Maandag hebben we bezoek gehad van Kind & Gezin en alles is ok met ons kleine meid. En vanaf nu mogen we ook beginnen met het geven van groenten papjes. We kunnen zeggen dat ze het niet zo lekker vond. En uit de lepel komt geen pap..... hoe komt dat toch ??!!
Na bijna twee uurtjes knoeien is het toch gelukt om het ganse potje te geven. Als ze wakker wordt nu, is het weer etenstijd. Eens benieuwd of ze het al lekkerder gaat vinden...
Zondag waren het Oostfeesten in Duffel en Ebony wou absoluut naar het optreden gaan kijken van Johnny & the MG'S. En we moeten zeggen dat ze ervan genoten heeft. De muziek van de danseressen die na het optreden kwamen, vond ze niet zo leuk. En we zijn dan ook met haar moeten vertrekken want de tranen stonden in haar oogjes
Gisteren was onze kleine meid uitgenodigd op het doopfeest van haar vriendinnetje Sterre. Deze kleine meid werd geboren op dezelfde dag dat wij Ebony voor het eerst in onze armen hebben mogen nemen, op 20 april 2009. Voor Stijn, de peter van Ebony, en de nonkel van Sterre, was het die dag dubbel feest.
Vandaag gaan de mama en de papa eens feesten. De mama heeft tickets gewonnen voor het uitverkocht optreden van Placebo vanavond in Brussel
Ondertussen is onze kleine meid al 3 weken thuis en ze doet het enorm goed. Je ziet ze spijtig genoeg elke dag groeien. Daarom dat we ook in België veel foto's van haar blijven nemen. En we zetten er met veel trots een paar op onze blog.
En ook de cadeautjes blijven langs alle kanten komen. Nogmaals bedankt hiervoor.
Ebony ligt nu rustig een middagdutje te doen, maar als ze wakker is, zullen we weer op stap moeten gaan. We hebben het haar in Zuid-Afrika zo gewoon gemaakt om elke dag een uitstap te doen, dat we dit nu nog verder moeten doen
Gisteren is Ebony naar de trouw van Sofie en Wim gaan zien, twee vrienden van ons.
Daar heeft ze Finne ontmoet, de dochter van Didier en Tinneke. Finne is een beetje ouder als Ebony. Blijkbaar hebben ze dezelfde interesse. Alvast een goede basis om vriendinnetjes te worden.
Omdat haar ouders naar de trouwfeest mochten, zat er voor Ebony niets anders op om zelf haar papfles vast te nemen en voor zichzelf te leren zorgen.
Sikelelwa is ingeschreven in het bevolkingsregister
Na enige stilte toch terug een update over onze dochter. Ze doet het ondertussen super in België. Ze gunt ons nog rustige nachten en houdt gelukkig voor ons ook van slapen. Een nachtzoentje kan er ook al af.
Ze heeft een leven als een rockster. Hollen van hier naar ginder, even glimlachen naar al die vreemde gezichten en complimentjes in ontvangst nemen. En dan zijn er nog al die mensen met die leuke cadeautjes die we uiteraard hiervoor nog eens extra willen bedanken. En na zo'n drukke dag is een ontspannend badje meer dan welkom.
Ondertussen hebben wij ook onze dochter ingeschreven in het bevolkingsregister. Voorlopig nog onder de naam Sikelelwa totdat de officiële documenten arriveren uit Zuid-Afrika en de overschrijving in de burgerlijke stand kan gebeuren. Dan wordt (hopelijk) ook de naam Ebony overgenomen. Dit kan echter tot 1 jaar duren. Maar wij kunnen alvast starten met ons adoptieverlof en tenvolle genieten van onze dochter.
Zelf beginnen we ook stillaan terug ons leven in België gewoon te worden, hoewel we nog met heimwee naar de voorbije periode in Zuid-Afrika terugblikken. We hebben dan ook ons fotoalbum verder aangevuld en Wendy gaat zich nog ontfermen over de laatste foto's uit Zuid-Afrika. Dit album mag je ook kortelings verwachten. Tot later... De fotoalbums vind je via de link in de linkerkolom.
Ebony is vandaag naar Brussel geweest om bij de federale centrale autoriteit (FCA) haar adoptie te laten legaliseren in België door middel van een registratie van een buitenlandse beslissing houdende een adoptie. Welkom in het papieren land Ebony!. Nog even en je ouders kunnen hun adoptieverlof aanvragen om tenvolle te genieten van deze periode.
