Via facebook wordt er intussen nog veel nagepraat. Elke dag komen er nieuwe fotos bij, en de lijst met herinneringen groeit. Vooral de extra 2.5 dagen die we toegevoegd/opgedrongen kregen, hebben voor een sterke band tussen de deelnemers gezorgd.
We hadden een heel fijne studentengroep: er hebben zich geen incidenten voorgedaan, iedereen was redelijk stipt op de afgesproken tijdstippen aanwezig (ook als de nachten maar kort waren) en het was fijn om te zien hoe er voortdurend nieuwe gelegenheidsvriendengroepjes gevormd werden, over de afstudeerrichtingen heen.
We hebben een goed gevulde, boeiende week achter de rug, met een ongelooflijke odyssee aan het einde.
Hoewel het erg vermoeiend was om een groep van 43 studenten vlot en zonder kleerscheuren door New York te loodsen, vooral bij de tropische temperaturen die er heersten, hebben we er erg van genoten. Er zijn gelukkig geen negatieve ervaringen geweest, en onze studenten hebben zich voorbeeldig en volwassen gedragen. Vooral de definitie van volwassen in de VS (21 vooraleer je mag drinken), maakte het ons soms moeilijk, maar op zulke ogenblikken zijn studenten erg creatief! Er is veel gefuifd, veel gewandeld, en veel bezocht. En de studenten die deze maand nog 21 worden / geworden zijn, zullen zich die magische leeftijd zeker blijven herinneren.
Een speciaal woordje van dank nog voor onze studenten. Ondanks alle tegenslagen op de terugreis, het urenlang wachten op luchthavens, de steeds terugkerende onzekerheid over de uiteindelijke retour, en de nachten van slechts enkele uren in luchthaven hotels, heeft iedereen zich redelijk kranig gedragen. Een extra pluim voor de 5 heren die bereidwillig tot het laatst wilden blijven, en telkens kozen voor de verdere onzekerheid, teneinde de andere collegas vlugger naar huis te laten terugkeren.
We hopen dat we onze studenten een prachtige week met unieke ervaringen hebben bezorgd. De begeleidende docenten blikken zeer tevreden (maar ook erg moe) terug, en we hopen dat dit a fortiori geldt voor onze studenten. Wat betreft de terugreis is het laatste woord nog niet gezegd. Er wordt zeker gereageerd t.o.v. de reisorganisator en American Airlines.
Wij staan in ieder geval klaar om volgend jaar met een nieuwe lichting geïnteresseerden richting New York te vertrekken! Over het exacte traject en de luchtvaartmaatschappij moeten we wel nog eens nadenken.
Mooi op tijd op het vliegtuig naar Brussel, dat om 17 u zou vertrekken.
We mochten nog niet aan boord, want er bleek een klein probleem met de airco te zijn. Een tijdje later was alles OK en mochten we aan boord. Het bleek een redelijk volgepakte vlucht, waar nagenoeg elke stoel bezet was. Maar we waren nog niet weg. Volgens de piloot wachtten we nog op een stukje voor de airco. Intussen liep de tijd verder. Even later werden enkele passagiers terug van boord geroepen, want ze gingen door de vertraging hun verbinding in Brussel missen. Even later nog eens, voor een andere groep passagiers, en nadien nog eens. Door de vrijgekomen plaatsen had iedereen zich een comfortabel plaatsje kunnen zoeken: op de eerste rij met extra veel beenruimte, in een volledig blok van 3 zetels in het midden (een mini-bed), of een ruime 2 zetels aan het venster. Maar het plezier bleef niet duren: na ongeveer 2 uur werd omgeroepen dat de vlucht gecancelled werd, en iedereen van boord moest gaan.
Onmiddellijk ontstond een grote drukte aan een aantal gates, waar mensen een rerouting kregen, een boeking op een latere combinatie van vluchten naar Brussel. Dit liep allesbehalve vlot, met personeel dat weinig behulpzaam was, en zelfs gewoon wegliep bij het horen van ontevreden passagiers. Voor individuele mensen bleek de rerouting nog redelijk vlot te verlopen, maar voor een groep van 44 was dit zeker niet het geval! Om 10 u s avonds hadden we alleen nog maar vouchers voor hotel en eten kunnen bemachtigen. Nog geen enkel nieuws van de uiteindelijke terugreis. We opteerden ervoor de studenten wat nachtrust te gunnen, dus vertrok ik met de studenten, maar zonder bagage, want die bleef op de luchthaven, naar het ons toegewezen hotel. De shuttle hiernaartoe viel nogal mee, want in 2 ritjes was iedereen ter plaatse, waar zelfs het restaurant nog open was. Tegen 11 uur kwam Tuur Van den Berge toe, met nieuws over ons traject naar huis. Het bleek de long way home!
