Ik hoop dat jullie allemaal hebben genoten van de foto's van mijn eerste levensjaar. Ik heb me al enorm geamuseerd en hoop dat de volgende jaren ook nog te doen. Vandaag is het kerstmis en ik wens iedereen dan ook prettige feestdagen. Morgen is het voor mij een speciale dag. Diezelfde dag vorig jaar, zag ik voor de eerste keer het daglicht in een ziekenhuis in Zuid-Afrika, Belville. Nu vier ik mijn eerste verjaardag in België.
Ik beloof je dat ik mijn website zal blijven aanvullen met mooie foto's en je op de hoogte houden van de adoptieprocedure van mijn broer/zusje (HET EERSTE GESPREK IS HALF JANUARI!!!!).
Maar nu wil ik eerst een beetje slapen, want ik ben van al die avonturen toch een beetje moe geworden.
Aan iedereen, een zalig kerstmis en een gelukkig 2010!!! Dikke kussen, Ebony xxx
als ze naar studio 100 tv kijkt. Ze kent al de liedjes al uit haar hoofd en de mama ook). Dansjes heeft ze ook al zelf gemaakt. We hebben drie babysitters voor haar: een blonde, een zwarte en een rosse
En als het reclame is, ga dan niet voor de tv staan want dan duwt ze je gewoon opzij. Ze hoort of ziet niets anders tijdens de reclame. De papa vindt het niet zo leuk dat ze zo'n interesse heeft in reclame. Hij houdt zijn hart al vast voor als ze groter is en ze gaat shoppen.
Ebony is voor de tweede keer de sint gaan bezoeken. En ze vond dat niet altijd zo leuk. Zeker niet als zwarte piet naar haar kwam. Dan kwamen opeens de traantjes tevoorschijn. De opa vond het wel leuk. Die heeft de hoed van de sint mogen opzetten.
Door de drukte van de laatste weken en enkele tegenslagen in den bouw is het al een tijdje geleden dat er nog nieuwe foto's op de site gekomen zijn. Dit wil echter niet zeggen dat er geen nieuwe getrokken zijn
Hier zijn alvast enkele fotoreeksjes.
Met de papa aan de computer. Dat lijkt me wel een leuk spelletje. Ik vrees alleen dat ik daar van de papa niet ga mogen op spelen.
Het leven zoals het is ... Op deze foto's kan je zien hoe Ebony een gewone avond doorbrengt ... Spelen. Lopen (en sinds ze dat kan, doet ze niets liever). Babbelen. En af en toe eens van haar gat geven.
Een paar weken geleden zijn we nog eens naar de zoo geweest om nog wat te profiteren van de laatste "warme" zon. En al goed dat we dat toen nog gedaan hebben, want sindsdien heeft het niets anders gedaan dan regen en nog eens regen.
Ons kleine mieke is een bezoek gaan brengen aan de sint. Het was allemaal nogal raar voor haar. Wachten in de gangen tussen al dat speelgoed om dan bij iemand op de schoot te gaan zitten met zo'n lange witte baard. Gelukkig heeft ze er niet aan getrokken, want dat is iets dat ze graag doet aan haren trekken. Lang is ze toch niet blijven zitten op de schoot van zo'n rare man. Dan is ze nog even langs een piet gegaan waar ze een ballon en een zak met speeltjes en snoep heeft gekregen. En dan terug naar huis. Op 5 december wordt ze opnieuw bij de sint verwacht. Hopelijk vindt ze het dan iets leuker.
Ik heb paar dagen geleden bezoek gehad van Kyan, het zoontje van peggy, de nicht van mama. Wat kon die wenen zeg, ik was er echt niet goed van. Zou ik dat ook doen??
Ik heb dan maar even geprobeerd om hem te troosten. Hij is een beetje daarna even in slaap gevallen en dan kon ik nog wat verder spelen.
Toen hij wakker werd, ben ik naast hem gaan zitten en hebben we nog zalige knuffels gegeven ...
Wendy heeft bezoek gehad van haar lieve metekindje, Alessa. Wat een prachtig meisje is ze ook (kan je zien op de foto's). En lief, ongeloofelijk. In het begin liep het een beetje stroef met Ebony, maar daarna was ze een voorbeeldige speelgenoot. Ze gaf alles door aan Ebony om mee te spelen ... behalve het babietje, dat heeft ze ook mee naar huis genomen en blijkbaar gaat ze er zelfs mee slapen. Ebony vindt dit totaal niet erg en hoopt dat Alessa er nog altijd blij mee is.
