van haar tweede kindje (geslacht voorlopig nog staatsgeheim ) en ik heb de eer om dooppeter te mogen zijn. Een mens maakt zo nog wat mee in zijn leven: op één jaar tijd vader en peter. Het grootvaderschap mag nu nog even op zich laten wachten. Ik spaar ondertussen nog wat voor de bijbehorende grijze haren en wijze uitspraken...
In marketing werken heeft zo soms (heel soms ) zijn voordelen. Eén van de voordelen is dat de mensen met wie je werkt heel creatief zijn. Zo kan ook blijken uit het onderstaande kaartje. Voor degene nog niet 100% mee zijn in het verhaal, die kunnen misschien een kijkje nemen op de website www.provamel.be en de zeven verschillen zoeken... Met dank aan de Fé'kes (http://www.fe-online.be/)
Marie wordt groter en verandert. Dit kan je ook zien in de foto's. Hierbij een kleine selectie met achtereenvolgens: Marie met Plop-allures, Marie in haar bolide met de fiere mama,Marie met haar nu al favoriete kousen ,Marie kijkt in de lens maar ze weet het niet en Marie in een diepzinnig gesprek met haar dino
De nacht van zaterdag op zondag heeft Marie denk ik geen twee uur na elkaar geslapen. Haar tranentank moet ze zo ongeveer tot op de bodem geledigd hebben en de sirene werkte duidelijk op duracell. Alles wat we deden was tevergeefs. Zondagmorgen waren het dan ook drie semi-lijkjes die van de trap kwam. In het boek "oei, ik groei" staat week 5 aangeduid met een donderwolkje. Tijdens die week zou de baby immers een mentaal en/of fysiek sprongetje maken. Voor Marie was het in ieder geval een sprong in het onbekende... Gelukkig heeft ze dit tijdens de nacht van zondag op maandag weer goed gemaakt door even voor modelbaby te spelen
Cath volgt vanaf deze week op woensdagavond haar gevorderden cursus fotografie. Dus de ideale gelegenheid voor de papa om zijn papa- annex babysitters-capaciteiten uit te testen op het lijdende voorwerp met name Marie. Was dus de eerste keer dat ik alleen met haar thuis ging. Buiten het feit dat ze eigenlijk niet veel geslapen heeft en de papa 329 keer door het ganse huis heeft gelopen en dus nu alle hoekjes en kantjes van het huis kent, viel het eigenlijk goed mee. Maar na een goeie twee uur voelde ik mij toch wel alsof ik net een marathon had gelopen (wat ook wel bijna het geval was => de marathon kindlopen ). Laat ons kijken naar de leercurve...
Het mysterie van de CM is ondertussen ook deels opgelost. We hadden dus vaderschapverlof en zwangerschapverlof aangevraagd en normaal gezien is de betaling daarvan twee maal per maand. We waren echter al een maand verder en hadden nog steeds geen betaling gezien...
Catherine heeft er gisteren eens voor gebeld en daar meldde men doodleuk dat men inderdaad 4 weken vertraging had bij de CM. Enige vorm van excusess of communicatie daaromtrent was natuurlijk weer niet nodig bij deze administratie. Ik heb ondertussen aan Telenet, de gemeentebelasting, Nuon en al de andere instanties die ons facturen sturen laten weten dat de CM 4 weken vertraging hebben. Een perfect voorbeeld dus van hoe je je klanten niet moet behandelen. Foei CM!
Zoals ik al aangaf zijn er naast alle officiële papieren ook nog de semi-officiële papieren. Zo heeft Marie op de gezegende leeftijd van 1 maand ook al haar eigen rekeningnummer. Een bankkaart hebben we haar nog niet gegeven daar ze de code nog niet goed kon onthouden.
Een ander ding dat we al gedaan hebben is haar aangesloten bij een hospitalisatieverzekering. We hadden de keuze dat te doen tussen de hospitalisatieverzkering van mijn werk of die van catherine haar werk. Aangezien de hospitalisatieverzekering van catherine haar werk de naam en faam heeft beter te zijn, wilden we haar daar aansluiten. Na heel wat getelefoneer en papierwerk dachten we dat ze aangesloten was. Dat was echter buiten de verwarrende brief van DKV gerekend. Daarin kregen we de melding dat alle gezinsleden moeten aangesloten zijn bij DKV om ons dochter te kunnen aansluiten. Ik vond dat dit verdacht naar koppelverkoop rook en wij vonden het ook stom dat ik mij zou moeten aansluiten bij DKV terwijl ik gratis een hospitalisatie-verzekering kan krijgen op mijn werk. Catherine belde dan ook even naar DKV met deze vraag. Daar vielen ze uit de lucht en ze vroegen zich af hoe wij daarbij kwamen en versleten Catherine bijna voor een halve dwaas. Catherine bleef nog redelijk rustig (rustiger dan ik zou geweest zijn). Beste mensen van DKV, jullie hebben die brief gestuurd toch? Ze moest het dan maar regelen met HR van haar werk. Daar meldde men ons dat het toch in orde was: catherine was aangesloten en marie was aangesloten dus het was ok. In HR-logica dus even een papa-verdwijntruc met een daaropvolgende virtuele gezinsherenging... Snappen wie snappen kan...