Na een dagje goed te slapen en wat Nurofen was Zino er terug bovenop en klaar om weer op stap te gaan. We wilden die dag, omdat het weer er niet goed uitzag naar Two Oceans Aquarium gaan. We zijn daar geraakt en hebben eerst iets gegeten, maar ze hebben daar een speelhoek zoals in de 'Quicky'. Verder dan daar zijn we dus niet geraakt. Tegen de tijd dat ze het beu was, had het niet veel zin meer om nog naar de visjes te gaan.
En vermits daat het zonnetje er af en toe doorkwam hebben we beslist om maar wat te genieten buiten en zijn we naar de Waterfront geweest. Links: mannetje volledig gebouwd van lege bierbakken. Zoals je kan zien is het nog niet volledig klaar ... Alle hulp is welkom!!! Foto midden: Ebony wou onmiddelijk op de foto staan met Mandela en wou de vriendelijke man een handje geven.
En dit waren zijn wijze woorden: "Nooit, nooit en nooit weer sal hierdie pragtige land die onderdrukking van een deur'n ander beleef nie"
De befaamde tafelberg! Hopelijk gaat het eens stoppen met regenen en kunnen we nogmaals naar de Waterfront gaan om nog van die mooie plaats te genieten. Foto rechts:Den Anker, een Belgisch restaurant. Deze keer zijn we er geen mosselen gaan eten ... één keer was genoeg (lees maar in het archief van drie jaar geleden).
En zelfs in de winter zijn er her en der optredens te vinden, zoals deze mannen. Ebony was danig onder den indruk hiervan. Zino zat in de buggy en keek met zijn grote bolle ogen.
Deze ogen bedoelen we; als hij iets ziet of naar je kijkt, trekt hij dadelijk z'n ogen open en begint hij te lachen
Ook Zino kon eindelijk terug tevoorschijn komen. Boven op de Tafelberg was hij goed ingepakt in z'n buggy...
En grote zus zag dat we aandacht gaven aan haar broertje, dus kon die van haar ook niet achterwege gelaten worden he
En hij kust terug zene ...
De vraag is hier wie het meeste plezier heeft
We zijn gebleven tot zonsondergang en we hopen dat we nog een keer kunnen herhalen. Momenteel zit dit er niet in, want het blijft onophoudelijk regenen!
Zoals je kan zien op de rechtse foto, veeeeeel wind....
Op de foto hieronder zie je helemaal rechts onderaan een strand, Camps Bay. Daar zijn we naartoe gereden na de Tafelberg.
Voila, Camps Bay. Wat een verschil. Hier hebben we buiten gegeten, in T-shirt. Super he, in de winter op het terras kunnen eten, en genieten van een zalig zonnetje.
En dan naar het strand. Ebony was bang dat papa met broertje in het water zouden vallen. En zelf was ze daar ook wel een beetje bang voor ... Vandaar dat ze papa zijn been goed vasthield.
Yeahhh, het is nog een keer gelukt om foto's op de blog te plaatsen. Daarom zullen we er een paar meer opzetten dan normaal de bedoeling was. Het zal wel in een paar berichten zijn, want we kunnen blijkbaar niet meer dan 20 foto's in een bericht zetten. Waardoor dit komt ... ?
Donderdag was het een schitterende dag. Daarom zouden we Cape Town binnenrijden en kijken of het een klare hemel is aan de Tafelberg... en ja hoor, geen wolkje aan de lucht. Dus aanschuiven maar om naar boven te gaan; ongeveer 1076m boven de zeespiegel. We hadden dit vorige keer ook al gedaan, maar het leek ons leuk om het nu met Ebony opnieuw te doen zodat ze er ook kon van genieten, want mooi is het daarboven echt wel!
Links: ons guesthouse Rechts: de kliniek waar zowel Ebony als Zino geboren zijn.
Dit is het uitzicht dat je krijgt op de hoogte waar je nog met de auto kan rijden. Dan ga je nog een heel stijle tocht tegemoed met een kabellift.
