Karenga naar Murchison Falls National park via Kitgum en Gulu.
Gisterenavond nog het project van Lilly gezien. Veelbelovend maar ik denk dat ze jaren werk gaat hebben om alles in goede banen te krijgen.. Maar goede ideeen heeft ze wel. Kippenfarm, struisvogelfarm, kinderen en volwassen opleiden tot gids, biologisch leren tuinieren en veel meer. Vanmorgen onze laatste rolex gegeten van de reis want we zijn sedert Gulu terug in de bewoonde wereld waar we weer een pint kunnen drinken in een glas (en ze smaakt) en eten wat we willen ..; een cheeseburger met frietjes .. da gaat smaken na een week noorden van Oeganda. Vertrokken om 8u00 voor een lange trip van een 700 kilometer. We hebben nu vier uur achter de boeg. We reden door de streek waar Koni vele kinderdromen afgenomen heeft door ze kindsoldaat te maken en ze jaren de meest ongeloofelijke slachtingen onder hun eigen bevolking te laten doen gedurende meer dan twintig jaar onder de naam LRA. Ge moet maar ne keer googlen om te weten te komen wie Joseph Koni was en dan nog amnestie krijgen.. hij en zijn vijf opperste volgelingen Door het gebied rijden met een chauffeur die veel te vertellen heeft over alle gruwelijkheden maakt een mens stil. In ieder dorpje staat een gedenksteen met de slachtoffers die gedood werden, diegene die ze weten bedoel ik langs de weg, ook zie je vele borden langs de weg die verwittigen voor mijnen. Het gebied zou redelijk goed opgekuist zijn de laatste tien jaar maar toch vallen er nog jaarlijks slachtoffers die op mijnen trappen terwijl ze aan landbouw doen of gewoon wandelen in de bush In Gulu zagen we een samenwerkingsproject die door Belgie gefinancierd was.. een soort school waar ze kindsoldaten proberen weer in de maatschappij te brengen.. als dit lukt mogen ze terug naar hun dorp, tenminste als ze daar weer aanvaard worden door de gemeenschap lukt dit niet zijn ze verdoemd om daar te blijven of op eigen poten ergens in het land een nieuw leven te beginnen maar zonder geld lukt dit niet Zo heeft George er eentje lopen zie vertellingen ervoor. De weg, de laaste vier uur dat we reden was nog altijd rood.. en eigenlijk dacht ik hem roder te zien dan de dagen ervoor gewoon met de gedachte hoeveel bloed hier gestroomd heeft nu dit is mijn fantasie natuurlijk bij de gedachte van de eerste chinezen waren een feit .. langs de weg zijn ze bezig vanuit Gulu een weg te maken naar het noorden .. brede banen met constant camions die aan en oprijden zorgden voor kilometers stof vreten fuck .. wuk een boane maar ooit zal het een verbetering zijn voor de bevolking en zal het heel mooie noorden veel toegankelijk worden dan dat wij nu afgezien hebben.. de chinezen kijken hoe hun zwarte broeders het labeur doen gekleed in een blauwe overall met strooien chinees hoedje zitten ze langs de weg te koekeloeren en bevelen te geven ik vraag me af hoe deze samenwerking is een zenuwachtigvolk, altijd bezig uit een andere cultuur moet hier de plak komen zwaaien en de zwarte, sorry ik zeg het niet graag maar luie mannen in gank te steken..
Vanmorgen sprong ik in mijn kleren en ging ik naar het toilet en douche.. op de weg ernaar toe voelde ik plotseling iets bewegen op mijn benen ik stak mijn broek meteen af en zag een elegante spin over mijn benen omhoog kruipen riching Willietje pff ik schrik niet rap maar mijn haar kwam recht op mijn armen en begon efkes toch te rillen ze was onschuldig een ding heb ik geleerd .. maar wist het eigenlijk al .. maar nonchalant dat ik soms ben laat geen kleren op de grond liggen Op weg zijn we ook efkes gestopt voor een foto te nemen van het grootste vluchtelingenkamp in de tijd van de slachtingen van het LRA.. dit is nu aan het veranderen in een dorpje waar er weer leven in zat ouderen leven hier niet meer zoveel door al de moorden dat hier gebeurd zijn, kinderen werden volwassen maar zijn getraumatiseerd als George ervan praat vertelt hij nog stilder dan normaal we stopten om enkele fotos te nemen aan een winkeltje in het dorpje rond al die miserie en er kwam een meisje naar mij om 1000 shilling te vragen.. ze had dorst voor een frisdrankje ik gaf het haar en ze riep me na GOD BLESS YOU eentje van die 9O procent heel diepe katolieken in dit land ik riep haar na I am not god but i want to make you happy . eerlijk gezegd miste ik al kort toen we weer op de normale weg reden de rode stoffige wegen die het landschap er rond veel mooier maken.. tis meer we become one gevoel dan die asvalt.. de scenery blijft hetzelfde maar de asfalt is er teveel aan alhoewel ik wel de mensen het jeunt al je in de auto zit heb je maar last van tegenliggers en autos die voor je rijden loop je te voet met je kind op je rug slik je stof dat het niet mogelijk is ocharme de vele voetgangers langs de stoffige wegen in hun beste kleedje, met een jerrykanneke up hun hoofd, met de fiets of brommer gelijk hoe als je te voet bent ben je in rood stof als je thuiskomt .. het landschap veranderde langzamerhand in een palmboomlandschap en na een te warme rit de warmste sinds we hier zijn begon George .. impalas, pumbas daar, een olifant daar en hij sloeg af van de weg en we kwamen aan een kleine kreek .. het stikte daar van de vogels heel veel verschillende reigersoorten, egyptische ganzen, ooievaars, kraanvogels (ik dacht er plots aan dat dit Lemmy zijn eerste woordje was tezamen met krokodil) en die zat aan de andere zijde te koekeloeren, verschillende soorten steltlopers, ibissen in het ideale licht .. dus fotos maken was de boodschap enkele kingfishers vlogen op en aan in het water, enkele neushoornvogels lieten zich zien, in de verte kwam een eenzame giraf aangewandeld een olifant stal de show op enele meters van ons door met zijn oren te wapperen terwijl hij gras met zijn slurf aan het eten was wij waren aan de inkom gekomen van Muririshon falls na onze ingang betaald te hebben mochten we onze weg verder zetten voor een twintagtal kilometer door het zuidelijk deel van de park op zoek naar het pondje die ons moest overzetten naar het noordelijke deel waar we verblijven het pondje bracht ons over een stukje van de mighty NILE ik voelde me vereerd om kort de overzet te mogen doen over een van de belangrijkste rivieren van Afrika op deze korte overtocht zagen we al de eerste nijlpaarden in het zonnetje liggen en baden in hun rivier morgen moeten we er hopen zien naar het schijnt we zijn moe en voldaan van het harde reizen per auto aangekomen op een rustige lokatie in het park waar plotseling weer alles voor handen is eten en drinken in overvloed de weg hier naartoe bracht ons over glooiend landschap vol met palmbomen zover het oog reiken kan niet op elkaar gepland zoals in een plantage maar hier en daar eentje daar tussen veel dieren .. vooral gazellesoorten, pumba beestjes, olifanten en een enkele giraf enkele mooie roofvogels stalen de show door sierlijk op een boom te gaan koekeloeren ja bam tis weer af Oeganda klinkt voor westerlingen raar maar kom naar hier en geniet van al dat moois tis het meer dan waard iedere dag is een andere een ander landschap, leuke ervaringen dxdx zelfs een volle dag zwaar reizen met de auto is af geloof me !!!! De vertellingen dat ik deze middag postte is van een Nederlander die hier al drie maanden rondloopt in hetzelfde dorpje en alle dagen probeert iemand aan te spreken van wie hij is, wat hij doet en al van die dingen ik vroeg gistern zijn blog en nam hem door vond het leuk dit met jullie te delen daar hij mooi schrijft en daar ik de mensen dat hij intervieuwde in die vier dagen ook tegen gekomen ben een heel ander vorm van reizen maar dienen gast is meer dan zestig, intellegent en schrijver dus enjoy het mijne tralalalala en zijn deftig geschreven blogske ik tik het in enkele kwartiertjes hij neemt een dag of twee voor een verhaaltje stop want tijd voor te denken aan mijn malaria pilleke
Dag twee Muchison Falls National Park
Gisterenavond rond negen uur savonds in oes kaf gekropen want vanmorgen moesten we weer tegen zes uur paraat staan voor onze ochtendgame hier in het park we dachten van pff zo vroeg op voor wat en wie want dit park is zo groot al Nederland en Belgie samen.. Theetje gedronken, ons lunchpakket komen ophalen en rap rap rap weg voor bij de eerste zes autos te zijn aan de overzet aan de Nijl .. we waren nummer zes dus konden we de eerste oversteek maken .. op weg door het park zagen we meteen weer de antilopen, de wrattezwijntjes hier pumbas genoemd .. de eerste echte stop was voor de zonsondergang te fotograferen, daarna kort twee hornbills dicht bij ons, een soort neushoornvogel.. de eerste giraffen kwamen in beeld maar vanop te verre afstand.. korts daarop twee girafkes recht voor onze neus een jonge en ook een heel oude madam .. George vertelde ons hoe donkerden hun vlekken komen hoe ouder ze zijn .. kort daarop kwamen we aan de oevers van de Nijl intussen in het gouden uurtje .. het moment om te fotograferen en we kregen de ene cadeau na de andere .. twee visarenden die genoten van het eerste zonlicht, een gier en verschillende soorten bijeneters dat zijn wereldprentjes gasten opeens zag George nog iets anders in de boom zitten hij nam mijn verrekijker en wat hij dacht was waar een verdoemde grote slang weg terug van de boorden van de Nijl de savannes binnen opeens rinkelde zijn telefoon en in minder dan geen tijd zagen we drie autos naar elkaar rijden wij met onze eigen wagen reden de savanne binnen, George zwijgend maar lachend .. na een korte rit richting bosjes zagen we drie jakhalzen die genoten van een restje van een prooi maar neen dit was een lucky one op zoek naar iets anders vlug terug op de berijdbare paden en weer communicatie met een ranger in een andere wagen na kort overleg kreeg hij de toelating om weer in de savanne te rijden .. en bam daar lag ze een leeuwin die juist een beetje gejaagd had .. maar zonder succes hijgend met haar muil breed open liggend in de schaduw van enkele bomen ik had een soort antilope zien lopen in de verte met een typisch geluid dat we intussen geleerd hadden van George dat ze in gevaar was.. de leeuwin had in niet gezien in het licht gekleurde gras bij terug komst moest George drinkgeld geven aan de ranger hij vertelde dat dit de beste manier was om te corresponderen, wij vonden het een lichte vorm van corruptie maar ja anders hadden we de leeuwin ook nooit gezien rij je zonder toelating en in het blijvend bijzijn van de ranger toch de savanne in en ze zien je toevallig dan betaal je een boete van 150 euro en is hij zijn vergunning kwijt een tijdje later kwamen we dan aan een meer die eigenlijk een stuk van de Nijl was de naam ben ik vergeten daar, nog altijd in het mooie licht was er een combinatie te zien van vissertjes met lokalen in op zoek naar nijlbaarzen van soms wel 100 kilos en nijlpaarden waarop witte steltlopertjes zaten die afkoeling zorgen in de altijd hete zon.. na een 35 km rijden kwamen we dan terug aan de Nijl om weer de overtocht te maken naar het red hot chilli peppers campingkje we waren net te laat want onze auto kon niet meer mee met de overzet wij drieën dan maar te voet opgestapt en dit stukje te voet gelopen bij het wachten kregen we nog een mooie show van enkele bavianen eentje zotdoend in de boom, een ander zijn baby aan het voeden juist een welverdiende koude Nile Special biertje gedronken, de lekkerste van Oeganda en iets gegeten op een bankje hier in de natuur dicht bij het restaurant buiten We zagen net papa baviaan een van de autos binnen gedrongen en hem zien weg lopen met een hoop bavianen de kelner kwam ons verwittigen dat we moesten opletten met het eten dat we mee bezig waren en nog geen enkele minuten later zat hij achter mijn rug om aan te vallen gelukkig sprong Gery recht en miek lawaai en stond de kelner klaar met zijn schietlap om stenen op hem af te schieten, ik dacht terug aan de taferelen in India remember family ???