Voor onze trouwe bloggers is het even stil geweest maar Wendy heeft beloofd om de laatste foto's uit Zuid-Afrika klaar te maken. Je mag deze dus snel verwachten.
Ebony heeft al veel bezoek gehad en ze houdt er enorm van. Wie haar eens wil knuffelen, mag haar zeker komen bezoeken. Je kan natuurlijk altijd best eens een telefoontje doen want Ebony is geen thuiszitter (0477574259 of 0499948828) of de echte avonturiers mogen natuurlijk ook zo binnenwippen.
Eerstdaags gaat Ebony ook een bezoekje brengen aan Fiac (adoptiedienst) want daar wordt ze ook verwacht. We hebben echt de indruk dat ze Zuid-Afrika niet mist. Wij daarentegen missen toch een beetje onze vrienden daar. De schoonheid van Zuid-Afrika hebben gelukkig meegebracht onder de vorm van onze prachtige dochter.
Ons vlucht naar België is zeer goed verlopen. Ebony heeft gegeten, getetterd en geslapen. Van wenen was geen sprake. Na 3 vluchten zijn we vandaag om 13u aangekomen in Zaventem. Stijn, de peter had bijna 40 man verzamelt om ons te verwelkomen. We vielen van de ene verbazing in de andere. Onvoorstelbaar wat het thuisfront allemaal had ineengestoken voor ons. Kom het gerust eens bewonderen bij ons thuis in de Voogdijstraat of bekijk de foto's die binnenkort op de website komen (we moeten ze nog even verzamelen van al de fotografen). Voor diegenen die op zoek waren naar de babyborrel: hij was blijkbaar Zaventem . Diegenen die hem gemist hebben: kom ons zeker eens bezoeken maar geeft eerst een seintje want we zoeken onze dagen niet in huis te slijten want Ebony is een meisje dat veel van de wereld wil zien
Dank u aan al de mensen die ons gesteund hebben. Voor ons is het avontuur meer dan de moeite geweest.
En nu gaat Polle een duveltje drinken met de peter (Stijn) en dan slapen
We willen iedereen bedanken om ons verhaal te volgen in Zuid-Afrika en natuurlijk ook voor al de mooie cadeautjes die we al hebben mogen ontvangen. Uiteraard gaat de blog nadien nog voort en kan je Ebony haar fratsen volgen.
We staan nu bijna klaar om te vertrekken en hopen jullie zaterdag om 13u in Zaventem te mogen ontmoeten om ons dochter in alle fierheid aan jullie te tonen.
De berichten beginnen met een dag vertraging door te stromen naar jullie. Ons verblijf in Zuid-Afrika zit er bijna op en er is nog zoveel te doen. Om achter de computer te zitten blijft niet veel tijd meer over.
Vandaag hebben we het voorlopig paspoort van Ebony gekregen. Tilda (Abba adoptions) heeft met ons afgesproken aan de waterfront. Daar heeft ze ons de nodige documenten bezorgd om Ebony tot in België te krijgen. Na een dagje shoppen aan de waterfront in de Victoria Warf, het grootste winkelcentrum van Kaapstad, hadden we nog een afspraak met Hettie en Cobus om een afscheidsdiner te houden. Moe thuisgekomen zijn we nu toch begonnen met inpakken terwijl ons Ebonietje lieflijk aan het slapen is.
Toch willen we jullie onze ervaring van gisteren ook nog kort meegeven want naar alle waarschijnlijkheid zal dit ons voorlaatste bericht worden alvorens de grote trip aan te vangen.
Gisteren zijn we naar Robbeneiland geweest. Robbeneiland is uiteraard gekend voor zijn 'maximum security prison' waar Nelson Mandela 18 jaar van zijn 27 jaar gevangenschap heeft verbleven. Nu is Robbeneiland een nationaal monument en nationaal museum. Meer info over Robbeneiland op http://www.robben-island.org.za
Het was een zeer mistige en koude dag. We hebben dus geen mooie uitzichten kunnen fotograferen. Na een bustoer op het eiland heeft één van de ex-gevangen ons uitleg gegeven over hoe het dagelijkse leven in de gevangenis er aan toe ging.
