Gisteren ben ik samen met mijn mama, mijn moeke, Peggy (de nicht van mama) en die haar zoontje Kyan naar de babybeurs in Gent geweest. Al een geluk dat we daar tegen openingstijd waren want er was al snel veel volk. Na een tijdje rondwandelen en lekker eten, was het wedstrijd tijd. En ... ja hoor, mijn mama an weer voor een hele tijd kleedjes wassen dankzij Le Chat. Elk uur kan je aan een wedstrijd deelnemen en mijn mama heeft weer veel gewonnen. En gelukkig want papa had gezegd dat we de inkom er terug moesten uithalen (maar ..... hij heeft wel niet gezien wat we nog allemaal gedaan/gekocht hebben .... sssttt ).
Gepakt en gezakt zijn we daar vertrokken, maar hebben we nog eerst een terrasje gedaan vooraleer we terug naar de auto gegaan zijn. Ik dacht daar eens rustig te kunnen zitten. Eerst op de schoot van tante Peggy, dan op de schoot van mijn moeke. Komt daar toch ineens veel lawaai aan... de fanfare... wat was dat allemaal voor lawaai. Ik had dat nog nooit gezien en was echt wel onder de indruk van wat ze deden. Maar wat een lawaai... En ze kwamen maar dichter en dichter totdat ze recht voor mij stonden. Dat was echt wel indrukwekkend hoor. Ze hebben op het einde een applaus van mij gekregen want ze hebben hun best gedaan om mij te verbazen.
Na dit muzikale intermezzo zijn we dan maar richting Sint Katelijne Waver gereden, want de mama had beloofd om nog mee te komen schilderen. En ik, ik ben als een blok in slaap gevallen.
(maar ..... hij heeft wel niet gezien wat we nog allemaal gedaan/gekocht hebben .... sssttt 