Voor de verandering nog een lasagne gegeten en dan een uurke pauze en genoten van alle kleurrijke kleine vogeltjes en hun lawaai dat ze maakten en natuurlijk de camera is nooit ver weg .. om 13u30 terug naar het haventje om in te checken voor een boottocht op de Nijl naar de watervallen .. het was massive.. het was af ik denk dat dit de beste trip ooit geweest is wat landschap en aantal dieren per meter betreft voor een tocht van twee uur hippos en nijlkrokodillen in het water en de boot bracht ons langs de boorden om al wat dorst had te fotograferen en te filmen olifantenfamilies badend in het water, wrattezwijntjes, giraffen, gazelles en honderden verschillende watervogels ik heb nog nooit zoveel ijsvogels zien op en aan vliegen als vandaag .. speciallekes zoals de visarend we telden er zes .. met hun gekrijs vanuit de bomen .. de nek bewegend van voor naar achter mijn verrekijker was mijn beste vriend mijn camera iets minder daar mijn lens niet goed genoeg is voor dit soort werk reigers in alle groten en kleuren .. de slangenek meerdere keren gespot zijn nek beweegt net als een slang daarom deze naam .. vanboven op het dek was het een hemel op aarde om 360 graden rond te kijken .. we genoten allemaal met volle teugen en mijn medereizigers riepen kijk daar da, en kijk ginder wat een tochtje Murichon telt de grootste populatie aan nijlkrokodillen en hypos ter wereld en wij waren er stille getuigen van in alweer een hete dag .. de locals schatten dat het ongeveer 38 graden was vandaag . in sommige bomen zaten vier kingfischers naast elkaar , bijeneters vlogen op en aan allerhande steltlopertjes zochten de rug op van de badenden en rustende nijlpaarden met dit spectakel kronkelen we verder richting watervallen de stroom kwam zwaarder, de schuimkopjes staken hun kopjes op en plotseling in een draai het eerste zicht op de waterval nog een stop bij een rots waar iedereen op de foto mocht met de waterval op de achtergrond en dan aan wal voor een tocht van een uurke en een half naar boven om zicht te hebben in vogelvlucht op de op een na mooiste watervallen in mijn leven wat een zicht wat een kracht ik ging daar gerust enkele uren kunnen blijven zitten.. door de hevige regen in 1963 is er zelfs naast de eerste waterval een tweede ontstaan die ze liberty heten waarom net in dit jaar werd Oeganda afhankelijk en vrij op verschillende uitkijkposten zagen we telkens weer een andere scenery na een stevige wandeling in deze hitte kwamen we aan het punt dat de rivier zijn weg zocht naar beneden indrukwekkend het geluid dat de kracht van het naar beneden donderend water teweeg brengt de auto in en dan voor de eerste keer een beetje zot moeten rijden om uit het park te komen voor 19uOO.. langs de rode nauwe weg tussen de bomen zagen we massas baboons, hele families .. de apen met ulder witte en roze konte ge weet wel .. maar kan nu niet meer op hun nederlandse naam komen net uit het park zijn we nu aangekomen in onze lodge hmmm enkele hutten zonder frigo, zonder elektriek zonder niets een douchke is er wel en een open voliere van wevertjes is het hier ook het is een lawaai van jewelste en alle bomen hangen vol met hun zelfgemaakte kunstwerkjes .. de nestjes de zwarte aan de ene kant de gele met zwart aan de andere kant papa michel ge zout hier ogen tekort komen wat een natuur langs de weg zagen we twee mannen op een termietenheuveltje staan George vertelde me dat het was om bereik te krijgen met hun telefoons .. haha de enige plaats blijkbaar waar da kan op de boot kwamen we hollandse schoolkinderen tegen met hun leraars die hier twee weken vrijwilligerswerk komen doen in de Ark van Noah ok we zagen ze bidden en dat vond ik niet helemaal ok tijdens de middag maar ze kwamen papa helpen, een zwarte strenge man die zich ontfermt over honderden kinderen die achtergelaten zijn net ze geboren zijn door hun arme moeders die geen geld hebben om er voor te zorgen in vuilbakken, op stortplaatsen of gewoon op straat vinden ze deze kinderen de leraar vertelde dat zijn leerlingen er echt miserie mee hadden dit allemaal te horen en te zien wie niet ook dat is oeganda voila zie love you all en de dagen vliegen hier voorbij jammergenoeg vnv weer geen facebooktime neen zal niet lukken we zitten plotseling weer een beetje in de wildernis het brand hier op enkele meters van ons hutje, steken de brousse in brand en de man van het huis is op weg met pijl en boog jagertje spelen in het donker .. maar iedereen vind dit normaal tis hier pikkedonker en onze hut is oerheet zonder niets van verkoeling ja met de nmbs is het een beetje reizen maar hier in Oeganda ook hoor maar het was een dag die 1O1 om 1OO verdiend !!!! mogen er nog zulke volgen
Ilukal Jackson, de kok van Buffalo Base, heeft zich gisteren in zn linkerduim gesneden. In het ziekenhuisje van Karenga heeft een dokter de wond verzorgd en pleisters op zn duim geplakt. Om te laten zien het menens is met zijn verwonding kwam Jackson nog even langs om het ingepakte lichaamsdeel te laten zien. Daarna vertrok hij in een goed humeur en met een strooien hoedje op zn hoofd naar zn dorp drie kilometer verderop. || Vandaag loop ik tijdens mijn ochtendwandeling naar de katholieke kerk in de hoop daar Father Raphaël aan te treffen. Ik wil hem enkele vragen stellen over het bijgeloof in zn gemeente. De deur van de kerk is dicht en de priester is nergens te bekennen. De dode pofadder op het terrein van de school is ook weg. Enkele stenen en wat plakkerig zand zijn de stille getuigen van de steniging van de slang. Op het pad tussen de kerk en de school kom ik een jongen tegen met een grote doos op zn hoofd. Ik ben de broer van Jackson, zegt hij tegen me, ik ben op weg naar huis, mijn broer is daar ook.Hij vertelt me hij Loibok Raphaël heet en vraagt of ik een stukje met hem op wil lopen. Dat wil ik wel. Op de doos die hij op zn hoofd draagt staat met grote letters Chief Waragi. - Waragi is Oegandese gin van slechte kwaliteit. - Zodra ik de kans krijg duw ik de doos een stukje omhoog en ben verbaasd over het gewicht ervan. Die doos weegt zeker een kilo of tien, denk ik bij mezelf. Gezellig kletsend lopen we voort over een recht pad dat lijkt te eindigen waar het gebergte begint. Loibok laat me weten dat hij vijftien jaar is, dat zijn oudere broer samen met zn vrouw in een hutje woont en dat de koe - aite in het Karamojong - het belangrijkste dier is voor de mensen uit zijn dorp. Op mijn verzoek schrijft hij later van tien dieren de naam op in het Engels en in het Karamojong. Als we in het dorp aankomen klinkt van alle kanten het woord mzungu en even verdenk ik mijn wandelmaatje ervan dat hij daarom heeft gewild dat ik met hem mee zou lopen. Jackson tref ik aan in een barretje waar bier en sterke drank wordt verkocht. De doos op het hoofd van Loibok wordt op de toog gezet en opengemaakt. Verpakt in tien plastic zakken blijken er honderdtwintig zakjes met elk 100 ml. Chief Waragi in te zitten. Jackson laat zich trots met één van de plastic zakken op de foto zetten. Hij toont zich vereerd dat ik hem in zn dorp op zoek, maar zegt voor de zekerheid dat hij niet met me terug zal lopen naar Buffalo Base. Dat hoeft ook niet, stel ik hem gerust. Gedurende de vijf à tien minuten dat ik in het barretje ben loopt het vol met nieuwsgierige dorpelingen die zich afvragen wat die mzungu eigenlijk komt doen. Op de terugweg vallen me opeens de lege zakjes Chief Waragi op die overal aan de kant van het pad liggen. Ook van andere drankmerken zie ik lege zakjes liggen, maar het leidt geen twijfel dat Waragi van al die merken veruit het meest gedronken wordt.
De dansgroep van de Karenga Culture & Drama Group treedt wel eens op in het dorp, maar verder is er weinig georganiseerd vertier. Voor de kinderen is er buiten schooltijd weinig om naar uit te kijken. Daarom komt Ed op het idee om hardloopwedstrijden te organiseren. Zondag in de namiddag, als de ergste warmte voorbij is, lijkt hem wel een goed tijdstip. We overleggen even over de te lopen afstand. Sprintjes over honderd meter, stel ik voor. Oké, zegt Ed. Ook over de spullen die we voor de wedstrijdjes nodig zullen hebben zijn we het snel eens: voor het inschrijven pen en papier, een fluitje voor het startsignaal, stokjes voor de eerste drie van elke serie en een metalen staaf om start- en finishlijn te trekken. Kinderen tussen de zes en de vijftien jaar mogen meedoen. We delen ze op in vijf leeftijdsgroepen. Caroline en Hillary van Buffalo Base zullen het inschrijven regelen. Ik benoem mezelf tot chef start, Ed neemt de taak op zich om vast te stellen welke lopers per serie als eerste, tweede en derde over de eindstreep gaan. Op welk pad laten we de kinderen rennen?, vragen we ons vervolgens af. De toevallig passerende Father Raphaël raadt aan om één van de paden op het terrein van de secundaire school als hardloopbaan te gebruiken. Het is daar veilig, autos en bromfietsen mogen er niet komen, licht hij toe. Hij belooft om de hardloopwedstrijd tijdens de mis van zondagochtend aan te kondigen. Reken er maar op dat er heel veel kinderen met hun ouders op het evenement af zullen komen.
Sprintserie met 14- en 15 jarigen. Foto Ed Goossens
Om kwart over drie is het een drukte van belang op de veranda van Buffalo Base. Een horde kinderen wacht ons er vol verwachting op. Ze moeten geduld hebben tot vier uur. Omringd door de uitgelaten kinderen lopen wij - Caroline, Hillary, Ed en ik - dan naar het schoolplein. Onderweg vind ik een staaf waarmee ik start- en finishlijn kan trekken. Terwijl ik de lijnen trek nemen Caroline en Hillary onder het afdak bij de ingang van de school plaats om de deelnemerslijsten samen te stellen. Het blijkt onbegonnen werk, de chaos is te groot. Ter plekke wordt besloten om bij de start de groepen samen te stellen, te beginnen bij de zes- en zeven jarigen. Van de ingang verplaatst de horde zich holderdebolder naar de start waar ik ze opwacht met het fluitje. Tot mijn geluk blijk ik opeens over vrijwillige medewerkers te beschikken die me helpen bij het formeren van de series en daarna met het achter de startlijn plaatsen van de acht kinderen die als eersten van start zullen gaan. Achter het achttal wordt flink gedrongen. Het valt niet mee om enige ruimte te scheppen tussen de starters en de lopertjes die nog op hun beurt moeten wachten. Het valt ook niet mee om de kinderen die klaar staan voor de start duidelijk te maken dat ze met hun voeten achter de lijn moeten blijven. Stilte voor de start wordt naarmate de races elkaar opvolgen steeds meer een illusie. Voor elke start tel ik tot twee en blaas dan op het fluitje. Valse start?, vraag ik me soms af, dacht het niet! Over een recht pad met hier en daar een hobbeltje rennen de kinderen richting Ed die zon honderd meter verderop klaar staat om aan de snelste drie een genummerd stokje te geven. Tijdens de races wordt er door de deelnemers geduwd en getrokken. Langs de kant wordt hartstochtelijk meegeleefd. Vooral Ed weet na de eerste series al dat de hardloopwedstrijd een enorm succes is. Om dat vast te stellen ontbreekt mij de tijd en de rust. Het aantal deelnemers dat nog moet starten lijkt eerder te groeien dan af te nemen. Na anderhalf uur vind ik het welletjes en loop ik naar de finish voor overleg met Ed. Het hele spul dat bij de start stond te wachten loopt tijdens die wandeling achter me aan.
We gaan over tot de finales. De nummers één en twee van alle series zijn door Caroline en Hillary met vermelding van hun leeftijd op een lijst gezet. Dat het aantal finalisten - vier-en-vijftig in getal - per groep wisselt mag de pret niet drukken. In hooguit twintig minuten jassen we de vijf finales erdoor. Er wordt gestreden alsof de eer van de familie op het spel staat. Langs de kant is het enthousiasme onbegrensd. Op een stenen bankje onder het afdak worden de vijf winnaars gehuldigd. Ze krijgen allemaal een flesje Fanta Orange. Op een bord achter het vijftal worden briefjes met een uitslag geprikt. De winnaars weten niet hoe snel ze hun briefje van het bord moeten halen om het in hun zak te steken. Het onderstreept het succes van het ideetje om iets voor de kinderen van Karenga te organiseren. - Na het evenement vragen we ons af hoeveel deelnemers er aan de wedstrijdjes hebben meegedaan. Meer dan tweehonderd, denkt Ed. Ik heb werkelijk geen idee. Over het aantal mensen dat voor de sprintende kinderen het terrein van de school bezocht lopen de schattingen uiteen. Ik zeg: Zeshonderd, op zn minst!