En dan ben je boven en zie je dit ...
En ook deze lieve diertjes.. Maar man, man,man, koud dat het daar was: 4°, en enorm veel wind. Het was ontzettend moeilijk om nog maar stil te staan en zeker om een foto te nemen.
En dan was het broertje wakker en is de grote zus terug in actie geschoten. Ebony doet dat geweldig; ze speelt met hem, is enorm lief voor hem, ... En hij krijgt de ganse dag door kusjes van haar. We zijn heel trots zene op onze lieve meid!!
Die avond nog hadden we bezoek van het ander Belgisch koppel dat in Zuid-Afrika was en ook bij Hettie en Cobus verbleef tijdens de eerste 10 dagen. Leuk jullie te leren kennen, Sylvie, Benedikt en Lea! Hopelijk tot binnenkort.
En daar hoorde natuurlijk weer een braai bij. Ook Simonne en Andre waren van de partij. Zij zijn de beste vrienden van Hettie en Cobus. Het was leuk voor ons om ze nog een keer terug te zien!
Hier nog enkelefoto's van tijdens het bezoek aan het pretpark. Deze mochten er nog niet op de vorige keer.
Woensdag 4 juli was dan eindelijk de grote dag dat we er een broer/zoon bijhadden. Sindile is dan officeel onze zoon, genaamd Zino Sindile!
De traditionele foto bij de Zuid-Afrikaanse vlag. Ebony had er niet veel zin in, zoals je kan zien op de foto ...
Zino daarentegen vond de extra aandacht super!
Die namiddag zijn we (na bezoekje aan de winkel en een lekkere lunch bij Ziggi's) thuis gebleven zodat iedereen nog een beetje aan de situatie kon aanpassen. Ebony zou zooooo graag in het zwembad gaan, maar dat is spijtig genoeg een beetje te koud. Gelukkig is er een step waar ze in de tuin kan met rondrijden. En ze heeft ons met handen en tanden uitgelegd hoe we daar moeten mee rijden, want ze kon dat al van op school.
De dag erna kwam Tilda op bezoek om het verloop van de rechtbankzitting te bespreken en dan hebben we nog meer informatie gekregen over de geoobrtemoeder.
Het is gisteren nogal laat geworden bij Hettie en Cobus en de oogjes vielen dicht achter de laptop, vandaar dat er vandaag nog wat foto's opgezet worden. Zondag 9.00u, vertrek naar Swellendam om onze zoon te halen. Na een rit van iets meer dan 2uur, zijn we bij Adaliah aangekomen.
We hebben eerst nog wat weetjes te horen gekregen over Zino, en daarna zijn wij het babyhuis gaan bezoeken. Normaal gezien gaat dit door op een andere dag dan die van de toewijzing, maar omdat het zo ver is van Kaapstad, is dit op hetzelfde moment. Je gaat ons echt wel geloven, dat ons hoofd daar op dat moment niet echt naar stond... Zino z'n bedje.
Zijn er ondertussen 2! Helemaal rechts, op de rechtse foto is het bedje van een zekere Eddy. Iemand zal wel weten over wie het gaat!!!
Buiten is een grote muur en op elke steen staat de naam van de kindjes die bij hun geweest zijn, geboortedatum en naar welk land ze gegaan zijn.
En dan was het moment daar! En deze keer (na een gesprekje hierover met Tilda ) heeft de papa zijn zoon eerst mogen vasthouden.
Wat een brok he! En al z'n haar is uitgevallen. Dit komt vrij veel voor bij baby's tot zes maanden. Natuurlijk ook bij den onze ...
Voor Ebony was het allemaal heel emotioneel. Ze wist het allemaal niet zo goed meer. Er waren ook nog enkele mensen aanwezig bij de toewijzing, en ze was heel emotioneel .. en daar hoort dan een tutje bij he. Maar wat ziet ze haar broertje graag!! Ze knuffelt hem de ganse dag, geeft kusjes, pap, een badje, past op hem, speelt met hem, ..... Zo mooi om te zien. Maar aan de andere kant is ze soms ook wel een beetje jaloers op hem.
