Vrijdagvoormiddag zijn we een bezoekje gaan brengen bij Martie en Yolande van Rock-a-Bye, waar Ebony de eerste (bijna) 4 maanden heeft doorgebracht en die met veel liefde voor haar gezorgd hebben. Ze waren dan ook heel gelukkig om haar nog eens terug te zien. Ebony zelf was eerst een beetje overdonderd door al de aandacht enzo, maar ze kwam al snel los hoor. Het was voor ons ook fijn om er nog eens terug te zijn en we zullen die als Ebony groter is zeker nog eens doen. Spijtig (niet voor Rock-a-Bye) dat er nu andere bedjes staan want dan hebben we ni echt kunnen laten zien in welk bedje ze geslapen heeft. We hebben dan maar gewezen op welk plaats haar bedje stonden en hebben het erna op de foto's van drie jaar geleden laten zien. We hebben dan ook nog het jongetje gezien dan maandag naar een koppel van België gegaan is. Altijd leuk als je dat aan de mensen kan zeggen
Foto links: Ebony en Martie Foto midden: Ebony en Yolande
Van daar zijn we verder gereden naar Stellenbosch om iets te gaan eten. Ja, we zijn speciaal daar naartoe gereden om bij Jan Cat, Boboti te gaan eten. Er is blijkbaar veel veranderd aan het restaurant de laatste drie jaar en dus ook het menu ... Boboti stond er niet meer op .....
Dan was het tijd om de verschillende poezen (cheeta/poema/...) beelden te zoeken in de stad, maar blijkbaar zijn die ook bijna allemaal weg. We wisten ongeveer nog waar ze overal stonden, en op die plaatsen staan er nu andere beelden. Gelukkig hebben we er nog enkele teruggevonden want Ebony wou perse de poezen gaan zoeken. Zino die was ondertussen aan het slapen en heeft van die alles niet veel gemerkt.
Vanuit Kaapstad zijn we dus verder gereden naar Simon's Town, Boulders Beach waar de vele pinguins wonen. Gelukkig scheen daar het zonnetje wel en was het er aangenaam warm. Behalve soms een koude wind ertussendoor. Ebony was in haar nopjes, want dit zijn één van haar lievelingsdieren. Vanaf dat ze klein was, spreekt ze over 'ping, ping'. Zino heeft ook even gekeken, maar hij vond het toch lekkerder om terug in zijn buggy te gaan liggen met een warm dekentje. Spijtig dat het zo koud is, want daardoor is hij bijna altijd in zijn buggy en staat hij op onze uitstapjes niet veel op de foto's. Dit zullen we goedmaken door enkele foto's van binnen op de blog te zetten ... hopelijk morgen, want ondertussen zijn er alweer veeeeeel foto's bijgekomen en de tijd is veeeeel te kort!
Op onderstaande foto's kan je in enkele stappen (we hebben er enkele tussenuit gelaten, want anders zouden er nog mee foto's van pinguins op de blog komen te staan ) zien hoe de pinguins komen aangezwommen en hoe ze dan hun tocht verder zetten naar hun nest.
Omdat het al zo snel donker wordt, en dus ook snel afkoelt, konden we niet zo lang blijven. En broertje had ook zijn pap dringend nodig (= we zullen het gehoord hebben!!!!!)
Woensdag was een belangrijke dag voor mijn broertje; dan gaan we naar de Belgische Ambassade met de nodige papieren om zijn paspoort aan te vragen. Ik was al klaar, maar zoals je kan zien, heeft mijn broertje nog altijd zijn pyama aan. Ik zal mama en papa maar helpen zeker om hem klaar te maken. Hoh, seg!
Tilda is ons thuis komen halen om naar het gebouw te rijden dat je hieronder kan zien en zoals je ook kan zien was het weer opnieuw bewolkt. Gelukkig was het wel droog. In het gebouw moesten we naar de negentiende verdieping. Dan maar snel de lift in, want dat zijn toch teveel trappen om te doen zene. Maar het kribbelde wel heel hard in mijn buik, zo snel dat die lift omhoog ging!
Terwijl mama samen met Tilda de nodige documenten aan het verzamelen is, heeft mijn papa zich geamuseerd met het fototoestel. En ik was assorti met de kleuren van het Belgisch vlag (puur toeval hoor!). Gelukkig was er geen volk en moesten we niet wachten. Nog even betalen en we kunnen vertrekken. We zijn samen met Tilda iets gaan drinken, mmhhhh, een lekkere bananen milkshake!! En dan nog even wandelen in Long Street en Green Market.