Vanuit Buffalo Base wandel ik naar de hoek waar de stenenbakkers hun bedrijfje hebben. Ik zie dat ze van de gedroogde stenen een fort bouwen. Morgen zullen ze binnen in het bouwwerk een vuur maken. Eén van hen draagt het overhemd dat hij gisteren van me heeft gekregen. Op de schouder is het uitgescheurd. Voorbij de stenenbakkerij sla ik een pad in dat naar de corridor aan de zuidkant van Kidepo Valley voert. Bij een door kromme stokken omheinde nederzetting in het savanne-achtige landschap waarin ik me inmiddels bevind, word ik opgemerkt door een groepje kinderen. Ze blijven op een afstandje naar me kijken. Mzungu, how are you?, roepen ze. Eén van de kinderen draagt een vuil t-shirt waarop in dikke letters Amsterdam staat gedrukt. Een licht gevoel van onbehagen neemt bezit van me als ik verder wandel in de richting van de corridor. Wat moet ik doen als ik zo dadelijk een olifant tegen het lijf loop?, vraag ik me af. Tijdens het uitstapje naar de Ik wees John Loboe me op voetafdrukken en uitwerpselen van olifanten die zich veelvuldig in de corridor ophouden. In de verte zie ik kort na elkaar twee autos rijden. De weg naar Kaabong, dat kan haast niet anders, stel ik vast. Van ver weg hoor ik stemmen, gezang en getoeter. Het getoeter doet me denken aan voetbalsupporters die op weg zijn naar een wedstrijd. Om te zien waar ik vandaan kom draai ik me om. Zon vijftig meter achter me loopt Amsterdam. Even later haalt hij me in, loopt een stukje voor me uit en laat zich dan door mij inhalen. Ik zeg een paar woorden tegen hem, maar heb niet de indruk dat hij me begrijpt. Zon joch uit een omheind savannedorp verstaat me natuurlijk niet. Bij de kruising met de weg waarover ik de autos zag rijden sla ik linksaf. Het gevoel van onbehagen wijkt. Van rechts nadert een kudde koeien, een jongen met een stok in zn hand zorgt ervoor dat ze niet blijven staan om van het droge gras uit de berm te eten. Ik loop voor de kudde uit en bereik vrij snel de driesprong met de wegen naar Karenga en Kidepo. Op weg naar de Ik nam John hier de afslag naar Kaabong. Vanaf de driesprong is het nog een paar kilometer lopen naar Buffalo Base. Ik weet opeens heel precies waar ik me bevind. Het in volume toegenomen rumoer laat me weten dat ik de oorzaak ervan nader. Niet veel later loop ik mee in de feestelijke verkiezingskaravaan van de regionale kandidaat voor een zetel in het Oegandese parlement. De kandidaat is partijgenoot van de zittende president. Vlak voor Buffalo Base haal ik een grote stilstaande auto in. Een vlezige man in een geel overhemd en met een al even geel petje op zn hoofd klimt op de motorkap. Zodra hij lekker zit gaat de auto rijden. De man heeft me in de gaten als ik een foto van hem maak. Zn duimen gaan de lucht in. Het lijdt geen twijfel dat hij de kandidaat is. Op het terras van Buffalo Base kijk ik de stoet tenslotte na. In de achterhoede zie ik Amsterdam lopen.
Ene Richard heet eigenlijk John. Zijn achternaam is Loboe. John (32) groeide op in Kidepo Valley National Park, waar zijn vader ranger - bewaker van de wildstand en in die functie bestrijder van olifantenstropers - was. Dat John veel kennis heeft van de wilde dieren in Kidepo wekt dus geen verbazing. Bushbuck, merkte hij eens op toen we een ritje in de terreinwagen van Buffalo Base maakten en hij een schim door het hoge gras zag schieten. De bosbok is één van de kleinere antilopensoorten die in het gebied voorkomen. Van vogels weet John ook veel. Hij is als assistentin dienst van de basis. Eén van zn taken is het besturen van de wagen. Hij scheurt daarin alsof hij van de duivel bezeten is, zo hard. Over de onverharde wegen in het noordoosten van Oeganda rijdt hij als het even kan al gauw zon 80 km. per uur en soms zelfs ver daarboven. Ik vind dat hij veel te hard rijdt, maar het valt niet mee om dat aan zijn verstand te brengen.
Lomonyang Lokwanii
Op een dag rijdt John mij naar de Ik, een volk dat hoog in het gebergte op de grens tussen Oeganda en Kenia leeft. - Hoogste berg in het gebied is de Morungole, de top ligt op 2750 m. - Palakan Village, het dorp dat we zullen bezoeken, is met de terreinwagen niet te bereiken. Vanaf de plek waar we het voertuig parkeren wacht ons nog een wandeling van bijna twee uur over paden met een behoorlijk stijgingspercentage, in tweeërlei opzicht een adem-benemende klim. Op hun berg worden we welkom geheten door Moit, Hij die geboren is toen de vijand het dorp overviel. Zn volledige naam is Moit John Bosco. De vijand die even langskwam om te moorden en vee te stelen was de Turkana. Samen met Jeremy Lodukio, Zoon van de man die de omheining bouwde, staat Moit ons te woord. Met John als tolk ik probeer ik een gesprekje met de mannen te voeren. Ze vertellen dat de Ik tegenwoordig een volk van akkerbouwers is. Mais, bonen, aardappelen, uien en kool zijn de producten die ze telen. Het enige gereedschap dat ze voor het werk op hun hellende akkers gebruiken is de hak. Voor eieren en vlees houden ze kippen. Tot mijn verbazing verneem ik dat het volk katholiek is en dat Palakan één van de in totaal elf Ik-parochies is. Hun doden begraven ze tussen de hutjes die ze bewonen. Het graf dat ze me tonen heeft veel weg van een slordig onderhouden composthoop. Door te veel zon en te weinig regen is de laatste oogst mislukt. Met overheidssteun lukte het de Ik deze moeilijke periode door te komen. - In november vereerde een afvaardiging van Buffalo Base het volk met een bezoek. Het regende pijpenstelen. Tijdens de wandeling omhoog gleed het bezoek bij elke stap een beetje uit, op de terugweg glibberde het moeizaam weer naar beneden. Het leverde de afvaardiging een fraaie Ik-naam op: Zij die kwamen toen het regende. Op de oogst had de wolkbreuk geen invloed. - Tot 1959 leefde de Ik in Kidepo Valley. Met de drijfjacht op klein wild en met het verzamelen van plantaardig voedsel wist het volk zich in leven te houden. Witte mieren en honing behoorden ook tot het menu van het jagersvolk dat de Ik toen was. Het wapen waarmee gejaagd werd was de speer. De opwaardering van Kidepo Valley tot nationaal park maakte een eind aan het leven van het volk op de savanne. De overheid was van mening dat er in een wildpark geen mensen mogen leven. De Ik werd de vrije hand gegeven bij het zoeken naar een nieuwe plek. Op de berg vond het volk die. Na het gesprek volgt een rondleiding door het dorp. Lomonyang Lokwanii, Hij die geboren is toen de bruine stier in de witte kraal stond, werpt zich op als mijn begeleider. Hij volgt me op de voet en telkens als ik blijf staan om iets te bekijken biedt hij me het krukje aan dat hij bij zich heeft.
John stelt voor om op de terugweg eerst naar Kaabong te rijden en vandaar binnendoor naar Karenga. Het landschap rond Kaabong is bezaaid met onwaarschijnlijk gestapelde rotsformaties. Ik waan me op een andere planeet. Het laatste stuk naar Buffalo Base gaat over een smal pad vol bulten en kuilen. John laat zich er niet door afschrikken en drukt het gaspedaal stevig in. De bromfietsers die we tegenkomen toetert hij naar de kant. - In het Oegandese verkeer geldt dat het grotere voertuig voorrang neemt. - Aan het eind van de rit ben ik geradbraakt.
Net terug van een tweedaagse naar het dierenrijk van Kidepo, jammer genoeg was de Koning der dieren niet thuis. Hoe is het in Belgie met Oeganda op het nieuws ??? no worry .. in Oeganda is alles ok met ons. Gisteren rond 11u00 vertrokken met George en een extra gids die hier geboren en getogen is en eigenlijk het nationaal park een beetje zijn speeltuintje was dat hij heeft leren kennen door zijn pa .. John.. Alweer in een striemende hitte een tochtje gebaand naar het dichtbij gelegen nationaal park volgens ik las het mooiste van Oeganda wel voor mij is het tot nu toe het mooiste dat ik ooit gezien heb.. Zuid Afrika had er geen lap aan Nadat Gery de dag ervoor had gediscuseerd over het type auto, onze vier maal vier, die niet geschikt was voor een deftige safari daar het een vervangauto was Sander zijn safarijeep was kapot kregen we diegene mee die hier stond in het hostal een jeep met portebagage dus.. een oude matras uit een of ander kot gehaald en klaar was kees na enkele kilometer kwamen in een glooiend landschap met hele mooi weidse open vlaktes zover het oog reiken kon hier en daar rotspartijen en in de verte bergen het park ligt ook een gedeelte in Zuid Sudan en een berg met piek gaf de grens aan. Al meteen was het BAM honderden buffalos beweegden zich heel traag door de swams.. of moerasachtig gebied die op dit moment van het jaar redelijk droog stonden Ze spreken van zo een 10000 in totaal een schatting want echte tellingen gebeuren hier niet impressionant vanop de heuvels gezien dat we vandaag eigenlijk deden zag het eruit als massas rotseblokken verspreidt in het landschap kort daarna kwamen we massas olifanten tegen hele families van groot tot klein met de bull aan kop, een weg banend tussen de grassen en het water ja ze blijven mooi die beesten enkele giraffen, enkele kuddekes zebras, veel soorten antilopen en honderden verschillende vogels .. de gids wist te vertellen dat ze in Kidopo zo een vierhonderdtal soorten hebben aangekomen aan ons slaapplekje rond 13u00 werden we verwelkomd door een familie bavianen die de boel op hun kop zetten zot springend van het een naar het andere om de restjes eten op te mulferen en wij konden we genieten van alweer een stukske kip met rijst, savonds alweer rijst maar dan met een brokske geit dat ze hier beef noemen smorgens eten we al iedere morgen een roleX een reuzepannekoek op basis van ei. ertussen moet je best niet dromen van alle snacks en lekkernijen wij in Belgie in ons mondje kunnen draaien tussen de drie gerechten is er gewoon niets alleen wat fruit die aan een of andere boom groeit en water de liters vliegen er hier door .. terwijl de gidsen en Kootje en Gery een dutje deden voor de avondsafari ben ik op stap gegaan in het kamp met verrekijker (ik dacht terug aan miss RIP Birdy) en mijn fototrekker om de vele vogelsoorten te observeren en ja ik zag de hop, die ik nog nooit in Belgie gezien heb blijkbaar vliegt ie tot hier volgens John.. plotseling zag ik iets die op een hond trok maar stond er niet bij stil dat het niet klopte ik keek ernaar op enkele meters van mij en na een tijdje bezag ik hem van dichterbij met de verrekijker toen ik besloot een foto te nemen was hij weg dom dat ik ben het was een jakhals .. de avondsafari bracht ons weer door het mooie landschap met als top of the bill een plasje met vele soorten vogels en ganzen waaronder de gekende mariboe magistraal in de kijker stond vraag me niet om de andere soorten op te noemen George en John gaven ze allemaal een naam maar in het engels die ik ten eerste niet kan onthouden laat me staan ze te vertalen in het nederlands gelukkig bestaan er fototoestellen he om al dat moois en kleurrijks in de gevederde vogelwereld vast te leggen. na enkele uren en een mooie zonsondergang over het park terug naar onze slaapplek waar da avond en de volgende nacht ook een belevenis was De volle maan zagen we langzaam naar omhoog klimmen en scheen over het domein de waterplek op een meter of tien van onze zitplaats werd regelmatig bezocht door buffels, soorten herten of antilopen en de jakhalzen begonnen het eten te ruiken en kwamen op zeer dichte afstand piepen impressionant kluchtig was dat wij de laatsten waren van de 15 bezoekers die terug binnen kwamen en ze hadden net nog drie koude pinten te koop de anderen die in de frigo stonden waren gereserveerd ja ook hier is dat mogelijk dan hebben wij maar drie colas gereserveerd om na het avondeten in de rest van onze rum te gieten onze drie flessen zijn op zie en ze hebben verdomme gesmaakt in mijn bed geraakt na middernacht en blijven tetteren met George en twee vrouwen uit Duitsland die al hele lange tijd reizen door oost en midden Afrika Soedan, Congo, Ethiopie, Tanzania, Kenia vele fotos zien passeren en mooie verhalen gehoord tussen een biertje, glaasje rode wijn, snaps en mijn restje rum allemaal proevertjes intussen genoten we van het lawaai dat het dierenrijk met zich meebrengt de jakhalzen bleven maar spelen voor onze neus, grote bizons kwamen af en aan naar de waterpoel en plotseling werden we opgeschrikt door een hels lawaai van een kudde aankomende olifanten amaai da geluid doet je toch efkes van je stoel springen George, die net ging slapen kwam terug naar onze tafel om te kijken of alles in orde was en heeft dan uiteindelijk blijven plakken bij ons hij hield een oogje in het zeil, die mannen zijn da gewend he en weten wel wat gevaarlijk is en niet maar toen je ligt daar in jou rondaveltje ver van het toilet zonder taslampe en wa moe ne mens ton doene ent ie moe pipi doene er kan vanales rondlopen van wilde dieren dus heb ik er niet berter opgevonden om voorzichtig mijn voordeurtje open te doen midden in de nacht rondgekeken of niemand nog rondliep en pipi gedaan met de deur op een kiertje voor de deur marginaal kweet het wel maar veilig het werd dus een korte nachtrust voor mij want we moesten om zes uur al terug paraat staan om te vertrekken voor onze morgen safari op zoek naar de de lion king pumbas in overvloed, koddig lopend door het gras met hun staartje in de lucht plotseling zagen we een heel mooie roofvogel .. met een witte kop .. zat sierlijk bovenaan een boom te kijken voor een prooi een dikke vier uur rondgereden met een korte stop om ons pannekoekske binnen te spelen bovenop het dak met zijn vieren met de camera in aanslag en de verrekijker naast ons ik heb echt genoten van al dat schoons en eigenlijk was het jammer dat de motor draaide want als hij de sleutel omdraait hoor je pas de echte natuur al die verschillende geluiden in deze prachtige savannen en dalen in dit bergebied .. nu juist een douchke gepakt en al het stof weggespoeld de vuile kleren op een hoopje gesmeten voor de vinder die morgen mijn kamer schoonmaakt want het is hier onze laatste nacht in het Noorden.. Morgen lange reisdag naar Murichonfalls
