Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Het was gisteren een drukke dag voor Daan. Ze hebben zijn opschuifkatheter eruit gehaald omdat hij op volledige voeding kwam te staan en hij heeft nog redelijk wat bezoek gehad. Gisterenmorgen hebben ze ons ventje eindelijk verlost van die opschuifkatheter. Die had hij nodig voor de bijkomende voedingsstoffen en voor de medicatie. Nu hij op volledige voeding komt te zijn heeft hij deze dus niet meer nodig, de medicatie wordt dan ook gewoon via de melk gegeven. Toch een opluchting, want elk infuus is een bron voor infectie en een infectie is het laatste wat we willen. Hij kreeg gisteren vier keer 25ml melk en dan vier keer 30ml melk. Toen ze hem gisterenmorgen hebben gewogen, was het nog hetzelfde gebleven als de dag voordien, dat wil zeggen ongeveer 1.700gr. In de namiddag zijn we dan nog eens met de kindjes gaan kijken, want het was ondertussen al weer een paar weken geleden. Ook opa en oma vis zijn nog eens een kijkje komen nemen. Yari en Rayanne vonden het duidelijk plezanter dan de vorige keer. Ik moest ons Rayanne constant pakken zodat ze genoeg kon zien. Daan lag op dat moment ook zonder CPAP, waardoor hij nu enkel zijn sonde in zijn neusje had. Dat was natuurlijk een mooier beeld voor hen dan wanneer hij er nog lag met al zijn infuusjes. Telkens als hij zich eens beweegde vertelde Rayanne wat ze zag, ook stelde ze nog vragen over de plakkertjes op zijn borstkas. Van de verpleegster hebben ze elk nog een grote spuit gekregen waarmee ze in bad kunnen spelen. Ook oma en opa vis vonden dat hij toch al groot geworden was. Wij zien Daan alle dagen en ik moet al de foto's erbij nemen om die veranderingen duidelijk te zien, maar bij iemand die hem al een paar weken niet meer gezien heeft, valt dat natuurlijk nog meer op. 's Avonds hebben we een lekker frietje van de frituur gegeten, dan hoefden we ons niet op te jagen om nog eten klaar te maken. In de avond ben ik dan nog eens alleen vertrokken naar Daan, want die paar minuutjes in de namiddag waren direct voorbij. Rayanne had weer een moeilijk moment toen ik wou vertrekken, ze vertelde me dat ze niet wou dat Daan te vroeg geboren werd. Ik vertelde haar dat niemand dat gewild heeft, maar dat we daar zelf niets aan kunnen doen. Het zal wel allemaal makkelijker worden eens Daan thuis is. Na het verhaaltje van Jip en Janneke ben ik dan toch kunnen vertrekken. In de auto heb ik nog rap met oma mobi gebeld om te horen of ook zij nog eens zin had om mee te komen. dat moest ik geen twee keer vragen. We hadden afgesproken in het ziekenhuis om geen tijd te verliezen. De bezoekuren voor familie zijn zo beperkt en voor ons vrij lastig, dat het soms wat puzzelen is als er bezoek wilt meekomen. Je kan er namelijk tussen 15u30en 16u30 binnen (zijn wij thuis omdat de kindjes dan thuiskomen van school) of van 19u tot 20u (enkel woensdag en zaterdag, soms zondag ga ik 's avonds naar het kliniek) waardoor het beperkt wordt voor ons om eens bezoek meet nemen. Oma mobi vond ook dat hij al groot geworden was en iedereen vindt Daan ook een mooi manneke? Maar dat kan natuurlijk niet anders met zo'n ouders hè hihihi. Toen oma mobi vertrokken is heb ik hem nog op schoot genomen en nog wat zitten babbelen met de verpleging. Blijkbaar lag hij sinds de namiddag op een nieuw schema van de CPAP, hij zit nu op 3uur zonder en 5uur met CPAP. Weer een stap in de goede richting! Vanaf vandaag zal zijn voeding op acht keer 27ml of 28ml staan. We zijn echt heel blij en opgelucht dat het terug de goede richting uitgaat.
Reacties op bericht (1)
18-03-2010
Hallo
Hey , ik hier nog eens. Wat ben ik blij voor jullie dat het terug de goede weg opgaat. Daantje ligt daar zo schattig met zijn konijntjesbody !