We zouden met zijn allen de vlucht van 7.55 u s ochtends naar New York La Guardia nemen, en vandaar met shuttles naar JFK. Hier zouden de wegen zich splitsen: het merendeel van de studenten met mij naar Boedapest en aansluitend naar Brussel, terwijl er een tiental met Tuur Van den Berge over Zürich zou reizen. Omdat alle administratie nog niet rond was, moesten we tijdig op de luchthaven zijn. 24 studenten vertrokken met de shuttle van 5 u met mij, de andere 20 volgden een uurtje later. Dit betekende slechts tussen de 3 en 5 u nachtrust.
Om 5.20 u op de luchthaven werd onmiddellijk gestart met de tickets en boarding passes. Het traject via Zürich was niet langer mogelijk, en iedereen zou via Boedapest gaan. Tegen de tijd dat alle tickets in orde waren, was de rij aan security beangstigend lang. We moesten bovendien onze eten vouchers nog opkopen, om ontbijt en lunch te hebben. Dit alles duurde zo lang dat 2 meisjes op enkele seconden na de boarding misten. Het personeel was al bezig hen van de lijst te schrappen en de plaatsen toe te kennen aan stand by passagiers. Door voortdurend te blijven zeggen dat ze al in de gang vlakbij waren, lukte het me ze toch nog aan boord te krijgen. Ze zijn echt door het oog van de naald gekropen!
Op La Guardia toegekomen hadden we voor het eerst goed nieuws: onze bagage was ook toegekomen, op 1 koffer na, die nog altijd zoek is.
Dan moest transport naar de andere luchthaven geregeld worden. Erg omslachtig, zodat pas anderhalf uur na aankomst de bussen besteld waren. Tegen de tijd dat beide bussen er waren, en we ze ook gevonden hadden, was er weer meer dan een uur gepasseerd.
Uiteindelijk kwamen we allemaal op JFK, waar we gelukkig nog een maaltijdvoucher kregen. De rest van de tijd werd gedood met shoppen in de taxfree, en herhaling van de dag voordien op OHare. Een slechte zaak voor de bankrekeningen!
Euforie alom toen het vliegtuig ook werkelijk vertrok: we waren eindelijk op weg naar Europa! Door deze euforie, en de drankjes aan interessant tarief, leek het eerste deel van de vlucht meer op een cafébezoek op grote hoogte. Nadien liet de vermoeidheid zich voelen, en de rest van de vlucht bracht iedereen moeiteloos al slapend door.
We landden in Boedapest rond 10 u zondagochtend. Hier wachtte nog maar eens slecht nieuws: er was hoegenaamd geen plaats voor 44 mensen op de Malev vlucht naar Brussel, maar hoogstens enkele plaatsen.
Dit nieuws was niet makkelijk te verwerken: voor de zoveelste keer alleen maar onzekerheid over het verloop van de komende uren of dagen.
Geleidelijk aan kwamen de mensen van Malev met nieuws. 10 studenten konden nog diezelfde avond met de vlucht van 17.45 u naar huis. Aan ons de moeilijke taak om mensen aan te duiden. We hanteerden de criteria examens, medische redenen, en verder de mensen die het dringendst naar huis wilden.De meeste mensen die nog examen moesten doen, stonden hun plaats bereidwillig af aan mensen die het moeilijker hadden. De zo bekomen 10 mensen kregen boarding passes, en we konden ons focussen op de resterende 34.
Intussen trachtten de mensen van Malev de ochtendvlucht van maandag via een groter toestel te laten verlopen, zodat er meer mensen meekonden. Even later werd dan ook gemeld dat er voor 20 mensen een oplossing was met de maandagochtend vlucht.
We vroegen 14 kandidaten die nog langer in onzekerheid wilden blijven, en konden ook hier rekenen op onze studenten. Nadien kwam er nieuws voor 7 mensen die maandagochtend met SN zouden terugkeren, en uiteindelijk werd voor de laatste 7 een plaats gevonden op de vlucht maandagavond van Malev. Een echte afvallingskoers!
Toen dit allemaal geregeld was, pikten we onze bagage op, en gingen naar weer een airport hotel. De drill was intussen gekend: hotelvouchers, eten vouchers, transport vouchers.
