Ik ben Bo en deze blog is opgestart toen ik platte rust kreeg voorgeschreven tijdens mijn zwangerschap op 19 januari 2010. Twee dagen later, op 27 weken zwangerschap, is mijn vierde kindje 'Daan' geboren. Mijn blog is sindsdien mijn uitlaatklep om mijn verhaal en gevoelens kwijt te kunnen. Na deze hectische periode is deze blog verandert in het wel en wee van onze familie.
Kwart voor zeven gaat het deuntje van de wekker weer, langzaam kom ik uit bed geklauterd en slenter ik richting de badkamer. Ik heb nog eventjes tijd nodig om wakker te worden... Vijf minuten later vergezellen Yari en Rayanne me al in de badkamer, opgewekt en vol enthousiasme voor vanavond. We hadden vorige week namelijk beloofd om eens met hen naar Erperheide te rijden om te gaan spelen en zwemmen. Toch moest ik ze nu vertellen dat dat misschien niet kon doorgaan door de sneeuwval van de afgelopen dagen. Mijn dochter die de gevatte opmerking maakte dat papa toch ook gaan werken is in de sneeuw en we dus ook kunnen gaan zwemmen, heeft wel een punt en ik moet ze dus gelijk geven. We maken ons verder klaar om dan lekker te ontbijten en met een frisse snoet naar school te trekken. Botten aan, jas aan, sjaal aan, wanten aan,... we kunnen de sneeuw trotseren. Yari vraagt voor alle zekerheid nog eens of ik hem wel kom halen aan de schoolpoort. Normaal gezien gaat hij altijd met de bus naar huis, maar deze keer willen we zo weinig mogelijk tijd verspillen en zo rap mogelijk richting Erperheide rijden. Rond iets na drieën stond oma mobi al aan de deur, klaar om voor de twee kleinste pagadders te zorgen. Ik rij met een klein hartje de sneeuw tegemoet, maar de vrees was ongegrond, de grote banen liggen vrij en ik kan dus goed doorrijden om toch nog op tijd aan de schoolpoort te staan. Yari zag me al staan toen hij buiten kwam gewandeld en was al heel opgetogen om te gaan zwemmen. Nog even naar huis om de papa te gaan halen, die op zijn beurt Rayanne was gaan halen, en dan wegwezen. De rit duurde toch een klein uurtje, maar bij aankomst zagen we dat het de moeite waard was. Eerst een bezoekje brengen aan Baluba, de grote binnenspeeltuin. We hadden ons daar nog maar net gesetteld aan een gezellig tafeltje toen ze omriepen; "Beste bezoekers, Baluba sluit binnen een kwartiertje de deuren." Het was nog geen zes uur en we dachten hier toch nog eventjes te spelen alvorens naar het zwembad te gaan. Tja, dan gaan we maar rapper zwemmen en blijven we daar wel wat langer in het water dobberen. Na wat zoeken op de slecht verlichte en aangeduide borden, hadden we het zwembad gevonden. Het was er proper en verzorgd het duurde niet lang of we stonden met ons gevieren klaar in zwemoutfit om het zwembad onveilig te maken. Glijden van de buizen, buiten zwemmen, het golvenbad,... we hebben alles gedaan en de kinderen hebben zich rot geamuseerd. Iets na negen zaten we al terug in de auto om naar huis te bollen. Na een pitstop bij de Pizzahut konden we na tien uur ons bedje inkruipen, niets te vroeg. Het was een leuke, maar vermoeiende avond en Yari en Rayanne zullen ook wel genoten hebben van de aandacht die ze eventjes niet moesten delen met de twee kleinste koters. Dit gaan we beslist nog eens doen!!