Hopelijk kunnen we snel verhuizen zodat we terug plaats hebben om Alessa haar bedje te zetten zodat ze nog eens kan blijven slapen. En dan kunnen wij al oefenen voor als er twee kindjes zijn. We wachen nog altijd op de data voor onze gesprekken. Ben eens benieuwd wanneer die zullen doorgaan.
Een dikke proficiat nog aan Greet, Erik en Unam. Zij zijn de gelukkige ouders en broer geworden van een ... (nog een verrassing) van 6 maanden. Maandag zullen we meer weten want dan krijgen ze hun nieuwe aanwinst voor het eerst in het echt te zien. Nog veel succes en we tellen mee af tot maandag. Je kan hun verhaal volgen op hun webiste: www.greetenerik.waarbenjij.nu
Wij gaan alvast met veel interesse de reis blijven volgen.
Ebony is al volop aan haar toekomst aan het denken en is zaterdag de papa gaan bezoeken op de opendeurdag van de VDAB in Schoten. Ze kon alleen niet goed beslissen wat ze later wil gaan doen.
Metselen ...
Bezetten ...
Of ga ik het voorlopig toch maar houden op spelen .....
Vandaag ging het met Ebony al veel beter en is ze samen met Marianne, Steven en Sam naar de jaarmarkt geweest. Onderweg zijn we nog heel veel bekende gezichten tegen gekomen en Ebony was dus in haar nopjes met al de aandacht die ze weer gekregen heeft. We zijn eerst naar de diertjes gaan kijken. De mama vindt het wel niet zo leuk om de dieren zo aan koorden vast te zien, maar Ebony keek vol verbazing naar alles wat bewoog.
Vandaar zijn we nog even over de markt zelf gewandeld en zijn we 's middags bij de Chiro lekkere frieten met stoofvlees gaan eten. En hebben we ons wat kunnen opwarmen in een warme tent.
En dan naar de kermis. Wat was dat allemaal. Amai zeg, Ebony wist niet waar eerst naar kijken. Ze heeft samen met Marianne ook eendjes gevist en heeft zo haar eigen cd spelertje gewonnen met echte cd'tjes.
Op het moment dat we wilden vertrekken belde de papa dat hij onderweg was en zijn we nog iets gaan drinken en smoutebollen gaan eten.
Alweer een drukke dag voor Ebony en toch is ze nog altijd niet aan het slapen. Zelfs niet na haar lekkere pap ... Ze blijft vechten tot ze niet meer kan. Hopelijk valt ze snel in slaap zodat de mama en de papa ook kunnen gaan slapen want morgen is het werken-dag.
Donderdag en vrijdag zijn Ebony en de mama allebei wat ziekjes geweest. Bij Ebony was het voornamelijk haar neusje en af en toe moest ze eens hoesten. Bij de mama is het met haar neus begonnen en ondertussen ook haar keel en oren.
Maar ondanks dat ze een beetje flauwtjes was, is ze toch naar vrolijkheid niet verloren. Een lachje kan er altijd af.
We moeten opnieuw wat bijwerken. Vorige zaterdag is Ebony naar het verjaardagsfeestje van Danté geweest. Zij is twee jaar geworden. Er waren heel lekkere pannekoeken om te eten.
Onder het toeziend oog van Ebony heeft Danté alle pakjes open gedaan en Ebony zag dat het goed was.
Met een beetje (veel) vertraging, maar hier zijn ze dan. Enkele foto's van de dag van de adoptie en enkele foto's van erna thuis.
Vorige week zaterdag organiseerde de VAG de dag van de adoptie in het vormingscentrum van Malle. Er werden allerlei workshops georganiseerd en ook allerlei randactiviteiten voor de kinderen. Wij wilden in de voormiddag gaan luisteren naar het verhaal van enkele (ondertussen volwassen) geadopteerden, maar van zodra de man begon te vertellen, begon Ebony ook haar verhaal te doen. Polle is dan maar met haar naar buiten gegaan. Wendy even daarna ook want zij had de buggy bij.