Deze namiddag vrije namiddag dus tijd om eens kennis te maken met de kids voor de deur.. ze leren pekkelen en vliegertjes maken van papier .. was lachen geblazen .. voor middagmaal was het weer een pannekoek maar nu ne keer met honing een tussendoortje .. ja de kids dus vijf steentjes gezocht, gemakkelijk te vinden hier op de afrikaanse rode aarde en beginnen tonen hoe het werkte .. ze vonden het leuk en binnen enkele seconden had ik een twintag nieuwsgiere kids rond mij hop en weg waren we de een al beter dan de andere daarna een affiche van de verkiezingen in een 8 tal blaadjes verscheurd en beginnen plooien fijne motoriek hebben ze niet ze probeerden wel maar lukte niet toen ze zagen wat het resultaat was .. wilde iedereen een vliegertje twas ambiance up stroate
een skoon verhaaltje rond leveren van bier hier in het hostal de dichtste winkel dat ze hier hebben is op zo een 130 kilometer .. dus laten ze dit brengen met een soort camion wat doen ze ipv aan de deur af te zetten spreken ze af met taxibrommers om daar af te zetten en dan brengen die mannen dat ter plaatse .. da kost natuurlijk weer eXtra en ook veel tijdverlies en heen en weer getelfoneer wa ne zotte wereld hiere Ed, den baas van hier probeert nu de manager te bereiken om te vragen dat dit een vaste stopplaats kan worden voor voedingsmiddelen aan te leveren benieuwd of het hem lukt door de verkiezingen is er niets meer verdeeld geweest vanuit de hoofdstad .. nu begint alles weer op zijn rolletjes te draaien beetje met een keer nog een grapje gisteren zaten we een rumke met colate drinken op zijn panamees in een zatte van koffie zoals we altijd deden bij onze goede oude vriend Pancho George onze driver passeerde en wenste ons veel genot toe met onze koffie toen hij enkele uren later bij mij kwam zitten was ik bezig aan het laatste grondeke van de fles en liet hem proeven uit mijn tas haha wat voor een reactie what a strange coffee where did you buy it ??? toen ik hem uitlegde hoe de vork aan de steel zat vond hij het grappig
Rond vijf uur in de namiddag kwam de lokale dansgroep hun kunstjes tonen.. Een groep van een 1O tal zwartjes die mooi gekleed en gesminkt waren die op en neer sprongen terwijl ze zongen.. eentje met een soor dideridoo en eentje met een fluitje dat waren de muzikanten .. rondjes draaien .. voor een klein half uurtje Kootje in de dans geraakt .. en ze wilden ze niet meer lossen .. ze moest zelfs mee op de groepsfoto.. dan fotostudio opgestart en een per een voor de lens gezet om een portret te maken een gjiestig momentje in het ideale licht .. daarna nog een wandelingske gemaakt met Ed en de hond langs stoffige banen .. nu maak je het eens mee als j voetganger bent en er een wagen passeert of brommer een grote rode stofwolk .. net uit de douche en kzou me weeral mogen wassen om het stof van mij te krijgen nu tis voor morgen .. langs de weg zagen we de lokale touring wegenhulp aan het werk iemand met een kapotte brommerketting langs de weg .. een bodaboda ( brommertaxi ) kwam afgevlogen met de mecanicien langs achter op de brommer zijn zakske sleutelker eruit en de ketting beginnen vermaken nadat afwerking gebeurd is de mecanicien terug op de brommer van diegene die pech had en terug naar huis ja voor alles trekken ze hier ulder plan he .. nog een meiske tegen gekomen een beetje licht in haar hoofd en ze begon over mijn en Ed zijn arm te strelen over ons haartjes op de armen .. ze vroeg zich af waarom we dit hadden en zij niet .. ze vroeg geld om naar school te gaan maar ja dat konden we haar ook niet geven de prijs is 1OOOOOO miljoen van hun shillings om een jaar naar school te gaan, plus uniform, plus matras .. een hoop geld dus .. vertelde Ed het is een waterval in babbelen .. al die info dat je krijgt van hem een eindje verder in een klein weggetje kwam ik een ventje tegen met een bakwagen en zijn vriend op weg naar de waterput om zijn drie jerrycans te vullen .. ik nam de kruiwagen van hem over en sprong op en neer terwijl ik vooruit liep ermee ..; ik bracht ze aan het lachen .. iedereen die de hond ziet is bang van da beest .. hier zijn ze geen huisdieren gewoon voor afsluit een hele mooie roofvogel in de bomen maar voor ik hem kon flitsen vloog hij de weide wereld in voila zie alweer een dagske voorbij dada en groeten het was alweer een zeer lange maar mooie dag waar de zintuigen op volle toeren draaien .. we kregen net briefing van onze chauffeur en morgen vertrekken we om 7uOO we zijn in goede conditie en op mijn malariapilletje denk ik iedere dag met heel veel plezier .
Deze morgen om 5uOO uit de veren om aan onze uitstap naar de IK tribe te beginnen.. een uurtje rijden met de vier maal vier tot bij een legerkazerne (hutjes in de midden van de savanne).. daar moesten we onze auto achterlaten en moesten er twee gewapende soldaten in opleiding mee met ons de bergen in .. na veel onderhandelen en heen en weer getelefoneer naar het dorp konden we uiteindelijk vertrekken rond 8UOO op stap met onze driver die voor het eerst een grote wandeling in zijn carriere ging maken, John de lokale gids en wij .. het ontbijtje mee bestaande uit een rolex dat ze hier zo tof noemen een pannekoeke gemaakt van extra eitjes snappie.. een soldaat voor ons, wij ertussen en eentje langs achter nog een soldaatje elk voorzien van een AK47.. een soort van lichte machinegeweer het pad ging eerst over een vlakte alweer in het mooie landschap dat we al verschillende dagen doorreden maar nu konden we het opsnuiven en heel dicht in contact komen met de mensen de dagelijkse waterdraagertjes, de geiteboertjes, ezeltjes, dorpjes waar we passeerden blijft gewoonweg indrukwekkend langzamerhand begon we te klimmen naar hogere hoogte en de natuur was helemaal verwoest door brand dat ze stichten ne weten we dat het niet is voor nieuw gras maar op jacht te gaan achter diertjes die in holen leven, een soort grote ratten en begonnen we af te dalen naar alweer een vlakte, klein wateringetje over gestoken over houten takken en verder opnieuw de bergen in voor een fikse wandeling van vier uur.. om uit te komen bij de IK bevolking op een hoogte van 2400 tot 2700 meter wonen ze in verschillende dorpen rond de verschillende bergtoppen. Indrukwekkende scenery kinderen in hun blootje renden weg toen ze ons zagen aan kwamen en de Ik zelf begonnen ook hun soorten sjaals over hen te trekken jammer maar ja .. fotograferen mocht aan volentee dus klikken maar al die kinderen die uit de verschillende hutten en omheiningen verschenen .. niet te tellen en dan het contact met de eerste volwassenen .. de ene had een haan in zijn handen en vroeg of we hem wilden kopen haha.. een beetje verder kwam er lijk spanning tussen twee andere volwassenen over wat .. nobody knows want daar begrijp je geen snars van nu de vrede kwam terug en kregen een rondleiding in het dorpje ze slapen op een koehuid op de grond in een rond rondaveltje die via een veel te kleine deur bereikbaar is koken doen ze op drie steentjes en gebruiken een blokje houtskool, ze leven van de weinige gewassen dat ze kweken, enkele kalabassen en een watertonnetje uit klei .. en thats it ze hebben ook nog een soort stok met een of ander been dat ze gebruiken van een geit met drie krakels aan om puree te maken rterwijl ze de stok laten rollen in hun handen in de rotsen zijn ze jaren bezig om een soort holletjes te maken waar ze hun graan dan kunnen fijn slaan .. dit gebeurd door de kinderen en was ook het eerste wat onze ogen te zien kregen wat een ECHT primitief leven ver weg van alles, ja zelfs op uren afstand van de in noord oeganda arme wereld hoe zijn ze dan daar gekomen ze woonden in Kodito national park op de vlakte zo een dertig jaar geleden .. maar zijn daar weg gejaagd omdat ze wilden een nationaal park oprichten .. dan hebben ze maar besloten om de bergen in te trekken zo hoog mogelijk om zich daar te vestigen ver van de bewoonde wereld .. sedert een jaar is het mogelijk om als toerist ze te bezoeken voor een kleine bijdrage op onze weg liepen plotseling vier jonge meisjes die op een rots naar ons zaten te kijken mee met ons uren aan een stuk op zeker moment vroegen ze water en ik gaf hen mijn fles uit medelijden .. wetende dat we maar een fles de man meehadden was dit niet zo een goed idee .. want de weg was nog ver .. en we moesten nog terug toen George op de terugweg plots pijn kreeg in zijn knie gingen onze laatste druppeltjes water opgelost tezamen met een bruistablet en een pil om de zwelling tegen te houden .. weg water en we moesten nog zeker drie uur stappen in een blakende zon geen paniek tanden bijten zijn we al hier gewend gekomen en we geraakten terug in het legerkamp na te stoppen in een klein dorpje op zoek achter water in drie winkeltjes gevraagd niettepiete het laatste winkeltje had hotte fanta en cola staan en daar hebben we maar gekocht ik zweer het nog nooit heeft dit zo gesmaakt de laatste twee uren zaten we echt op onze tanden shit zeg dood gaan van de dorst wil ik niet meemaken we kregen wel courage toen we terug in de vlakte kwamen en nog altijd waterdragertjes in een lijn zagen lopen van groot tot klein de kinderen met biddons van zes liter, de tieners en grotere van 15 tot 25 liter . en wat we gisteren gemist hadden om te fotograferen kwam als een geschenk uit de lucht jagers met speer en boog kinderen een stuk of zesse uit het niets poef voor onze neus wat een ervaring .. door de gidsen en onze legercopains konden we ze duidelijk maken dat ze de boog moesten gespannen houden, wat ook gebeurde happy Bovenop de berg is Gery door de lokale chef gezegend geweest zijj bidde terwijl ze voor elkaar stonden, armen hoog in de lucht en vuisten gebald indrukwekkend .. beiden met hun ogen toe alweer een schitterend avontuur en zeker de moeite om morgen stakkestijf te zijn van deze heftige wandeling ik denk dat we toch een 25 tal zware kilometers in onze benen hebben en ik voel ze alhoewel ik een regelmatige wandelaar ben neen geen staakskes met nummerkes op hier waar je moet lopen op joen gemak afscheid genomen van onze AK47 soldaten, die by the way een salaris per maand krijgen van zo een 35 euro, een grote pot eten .. een soort maisachtige pap, gratis kledij, een veel te groot uniform, plastieken laarsen (dat je na een tijdje gewoon hoort van fletsch fletsch fletsch) en hun geweer slapen doen ze op de grond in een rondaveltje .. zoals iedereen .. ze blijven zes maand in hun kamp en dan worden ze verplaatst eens soldaat altijd soldaat je geraakt er niet meer uit en dat voor een hongerloontje onze gids gaven hen een fooi van enkele eurootjes en een fles water en een stuk brood de kinderen die meeliepen deelden hun eten met hen langs de weg ook vershillende baboons gezien een soort baviaanachtige.. denk ik
En gisteren was het vertelnamiddag want toen we aankwamen moesten de lokale dansgroep van het dorp ons komen amuseren maar dit gebeurde niet . tussen het nationaal park en de provincie is er een corridor aangelegd waar mensen mogen groenten telen en dieren laten grazen maar de dieren uit het nationaal park vooral buffels en olifanten lopen daar ook wel een keer ongevalletje gebeurd met dodelijk slachtoffer terwijl ze bezig was in haar groentetuintje werd ze aangevallen en gedood door een buffel toevallig was die mevrouw een danseres van de groep en zo ging dit niet door na overleg respect hadden we voor deze situatie In het hostal waar we nu zitten, opgericht door Sander en gerund door twee hollanders die hier veldwerk willen verrichten op verschillende terreinen hebben ze een grote witte hond die ze overgebracht hebben vanuit Nederland .. Lilly vertelde dat ze in den beginne dat ze hier wandelde in het dorp met haar hond dachten de mensen dat het een soort schaap was en ze vroegen waar ze heen ging want alles dat aan een riem loopt is op weg voor verkoop of naar de slachter die gewoon op straat zijn ding hier doet zij vertelde dat het haar hond was maar mensen begrepen dit niet het was voor hen een schaap ..