Strike a pose!
Green Market
Van daar zijn we verder gereden naar de pinguins!! Joepie!!!
Wat waren ik en m'n broertje moe toen. Mama en papa zijn toen nog eventjes naar een berg gereden, maar ik heb daar niet veel van gemerkt. Het was ook niet echt mooi weer. Niet slim he van mama en papa om zo hoog te rijden, als er zo veel wind is en het zo koud is!
Papa had de avond ervoor spaghettiesaus gemaakt. Hettie en Cobus hebben verschillende mensen die mama kennen uitgenodigd om samen haar verjaardag te vieren. En deze keer moest papa geen suiker in de saus doen omdat de tomaten zo zuur zijn. Mama had thuis tomatenpuree en -concentraat gekocht. De mensen op de luchthaven zullen nogal eens gelachen hebben bij het scannen van onze valiezen!! Wie neemt er nu tomatenpuree mee op vakantie naar Zuid-Afrika!! WIJ!!! Maar de saus was heel lekker! We dachten er de dag erna nog van te eten, maar alles was op!
Bedankt Hettie en Cobus dat we je huis mochten gebruiken! Bedankt Celia, Chrisna, Simon, Andre, Hester and Francois voor de cadeautjes voor mijn mama! Bedankt papa voor de lekkere spaghetti!
Dan was het etenstijd voor de pinguins. Grappig hoor hoe ze allemaal staan aan te schuiven voor een vis. Die ze dan soms in het water laten vallen ... ni slim he, want dan zijn ze hem kwijt .... De meneer op de rechterfoto had z'n eten binnen en rekte zich nog eens goed uit!
Dan verder wandelen naar die grote vissen!! Amai, gelukkig zitten die achter glas. Ik heb dat wel dikwijls aan mijn mama gevraagd want ik was toch een beetje bang dat ze mij konden pakken zene. Ik ben dan maar eens aan het glas gaan voelen en ik denk wel dat ze er niet uit kunnen.
Deze foto met papa had ik ook als ik een baby was! Zoek hem maar!
Ook die grote vissen kregen eten. Het duurde niet lang vooraleer het allemaal op was. Amai, die kunnen snel eten!
Yeah, er is terug internet. We proberen nu zo snel mogelijk alles in te halen.
Dinsdag was het de verjaardag van mijn mama en we hadden een verrassing voor haar. Ze moest om 9u klaar zijn want Hettie en Cobus zouden haar trakteren op een ontbijt bij Spurs. En voor mij was het ook leuk want er was net zoals bij de Quicky een speelhoek!!! Joepie!!!
En de broer moest maar toekijken hoe iedereen lekker aan het eten was!
Dan mocht ik kiezen wat we daarna zouden doen. We zijn dan eindelijk naar de visjes gaan kijken, naar Two Oceans Aquarium! Gek he, zoals ik daar sta tussen de visjes. Eerst durfde ik niet goed, maar dan heb ik al mijn moed bij elkaar genomen en ... toen wou ik er niet meer uitkomen.
Toen ben ik met mijn papa naar een kikker-poppenshow gaan kijken. Ik verstond er niks van, want het was in het Engels, maar ik vond het toch leuk hoor.
En dan verder naar één van mijn lievelingsdiertjes, de pinguins! Ook mijn broer vond dit wel fascinerend hoor!
Hallo iedereen op deze koude regenachtige zondag. We proberen gewoon eens een berichtje te sturen want er zijn al even problemen met internet en lukken er niet in om foto's te posten. Laat staan een tekstberichtje te sturen.