We hebben ons dan maar naar de polyvalente ruimte begeven en daar zaten ondertussen al bekende gezichten. Verder hebben we ook nog het onderzoeksteam van de universiteit van Leuven gezien die een onderzoek doen naar adoptie. Het was leuk om hen terug te zien en zij vonden het ook leuk om Ebony eindelijk eens te ontmoeten.
Lang zijn we er niet kunnen blijven want Polle was serieus aan't afzien van de pijn van zijn knie. Hij had de ganse nacht niet geslapen en had een beetje een koortsgevoel. Z'n knie zag er dan ook echt niet goed uit. Rond 15u zijn we terug richting Duffel vertrokken en is Polle direct zijn bed ingekropen. Wendy heeft nog enkele (?? !!) foto's van Ebony getrokken in haar nieuwe pyama .
Zondag is Ebony een beetje kunst gaan bekijken. De tante en nonkel van Wendy schilderen allebei en hadden met de kunstkring van Duffel een tentoonstelling. Wendy heeft als ze jong was ook een poging gedaan om te tekenen en schilderen, maar heeft het na een paar jaar kunstacademie voor bekeken gehouden. Het zit dus niet in de familie ....
We hebben bij ons thuis ook een mooi schilderij van poezen hangen die door tante Simonne geschilderd is. Echt mooi. En ook nu waren er veel mooie schilderijen te zien. Ebony vond het erg leuk en heeft alvast beloofd om later ook een poging te doen. Vandaar dat we in haar speelkamer al maar een muur met bordverf voorzien hebben zodat ze al kan oefenen.
Hier zijn we weer. Na een week rustig aan, heb ik weer een leuk weekend gehad. Zaterdag ben ik bij mijn oma geweest terwijl mijn papa aan het werken was en mijn mama naar de winkel. Ik heb daar een beetje gespeeld en dan me klaargemaakt om naar de ballonnekesstoet te gaan.
Amai zeg, wat was dat allemaal. Zoveel wagens en zoveel mensen met lichtjes in een ballon. Gelukkig had mijn mama er voor mij ook één gekocht zodat ik mee kon wandelen in de stoet.
Ook de grote mensen amuseren zich tijdens de ballonnekesstoet zoals je kan zien op de foto's onderaan
Maar na een lange wandeltocht ging mijn kaarsje toch ook uit
Mijn mama en papa zijn daarna naar een trouwfeest geweest en ik terug naar de oma. Trouwens nog eens proficiat Chris en Jos!!
Gisteren ben ik samen met mijn mama, mijn moeke, Peggy (de nicht van mama) en die haar zoontje Kyan naar de babybeurs in Gent geweest. Al een geluk dat we daar tegen openingstijd waren want er was al snel veel volk. Na een tijdje rondwandelen en lekker eten, was het wedstrijd tijd. En ... ja hoor, mijn mama an weer voor een hele tijd kleedjes wassen dankzij Le Chat. Elk uur kan je aan een wedstrijd deelnemen en mijn mama heeft weer veel gewonnen. En gelukkig want papa had gezegd dat we de inkom er terug moesten uithalen (maar ..... hij heeft wel niet gezien wat we nog allemaal gedaan/gekocht hebben .... sssttt ).
Gepakt en gezakt zijn we daar vertrokken, maar hebben we nog eerst een terrasje gedaan vooraleer we terug naar de auto gegaan zijn. Ik dacht daar eens rustig te kunnen zitten. Eerst op de schoot van tante Peggy, dan op de schoot van mijn moeke. Komt daar toch ineens veel lawaai aan... de fanfare... wat was dat allemaal voor lawaai. Ik had dat nog nooit gezien en was echt wel onder de indruk van wat ze deden. Maar wat een lawaai... En ze kwamen maar dichter en dichter totdat ze recht voor mij stonden. Dat was echt wel indrukwekkend hoor. Ze hebben op het einde een applaus van mij gekregen want ze hebben hun best gedaan om mij te verbazen.
Na dit muzikale intermezzo zijn we dan maar richting Sint Katelijne Waver gereden, want de mama had beloofd om nog mee te komen schilderen. En ik, ik ben als een blok in slaap gevallen.
Joepie, ik kan eindelijk alleen recht staan!!! 