Onze thuiskomst bij Hettie en Cobus was even hartverwarmend als met Ebony!!! Dank je hiervoor ouma en oupa!!!
Straks volgen er nog foto's, maar we hebben nu bezoek van een ander Belgisch koppel dat ook hier in Afri-Khaya verbleef en deze week nog terug naar huis vertrekt. tot straks!
Vandaag was het Ebony dag. Ze mocht kiezen wat we gingen eten en wat we zouden doen. Ze had gehoord dat er een pretpark in Kaapstad is, e ndat is het dan ook geworden. We hadden geluk (of niet, 't is maar hoe je het beziet) dat het juist nu 2 weken schoolvakantie is en het park dan ook deze 2 weken open is. Het zag er ook een heel zonnige dag uit, tenminste in Durbanville waar we verblijven. Eens dat we de stad binnenreden was er niets anders dan wolken en mist. Daarom zijn we eerst even naar Canal Walk geweest om een Mac Donalds te doen (bij gebrek aan een Quicky). Het is dan ook beginnen open trekken en we hebben toch een paar uurtjes kunnen genieten van een aangenaam zonnetje.
Het duurde niet lang in de auto vooraleer Ebony in slaap is gevallen. De nacht-papjes van de broer beginnen een beetje op haar door te wegen. Grappig, in de auto is hij net hetzelfde als Ebony was: zoalng de auto in beweging is, is alles ok en valt hij in slaap. Staan we stil, begint de sirene te gaan Maar hij gaat ook graag weg, en dat geeft ons de gelegenheid om weer veel te bezoeken hier (als het weer het toelaat natuurlijk).
Hieronder enkele van de foto's die we genomen hebben. Natuurlijk zijn er veel meer, maar die kunnen we nu nog niet publiceren he. Daarvoor moeten jullie nog wachten tot morgen. Morgen gaan we naar de rechtbank. Tilda komt ons om 8.30u halen en dan is Sindile officieel onze zoon. Vanaf dan zal ook hij op de foto's staan.
Na de emoties van gisteren hebben we vandaag een rustdag ingelast. Een beejte noodgedwongen want Wendy had vandaag maag en darmklachten. Het is begonnen gisterenavond. Hopelijk is het morgen beter en kunnen we er met onze kleine familie op uit trekken. Vandaag is Polle rond 10u30 onze gezinswagen gaan ophalen. Stuur stond langs de verkeerde kant en de mensen rijden hier wel een beetje collectief als spookrijders rond maar voor de rest valt het mee. De buggy kan er net in (en Sindele en Ebony ook uiteraard!) Rond half twaalf is de hele familie behalve Polle begonnen aan een collectief dutje van ongeveer 3 uur. Toen was het ''Tilda tijd '. Tilda heeft ons nog wat bijgepraat over de achtergrond van Sindile. Voor wie het nog niet mocht weten, Tilda is van de adoptiedienst. Na dit leuke gesprek zijn we met zijn allen naar de 'grote' babywinkel gereden om nog wat benodigdheden te halen voor Sindile en grote zus Ebony. Het was na lange tijd voor Polle terug een leuke ervaring om links te rijden. De weg terug was iets langer dan voorzien omdat Polle verkeerd voorgesorteerd stond, maar so what, we zijn op vakantie. Een beetje extra 'sight seeing' kan er wel bij. Sindile lijkt net als grote zus te houden van uitstapjes. Dat belooft dus. Wendy is haar verplichte tijd op het kleine huisje nuttig aan het gebruiken om onze uitstap van morgen te plannen. De twee rakker slapen ondertussen. En voor jullie wordt het stillaan tijd om de nieuw gekozen naam voor Sindile te ontdekken. Sommigen zullen hierbij geholpen worden door hun brievenbus. Anderen zullen moeten wachten tot de ontknoping op woensdag.