We staan nu al bijna 6 dagen achter met de foto's, dus zodra internet terug op gang komt, volgen er veel foto's. We zullen al vertellen wat we gedaan hebben: - dinsdag zijn we na een ontbijt dat Wendy gekregen had van Hettie en Cobus voor haar verjaardag verder gereden naar Two Oceans Aquarium. 'S avonds had Polle spaghetti gemaakt en was er een klein feestje met de vrienden van Zuid-Afrika. - woensdag is Tilda ons komen halen om naar de Belgische ambassade te rijden om het paspoort van Zino aan te vragen. Na nog een beetje rondgelopen te hebben in Long Street en de Green Market hebben we van de zon geprofiteerd om naar Boulders Beach en zijn pinguins te rijden. - donderdag was een heel emotionele dag. We hebben dan de geboortemoeder ontmoet, en het was erg confronterend. De manier waarop ze omging met Zino heeft ons erg ontroerd, en we kunnen alleen maar zeggen dat het een erg moeilijke beslissing voor haar geweest is. De rest van haar verhaal gaan we hier niet vertellen en zullen jullie later (als hij het wil vertellen) wel van Zino horen. Maar we zullen blijven aan haar denken en in ons hart zal er altijd een plaatsje voor haar zijn! - vrijdag was het back to memory lane voor Ebony. We hebben een bezoek gebracht aan het tehuis waar Ebony 3 jaar geleden de eerste 4 maanden van haar leven heeft doorgebracht. Vandaar zijn we verder naar Stellenbosch gereden. - zaterdag was een niets-doen dag. We zijn enkel boodschappen gaan doen en naar vrienden van Hettie en Cobus geweest, Hester en Francois en hebben daar lekker gegeten ... ja, weer gegeten. De kilo's vliegen er hier aan!! - deze morgen zijn we samen met hen naar een zondagschool geweest waar kinderen uit een township naartoe komen en hebben we mee het eten en enkele goederen voor hen bedeeld. Gisteren was het de verjaardag van Cecile en vandaag hebben we haar getrakteerd op een etentje ( ) hiervoor. Nu is Polle pannenkoeken aan het bakken en straks krijgen we bezoek van een Belgisch koppel dat morgen hun kindje voor het eerst zal zien.
Daarna hebben we de bovenverdieping bezocht die dienst doet als een youth centre. De kinderen van de township kunnen hier naartoe komen om te spelen/tekenen/knutselen, maar ook om samen met de vrijwilligers hun huiswerk te maken enzovoort. Er zijn twee grote lokalen voor de kinderen en ook nog een computerlokaal waar de kinderen naartoe mogen gaan als ze goed gewerkt hebben voor school.
We waren echt verrast om zoveel bekende gezichten te zien bij de kinderen van tijdens ons bezoek drie jaar geleden.
Bij onze thuiskomst had Hettie voor koffie en taart gezorgd (man man, we moeten hier eten, ni te doen!! ). Daarna nog even naar de supermarkt om dan eten te maken. En ja hoor voor het slapen gaan wilden de kindjes nog eens eten. Ebony natuurlijk net zoals haar kleine broer een flesje melk.
Omdat het niet zo goed lukt om dagelijks up to date te blijven, maken we gebruik van de nachtelijke slaapstops die Zino ons geeft.
Amai, zo'n triestige gezichtjes, en zo vroeg moesten ze ook weer niet opstaan hoor ... maar er kon toch precies wel een klein lachje af voor ons!
Ja, het was heel vroeg toen Zino wakker werd voor z'n flesje. En grote zus is ook mee wakker geworden. Mama en broer hebben samen nog een beetje geslapen vooraleer we vertrokken zijn.
Maandag zijn we samen met een koppel uit Duitsland naar het Norsa project geweest. De mensen die naar onze fuif geweest zijn, weten dat de opbrengst daarvan door ons zou meegenomen worden om iets voor dit project te kopen. Het Norsa project wil het lot van kinderen veranderen! Het project beïnvloedt de levens van honderden kinderen op zon manier dat zij weer een kansrijke toekomst tegemoet gaan. Dat doet NorSa allereerst door te voorzien in de basisbehoeften. Denk aan gezonde voeding, het liefst drie keer per dag. Denk aan medische zorg voor kinderen die besmet zijn met hiv: elke dag aidsremmers en elke maand een controlebezoek aan het ziekenhuis. Maar ook: schooluniformen en schoolgeld, en vooral veel stimulatie voor kinderen om hun school af te maken en door te studeren! Want onderwijs is de weg naar een beter leven. Tilda (de maatschappelijk werkster van de adoptiedienst in Zuid-Afrika) had voor ons contact opgenomen om te vragen waar het project momenteel behoefte aan heeft. En raar maar waar hadden ze het meest behoefte aan verwarmingstoestelletjes!! En geloof me als we zeggen dat het hier koud kan zijn. Spijtig genoeg is het momenteel winter in Zuid-Afrika en elk jaar worden die kouder en kouder. De huizen zijn daar echter niet op voorzien (enkel glas, geen verwarming, ...). Dus op deze manier kunnen we de kinderen van het project vanuit België een beetje warmte geven. Met de opbrengst die we hadden, hebben we 15 toestellen kunnen kopen. Ze waren hiermee enorm blij en bedanken iedereen die zijn steentje heeft bijgedragen om dit mogelijk te maken!!