Rond 16 u kwamen we aan het hotel. Voor wie nog hongerig was, was er nog lunch. De meesten hadden echter al op de luchthaven gebruik gemaakt van de eten vouchers die ons daar bezorgd waren.
We spraken af om samen te eten om 18 u, waarna voor wie wilde nog een taxiritje naar Boedapest en een wandeling van enkele uren georganiseerd werden. De helft van de studenten nam hieraan deel, de andere helft bleef rustig op hotel. De hotelbar was 24 u op 24 open, en er was ook een mooi fitness center met ook sauna en whirlpool. Iedereen tevreden dus.
De diehards die nog meer dan een ganse dag in Boedapest voor de boeg hadden, besloten nog een stapje in de wereld te zetten, de anderen keerden met de andere docent terug naar het hotel.
Weer een korte nacht voor de meesten, want de eerste groep (20 studenten) moest al om 4. 30 u op maandagochtend de shuttle naar de luchthaven nemen. Ook daar bleek het nog moeilijk, want er zouden dubbele boekingen zijn. Deze studenten zijn dan in blok aan de gate gaan staan, om er voor te zorgen dat ze als eersten op het vliegtuig waren, en verzekerd van een gegarandeerde terugkeer voor iedereen.
De volgende 7 verlieten het hotel om 6.30 u, en vlogen naar huis in B Flex +, de luxueuze klasse van SN: krant en uitgebreid ontbijt aan boord!
De laatste 7 (5 studenten en de 2 docenten) vertrokken tenslotte om 15.30 u naar de luchthaven en landden uiteindelijk in Brussel iets na 20 u maandagavond.
Wat een trip van 8 u had moeten worden vanaf Chicago, werd beduidend langer: de laatste groep was 68 uur onderweg! De 6 uur vanaf de aankomst op de luchthaven in Washington D.C. is hier dan nog niet in meegerekend.
Urenlang wachten op luchthavens, de steeds terugkerende onzekerheid over de uiteindelijke retour, en de nachten van slechts enkele uren in luchthaven hotels waren een hele beproeving. Buiten enkele emotionele momenten hield iedereen zich echter kranig.
Zo, ik hoop dat het opschrijven van deze Odyssee ze ook uit mijn systeem krijgt.Het is een lang verhaal geworden, maar het was ook een lange story. Morgen volgen er nog wat fotos van de laatste dagen op Amerikaanse bodem, en enkele sfeerbeelden van de lange trip naar huis.
Het vorige item eindigde voor het vertrek naar ons etentje.
Iedereen had een inspanning geleverd om er piekfijn uit te zien. Onze paparazzo had dan ook flink werk met de fotos.
Het eten was lekker, in een mooi kader, met prachtig zicht op de Brooklyn bridge en het zuiden van Manhattan. Maar wel erg Amerikaans: op anderhalf uur was de ganse klus (drie gangen) geklaard. Véél te vroeg dus om al te stoppen. Sommigen gingen rechtstreeks naar hotel (en van daar naar onze lokale pub), anderen bleven nog even hangen in South Street Seaport, waar het leuk zitten en iets drinken was op de bankjes op straat.
Nagenoeg de ganse groep verzamelde nadien in onze lokale pub, voor de allerlaatste uren in New York (tenminste, dat dachten we toen nog). Op woensdag avond was er live music, normaal van 9 u tot middernacht. Erg goede muziek, erg dansbaar, en dat hebben we dan ook massaal gedaan. Met als gevolg dat John, de live musician, tot bijna 2 u s morgens doorspeelde. Hij had nog nooit voor een zo groot, enthousiast dansend publiek, gespeeld.
Maar er kwam nog meer: een verrassingsact: live in Manhattan: Sven en Pieter. De regel voor de blog is dat er geen namen genoemd worden, maar deze uitzondering mocht wel: ze brachten Hound Dog (Elvis Presley), eerst a capella, dan met begeleiding van de live band. Ongelooflijk!
Het werd dan ook erg laat bij de meesten, zodat het op donderdag flink op de tanden bijten was om op tijd met pak en zak klaar te staan voor de trip door de ochtendlijke metro-spits naar Penn station, en dan verder de trein naar Washington D.C. Die treinreis duurde voor sommigen te lang (wie zat te verkleumen in de felle airco) of te kort (wie nog wat slaaptekort moest inhalen).