We hebben niet alles van de uitleg verstaan want op dat moment wou ook Ebony haar leven vertellen en we hebben ons dus discreet een beetje naar de achtergrond moeten verplaatsen. De uitstap en de lange uitleg die Ebony heeft gegeven hebben haar zo vermoeid dat ze van 16u tot 22u30 heeft geslapen. Polle heeft haar dan maar wakkergemaakt uit schrik dat ze zou omkomen van de honger .
Ondertussen hebben wij nog een gezellig etentje gehad bij Cobus en Hettie tesamen met krisna en de buurvrouw van Hettie, Colleen. Hettie heeft voor de worst en een lekkere saus gezorgd, Polle heeft voor de Belgische frietjes gezorgd op uitdrukkelijke vraag van Krisna die blijkbaar verzot is op Belgische frietjes
Nu gaan we verder inpakken en morgen krijgen jullie ons allerlaatste berichtje uit Zuid-Afrika. Dan is het wachten tot onze landing op Zaventem op zaterdag 9 mei om 13u voor meer info.......
Vanuit het verre België krijgen we verwarrende berichten over een babyborrel die zaterdag om 13u bij ons thuis zou doorgaan in Duffel Uiteraard zijn we dan nog niet thuis maar nog op de luchthaven. De bedoeling van de informatie op het aankomstkaartje is dat wie wil vanaf 9 mei om 13u kan afspreken met ons om Ebony te bezoeken (omdat we dan terug in België zijn). We zullen waarschijnlijk 9 mei zelf nog wat moe zijn van de vlucht maar geef ons een telefoontje en we spreken verder een moment af . We willen graag voor ieder van jullie de nodige tijd maken. Dus onze excuses mocht de informatie op het aankomstkaartje wat verwarrend zijn.
De peter roept echter iedereen langs deze weg graag op om naar de luchthaven te komen tegen 13u. Hij heeft namelijk de leuke opdracht gekregen om te zorgen voor een ontvangstcomité van 200 personen. Wij zijn alvast benieuwd of hij er gaat in lukken .
Elke morgen als we opstaan kijken we angstvallend naar Ebony of ze die nacht alweer niet teveel gegroeid is. Maar we zullen ons er moeten bij neerleggen. We gaan met een grote meid in Zaventem arriveren...
Gisteren is Ebony op bezoek geweest in de township van Langa. Samantha was onze gids en heeft ons het 'zwarte verhaal' gedaan over Zuid Afrika. Nadat we de situatie in deze township en nog twee andere waar we zijn doorgereden gezien hebben, snappen we de beslissing van Ebony's geboortemoeder om haar af te staan nog beter. De levenssituaties in deze townships zijn echt schrijnend.
Langa is één van de oudste townships in Cape Town speciaal gebouwd voor de zwarte bevolking, en 100% Xhosa (net zoals Ebony). En ondanks wat wij gezien hebben, blijkbaar één van de betere. Er zijn scholen voorzien voor de kinderen (ook al kunnen veel ouders de kosten hiervoor niet betalen), sport is een belangrijk iets voor hen, en voor de vrouwen van Langa is naar de kerk kunnen gaan enorm belangrijk. Er zijn dan ook in de township 10 kerken gebouwd.
Om de mensen te kunnen inlichten over de gevaren van Aids, tbc, maar ook over andere zaken die voor hen belangrijk kunnen zijn, werd er een centrum gebouwd waar regelmatig informatieavonden worden georganiseerd en ontspanningsmogelijkheden voor de jongeren. Alcoholmisbruik is een serieus probleem in de townships. Alcohol is helemaal niet duur en vermits ze tijdens het weekend niets anders te doen hebben, zetten ze zich aan het drinken, met alle gevolgen van dien: vechtpartijen, stelen, overvallen, verkrachtingen, ...
Het grootste probleem echter in een township is het gebrek aan privacy. Iedereen leeft op elkaar en veel families delen gewoon een kamer. Als ze het geluk hebben om op een hoek van een straat te wonen, of een klein tuintje hebben, kunnen ze hier nog een 'shak' (houten barak) bouwen om toch een beetje apart te wonen. Omdat de huisjes zo dicht tegen elkaar staan en ze met parafinkachels verwarmen, is de kans op brandgevaar heel groot, en deze slaat dan onmiddelijk op de andere huisjes over.
