Hier zijn we weer. Het is alweer een paar dagen geleden. Na de vrij drukke dinsdag, was woensdag zeer rustig en valt er eigenlijk niet veel speciaals te melden. Het begint misschien een beetje saai te klinken maar ook op donderdag alles rustig. De monitoringen gaan goed. Het lijkt wel alsof umpie en tumpie er aan beginnen wennen. Donderdagnamiddag bezoek van mijn schoonmama en schoonzus. De middag is snel voorbij gegaan. Donderdagavond mocht mijn buurvrouw naar huis. De pijn is onder controle. Zijzelf heeft er geen goed oog op en vreest hier zeer snel terug te staan. We zien wel. De nacht van donderdag op vrijdag vrij goed geslapen. Het is toch wel een verschil hoor, alleen op een kamer of met twee.
Vrijdag weerom een rustige dag. Er is geen nieuwe buurvrouw komen opdagen. Ik ben nieuwsgierig hoe lang ik van mijn tijdelijk grotere vrijheid kan genieten. De monitoringen waren prima en bij de echocontrole ook alles prima. Ik heb kennis gemaakt met de prof die de keizersnede zal doen. Ziet er een toffe madam uit. Ook zij is zeer tevreden met de gang van zaken. Beide kindjes liggen in hoofdligging. Baby 2, zoals zij dat hier zeggen (= de baby die links ligt) ligt al vrij diep. Ze vond het op zich wel jammer dat het geen gewone bevalling kon zijn, want de kindjes liggen perfect. Maar we hebben het nu al zo ver geschopt, dat we geen risico's gaan nemen en er problemen zouden kunnen optreden tijdens de bevalling (voornamelijk met de navelstrengen). We blijven dus bij de keizersnede. De kindjes zijn nog even gecontroleerd op gewicht en zouden nu beiden rond de 1700 g wegen. 's Avonds zijn mama, Koen en Karolien (mijn jongste broer en schoonzus) nog langsgeweest en ook Koen en Kristel (een neef van Peter en zijn vrouw). Ikzelf heb een leuk spel gekregen dat ik alleen kan spelen en ook een borduurwerkje. Ja, ja, ... dat hadden jullie van mij misschien niet verwacht maar ik doe dat graag, borduren (allé 't is te zeggen, het gaat alleen om kruisjessteek hé). Alleen moet je er tijd voor hebben en doorheen het schooljaar is dat vrij moeilijk. Maar nu is dit geen probleem. Ik hoop het nog te kunnen afwerken tegen dat Umpie en Tumpie naar huis komen, zodat ik het op de kinderkamer kan hangen. Umpie en Tumpie hebben ook hun eerste tuutje gekregen.
De skype werkt nu ook thuis. Aanvankelijk waren er problemen met de camera. Eens die opgelost waren, vormde de micro een probleem. Steven, de jongste broer van Peter heeft het nu allemaal opgelost en we hebben al een keer of twee kunnen skypen met de kinderen. Zij vinden het best wel grappig om mama te zien op scherm en met haar te kunnen babbelen. Vooral de micro (Steven heeft tijdelijk een echte micro geïnstalleerd die hij gebruikt in zijn zanggroepje) zorgt voor de nodige pret. Quinten denkt dat het een lolly is en steekt hem bijna in zijn mond als hij iets wil zeggen. Xander heeft door dat zoiets ook gebruikt wordt om te zingen en steekt bijgevolg een heel lied af waar ik niets van versta, maar waarvan hij denkt dat het in het engels is. Ons Yade doet nog het meest normaal van allemaal. Deze namiddag komen ze terug op bezoek, het zal leuk zijn ze weer eens te zien en te kunnen knuffelen.