In D.C. toegekomen ging het naar het hotel, van waaruit we te voet tot aan het Capitol gingen. Daar werden we weer eens geconfronteerd met de strengheid van de Capitol police: de security was nog strenger dan op een doorsnee luchthaven: niet alleen mochten er geen drankjes mee naar binnen, maar ook de deo bussen en parfums moesten onherroepelijk in de vuilnisbak!
Na de rondleiding zat het officiële gedeelte van de dag er nog niet op: vlakbij het Capitol en ons hotel gingen we naar de Capitol lounge, een café met o.a. Duvel en Chimay, maar ook met soft drinks voor wie nog niet veel gegeten had die dag. Het smaakte!
Nadien ging iedereen eten, en rond 10 u 's avonds was het verzamelen geblazen in 1 van de kamers van de jongens. In tegenstelling tot New York is D.C. erg streng op alle regeltjes, en was het dus moeilijk om na 10 u nog drankgelegenheid te vinden. Gelukkig hadden de meesten voordien hun shopping gedaan, en was er dus een rijk aanbod van allerlei drankjes aanwezig. Gelukkig waren de kamers in ons hotel erg ruim, want het is niet evident om 44 mensen samen te persen in 1, weliswaar ruime, kamer. Met de nodige goede wil (en die was al de ganse week ruimschoots aanwezig) lukte dit wel.
De volgende ochtend genoten we van een vroeg ontbijt, want om 7.30 u stond de bus en onze gids klaar om ons langs de voornaamste bezienswaardigheden te leiden.
Eerst reden we naar het Airforce Memorial voor een mooi uitzicht over het Pentagon. In de ochtend van 11 september, op de dag af 60 jaar na het begin van bouwwerkzaamheden, boorde een vliegtuig - American Airlines-vlucht 77 - zich in het Pentagon als onderdeel van de terroristische aanslagen van 11 september 2001. Door de crash stortte een deel van het gebouw in. Het vliegtuig kwam op het net gerenoveerde (en dus ook sterkere) deel, waardoor het aantal doden beperkt bleef tot 184.
Dan verder naar Arlington National Cemetery. 3 km² met rijen en rijen van witte grafzerken, velen van soldaten gestorven in de verschillende oorlogen waar de VS in betrokken waren. Dan naar Korean War Veterans Memorial, Lincoln Memorial en Vietnam Veterans Memorial. Omdat Memorial Day, de dag waarop de Amerikanen al hun gesneuvelde militairen herdenken, nog maar pas achter de rug was, waren er erg veel kransen aanwezig aan de verschillende monumenten.
De laatste stop was Lafayette Park, vanwaar we wandelden naar het bekendste adres in de VS: 1600 Pennsylvania Avenue , het Witte huis.
Dan zat het bezoek erop, en bracht de bus ons naar Reagan National Airport, die heel comfortabel dicht bij D.C. ligt. Na de incheck van onze grote groep, was het tijd voor onze laatste maaltijd op Amerikaanse bodem (tenminste, dat dachten we).
We vlogen van Washington naar Chicago en kwamen zonder problemen op het voorziene uur toe, zodat we nog even tijd hadden voor we naar de gate voor de vlucht naar Brussel moesten. Vooral de docenten waren opgelucht, want vorig jaar was het op dit moment misgelopen: omwille van onweders en bijtanken kwamen we te laat in Chicago toe, en was ons vliegtuig al vertrokken naar België, zonder ons.
Nu dus gelukkig niet, en we dachten dan ook dat de rest van de reis dan ook probleemloos zou verlopen. Maar we hadden zonder de wet van Murphy gerekend! Onze invulling van die wet komt in het volgende bericht.
Het thema van vandaag was Money day. Dit was al onmiddellijk te zien van bij de start: onze studenten waren in business dress, vermits er een aantal zakelijke bezoeken op de agenda stonden.
Onze eerste halte was Wall street, waar we de New York Stock Exchange bezochten. Iedereen was dus in business dress, maar de studenten logistiek hadden een extra inspanning gedaan: kijk maar de naar de dassen die ze speciaal voor de gelegenheid gekocht hadden. Ze kregen dan ook veel reacties van de mensen van NYSE.