Er wonen in de township ook meer rijkere mensen en eigenlijk overal in Cape Town kunnen gaan wonen, maar die er toch voor kiezen om in de township te blijven om te laten zien dat het ook anders kan en dat het mogelijk is om uit de slechte situatie te geraken. Deze buurt noemt dan ook de 'Beverly Hills' van Langa. De huizen zijn van steen en hebben een grotere oppervlakte. Samantha heeft ons nog meer verteld over de situatie in de township, en de situatie tussen de blanken en de zwarten in District zes, maar het is te veel om hier neer te schrijven. Ze bracht een oprecht verhaal en kon dit ook doen omdat ze haar leven lang al in deze township woont.
Als je de foto's in ons fotoalbum bekijkt (hopelijk klaar tegen deze avond) spreken deze wel voor zichzelf....
We zijn een bezoekje gaan brengen aan één van de vrouwen die in Langa woont. Het huisje zal niet groter zijn dan 5m x 2m. Het geeft wel onderdak aan 6 personen. Er zijn twee plaatsen aan: één met de keuken (?) en bed voor de mama en de woonkamer die 's nachts dienst doet als slaapkamer voor de anderen. En dan hebben we het gehad. Toch zijn ze gelukkig met de situatie want ze hebben stromend water en elektriciteit, wat al een serieuze verbetering is tegenover 10 jaar geleden. Het sanitair is uiteraard wel gemeenschappelijk. De kleding die ze draagt op de foto hieronder is een typische Xhosa outfit. Ze heeft ons verder nog verteld over de Xhosa cultuur en over de 'klak-klanken' die ze maken.
Daarna hebben we een bezoekje gebracht aan het kinderdagverblijf. De kinderen kunnen hier terecht tot de leeftijd van 6, want dan is het onderwijs verplicht. Het kost de ouders 100 ZAR (bijna 9) per maand om de kinderen naar het dagverblijf te brengen maar niet iedereen kan dit betalen. Hiervoor rekenen ze dan op donaties en steun van de stad om de kinderen toch te kunnen laten komen en ze een opvang te geven.
In de namiddag zijn we met Hettie en Cobus naar Zevenwacht gereden om wijn te proeven. Krisna, de nicht van Cobus, werkt daar als conference manager en had ons uitgenodigd. Ze spreekt ook Nederlands omdat ze vrienden heeft in Genk. Zeer lekkere wijn trouwens Vanavond hebben we met haar afgesproken om bij Hettie en Cobus Belgische frietjes te bakken. Maar nu gaan we eerst naar Robbeneiland. Dus tot later
Hier zijn we weer. En ja, het fotoboekje van gisteren staat nog niet op onze site. We waren nogal laat thuis en eigenlijk ook wel een beetje moe. Maar we willen jullie toch enkele foto's meegeven van onze uitstap van vandaag.
Om 11u hadden we met Tilda afgesproken aan de Belgische Ambassade om Ebony haar paspoort in orde te brengen. Beter gezegd om de aanvraag hiervoor te doen. De papieren gaan nu naar het Ministerie van Justitie in België en zij moeten hun goedkeuring geven. Hopelijk (alhoewel ) is het paspoort vrijdag in orde...
Van daaruit zijn we terug langs de kustlijn vertrokken voor een tweede poging om naar de Cape Point te gaan. Dit is ons ook gelukt. En het was opnieuw een enorm mooie ervaring. Van zodra je het natuurpark binnen komt, wordt je overdonderd door het landschap. Overal waar je kijkt, zie je gewoon groen, bergen en zee. En ook het weer was opnieuw heel goed.
We hebben een treintje genomen (de flying Dutchman) die je nog een einde verder op de berg neemt. Er is dan nog een wandeling die je kan doen tot helemaal achteraan op het puntje, maar dit was onmogelijk om te doen met een buggy en de zon brandde te hard om Ebony gewoon op de arm te nemen. We zijn wel tot boven op de vuurtoren gegaan en het uitzicht daar was ook al overdonderend. Van daaruit kan je heel goed zien waar de Atlantische en de Indische oceaan samen komen.