Vandaag was een speciale dag. Toen ik deze morgen opstond, leek het een verschrikkelijke dag te worden. Ik voelde mij nog ontzettend moe. Had weer niet veel geslapen en had eigenlijk nergens zin in. Zo'n echte baaldag. De voormiddag ging dan ook niet goed vooruit. Maar wat eruit zag als een "triestige" dag is helemaal anders uitgedraaid. Er zijn in totaal 7 bezoekers geweest. Marleen (een collega), Belleke en Tim, de vroegere eigenaars van de creche waar onze kinderen geweest zijn (Xander en Quinten), nu nog gaan (Yade) en zullen gaan (Umpie en Tumpie) en Liesbet en Nina (huidige eigenares en medewerker van de creche) die Arne (het zoontje van Liesbet) en ons Yade bijhadden. Dat was een echte verrassing. Tussendoor heb ik ook nog een stukje meegepikt van de persconferentie van het Belcantogezelschap (via skype) en ben ik nog naar de echo geweest.
Wat betreft de persconferentie ... er zijn er misschien nog wel een paar die het zich herinneren, maar ik heb een aantal dagen geleden melding gemaakt van een grote gebeurtenis in het Belcanto. Ik heb er toen een spelletje van gemaakt en gevraagd wie vóór 6 april zou kunnen raden waar het over ging en dan een tip meegegeven. Er heeft echter niemand op de vraag geantwoord en aangezien de persconferentie nu achter de rug is, kan en mag ik het nu wel vertellen. Zoals eerder vermeld, spelen we dit jaar "Het witte paard" of "Im weissen Rössl". De grote verrassing is dat we Koen Crucke himself bereid hebben gevonden om de mannelijke hoofdrol op zich te nemen. We hadden dit nooit durven dromen, maar het is dus gelukt. Ikzelf heb wegens de reden u allen bekend, nog niet het genoegen gehad met Koen zelf te spreken maar dat zal er in de toekomst wel van komen. Deze middag hebben we via de skype even naar elkaar gezwaaid. Wie dit berichtje vandaag of morgen nog leest, moet zeker naar het journaal kijken op TV Oost. Er is ons beloofd dat ze het vandaag nog in het nieuws zouden brengen. Mensen die thuis een krant nemen ... als er van dit gebeuren melding wordt gemaakt (klinkt chique niewaar) zouden jullie dit dan eventueel voor mij willen uitknippen en bewaren? Bij deze wil ik ook nog wat reclame maken. Wie Koen en uiteraard het Belcantogezelschap aan het werk wil zien, moet komen kijken naar één van onze voorstellingen in de stadschouwburg van Sint-Niklaas. We spelen op volgende data: 9, 10, 30 en 31 oktober en 1 november 2010. Voor meer info en kaarten kan je terecht via de website: www.belcantogezelschap.net of op het telefoonnummer 03/776.49.55. Het is een echte aanrader. Ook als je niets van operette kent of denkt dat dit echt niets voor jou is ... deze is het proberen waard. Er zit veel humor in en bevat vele mooie en meeslepende melodieën.
OK tot zover de reclame. Misschien nog even komen tot waar wie hier eigenlijk voor zijn ... umpie en tumpie. Weer een echo gekregen vandaag. Alles was weerom in orde. Het was een beperkte echo (enkel controle van bloedvaten en bloeddoorstroming), maar alles zag er goed uit. We doen dus weer nog even verder. Vrijdag is de volgende echo.
Zo ... dat was het voor vandaag. Daar waar ik even een dipje had deze voormiddag, ben ik er nu weer helemaal bovenop en zien we nog 2 tot 3 weken hier, weer zitten.
Een opmerkzame lezer heeft mij er attent op gemaakt dat ik in mijn agenda aangegeven had dat ik vandaag een echo kreeg. Dit klopt niet. De echo is voor morgen. Ik was een beetje mis in mijn dagen en data. (Ja ... of wel is dat zwangerschapsdementie ... echt waar dat bestaat echt, ofwel is het omdat alle dagen hier zo op elkaar lijken dat ik niet goed niet meer mee ben met de kalender. We laten het in het midden) Dank aan de opmerkzame lezer die tevens deze middag met haar gezin ook op bezoek is geweest. Het was weerom een aangename afwisseling en de namiddag is zeer snel vooruit gegaan. Nogmaals dank voor het bezoekje.
