Nog een laatste trip in het Westen van Kreta. We gaan naar het Akrotiri schiereiland boven Chania en Soudabaai.
Het is een trip voor wandelaars, we gaan naar de mooie Katoliko kloof, op het uiterste noordelijk puntje van Akrotiri.
De wandeling :
Voor geoefende wandelaars :
Tijd : afdaling 30' tot aan het klooster, daarna 30' tot aan het strand.
terugtocht : 40' vertrekkend van het klooster
Dit zijn tijden zonder rust/foto pauzes.
moeilijkheidsgraad: er is een pad dat grotendeels redelijk goed begaanbaar is over verharde stenen bodem en gedeeltelijk trappen tot aan het klooster. Zoals hierboven vermeld de heenweg daalt over de volledige lengte en een groot gedeelte redelijk steil.
Voor niet geoefende wandelaars (voor dergelijke tochten), zoals ik en mijn echtgenote, mag je bij de tijd wel wat minuten bijtellen : wij daalden af in 40' en de terugtocht was een goede 50' met enkele rustpauzes.
Vergeet niet op deze tocht voldoende drank mee te nemen en eventueel bescherming tegen de zon (hoedje, pet en zonnecreme). Het kan in de kloof in volle zomer verstikkend heet zijn!
Op deze trip kun je, bij tijdig vertrek ook het kerkhof van de geallieerden uit WO II bezoeken in Soudabaai, zoals eerder al gemeld in betrokken bericht.
Het loont de moeite om de grafstenen van naderbij te bekijken. Deze zijn werkelijk heel decoratief uitgewerkt.
Daarna gaat de tocht naar het Noorden, langs de luchthaven van Chania en langs het klooster Gouvernetou.
Van aan dit klooster is het nog een kleien afstand tot het hedendaagse klooster van Katoliko. hier moet je de wagen achterlaten en loop je door een poort de tuin in naar het klooster. Je moet het klooster voorbijlopen, een kleine heuvel op en daar begint de Katoliko kloof.
 
De ruige natuur en een mooi uitzicht begeleiden je van in het begin. Stilte, soms onderbroken door kwetterende vogels, een geitebel of het geblaat van geiten zijn de enige geluiden onderweg. Soms zweeft een majestueuze gier door de helblauwe hemel. Na ongeveer 20' minuten kom je bij de grot van de kluizenaar.
 
In deze grot, waar je kan binnengaan leeft "de mythe van de beer". Talrijke stalagtieten en stalagmieten geven deze grot een verhaal. Eén van de kalkrotsen bij de bron heeft met wat verbeelding de vorm van een beer, opgericht op zijn achterste poten. Hij zou de toegang tot het klooster beschermen.
 
Een rustpauze inlassen kan verkwikkend zijn. Even genieten van de prachtige natuur, een goede slok drank en daarna moedig verder. Op de rechtse foto heb je al een idee van hoe steil de weg is. En dit was niet het steilste gedeelte!
Wanneer je dit beeld ziet, ben je bijna bij het verlaten klooster. Gans beneden is de plaats op het strand waar je eventueel van bij het klooster nog naar toe kunt.Ongeveer een halfuur extra. Daar waar je de witte branding waarneemt, midden op de foto.
 
Links het eerste beeld dat je te zien krijgt van Katoliko! Op dat ogenblik wacht nog een afdaling over meer dan 200 stenen trappen en dan sta je voor de ingang.
Een mysterieuze, mystieke stilte overvalt je, bewondering hoe men daar alles destijds heeft gebouwd, zo ver van de bewoonde wereld. Even stilstaan bij het feit : hoe heeft men destijds hier alles naar toe gebracht : voedsel, drank, materialen....
Is het de tocht door de kloof, de prachtige natuur, je voelt een aparte sfeer daar beneden bij het verlaten klooster.
De legende wil dat er 's nachts geesten ronddwalen van de monikken, maar zolang zijn wij niet gebleven.
Het is er een tijdje verwijlen, de geest rust geven, genieten van de omgeving en foto's maken. Momenten van stilte, praten over de schoonheid van de omgeving en gewoon even stilstaan bij het verleden.
Geniet even mee : leef je in in de sfeer en kijk even naar bijgaande foto's!
 
 
 
 
Foto rechts : een boom is midden in deze woning gegroeid!
 
Iemand die blijkbaar ook onder de invloed kwam van de speciale mystieke sfeer op deze plaats, heeft een schitterende tekening van de Panagia(Maria) aangebracht op één van de muren van het gebouw, de cellen van de monikken. (zie foto onder de foto met de klok); rechts een olielampje in een nis naast één van de booggewelven.
 
Na ons verblijf, terug naar de realiteit met een zicht op de steile trap, begin van de weg terug naar de wereld.
 
Een plant die je veel ziet op deze tocht is de "zee-ajuin". Heeft een uitwerking zoals netels bij aanraking en wordt aanzien als giftig. Bij gebruik werkt hij het braken op. Werd in de oudheid gebruikt in kleine hoeveelheden bij ademhalingsproblemen om te ontslijmen.
|