Inderdaad, vroeger dan verwacht mochten we onze zoon Sindile krijgen. Vandaag zijn we om 9u naar Swellendam gereden. Omtrent 12u30 hebben we dan Sindile voor het eerst in onze armen kunnen houden. Foto's mogen we nog niet publiceren. Daarvoor moeten we wachten tot woensdag. We kunnen wel zeggen dat Ebony zicht tot een ware zorgzame zuster heeft ontpopt. Sindile is een zeer rustige baby en vindt het zeer fijn als zijn grote zus voor hem zorgt. Morgen verwachten we nog een bezoek van Tilda voor verdere administratieve afhandeling van ons dossier. Om 10u gaan we ook onze wagen afhalen. Dan kunnen we beginnen met gezinsuitstapjes te maken. We houden jullie zeker op de hoogte. En nog een grote dankuwel aan Tilda die haar zondag opgeofferd heeft om onze zoon Sindile één dag vroeger aan ons te geven!
Deze morgen zijn we met Hettie en Cobus naar Willowbridge geweest; een shoppingcenter waar elke zaterdag een marktje is waar je allerlei specialiteiten kan proeven en kopen. Daarna zijn we naar een markt geweest in een kerkgemeenschap. De opbrengst van deze markt was voor de kerkgemeenschap. Ebony is ondertussen aan het genieten van haar laatste dagen als enige dochter. En ze weet goed hoe ze de aandacht moet vragen . Pol was zeer enthousiast over het feit dat hij het journaal op Eén (VRT) gewoon kan volgen hier in Zuid Afrika.
Hettie en Cobus hebben deze avond voor een superlekkere (binnenhuis) Braai gezorgd. Foto's volgen later omwille van internetproblemen. We gaan nu nog wat relaxen voor de TV en genieten van één van onze langere nachtrusten. Hou morgen zeker de blog in de gaten want er volgt nog een leuke verrassing...
Vandaag kregen we heel leuk bezoek. De maatschappelijk werkster van ABBA, de adoptiedienst kwam ons meer vertellen over mijn broer en ook vertellen wat we nog allemaal gaan doen de komende drie weken. Na een lekkere lunch zijn we (opnieuw) naar Tygervalley gereden om pampertjes en pap enzo te kopen voor mijn broertje. Lang konden we niet wegblijven want deze avond gaat mijn mama voor ons allemaal koken, lekker Belgisch wintereten (wortelpuree met worsten en vleessaus). En geloof me, het is hier koud op de moment!!
... in Afrika Ik werd 's morgens wakker in een nieuwe kamer, en ik besefte opeens dat ik in Afrika ben. Joepie!!!! Nog een beetje dichter bij mijn broertje. Maar wanneer ga ik dat broertje nu eindelijk zien. Al goed dat mijn mama terug een aftelkalender heeft gemaakt zodat ik weet hoe dikwijls ik nog moet slapen.
Oma en opa Afrika hebben voor ons een geweldig ontbijt gemaakt, samen met Celia. We hebben lekker gegeten hoor. Daarna zijn we naar Tygervalley gereden om wat eten enzo te kopen (haha, enzo, mijn papa was daar niet zo blij mee )
We zagen opeens het restaurantje waar we drie jaar geleden ook lekker gegeten hebben. Deze keer kon ik ook mee eten, want vorige keer dat ik hier was, kreeg ik alleen maar pap.
He papa, kijk ik wil ook op die paardjes rijden ...
Na een namiddagje rondlopen, heb ik het opgegeven. Ik was toch nog meer moe dan ik dacht. Het vroege opstaan van de vorige dag heeft me niet zo goed gedaan. en ik zal straks ook niet vroeg kunnen gaan slapen want straks moeten we lekkere lasagne gaan eten bij Hettie en Cobus.
En ik heb ook nog heeeeeel lekkere cupcakjes gekregen. Dank u Ouma en oupa!!!!!