We proberen om zoveel mogelijk in beeld te brengen (film, foto), maar het is toch verre van hetzelfde als het in het echt zien. Kaapstad en omgeving is gewoon geweldig en een aanrader voor iedereen. Het zijn niet enkel de attracties of de plaatsen waar je naartoe gaat die mooi zijn, maar ook de weg ernaartoe, en dit krijg je gewoon niet vastgelegd op een foto of op film. (even een tussendoortje.... )
We hebben het geluk gehad om tegen het einde van de dag nog een struisvogel en enkele baboons tegen het lijf te lopen. Er waren nog mensen die de baboons gezien hadden en die hebben bezoek gehad van één van hen. Het koppel was naar de baboon aan het kijken en die sprong ondertussen gewoon door het open raam van hun auto. We waren spijtig genoeg iets te laat om de camera op te zetten en het te filmen. Hilarisch gewoon.
Omdat we langer dan gepland in het park gebleven zijn, ging het van daaruit gewoon richting Afri-Khaya. Morgen begint de dag vroeg. We moeten om 8.45u aan het Waterfront zijn, en vermits dit tijdens de ochtendspits is en centrum Kaapstad, loopt onze wekker al om 6u af ... We worden daar afgehaald om een Township te bezoeken. In de late namiddag gaan we met Hettie en Cobus op stap naar een Wijngaard.
We beloven dat morgen de foto's op de site zullen staan.
Het is ons eindelijk gelukt. Na meer dan twee weken waren de weergoden ons goedgezind. Het was prachtig weer vandaag. (bijna) Geen wolkje aan de lucht te zien, en bij een temperatuur van een 24°, en windstil was het heel leuk vertoeven zo heel hoog op die berg. We moesten eerst al een stukje met de auto naar boven rijden en dan ga je het laatste stuk tot op 1086 meter met een kabelbaan. Als je beneden staat denk je dat die kabelbaan niet erg meer omhoog gaat, maar geloof me, het is nog een stuk klimmen.
Boven op de berg is het zicht gewoon adembenemend. Je ziet gans Kaapstad, de stranden, Robbeneiland. Prachtig gewoon en helemaal niet te omschrijven. Dit moet je gewoon 'in real' doen. Een echte aanrader voor iedereen die een bezoek aan Kaapstad brengt. We hebben geprobeerd om de uitzichten op papier te zetten, maar ze reflecteren nog geen tiende van wat het eigenlijk is.
Van daaruit wilden we verder zuidelijk rijden naar Kaap Goede Hoop, via Camps Bay en Houtbay. We zijn ook niet verder geraakt dan Houtbay omwille van werken aan de weg naar de Kaap. We moesten het hele stuk terug naar Kaapstad rijden om dan langs de andere kant van de Tafelberg te rijden, maar het was ondertussen al te laat geworden. Zal voor een van de dagen zijn. En die zijn er niet veel meer he. Nu we een beetje gewend geraken aan het Afrikaanse leven en de gebruiken en gewoonten, is de vakantie bijna afgelopen. Maar we hebben de belangrijkste ervaring van ons leven hier mogen meemaken, dus beter kan het niet worden denk ik.
Vanuit Houtbay zijn we terug naar Kaapstad gereden via Constantia, naar de Waterfront. Hier hebben we de Tafelberg kunnen fotograferen zoals hij bijna in alle reisbrochures ed te zien is... maar vooral, na een tijdje wandelen zijn we iets gaan drinken in den Anker. Inderdaad, een Belgisch restaurant en wat verkopen ze daar ....?? DUVEL!!!!! Er was iemand heel blij (behalve met de prijs dan, bijna 4). Met een Duvel in de hand (en voor Wendy een Cola light), een pot mosselen voor ons en zicht op de Tafelberg, hebben we kunnen genieten van alweer een mooie dag en een schattige, lieve dochter (ook al was ze vandaag nogal in een zeurbui). PS: aan iedereen die ooit naar de Waterfront gaan: de mosselen zijn echt geen aanrader. Het ziet eruit zoals bij ons, maar de mosselen smaken echt niet lekker. Ze zijn gigantisch groot, maar hebben een heel wrange smaak.
Voordat we naar huis reden zijn we nog enkele CD's gaan kopen met Zuid-Afrikaanse muziek. En een cd waarvan de muziek gezongen is in het Xhosa. Zo kan Ebony later haar roots ook via muziek een beetje beter leren kennen.
Er is dus weer een dag voorbij. Morgen gaan we naar de ambassade om Ebony haar paspoort te regelen. Wat we dan de rest van de dag nog hebben gedaan, kan je morgen opnieuw op deze blog lezen.