Op zeker moment vroeg ik aan George onze chauffeur hoe de situatie was in Kampala voor zijn vrouw, kinderen en moeder (intussen is de situatie weeral veranderd en wint de huidige president toch).. Hij begon te vertellen over zijn familie en haalde er een foto bij waar veertien kinderen opstonden mijn haar kwam recht op mijn armen na het horen van zo een verhaal Hij en zijn mama zijn alleen opgegroeid en verstoten geweest daar zijn papa vroeg gestorven was zijn weg gegaan uit hun dorp en hebben op de dool geweest totdat ze ergens voet aan wal kregen rond kampala ver weg van het Noordwesten waar ze woonden Ze hebben twee kinderen samen geadopteerd, een tweeling eigenlijk aangenomen omdat hun mama overleden is aan AIDS.. hij heeft ook nog een kindje binnengenomen in de tijd van Koni en zijn kindsoldaaten de skepter zwaaide in zijn dorp werden 35 volwassen in een rij gezet mannen en vrouwen en gedood met machettes, geweren en andere shit , de dag erop in het dorp ernaast 2OO en zoveel vermoord en afgeslacht het kind van 1 jaar en 1 maand werd levend achtergelaten daar heeft hij nog twee jaar alleen met zijn mama voor gezorgd dan is hij getrouwd geraakt en heeft ook twee kinderen intussen .. een van de tweelingen heeft intussen ook al een kindje van vier maanden waar hij ook voor zorgt .. hij heeft ook nog twee kinderen die bij hem zijn die zware malaria hadden en nadat hij ze binnengebracht had in de kliniek voor verzorging nam hij ze ook mee naar huis .. de dokter heeft nooit geld gevraagd voor de verzorging je ziet maar .. wat een man je leert iemand kennen als chauffeur en dan plots zijn echte leven ik typ het hier in het kort maar hij vertelde toch meer dan een uur in zijn intussen typische stijl van vertellen na al dat leed zei hij dat is past up to the present vannacht heb ik echt niet zo goed geslapen van al da gedoe ik heb hem zelfs gevraagd tijdens de wandeling van vandaag of hij wilt de volledige vertelling eens uittypen voor mij in zijn woorden ben benieuwd
een ander verhaaltje van gisteren was rond Oegandeze Politie hier in deze streek in het Noorden ze hebben een kantoor maar verder niets .. dus als er iets gebeurd en ze moeten ter plaatse komen bellen ze een bodaboda de lokale brommers en komen ze ter plaatse dan moet die dat ze opbellen de brommer betalen .. en moeten ze iemand oppakken dan moet die die ze belt ook betalen noord Oeganda he
een ander verhaaltje, Lilly is bioloog en wilt hier een programma opstarten rond wilde dieren, belt er hier iemand aan om te vragen of ze interesse heeft in kameleoneitjes .. een soort eitjes die blijkbaar opspingen als spingballen door een soort ledereniets rond het ei .. Lilly vroeg de man gewoon deze terug te stoppen waar hij ze gevonden had dan kunnen er misschien nog kleintjes uitkomen
nu zitten we te genieten van een frisse pint ja die hollanders doen echt hun best om het ons zo gezellig mogelijk te maken koud bier, alles wat accomodatie betreft very basic maar het werkt perfect hebben hier een tuintje, een schaduwrijk rondaveltje en lekker eten gemaakt door enkele lokalen verder in het dorp niets buiten een hospitaal niveau vier (wilt zeggen dat er een operatieruimte is en een schooltje dat Sander en nu hen met enkele nederlandse vrijwilligers in running willen houden gisteren een wandelingtje gemaakt de mannen zitten hier, een enkeling maakt pannekoeken, een enkeling heeft een singer naaimachine in een buitenatelier voor zijn deur, enkele hebben een machine om lokaal bier te maken, een klein minuscuul winkeltje hebben wel mooie fotos kunnen maken van de kinderen en ik ben er even mee beginnen spelen wandelen,kinderen achter ons, omdraaien en efkes lopen en de kinderen weglopen een attractie blanke noemen ze hier .. muzungu wat witte man betekent en de meesten denken dat ze in ons kunnen bijten ja veel info krijgen we van onze nederlandse vrienden
Ze vertellen net dat de bierbrouwer maar niet langskomt blijkbaar is hij gearresteerd omdat hij veel te veel bier drinkt dat hij moet transporteren ik stop ermee voor vandaag .. mijn hoofd is leeg mijn benen doen pijn maar ik voel me hier zo happy ja het Noorden hebben in al die tijd misschien een tiental muzungus gezien met elk van hen een eigen verhaal er loopt er hier nog eentje rond die zijn dagen verslijt met mensen te intervieuwen en ook per intervieuw een verhaaltje te schrijven van wat hij gehoord heeft een stranger van een jaar of zestig .. die blijjt kletsen dada en morgen onze eerste safari in het nationaal park hier op 20 kilometer van ons opgedeeld in Noord Oeganda en Zuid Soedan waar ze momenteel in een burgeroorlog verkeren en stroperij nummer een is benieuwd wat een nieuwe dag ons zal brengen .
Kootje konden we gisteren verkopen voor tien koeien aan een dronkaard die teveel eigengebrouwen bier had gedronen .. hij vertelde dat er genoeg zwarte vrouwen waren en dat zij mocht hier wonen met haar twee kinderen en hij nog een bruintje wou maken .
dank aan onze Nederlandse vrienden - eenberichtje uit Noord Oeganda van de vorige drie dagen
Jinja - Sippi Falls - the day of the elections ..
pff hey hey hey .. mijn ogen hadden een camera moeten zijn ..kweete nie waar beginnen moar we zijn weg al de prikkels komen via mijn vingers in mijn verhaal .. en gulder goan der moeten wijs uit geraken .. op het moment zitten we in een gezellig plekske in Sippi Falls waar het momenteel donker wordt en het stadje in de bergen in feestvreugde brengt daar de verkiezingen bijna zeker gewonnen worden door de opositie tuuterende autos, mensen die roepen en tieren .. het hostalletje, een van de weinige met de mooie naam Noahs ark begint stillaan vol te lopen .. for a party ??? onze chauffeur heeft ons net komen verwittigen dat we niet bang moeten zijn voor de feestvreugde en het lawaai dat de nacht met zich mee zal brengen ja onze George zorgt voor ons als een vaderke aan het stuur van zijn toyota fourwheeldrive hij brengt ons voorzichtig van plekske naar plekske .. vertelt stilletjes zijn verhaal en als we het goed willen begrijpen zouden we bijna op zijn schoot moeten gaan zitten zijn zopas terug van een wandeling naar de sippi falls .. drie watervallen verborgen hier in de bergen .. wat een wandeling .. wat voorgesteld was door onze George als een tuff wandeling een harde int nederlands viel dikke mee met drie tienerkes die ons de weg toonden in een landschap tussen plantage van bananen, koffie, kolen en eucalyptusbomen berg op en berg naar beneden met the real african way of farming typische huisjes, spelende kinderen in een betoverend landschap de was, de plas, het bijeenzijn aan de kreekskes van de kleine riviertjes , brugske over, beetje klimmen , beetje dalen .. tussen rotsen oohh zo skoone tevele dan mijn zinorganen moeten opsnuiven om het allemaal door mijn tien typende vingers te krijgen .. het was af .. de fotos zullen meer vertellen eens ik terug ben in Belgie want hier in Oeganda zal ik weinig kans krijgen ze te posten op een facebook zoals ander jaren ik geraak er gewoon niet op een ding het zonnetje ontbrak in de uitstap .. en de enkele minuten dat we ze gekregen hebben heb ik mijn best gedaan om mooie pics te maken Junior onze gids op da tripke ging naar school maar wist nog niet wat de toekomst hem ging brengen ..;wees gelukkig in Belgie .. wij kunnen daar alles doen wat ons hartje beliefd .. hier kunnen ze ervan dromen onze douche bijvoorbeeld vnv moest opgewarmd worden via een vuurtje onder een ton en elk op tour kunnen we onder een heel fijn straaltje onder de douche .. neen vnv dacht ik mijn haar te wassen maar dat is onmogelijk omdat het straaltje die uit de douche komt dit niet toelaat een pintje drinken koud what a dream in Belgium hier hebben ze een figo maar gebruiken ze hem niet warme pintjes worden hier dus gedronken door de mensen die ze kunnen betalen kostprijs een eurotje en een kletske voor een halve liter ons etenje was lekker kippebilletje met verse frietjes die lekker waren, rijst en spinazie met een lekker sauske
deze morgen reden we met de airco open, ramen draaien ze hier open om frisse lucht in de auto te krijgen door Jinja en iemand lachte naar mij, ik stak mijn vinger in de lucht en hij antwoorde met de peacesign George begon te lachen en hij vertelde ons dat dit het teken was van de oppositie .. ik dan maar het peacesign gegeven en geropen lang leve de oppositie .. de jonge mensen op de skooter reageerden furieus zij hopen op werk, want de werkloosheid is hier heel hoog, hebben geen sociale zekerheid zoals wij, ziek of niet ziek .. geen inkomen, al deze voordelen zijn wij gewent he .. .. ze dromen van een goede verzorging van de dokters en een grotere verspreiding van hospitalen in het land dingen die voor ons heel normaal zijn jammer George onze chauffeur mag niet bij ons slapen gisteren en vandaag deed ik het voorstel om in mijn kamer te slapen maar hij kan het niet .. de reden, neen die wilt hij mij niet vertellen .. hij moet nu weer de stad in om daar een overnachting te vinden bij een vriend? in zijn auto ?? zijn geheim
de weg naar hier, vertrokken om negen uur dertig in de morgen bracht ons over een rustige weg vol mooie taferelen langs de weg .. het typische Afrika de lange weg .. de ene keer in een goede conditie de andere keer in omstandigheden vol putten en bulten maar we geraken er door heen langzaam maar zeker up to the north vanaf morgen begint het echte vier maal vier werk voor de komende dagen hoe erger het wordt hoe meer George lacht met de omstandigheden Het geheim van de alsmaar blijvende lopende kraan en het bad is ook opgelost blijkbaar was het korkske dat in het bad zat net iets te klein zodanig dat het water bleef weglopen bij Gery en Kootje
onze gidsjes hadden we enkele euros gegeven en ene van hen komt net te vertelen dat hij zijn deeltje niet gekregen heeft toeme toch overal hetzelfe he ..