Na wat internet problemen zijn we eindelijk ertoe gekomen om iets op de blog te posten. En deze keer ook met foto's.
04.20u: eindelijk zijn we op de luchthaven. Na een slapeloze nacht voor de mama en de papa, kom ik goedgezind met hen op de luchthaven. Heel fier met mijn koffertje dat ik juist voor ons vertrek nog van oma heb gekregen. En oma, ik heb er de hele tijd mooi mee gereden en heb er goed op gepast!!
Toen was het tijd voor onze eerste stop in Amsterdam. Wat kriebelde dat seg in mijn buik, toen het vliegtuig naar beneden ging. Maar ik vond het wel leuk hoor. We hadden in Amsterdam nog eventjes de tijd om een ontbijt te gaan eten, bij Mc Donalds! Bij gebrek aan een Quicky dan... en weet je wat, ze hadden daar geen speeltuin!!! Maar wel lekkere spek met eieren-hamburgers. En dan was het weer tijd om in het vliegtuig te stappen, maar nu voor een veeeeeeeel langere vlucht!
Gelukkig waren de mensen die op het vliegtuig werken enorm lief voor mij! Na een beetje geslapen te hebben, heb ik geluisterd naar een cd van K3! Amai, die van KLM weten dat ik dat graag hoor. Dus hebben we maar al zittend een dansje gedaan en mee gezongen op het ritme van 'handjes draaien'.
Gisteren avond zijn we om 21u30 gearriveerd in Kaapstad. De vlucht is vlekkeloos en rustig verlopen. Ebony was zeer flink en heeft geen enkele keer geweend of gezeurd Hettie en Cobus hebben ons komen afhalen aan de vlieghaven. Na een ritje van een half uur waren we aan ons (vetrouwde) appartementje. Polle heeft nog net kunnen zien hoe Portugal de penaltys verloor van Spanje in het EK. Deze morgend hebben we een uitgebreid welkomsontbijt gehad van Hettie en Cobus. Nu nog even de kamer opruimen en dan gaan we naar Tyger Valley (shoppingcenter) om ons van de nodige ingredienten te voorzien om de komende dagen door te komen..
Nog snel een laatste berichtje vanuit België. We zijn bijna klaar om te vertrekken. Nog de laatste spulletjes tegoei wegsteken, en dan zijn we er klaar voor.Zal een vermoeiende dag worden. Van de gehoopte nachtrust zal niet veel in huis komen. Ebony daarentegen is goed aan het genieten in haar bedje. En gelijk heeft ze!
Ale, mensen, tot morgen of overmorgen voor het eerste bericht vanuit Zuid-Afrika!!
... en wat voor nieuws!!! Iedereen zal het ondertussen al wel weten, maar Ebony is grote zus geworden en wij trotse ouders van een flinke zoon, Sindile. Hij is geboren op 18 december 2011!! Nog eventjes wachten en we kunnen hem eindelijk in onze armen nemen. En dit wachten is niet altijd voor iedereen gemakkelijk. Er loopt hier een grote zus rond die soms toch een paar keer per dag komt vragen wanneer we nu eindelijk vertrekken naar Afrika! Gelukkig hebben we een aftelkalender gemaakt waarop ze dan kan tellen hoe dikwijls ze nog moet slapen en dat helpt toch een beetje. We zullen maar best nog een kalender maken om in Zuid-Afrika af te tellen, want daar moet ze ook nog een paar dagen wachten vooraleer ze haar broertje zal zien!
Vanaf nu gaan we proberen om dagelijks iets op de blog te zetten en in Zuid-Afrika zullen we dat ook proberen verder te doen met dan ook telkens leuke fotootjes van Ebony en Sindile erbij.
We hopen dat jullie zo een beetje onze tweede wondermooie tocht mee kunnen beleven. Veel leesplezier en tot binnenkort!!
Vandaar dat ze papa zijn been goed vasthield.
Zino daarentegen vond de extra aandacht super!