Polle wou alvast eens oefenen voor als wij gaan verhuizen en heeft Cobus geholpen met de verhuis van een kennis. Al de spullen moesten in Saldanha geraken. Hiervoor hebben we ongeveer anderhalf uur gereden. Het was een mooie rit langs de Westkust van Zuid-Afrika, en door het binnenland. De donkere wolken en de regenbuien van 's morgens waren ondertussen verdwenen en een mooie blauwe lucht kwam tevoorschijn. Ook de temperatuur deed het niet slecht vandaag.
Saldanha heeft een grote ijzerertsindustrie en een militaire haven. Het is ook een geliefde plek van watersporttoeristen. Hettie en Cobus trakteerden ons in een restaurant in de haven op een lekkere lunch. Ebony heeft lekker genoten van een flesje pap en heeft het ons in geuren en kleuren verteld.
Van daar uit zijn we terug richting Kaapstad gereden en hebben we een tussenstop gemaakt naar het Bloubergstrand. Dit strand staat bekend voor zijn fantastische 'ansichtkaart uitzicht' over de baai richting Kaapstad en Tafelberg. Er was echter al veel mist op komst toen we eraan kwamen, en we hebben de stad niet kunnen zien, maar we hebben wel het geweldige uitzicht over de Tafelberg gehad.
De zon scheen nog steeds en we zijn met Ebony een stukje gaan wandelen tot de zon onder was. Ook dit heeft, ondanks de mist, enorm mooie beelden opgeleverd.
Daarna zijn we naar huis gereden en hebben we onze kleine meid een badje gegeven en in haar bedje gelegd want morgen wordt opnieuw een avontuurlijke dag voor haar. We gaan morgen (eindelijk) de Tafelberg opgaan en daarna verder rijden naar Kaap Goede Hoop. De foto's hiervan kan je daarna opnieuw in ons fotoalbum terugvinden. Deze van vandaag zullen morgenvroeg op de site komen.
Slaapwel iedereen, nog veel lees- en schrijfplezier en tot morgen.
Het fotoalbum van Stellenbosch is ook toegevoegd aan de website. Nu gaan we Hettie en Cobus helpen met een verhuis. We weten zelfs niet waar we naartoe gaan. Als het een interessante dag was, laten we het jullie wel weten! We gaan snel iets eten want om 9u moeten we weg. Ondertussen is Ebony haar zeehond geluidjes aan het doen . Tot later
Het was een typische Belgische zomerdag vandaag. Veel regen, bewolkt, een graad of 20. Maar tussen de regenbuien door, scheen de zon en was het nog een leuke dag. Maar onze plannen om naar de Tafelberg te gaan, liggen nog altijd in de schuif. Daarom zijn we maar naar Stellenbosch gereden.
En dat was een groot succes. Het is een enorm mooie stad om rond te wandelen. Vooral omdat het volstaat met beelden van Cheetahs, en dat zijn katachtigen voor wie het niet moest weten . Je kan er ook nog heel veel huizen vinden in Victoriaanse en Kaaps Nederlandse stijl.
's Middags zijn we erg lekker gaan eten bij, hoe kan het anders, Jan Cats restaurant. Wendy heeft Boboti gegeten, een typisch Zuid-Afrikaans gerecht, en het was zeer lekker klaargemaakt. Ebony heeft tijdens het eten ons een hele uitleg gedaan. Ze spreekt al vlot alleen verstaan we het niet
Wendy wou na het eten absoluut naar Oom Samie se winkel gaan. Het is een winkel die in 1904 is geopend door Samie en die een zeer beminde figuur is geworden in Stellenbosch. Je kan er heel wat brocanterie kopen. We zijn daar ook iets gaan drinken aan de achterkant omdat het plots terug begon te regenen.
Nu begint het aftellen voor ons echt. Volgende week vrijdag zijn we reeds enkele uurtjes aan het vliegen. Hopelijk blijft Ebony niet groeien zoals ze nu bezig is, want dan zal het snel een grote meid zijn.
Vanmorgen hadden we om 10 uur een afspraak met Jacob en Carolien, 2 Belgen die ondertussen al 6 maanden verblijven in Zuid-Afrika en als vrijwilligers meewerken binnen het Norsa-project. Je kan op hun website meer lezen over Norsa (http://www.jacob-carolien.com) Tesamen met 2 Noorse koppels die ook voor adoptie in Zuid-Afrika verblijven, zijn we naar Wellington gereden, zij met het busje van NORSA, wij met de wagen omdat we vandaar verder zouden gaan naar Paarl.