George vertelde deze morgen over alles rond de kindsoldaten in het noorden en de gevolgen ervan what a fucking story kinderen die opgroeien in the middle of nowhere waren gebrainwasht om alleen te denken dat hun familie niet bestond en dat de enige familie de kinderen en zijn leger zelf waren eigen familieleden doodschieten aan een leeftijd zoals wij nu tieners hebben of iets jonger waren hier schering en inslag .. het telefoonverkeer ligt hier voor het moment volledig plat momenteel daar ze geen verkeerde informatie willen verspreiden over verkeerde uitslagen die de verkiezingen te weeg kunnen brengen
nog een kluchtje in Oeganda dollarsbriefkes van voor 2006 zijn hier niets meer waard, kleinere copures zijn minder waard dan grotere .. en als je vraagt why nobody knows .. het is zo nog eentje oudere autos met een nieuwe nummerplaat zijn meer waard dan een nieuwe auto met een nieuw plak raar maar waar maar Afrika zit een beetje crazy in elkaar he maar het heeft iets .. ik zit kilometers en uren in de auto weg te dromen van alles wat ik zie geen machines niets ik zag bijvoorbeeld iemand die grote brokken stenen in kleine brokjes klets voor brokkiljoen of kiezelsteentjes dan we zeggen
nog jientje uitleg voor morgen the road for tomorrow is a little bid very bad sometimes road ja wadde moeje daar bij voorstellen aan zijn glimlach te zien belooft het allesinds oh belgkes echt krijg je ooit de kans, en die kans hebben wij gekregen door Sander om voor een goedkope prijs door oeganda te reizen come and see nie te doene .. ze trekken ulder ne plan waar ze ook zitten alles komt in orde en die glimlach fuck dien doet deugd
Sippi-Falls - Kotido (Karamoja Lodge and arts)
Gisterenavond was het feestje rap over en de vreugde sloeg over in stilte wat de verkiezingen betreft de stemmen zijn nog niet allemaal geteld maar het blijkt dat de oude president het zal halen .. staat tien procent voor .. wij hebben wel een klein feestje gebouwd.. na elk twee pintjes hebben we nog een rumke gedronken tot rond middernacht .. goed geslapen en deze morgen na het ontbijt vertrokken rond acht uur voor een ritje van zes uur de eerste uurtjes waren nog op asvaltbanen en vanaf dan kwam het echte Afrika in beeld rode verharde aardebanen met overal hutjes zoals we deze te zien kregen in Burkina Faso langs de weg .. hier en daar een minuscuul klein dorpje met een indische bouwstijl afwisselend met hutjes, een enkel plaatsje om x te eten, een iexiepiexie klein winkeltje met de basismiddelen, tientallen brommers, tientallen fietsers en voetgangers . en heel weinig autos .. nergens bijna muziek Vanmiddag gestopt om te eten banananpuree (niet te vreten) met een soepke met enkele stukken rundsvlees erin en een pannekoek voor twee euro de frigos waren gevuld maar lagen niet aan .. ja papa zou iets voor jouw zijn hier ze drinken hier alles warm het landschaps was machtig en zeer afwisselend zover of je kon zien open vlaktes met hier en daar grote bomen erin geplant en alweer de typische dorpjes die lijk punaizes uitgestrooid zijn in het landschap hutje hier, hutje daar, hutje overal .. honderden waterdragertjes, allemaal met dezelfde gele biddon op hun hoofd, aan hun fiets, in een kruiwagen of in de hand die van of naar hun dichtste waterput liepen want stromend water hebben ze hier niet brommertjes, fietsers en vele mensen langs de weg die zaten te kijken zoals wij naar hen toen we het Kotido district naderden veranderde plots ook de huisstijl en de mensen, een andere stam een ander uitzicht hier staan de omgekeerde vogelnestjes niet meer open en blood maar verstopt achter een afspanning van riet .. straks gaan we op bezoek .. de mensen zijn ook helemaal anders gekleed, veel typischer. sommigen lopen gewoon in hun bloodje met een lendedoek rond zich andere hebben hoedjes aan met een pluim erop allemaal heel kleurrijk .. hopelijk kan ik straks mooie pics trekken van hen het eerste contact vanuit de auto was veel belovend lachende gezichten en zwaaiende handen ze vragen achter lege flessen water om deze te hergebruiken Gisteren kwamen we op een zeker moment drie kinderen tegen die zelfgemaakte houten gocarts hadden .. de assen aan de houten wielen waren ingesmeerd met koeiekak voor goed te kunnen rollen van hun bergskes haha die gasten hebben hier voor alles een oplossing .. vindingrijk zijn ze wel da was een tussendoortje in het landschap vandaag zagen we ook veel koetjes, geitjes en ezeltjes met mensen die ervoor zorgen wat voor een verschil met Belgie wawww .. maar zouden wij hier kunnen aarden in deze omgeving ik denk het niet hot hotter hotst onze chauffeur vind het zelf veel te warm dus ge kunt denken wat voor weertje we hier hebben, maar ik klaag geniet, ik geniet met volle teugen van moedertje zon de weinige tegenliggers dat we hadden zorgen voor een grote stofwolk van rood stof dat ze achter zich lieten ton ze ons passeerden op de rode aarde van Afrika dus vanop afstand was het een twee drie en ruitje dichtdraaien om niet teveel stof te slikken vogeltjes in alle geuren en kleuren en heel veel roofvogels gezien ook de mariboe al verschillende keren gespot in de grond en in de lucht het autorijden zelf gebeurd hier keurig alhoewel er geen lichten zijn , hoe vinden ze hier in godsnaam de weg .. nergens geen aanwijzers meer .. die vind je alleen maar rond de hoofdstad iedereen rijdt deftig en hoge snelheden zijn hier niet te halen Onze chauffeur is geboren en getogen hier in deze streek maar week uit naar de hoofdstad om zijn gezin daar te stichen heeft twee kinderen en een vrouwtje en zijn mama woont bij hem de papa is gestorven en de rest van zijn familie woont hier nog in de omgeving ziet ze een of twee keer per jaar we drinken hier per dag bijna drie tot vier liter water momenteel een dng .. de flessen komen hier kokend heet en ijs is niet voorradig neen depressies kennen ze hier niet in hun harde leven iedereen doet hier zijn ding met de weinige middelen dat ze hebben maar gelukkig is alles hier groen en alles dat ze planten groeit dus veel honger hebben ze niet maar rijk zullen ze ook niet worden en het leven dat ze leiden vraagt dit ook niet ze staan op met de zon en gaan slapen als ze ondergaat en de rest is gewoon overleven in de omgeving dat ze geboren worden zo simpel is het leven al eeuwen en eeuwen het enige leuke dat ze hebben is hen voorplanten .. gratis en voor niets .. voor hen ontspanning .. dat zie je al de vele kindertjes dat hier rondlopen bij ons wordt dit meer en meer een opdracht in ons dagelijks leven ook wij Belgen mogen hier een voorbeeld aan nemen Ik kreeg te horen dat een leraar een 1OO euro per maand verdiend sta daar maar even bij stil Vandaag zullen we ons moeten douchen zoals de zwartjes .. twee gele biddons met water overgieten in een basingske en een kan in open lucht zalig zal dit zijn en het was zalig zie.. net gedoucht up de ouderwetse manier .. haartjes voor den eerste keer gewassen .. té deugd gedane .. ons uitstapje naar de Karamoja was erop maar redelijk kort met de jeep een halfuurtje gereden tussen verschillende dorpjes tot aan een rots .. na een korte beklimming kregen we zicht op een hele mooie omgeving ge kunt het vergelijken met de lion king vanup zijn rotse maar daar zonder dieren zo ver tot aan de horizon een grote open vlakte om u tegen te zeggen met aan de ene kant dan nog eens top of the bill alle dorpjes van de Karamoja de gids was een echte verteller maar moeilijk te begrijpen het enige dat ik echt begrepen heb is dat hun koeien in de midden van hun dorp ondergebracht worden daarrond alle huisjes in leem en stro en daarrond een omheining met hele kleine poortjes plots zag ik in de verte twee zebras achteraf op de fotos te zien hallucineerde ik blijkbaar een beetje van de warmte twaren twee ezels ze hebben op dit idee gekomen omdat de Kenianen vroeger hun koeien kwamen stelen en ze moesten ze een trap in hun kont geven om ze weg te jagen , hij grapte erbij toen voetbalden we nog en we hebben gewonnen van die Kenianen dit zijn oude verhalen van hun overoverovergrootvaders en deze verhalen worden mondeling overgebracht van vader op zoon op het moment dat je trouwt start je dus je eigen dorpje en de kinderen en kleinkinderen groeien erin op en er zijn er veel te veel overal zagen we kinderen ..niet te doen ze poepen hier lijk de konijnen in het regenseizoen die hier drie maanden duurt verbouwen ze hun gewassen voor de rest hoeden ze koeien, geiten en andere boerderijdieren maar de koeien zijn het belangrijkst want deze betekenen rijkdom jammer genoeg hebben we ons niet 100 procent kunnen laten gaan om fotos te nemen maar we hebben er toch een paar die een idee zullen geven van hoe het er hier uitziet ze hebben geen smink en zo tatoeren ze hun gezichten en ledematen mannen en vrouwen zijn gewoon prachtig kleurig gekleed morgen vier uur onderweg naar de volgende bestemming dada en love you all like I love oeganda tis redelijk hard reizen maar zeker de moeite waard om dit stukje Afrika te leren kennen tis momenteel meer dan af onze chauffeur is nu op zoek voor ons achter een paar koude pinten want ook hier in onze slaapplek is er weer geen electriciteit ik blijf het zeggen we zijn pietzakken in Belgie en de koude pinten kwamen enkele uren later aan warm !!!! en de cola ook warm !!!! bahhh nie te drinken het avondeten bestond uit spaghetti met een groenteslaatje gekookt van tomaten en ajuin veel te veel maar de hond heeft meegenoten na fotobewerking rond 21 uur in ons bedje want hier was er niets echt veel te doen en we waren vermoeid achter een bewogen nacht gisteren en een lange zware dagreis goed geslapen maar alweer veel te warm en door het open raampje kreeg ik vannnacht bezoek van de zwarte poes in mijn kamer wel moe zeggen gezelschap heeft deugd gedaan deze morgen dan maar terug door het raam geduwd zodanig dat niemand van de opzichtertjes hier iets van opgemerkt hebben
Kotido - Karenga
Het is nu twee uur in de namiiddag en zijn net toegekomen in het project van Sander, Buffalo Base waar we drie van de vier nachten zullen overnachten helaas weer zonder WIFI we zitten intussen op 17 km van de grens van Zuid Soedan dicht bij het Kidopo national park Vanmorgen ontbijtje genomen van bananen en koffie met een hard gekookt eitje daarna auto binnen en op weg .. even nog gestopt in een art winkeltje van Karmoja Lodge, de plekke waar we vorige nacht geslapen hebben en een typische hoed gekocht met pluim heel kleurrijk voor een euro of zeven .. George bevestigde ons dat facebook en andere sociale media afgesloten zijn en hij weet niet wanneer dit weer zal beschikbaar gesteld worden dus pech voor ons .. maar de regering beslist en wij kunnen daar niets aan doen .. wel vree ambetant George kreeg vanmorgen telefoon van zijn vrouw om te vragen hoe de situatie bij ons was en hij bevestigde dat het in het Noorden er vredig aan toe gaat intussen is de situatie rond de presidentsverkiezing weer veranderd en zou een derde die zich afgescheiden heeft net voor de verkiezingen van de partij van de president aan de winnende partij zijn maar alles is steeds nog niet geteld en zijn vrouw vertelde dat er in de hoofdstad Kampala het leger massaal op straat is om te voorkomen dat er demonstraties zijn je zou momenteel niet in groepjes van meer dan vijftig personen mogen zijn dus afwachten daar wat er gebeurd Wij hoeven ons daar niets van aan te trekken en proberen verder te genieten van onze reis dat lukte vandaag weeral aardig terwijl we verder Noordwaarts reden vertelde George over de plaatsten en hun bevolking dat we gisteren gezien hadden per gezin en per kind had iedereen een geweer en per familie in de jaren voor 2OO4 deden ze regelmatig raids op elkaars dorpen met veel doden als gevolg doel koeien bemachtigen van de tegenpartij de regering heeft in 2OO4 een inval gedaan om alle geweren af te pakken wat goed lukte en vrede bracht in de omgeving raar zo een verhalen te horen als gewone reiziger die wilt genieten van al deze pracht toen we aan een klein brugje passeerden net voor het verlaten van het Kotido districht vertelde hij dat het leger met hun tanks er niet doorkonden en dat deze stam echt gevochten heeft als een beest om niet onderdanig te worden aan deze nieuwe wet langs de weg zagen we ook meer en meer mensen te voet gaan in files .. met van alles en nog wat op hun kop.. biddons van 20 liter en zware zakken graan om biere de miel te maken water vormt hier in deze streek echt een probleem kinderen roepen ons langs de straat toe om lege plastieken flessen door het raam te gooien voor hen een klomp goud waard in een dorpje gestopt omdat we na een telefoontje van het project waar we nu verblijven gekregen hadden om boodschappen te doen de mensen slaan blijkbaar aan het hamsteren uit schrik voor de nieuwe regering George op stap dus het moment om mijn mobiele studio uit te halen en proberen fotos te maken van deze prachtige bevolking redelijk gelukt en een paar mooie beelden later kropen we blij in de wagen om verder te gaan rondom onze vier maal vier allemaal zwartjes die keken naar ons drieen foto trekken laten tonen, lachende en verwonderende gezichten en iemand anders aan de beurt hier en daar een stoere blik van een of andere jonge krijger maar het viel mee verstand op nul en proberen iets op camera te plaatsen was de boodschap wat tijdens deze rit opviel waren de heel jonge kinderen die zorg moesten dragen in deze ondraagelijke hitte voor hun geitjes met een twijgje in hun handen de kudde proberen dicht bij elkaar te houden ook hier en daar (jammer geen foto ervan) krijgers met boog en pijl langs de weg op jacht achter klein wild fuck machtig om dadde te zien in het dorre landschap liggen ook hier en daar grote geweven manden toen ik vroeg aan George wat dit was vertelde hij mij dat dit tijdelijke slaapplekken zijn voor de krijgers rond de gevlochten manden draaien ze stengels die hen beschermen tegen de hitte en eventuele