We hebben eerst een uitleg gekregen (en dit dan voornamelijk voor het koppel van Duitsland) over het Norsa Project en dan hebben we een korte rondleiding gekregen. MAar door het slechte weer waren er niet veel kinderen en werd het bezoek beperkt tot het nieuwe gebouw dat recentelijk gezet is. Op de benedenverdieping kan je een verpleegster vinden, de maatschappelijk werkers en hier worden ook de voedselpakketten verdeeld. Buiten vind je ook nog de soepkeuken terug!
De regen viel met bakken uit de lucht en het was ontzettend koud die dag.
Na een dagje goed te slapen en wat Nurofen was Zino er terug bovenop en klaar om weer op stap te gaan. We wilden die dag, omdat het weer er niet goed uitzag naar Two Oceans Aquarium gaan. We zijn daar geraakt en hebben eerst iets gegeten, maar ze hebben daar een speelhoek zoals in de 'Quicky'. Verder dan daar zijn we dus niet geraakt. Tegen de tijd dat ze het beu was, had het niet veel zin meer om nog naar de visjes te gaan.
En vermits daat het zonnetje er af en toe doorkwam hebben we beslist om maar wat te genieten buiten en zijn we naar de Waterfront geweest. Links: mannetje volledig gebouwd van lege bierbakken. Zoals je kan zien is het nog niet volledig klaar ... Alle hulp is welkom!!! Foto midden: Ebony wou onmiddelijk op de foto staan met Mandela en wou de vriendelijke man een handje geven.
En dit waren zijn wijze woorden: "Nooit, nooit en nooit weer sal hierdie pragtige land die onderdrukking van een deur'n ander beleef nie"
De befaamde tafelberg! Hopelijk gaat het eens stoppen met regenen en kunnen we nogmaals naar de Waterfront gaan om nog van die mooie plaats te genieten. Foto rechts:Den Anker, een Belgisch restaurant. Deze keer zijn we er geen mosselen gaan eten ... één keer was genoeg (lees maar in het archief van drie jaar geleden).
En zelfs in de winter zijn er her en der optredens te vinden, zoals deze mannen. Ebony was danig onder den indruk hiervan. Zino zat in de buggy en keek met zijn grote bolle ogen.
Deze ogen bedoelen we; als hij iets ziet of naar je kijkt, trekt hij dadelijk z'n ogen open en begint hij te lachen
Ook Zino kon eindelijk terug tevoorschijn komen. Boven op de Tafelberg was hij goed ingepakt in z'n buggy...
En grote zus zag dat we aandacht gaven aan haar broertje, dus kon die van haar ook niet achterwege gelaten worden he
En hij kust terug zene ...
De vraag is hier wie het meeste plezier heeft
We zijn gebleven tot zonsondergang en we hopen dat we nog een keer kunnen herhalen. Momenteel zit dit er niet in, want het blijft onophoudelijk regenen!
Zoals je kan zien op de rechtse foto, veeeeeel wind....
Op de foto hieronder zie je helemaal rechts onderaan een strand, Camps Bay. Daar zijn we naartoe gereden na de Tafelberg.
Voila, Camps Bay. Wat een verschil. Hier hebben we buiten gegeten, in T-shirt. Super he, in de winter op het terras kunnen eten, en genieten van een zalig zonnetje.
En dan naar het strand. Ebony was bang dat papa met broertje in het water zouden vallen. En zelf was ze daar ook wel een beetje bang voor ... Vandaar dat ze papa zijn been goed vasthield.
Yeahhh, het is nog een keer gelukt om foto's op de blog te plaatsen. Daarom zullen we er een paar meer opzetten dan normaal de bedoeling was. Het zal wel in een paar berichten zijn, want we kunnen blijkbaar niet meer dan 20 foto's in een bericht zetten. Waardoor dit komt ... ?