Het gemeenschapscenter dat we bezochten geeft scholing aan een 80-tal kinderen en geeft op dit moment huisvesting aan een 18-tal kinderen.
Daarnaast bezorgen zij ook eten aan de allerarmsten binnen hun gemeenschap. Per maand besteedt het gemeenschapscenter een 2000 euro aan de kinderen en de armen in de gemeenschap. We hebben daar een kindje gezien van 4 maanden waarbij Ebony in vergelijking met dit kindje een ware reus is. Op zo'n moment begrijp je beter de beslissing van een moeder om haar kindje voor adoptie af te staan. Terwijl onze keuzes gaan over de kleur van auto die we zouden kopen...
Een ander kindje was aangemeld voor adoptie maar had bij de laatste testen HIV. Ze kwam dus niet meer in aanmerking. Een dikke proficiat aan Jacob en Carolien om dagdagelijks deze kinderen een beetje geluk te geven in hun leven. Jacob en Carolien moesten nog naar Kaapstad. Wij zijn doorgereden naar Paarl.
In Paarl hebben eerst even het centrum bezocht. Daarna hebben we een beklimming gedaan naar het Wild Flower Reserve. Welliswaar met de wagen want we hadden niet veel tijd meer. Vandaaruit hadden we een mooi zicht op Paarl.
Het was een snel bezoekje aan Paarl want we wilden in Belville nog even langs het Karl Bremer ziekenhuis passeren voor een foto want Ebony is geboren in dit ziekenhuis.
Het fotoboekje van deze dag zal waarschijnlijk voor morgen zijn.
Vandaag gaat Ebony het Norsa project bezoeken. NORSA Community Care is een niet-gouvernementele organisatie (ngo) in Zuid-Afrika die zich toelegt op het ontwikkelen van gemeenschapsprojecten met specifieke aandacht voor kinderen en families met kinderen getroffen door het HIV/AIDS-virus, Tuberculose of extreme armoede. Voor meer info over het Norsa project klik je op de foto.
Ondertussen zijn de foto's van de pinguins toegevoegd aan het fotoalbum.
We zijn wat blijven plakken bij Hettie en Cobus met als gevolg dat we onze foto's van de pinguins nog niet hebben kunnen klaarmaken. Maar voor de late opblijvers hebben we wel een primeur: Ebony de zeehond. Klik in de linkerkolom op de link naar fotoalbum en klik op de foto die is toegevoegd op woensdag 29 april. Het is een kort filmpje. Diegenen die een tragere verbinding hebben, moeten even geduld hebben tot het filmpje opgeladen is. Wij hebben er van genoten. Hopelijk jullie ook?
We zijn net terug van de ontmoeting met de geboortemama van Ebony. Het is een mooie vrouw. Als Ebony op haar gaat lijken dan gaat Polle enkele bodyguards moeten inhuren (dixit Sunette van New Life Center). Ze heeft vooral een mooi karakter. Het is een kalme en rustige vrouw met een zeer mooie glimlach. Sunette heeft ons vertelt over hoe de geboortemama van Ebony was tijdens haar verblijf in het center. Ze is iemand die de zon laat schijnen in ieders hart. Ze tracht iedereen gerust te stellen. Ze komt met iedereen overeen en is geen ruziemaker. Voor ons is het vooral een zeer moedige vrouw om de ontmoeting met ons aan te gaan. Ze is emotioneel zeer sterk (sterker als ons ). We hebben onze vragen aan haar kunnen stellen en kunnen hierdoor later een mooi verhaal vertellen aan Ebony. Waarover dit allemaal gegaan is gaan we echter voor ons houden. Ook geen foto's deze keer want die houden we voor Ebony.
Nu gaan we even bekomen van de emoties en Wendy gaat wat verder uitzieken. Straks mag je nog een fotoboek verwachten over ons bezoek aan de pinguins.
hoe komt dat toch ??!!
.
We worden daar afgehaald om een Township te bezoeken.
. Je kan er ook nog heel veel huizen vinden in Victoriaanse en Kaaps Nederlandse stijl.