vochtigheid Ook het deel van Oeganda waar verhaaltjes van vader op zoon doorgaan een ervan was toen we een berg zagen met een piek en daarrond lijk een ring een ring van natuurlijke stenen in vroegere tijden kropen de sterksten erop en vertelden eens ze boven waren over geesten die hen vroegen wat ze daar kwamen doen als je de top bereikte was je zeker om een goed leven te krijgen en oud en wijs te worden de dag van vandaag horen diegene geen geesten meer die de top bereiken en zo valt deze gewente beetje per beetje weg . ook vertellingen die ik niet zo goed begreep over krijgers die geiten moesten schieten met pijl en boog en aan de hand van de soorten klonters bloed rood of zwart en de plaats waar de pijl de geit trof .. links of rechts was er voorspoed of tegenspoed voorspelt voor de krijger Juist een lekker pureetje gegeten met een groentjes .. geen vlees op het menu ook vandaag niet .. maar lekker De rivieren die we oversteken zijn droog niets van water te bespeuren wij houden het hier geen dag vol om te overleven en toch zie je zoveel leven langs de weg George vertelde ook als er hier een accident gebeurd dan is diegene die het eerst ziet gebeuren verantwoordelijk om de gekwetste persoon naar de kliniek te voeren ambulances neen net niet naargelang ze geld hebben worden ze goed of mindergoed verzorgd het lukken van de oogst hier is ook belangrijk voor hun verdere leven maar het beetje dat ze extra hebben en kunnen verkopen gebruiken ze om hun basisbehoefte zoals suiker, zout, kledij, water, zeep aan te kopen, schoolgeld te betalen en eventuele medische verzorging op is op dan maar wachten op de volgende oogst en wat het opbrengt op de laatste rechte rode aardeweg.. er leek geen eind aan te komen stond alles in de fik .. ze branden de grassen af tegen dat het regenseizoen begint assen zijn goede vette en zorgen voor nieuw gras binnen enkele maanden zo toevallig beetje wild gezien zoals springbokachtigen en enkele roofvogels en ander vogeltjes die op de vlucht sloegen voor de brandhaarden in de dorpjes dat je hier passeert vol leven spreekt er nauwelijks nog iemand engels de meesten zijn ongeschoold en kunnen niet lezen of schrijven Lemmy en Boy dit zouden jullie eens moeten zien verwende westerse tieners zijn jullie zoals wij ooit verwend geweest zijn hier is het verdomme harde realiteit vanaf het moment dat je leert lopen tot de dag waarop je sterft leven om te overleven vroeten in de aarde, zorgen voor de dieren
heylaba bleekscheetjes.. Wat een nacht !!!! We doken de Afrikaanse nacht in gisterenavond om 21uOO maar wel in ons bed in mijn veel te kleine maar propere kamer met vensters open genoot ik hmmm van alle noise dat snachts in Afrika te horen is Het is net een hotel zonder muren noise van muziek, noise van mensen die komen en gaan, noise van koppeltje zwarten hier net naast me die genoten van de geneugten des leven, blavende honden die eindigen net als een roedel wolven in koor, tegen de morgen sprak mister mohamed zijn volk aan vanuit zijn moskeetje.. dit weerklonk gelukkig kort door de boxen van zijn moskeetje met daana weer de honden die begonnen janken en huilen krekeltjes en ander ongedierte die elkaar afwisselden en nu het klaar komt is het weer de beurt aan de vele vogeltjes voor mij het mooiste moment dus dit allemaa in Jinja, een dorpje aan de oorsprong van de Nijl, gesticht door Indiers die hier business deden en intussen uitgegroeid tot een industriestadje met een gezellig centrum. Toerisme komt hier intussen ook al op de tweede plaats daar het gekend is voor zijn bungee jump boven de nijl en zijn bootje varen.. twee dingen waar ik niet graag aan mee doe Maar doordat er vandaag verkiezingen zijn hebben we besloten de hoofdstad gisteren te verlaten om hier te overnachten maar 90 km van elkaar verwijderd maar in een grote file naar hier gereden langs de autostrade die door kleine dorpjes slingert en waar de max snelheid 50 km per uur is als je de bordjes mag geloven veel rapper lukte het echter niet maar George onze chauffeur die intussen een gezicht en stem heeft gekregen bleef kalm en vertelde met zoetgevooisde zachte stem hier en daar een verhaaltje Ik enkele shots genomen langs de weg van de typische Afrikaanse leven die mij deden terug denken aan het leven rond de weg in Burkina Faso open winkels met een toonzaal in open lucht, kunstenaars van hout en metaal die werken langs de weg, landbouwertjes die hun moestuintje onderhouden in de rode aarde, duizenden mannen en vrouwen die zitten en kijken en wachten, spelende kinderen, brommertaxis,kleine getimmerde huisjes, hier en daar een deftig huisje in Afrikaanse normen.. en we hebben er kunnen van genieten in de hitte van de dag op een traag tempo De beloofde airco in de jeep is kapot dus is het Afrikaanse airco met de ruiten open, wat voor mij wel leuk is .. deze weg richting Jinja is eigenlijk de verbindingsweg met Kenia en van daaruit rijden massas camions met goederen vanuit de havens naar Oeganda heen en terug Onze George mag vandaag niet stemmen daar hij op draai is met ons, mag ook geen volmacht geven aan zijn vrouwtje .. je bent niet thuis dus mag je niet stemmen .. kzoe maken dakke ook nooit thuis benne we in Belgie langs de weg zieje duizenden en duizenden affiches hangen van alle kandidaten voor de senaat en voor de presidentsstoel ook grote ophangborden die condooms promoten tegen aids, die bezoeken promoten aan de kinderdokter en gyanecologen .. dingen die bij ons heel normaal zijn promoten ze hier nog langs de autostrade . we hebben ook onze inkopen gedaan voor vandaag water ingeslegen, en gery een kaartje gekocht voor zijn GSM zodanig dat hij overal bereikbaar is Ik echter zal problemen hebben voor emails en te facebooken daar alle providers hier blijkbaar veel te licht zijn in de plaatsen waar we slapen en hoe meer naar het noorden hoe slechter het wordt volgens onze chauffeur dus sorry dat jullie niet veel fotos zullen zien passeren dit jaar een biefstukske met frietjes gegeten gisternavond in Jinja .. in het restaurant geen alcohol te krijgen we zaten daar met onze sprite .. terug gekomen in het hotel een douche genomen en naar beneden nog een pintje gaan drinken meer zat er niet in want ze waren op geen koude cola meer ,, gewoon niets meer ze stonden daar wel met een vijftal obers die regelmatig kwamen vragen of alles ok was met ons Gery en Kootje lieten meer dan twee uur hun bad lopen . klein maar fijn straaltje water zo dicht bij de machtige Nijl grappig en hun airco stond er ook voor piet snot heeft ooit gewerkt .. Gery vertelde over de techniek van zo ee toestel maar was niet gekend door de oegandezen Gery toonde een bakje die langs achter in zo een toestel zit en die normaal gevuld moet zijn met water .. was leeg .. dus machine kapoet de oegandees vond er niet beter op om dit bakje te gaan vullen aan de kraan en terug in het machine te stoppen haha zot toch Jammer maar de Nijl hebben we ook niet mogen fotograferen .. daar we over een brug moesten rijden is het verboden om bruggen en andere strategische plaatsen te fotograferen hier, gelukkig weet George dadde he tegen extremisme .. zijn bang dat ze de bruggen zouden opblazen ohhh ik denk net aan mijn malariapilletje dus vlug nemen en mijn haarrekkertjes doen goed hun werk gastjes een korte resume, zoals gewoonlijk een beetje door elkaar benne zekers kheb dingen vergeten te typen maar tis tijd om in gank te schieten vandaag staat een tripje op het programma van een uur of vier richting sippi waterfalls met daarna blijkbaar een stevige wandeling in een mooi stukje natuur er naartoe dxdx en nog een geschiedkundig twaddeke Idi Amin de beruchte zotte dictator stuurde de Indiers weg in 1980 maar de meesten zijn na zijn bewind allemaal terug gekeerd naar hun Oeganda en hun dorpjes de film dat jullie zeker eens moeten bekijken heet de last King of Scotland is een film over zijn megalomane denken en doen het begin van wat daarna uitgeroeide het rebellenleger van Koni en zijn kindsoldaten in het Noorden van Oeganda, de weg dat wij nu aan het nemen zijn paden zonder toeristen alleen hier en daar blanke vrijwilligers die proberen hun ding op te starten voila zie .. tijd voor af te sluiten dada again xxx
Hey Hey .. what a feeling .. 6U30 in de morgen het zonnetje schijnt, blauwe lucht en HOT HOT HOT Kampala.. UCI Hostal rust.. hier en daar een stemmetje die een vreemde taal spreekt .. Swahilli blijkbaar en vogeltjes in alle groten vliegen in het rond da beloofd voor het vervolg van onze reis de eersten zijn gespot en op het netvlies gebrand Goede maar korte nacht achter de rug Gisterenmorgen om 6U30 kwam Gery zijn papa achter ons om ons te voeren naar de treinstatie in Kortrijk.. vlotte verbinding en rechtstreekse trein naar Zaventem om 7 uur 11.. een aperootje in een overvolle trein maar eens we de Noord gepasseerd hadden zagen we wie de gelukzakken waren richting Zaventem twaren er nie zo veel Vlotte intjek op Zaventem het enige wat ik kwijtspeelde was mijn zonnebrandcreme omdat de pulle te groot was .. ja in een haastje weggestopt nog maar in de misse bagage .. kheb nog proberen te onderhandelen maar niets elk zijn werk he de vlucht stipt vertrokken en een mix van blank en zwart .. Ik trok het lotje en moest naast een zwarte MADAM gaan zitten die een zetelke en een half nodig had doordat haar poep en body xkes te dik waren .. gelukkig pas ik me gemakkelijk aan slechte stoelen man op Brussels airlines pff .. dus niet veel geslapen .. wel in de mood geraakt door de filmkes van Tomorrowland te bekijken alle edities van hun feestjes waren te bekijken daar Brussels Airlines blijkbaar de feestvierders van einde en ver naar de weide van Tomorrowland vliegen de moeite om te zien en ik kreeg meteen zin om daar eens te gaan piepen hoe het er aan toe gaat .. Ons etentje bestond uit een koude pasta en vis om zijn senegalees klaargemaakt .. een chocolademouske en een stuutje met brie, daana ne fisco van ijsboerke .. nog nooit ijsjes gelikt up enkele duizenden meter hoogte en om af te sluitene een pizza .. we kregen ook regelmatig een voorstel tot drinken van de chef die rondliep met de drankjes we hebben maar altijd bevestigd zijn voorstellen waren niet slecht .. haha komiek .. nog nooit meegemaakt voor meneer een whiskey cola ?? voor meneer stel ik voor een glas witte wijn ??? met de koffie stelde meneer een Cognacske voor met de thee grappige en vriendelijke knul mijn steviige buurvrouw dronk met me mee alhoewel we bijna nx zegden tegen elkaar lang hoor naast iemand zitten die nie tettert en ton nog al joen plekke pakt muzikaal was het niet zo hoogstaand op het vliegtuig een stromae en een onbekende van Brel voor de rest niet veel zaaks in de jukeboX.. Slapen lukte echter niet .. een uurke weggedommeld en dadus ar maar gekeken naar enkele films zonder klank want ik was mijn oortjes kwijt en vond ze niet meer terug gelukkig waren er engelse onderschriften en kon ik de circle breakdown bekijken niet slecht .. van oes belgskes .. leuke film .. Oeganda bereikt in het donker scheelt hier twee uren .. later .. dus plus twee bij tellen uit belgenland om te weten hoe laat het bij ons is vlotjes door de douane geraakt.. supervriendelijk en dat heeft natuurlijk een eerste indicator van hoe de mensen hier zijn .. ik had een gevoel van blijschap .. altijd een beetje raar een nieuw land binnen komen .. maar hier is het rustig en zal het volgens Sander, de Nederlander die UCI hostal runt zo blijven De stempel vlotjes gekregen dit voor 7O euro. Buiten stond onze chauffeur er nog niet en de overige zwartjes vroegen ons als we een taxi nodig hadden .. na een keer te zeggen dat er ons iemand kwam afhalen was de kous af en lieten ze ons gerust Er was zelfs iemand die mij een telefoon aanbood om te bellen naar het hostal om te vragen of onze chauffeur op komst was na het gesprek vroeg hij zelfs geen geld heb al slechtere toestanden meegemaakt !!!.. dus alweer een goed gevoel .. plotseling dook er iemand op met een blad papier in zijn handen met de naam Purd erop .. dat bleek mij te zijn onze taxista was gearriveerd .. na een ritje van een uur en twee keer stoppen voor een eerste Oegandese pint te drinken aangekomen in ons Hostalletje .. Kennis gemaakt met Sander en zijn Crazy Cock .. niet te ver en vuil denken aub is gewoon de naam van de lokale whiskey de Pintjes noemen ze Nile, da zouden de beste moeten zijne en zijn vanderek halve liters .. ja in die warmte he twas kort want kroop vroeg zijn bed in .. maar leuk gesprek gehad nog eens de tour bekeken dat we gaan afleggen en de bevestiging gekregen van hem dat overal waar we gaan het veilig zal zijn dus belgskes in Belgie nie paniekeren we zijn in Oeganda in goede handen en zullen veilig rondgevoerd worden door een van de beste chauffeurs en gidsen volgens hem ik dacht George te verstaan, oude toyota landcruisers koop je hier voor 1500 euro .. batje toch voor een bleekscheet beetje blijven hangen aan den toog en rond 2uOO in oes nestje gekropen nadat ik nog een douchke had genomen vandaag dus klaar voor het avontuur en de eerste kennismaking in de klaren met de groene parel van Afrika a ja voor ik afsluit het zal blijkbaar moeilijk worden om dagelijks te internetten daar er niet overal WIFI is in het land .dus nie panikeren als er een dagske niets op facebook of bloggen staat he ja blijkbaar bestaan er toch nog plekken waar king WIFI nog niet door gedrongen is stelle het goed daar dat gaan wij hier proberen te doen Boyke , een dagske voorbij al .. kzou willen zingen droog je traantjes maar ben al zeker dat dit gebeurd is intussen enne sorry dakke net xkes te laat was en dakke jou een beetje wakker heb moeten maken voor salu te zeggen
en we mogen er weer eens op uit vliegen. Dit jaar Oeganda met op de voorlaatste dag de highlight van mijn leven, een droom die na meer dan 10 jaar werkelijkheid kan of zal worden ... Gorilla's in the mist feeling in Bwinti National Park..