Donderdag was het een schitterende dag. Daarom zouden we Cape Town binnenrijden en kijken of het een klare hemel is aan de Tafelberg... en ja hoor, geen wolkje aan de lucht. Dus aanschuiven maar om naar boven te gaan; ongeveer 1076m boven de zeespiegel. We hadden dit vorige keer ook al gedaan, maar het leek ons leuk om het nu met Ebony opnieuw te doen zodat ze er ook kon van genieten, want mooi is het daarboven echt wel!
Links: ons guesthouse Rechts: de kliniek waar zowel Ebony als Zino geboren zijn.
Dit is het uitzicht dat je krijgt op de hoogte waar je nog met de auto kan rijden. Dan ga je nog een heel stijle tocht tegemoed met een kabellift.
En dan ben je boven en zie je dit ...
En ook deze lieve diertjes.. Maar man, man,man, koud dat het daar was: 4°, en enorm veel wind. Het was ontzettend moeilijk om nog maar stil te staan en zeker om een foto te nemen.
En dan was het broertje wakker en is de grote zus terug in actie geschoten. Ebony doet dat geweldig; ze speelt met hem, is enorm lief voor hem, ... En hij krijgt de ganse dag door kusjes van haar. We zijn heel trots zene op onze lieve meid!!
Die avond nog hadden we bezoek van het ander Belgisch koppel dat in Zuid-Afrika was en ook bij Hettie en Cobus verbleef tijdens de eerste 10 dagen. Leuk jullie te leren kennen, Sylvie, Benedikt en Lea! Hopelijk tot binnenkort.
En daar hoorde natuurlijk weer een braai bij. Ook Simonne en Andre waren van de partij. Zij zijn de beste vrienden van Hettie en Cobus. Het was leuk voor ons om ze nog een keer terug te zien!
Hier nog enkelefoto's van tijdens het bezoek aan het pretpark. Deze mochten er nog niet op de vorige keer.
Woensdag 4 juli was dan eindelijk de grote dag dat we er een broer/zoon bijhadden. Sindile is dan officeel onze zoon, genaamd Zino Sindile!
De traditionele foto bij de Zuid-Afrikaanse vlag. Ebony had er niet veel zin in, zoals je kan zien op de foto ...
Zino daarentegen vond de extra aandacht super!
Die namiddag zijn we (na bezoekje aan de winkel en een lekkere lunch bij Ziggi's) thuis gebleven zodat iedereen nog een beetje aan de situatie kon aanpassen. Ebony zou zooooo graag in het zwembad gaan, maar dat is spijtig genoeg een beetje te koud. Gelukkig is er een step waar ze in de tuin kan met rondrijden. En ze heeft ons met handen en tanden uitgelegd hoe we daar moeten mee rijden, want ze kon dat al van op school.
De dag erna kwam Tilda op bezoek om het verloop van de rechtbankzitting te bespreken en dan hebben we nog meer informatie gekregen over de geoobrtemoeder.
Het is gisteren nogal laat geworden bij Hettie en Cobus en de oogjes vielen dicht achter de laptop, vandaar dat er vandaag nog wat foto's opgezet worden. Zondag 9.00u, vertrek naar Swellendam om onze zoon te halen. Na een rit van iets meer dan 2uur, zijn we bij Adaliah aangekomen.
We hebben eerst nog wat weetjes te horen gekregen over Zino, en daarna zijn wij het babyhuis gaan bezoeken. Normaal gezien gaat dit door op een andere dag dan die van de toewijzing, maar omdat het zo ver is van Kaapstad, is dit op hetzelfde moment. Je gaat ons echt wel geloven, dat ons hoofd daar op dat moment niet echt naar stond... Zino z'n bedje.
Zijn er ondertussen 2! Helemaal rechts, op de rechtse foto is het bedje van een zekere Eddy. Iemand zal wel weten over wie het gaat!!!
Buiten is een grote muur en op elke steen staat de naam van de kindjes die bij hun geweest zijn, geboortedatum en naar welk land ze gegaan zijn.
En dan was het moment daar! En deze keer (na een gesprekje hierover met Tilda ) heeft de papa zijn zoon eerst mogen vasthouden.
Wat een brok he! En al z'n haar is uitgevallen. Dit komt vrij veel voor bij baby's tot zes maanden. Natuurlijk ook bij den onze ...
Voor Ebony was het allemaal heel emotioneel. Ze wist het allemaal niet zo goed meer. Er waren ook nog enkele mensen aanwezig bij de toewijzing, en ze was heel emotioneel .. en daar hoort dan een tutje bij he. Maar wat ziet ze haar broertje graag!! Ze knuffelt hem de ganse dag, geeft kusjes, pap, een badje, past op hem, speelt met hem, ..... Zo mooi om te zien. Maar aan de andere kant is ze soms ook wel een beetje jaloers op hem.
Onze thuiskomst bij Hettie en Cobus was even hartverwarmend als met Ebony!!! Dank je hiervoor ouma en oupa!!!
Straks volgen er nog foto's, maar we hebben nu bezoek van een ander Belgisch koppel dat ook hier in Afri-Khaya verbleef en deze week nog terug naar huis vertrekt. tot straks!
Vandaag was het Ebony dag. Ze mocht kiezen wat we gingen eten en wat we zouden doen. Ze had gehoord dat er een pretpark in Kaapstad is, e ndat is het dan ook geworden. We hadden geluk (of niet, 't is maar hoe je het beziet) dat het juist nu 2 weken schoolvakantie is en het park dan ook deze 2 weken open is. Het zag er ook een heel zonnige dag uit, tenminste in Durbanville waar we verblijven. Eens dat we de stad binnenreden was er niets anders dan wolken en mist. Daarom zijn we eerst even naar Canal Walk geweest om een Mac Donalds te doen (bij gebrek aan een Quicky). Het is dan ook beginnen open trekken en we hebben toch een paar uurtjes kunnen genieten van een aangenaam zonnetje.
Het duurde niet lang in de auto vooraleer Ebony in slaap is gevallen. De nacht-papjes van de broer beginnen een beetje op haar door te wegen. Grappig, in de auto is hij net hetzelfde als Ebony was: zoalng de auto in beweging is, is alles ok en valt hij in slaap. Staan we stil, begint de sirene te gaan Maar hij gaat ook graag weg, en dat geeft ons de gelegenheid om weer veel te bezoeken hier (als het weer het toelaat natuurlijk).
Hieronder enkele van de foto's die we genomen hebben. Natuurlijk zijn er veel meer, maar die kunnen we nu nog niet publiceren he. Daarvoor moeten jullie nog wachten tot morgen. Morgen gaan we naar de rechtbank. Tilda komt ons om 8.30u halen en dan is Sindile officieel onze zoon. Vanaf dan zal ook hij op de foto's staan.
Na de emoties van gisteren hebben we vandaag een rustdag ingelast. Een beejte noodgedwongen want Wendy had vandaag maag en darmklachten. Het is begonnen gisterenavond. Hopelijk is het morgen beter en kunnen we er met onze kleine familie op uit trekken. Vandaag is Polle rond 10u30 onze gezinswagen gaan ophalen. Stuur stond langs de verkeerde kant en de mensen rijden hier wel een beetje collectief als spookrijders rond maar voor de rest valt het mee. De buggy kan er net in (en Sindele en Ebony ook uiteraard!) Rond half twaalf is de hele familie behalve Polle begonnen aan een collectief dutje van ongeveer 3 uur. Toen was het ''Tilda tijd '. Tilda heeft ons nog wat bijgepraat over de achtergrond van Sindile. Voor wie het nog niet mocht weten, Tilda is van de adoptiedienst. Na dit leuke gesprek zijn we met zijn allen naar de 'grote' babywinkel gereden om nog wat benodigdheden te halen voor Sindile en grote zus Ebony. Het was na lange tijd voor Polle terug een leuke ervaring om links te rijden. De weg terug was iets langer dan voorzien omdat Polle verkeerd voorgesorteerd stond, maar so what, we zijn op vakantie. Een beetje extra 'sight seeing' kan er wel bij. Sindile lijkt net als grote zus te houden van uitstapjes. Dat belooft dus. Wendy is haar verplichte tijd op het kleine huisje nuttig aan het gebruiken om onze uitstap van morgen te plannen. De twee rakker slapen ondertussen. En voor jullie wordt het stillaan tijd om de nieuw gekozen naam voor Sindile te ontdekken. Sommigen zullen hierbij geholpen worden door hun brievenbus. Anderen zullen moeten wachten tot de ontknoping op woensdag.
Van daar zijn we verder gereden naar de pinguins!! Joepie!!!
Deze foto met papa had ik ook als ik een baby was! Zoek hem maar! 
En de broer moest maar toekijken hoe iedereen lekker aan het eten was!
Zino daarentegen vond de extra aandacht super!