We hebben om te starten ook al een reeks extra's toegevoegd aan uw blog, zodat u dit zelf niet meer hoeft te doen. Zo is er een archief, gastenboek, zoekfunctie, enz. toegevoegd geworden. U kan ze nu op uw blog zien langs de linker en rechter kant.
U kan dit zelf helemaal aanpassen. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens daar in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Klik vervolgens op 'personaliseer'. Daar kan u zien welke functies reeds toegevoegd zijn, ze van volgorde wijzigen, aanpassen, ze verwijderen en nog een hele reeks andere mogelijkheden toevoegen.
Om berichten toe te voegen, doet u dit als volgt. Surf naar http://www.bloggen.be/ en log vervolgens in met uw gebruikersnaam en wachtwoord. Druk vervolgens op 'Toevoegen'. U kan nu de titel en het bericht ingeven.
Om een bericht te verwijderen, zoals dit bericht (dit bericht hoeft hier niet op te blijven staan), klikt u in plaats van op 'Toevoegen' op 'Wijzigen'. Vervolgens klikt u op de knop 'Verwijderen' die achter dit bericht staat (achter de titel 'Proficiat!'). Nog even bevestigen dat u dit bericht wenst te verwijderen en het bericht is verwijderd. U kan dit op dezelfde manier in de toekomst berichten wijzigen of verwijderen.
Er zijn nog een hele reeks extra mogelijkheden en functionaliteiten die u kan gebruiken voor uw blog. Log in op http://www.bloggen.be/ en geef uw gebruikersnaam en wachtwoord op. Klik vervolgens op 'Instellingen'. Daar kan u een hele reeks zaken aanpassen, extra functies toevoegen, enz.
WAT IS CONCREET DE BEDOELING??
De bedoeling is dat u op regelmatige basis een bericht toevoegt op uw blog. U kan hierin zetten wat u zelf wenst.
- Bijvoorbeeld: u heeft een blog gemaakt voor gedichten. Dan kan u bvb. elke dag een gedicht toevoegen op uw blog. U geeft de titel in van het gedicht en daaronder in het bericht het gedicht zelf. Zo kunnen uw bezoekers dagelijks terugkomen om uw laatste nieuw gedicht te lezen. Indien u meerdere gedichten wenst toe te voegen op eenzelfde dag, voegt u deze toe als afzonderlijke berichten, dus niet in één bericht.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken over de actualiteit. Dan kan u bvb. dagelijks een bericht plaatsen met uw mening over iets uit de actualiteit. Bvb. over een bepaalde ramp, ongeval, uitspraak, voorval,... U geeft bvb. in de titel het onderwerp waarover u het gaat hebben en in het bericht plaatst u uw mening over dat onderwerp. Zo kan u bvb. meedelen dat de media voor de zoveelste keer het fout heeft, of waarom ze nu dat weer in de actualiteit brengen,... Of u kan ook meer diepgaande artikels plaatsen en meer informatie over een bepaald onderwerp opzoeken en dit op uw blog plaatsen. Indien u over meerdere zaken iets wil zeggen op die dag, plaatst u deze als afzonderlijke berichten, zo is dit het meest duidelijk voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken als dagboek. Dagelijks maakt u een bericht aan met wat u er wenst in te plaatsen, zoals u anders in een dagboek zou plaatsen. Dit kan zijn over wat u vandaag hebt gedaan, wat u vandaag heeft gehoord, wat u van plan bent, enz. Maak een titel en typ het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks naar uw blog komen om uw laatste nieuwe bericht te lezen en mee uw dagboek te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met plaatselijk nieuws. Met uw eigen blog kan u zo zelfs journalist zijn. U kan op uw blog het plaatselijk nieuws vertellen. Telkens u iets nieuw hebt, plaats u een bericht: u geeft een titel op en typt wat u weet over het nieuws. Dit kan zijn over een feest in de buurt, een verkeersongeval in de streek, een nieuwe baan die men gaat aanleggen, een nieuwe regeling, verkiezingen, een staking, een nieuwe winkel, enz. Afhankelijk van het nieuws plaatst u iedere keer een nieuw bericht. Indien u veel nieuws heeft, kan u zo dagelijks vele berichten plaatsen met wat u te weten bent gekomen over uw regio. Zorg ervoor dat u telkens een nieuw bericht ingeeft per onderwerp, en niet zaken samen plaatst. Indien u wat minder nieuws kan bijeen sprokkelen is uiteraard 1 bericht per dag of 2 berichten per week ook goed. Probeer op een regelmatige basis een berichtje te plaatsen, zo komen uw bezoekers telkens terug.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken met een reisverslag. U kan een bericht aanmaken per dag van uw reis. Zo kan u in de titel opgeven over welke dag u het gaat hebben, en in het bericht plaatst u dan het verslag van die dag. Zo komen alle berichten onder elkaar te staan, netjes gescheiden per dag. U kan dus op éénzelfde dag meerdere berichten ingeven van uw reisverslag.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken met tips op. Dan maakt u telkens u een tip heeft een nieuw bericht aan. In de titel zet u waarover uw tip zal gaan. In het bericht geeft u dan de hele tip in. Probeer zo op regelmatige basis nieuwe tips toe te voegen, zodat bezoekers telkens terug komen naar uw blog. Probeer bvb. 1 keer per dag, of 2 keer per week een nieuwe tip zo toe te voegen. Indien u heel enthousiast bent, kan u natuurlijk ook meerdere tips op een dag ingeven. Let er dan op dat het meest duidelijk is indien u pér tip een nieuw bericht aanmaakt. Zo kan u dus bvb. wel 20 berichten aanmaken op een dag indien u 20 tips heeft voor uw bezoekers.
- Bijvoorbeeld:
u wil een blog maken dat uw activiteiten weerspiegelt. U bent bvb. actief in een bedrijf, vereniging of organisatie en maakt elke dag wel eens iets mee. Dan kan je al deze belevenissen op uw blog plaatsen. Het komt dan neer op een soort van dagboek. Dan kan u dagelijks, of eventueel meerdere keren per dag, een bericht plaatsen op uw blog om uw belevenissen te vertellen. Geef een titel op dat zeer kort uw belevenis beschrijft en typ daarna alles in wat u maar wenst in het bericht. Zo kunnen bezoekers dagelijks of meermaals per dag terugkomen naar uw blog om uw laatste belevenissen te lezen.
- Bijvoorbeeld: u wil een blog maken uw hobby. U kan dan op regelmatige basis, bvb. dagelijks, een bericht toevoegen op uw blog over uw hobby. Dit kan gaan dat u vandaag een nieuwe postzegel bij uw verzameling heeft, een nieuwe bierkaart, een grote vis heeft gevangen, enz. Vertel erover en misschien kan je er zelfs een foto bij plaatsen. Zo kunnen anderen die ook dezelfde hobby hebben dagelijks mee lezen. Als u bvb. zeer actief bent in uw hobby, kan u dagelijks uiteraard meerdere berichtjes plaatsen, met bvb. de laatste nieuwtjes. Zo trek je veel bezoekers aan.
WAT ZIJN DIE "REACTIES"?
Een bezoeker kan op een bericht van u een reactie plaatsen. Een bezoeker kan dus zelf géén bericht plaatsen op uw blog zelf, wel een reactie. Het verschil is dat de reactie niet komt op de beginpagina, maar enkel bij een bericht hoort. Het is dus zo dat een reactie enkel gaat over een reactie bij een bericht. Indien u bvb. een gedicht heeft geschreven, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze het heel mooi vond. Of bvb. indien u plaatselijk nieuws brengt, kan een reactie van een bezoeker zijn dat deze nog iets meer over de feiten weet (bvb. exacte uur van het ongeval, het juiste locatie van het evenement,...). Of bvb. indien uw blog een dagboek is, kan men reageren op het bericht van die dag, zo kan men meeleven met u, u een vraag stellen, enz. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
WAT IS DE "WAARDERING"?
Een bezoeker kan een bepaald bericht een waardering geven. Dit is om aan te geven of men dit bericht goed vindt of niet. Het kan bvb. gaan over een bericht, hoe goed men dat vond. Het kan ook gaan over een ander bericht, bvb. een tip, die men wel of niet bruikbaar vond. Deze functie kan u uitschakelen via "Instellingen" indien u dit niet graag heeft.
Het Bloggen.be-team wenst u veel succes met uw gloednieuwe blog!
pff ik schrik niet rap maar mijn haar kwam recht op mijn armen en begon efkes toch te rillen
ze was onschuldig
een ding heb ik geleerd .. maar wist het eigenlijk al .. maar nonchalant dat ik soms ben
laat geen kleren op de grond liggen
Op weg zijn we ook efkes gestopt voor een foto te nemen van het grootste vluchtelingenkamp in de tijd van de slachtingen van het LRA.. dit is nu aan het veranderen in een dorpje waar er weer leven in zat
ouderen leven hier niet meer zoveel door al de moorden dat hier gebeurd zijn, kinderen werden volwassen maar zijn getraumatiseerd
als George ervan praat vertelt hij nog stilder dan normaal
we stopten om enkele fotos te nemen aan een winkeltje in het dorpje rond al die miserie en er kwam een meisje naar mij om 1000 shilling te vragen.. ze had dorst voor een frisdrankje
ik gaf het haar en ze riep me na GOD BLESS YOU
eentje van die 9O procent heel diepe katolieken in dit land
ik riep haar na
I am not god but i want to make you happy 