Vooraleer we binnenmochten werd onze identiteit gecontroleerd, gevolgd door de zoveelste uitgebreide security check, waarna iedereen een badge kreeg met zijn naam en datum van bezoek, een mooi souvenirtje, zeker voor de geïnteresseerde beleggers onder onze studenten. In de gang op weg naar de vergaderzaal zagen we onze naam vermeld op het elektronisch agenda bord (Lessius Mechelen University College). Iedereen was stil en aandachtig tijdens de toelichting over de werking van de beurs, of waren sommigen nog moe van de avond voordien? In ieder geval, zoals mijn oma vroeger al zegde: s avonds grote mens, s morgens grote mens. Na de toelichting mochten we naar de members gallery, een balkon vanwaar we neerkeken op de beursvloer. Na ons bezoek gingen een aantal studenten nog naar het standbeeld van de stier, symbool voor een stijgende markt.
Iedereen lunchte in het Financial district, en nadien gingen we terug uptown, naar het Flanders House, gelegen op de 44ste verdieping van het nieuwe New York Times gebouw. Gedurende 1.5 uur vertelden verschillende Vlamingen die in New York wonen over hun werk en ervaringen. Eerst kwamen de Vlaamse economische vertegenwoordiger, de investment specialist van Flanders Investment & Trade en de verantwoordelijke van Toerisme Vlaanderen aan bod. Nadien vertelden 2 andere Vlamingen, een tax specialist en de privékok van de Belgische ambassadeur bij de VN vertelden hoe ze in New York terechtgekomen waren, en wat hun ervaringen zijn.
En dan kwamen de laatste uren in New York: nog een beetje shoppen, een beetje rusten om fit te zijn voor de laatste avond, en tenslotte de voorbereiding van ons feestelijk etentje ter afsluiting van het bezoek.
Tot hier gaat het verhaal van vandaag, de rest zal in Washington D.C. volgen. Ik vrees namelijk dat na ons laatste avondmaal in New York de energie zal ontbreken om nog een verslagje te maken.
Het is bang afwachten wanneer de voorspelde onweders gaan losbarsten. Ze zijn beloofd voor de latere namiddag, en de lucht is inderdaad grijzer, en de hitte is nu nog drukkender dan de vorige dagen. Hopelijk geen onweer als we op weg zijn naar ons etentje of ter plaatse, waardoor ons zicht op de Brooklyn bridge verstoord wordt.
Dit bericht komt enkele uren later dan wat jullie gewend zijn. Eén simpele reden: ik ben wat blijven plakken bij de studenten in de pub vlakbij. Omdat de studenten al op de tweede dag onze drank opgedronken hebben, en we net te laat aan de winkel waren om nieuwe te kopen. En we dus uit miserie voor de duurdere oplossing van 1 glaasje in de pub kozen. En er daar enkele van onze studenten zaten. En er nog andere studenten bijkwamen toen ik wilde gaan slapen. En er uiteindelijk meer dan de helft van de groep zat. En omdat ik graag met iedereen een praatje maak was het plots redelijk laat. Dit heeft natuurlijk een groot voordeel: vanochtend ik heb voor het eerst normaal geslapen volgens de New Yorkse tijd, in plaats van midden in de nacht (late ochtend voor België) wakker te worden.
Maar nu naar de orde van de dag: het verslag.
Na het lange weekend (maandag was Memorial Day, de dag waarop de Amerikanen al hun gesneuvelde militairen van alle oorlogen herdenken) was het vanochtend erg druk op straat. In plaats van de relatieve rust van de stad die langzaam wakker wordt, waren er overal gehaaste mensen op weg naar hun werk. Ons hotel ligt bovendien vlakbij Grand Central Station, één van de voornaamste verkeersknooppunten van de stad.
We startten een kwartiertje later omdat het Metropolitan Museum niet erg vroeg opengaat. Maar het gezegde indachtig geef een vinger en men neemt een volledige hand bleek op tijd komen net vandaag moeilijker te zijn. Of hadden de korte nachten er misschien iets mee te maken? In de city that never sleeps hebben sommige studenten ook amper hun bed gezien denk ik .
Vandaag was Park day, omwille van Central Park, waar het Metropolitan museum in ligt, onze bestemming van deze ochtend. Onze expert ter zake, Tuur Van den Berge leidde ons met deskundige hand door de verschillende kunstcollecties. De Egyptische kunst was de eerste halte, gevolgd door kunst uit Afrika en Oceanië, om tenslotte de Europese schilderkunst aan te doen, waar we o.a. Vlaamse schilders zagen.
Nadien verzamelden we op de trappen vóór het museum, in de blakende zon, maar met de aangename muzikale begeleiding van een zwart vocaal kwartet. Iedereen vond dit zalig, in die mate dat er zelfs een CD van de artiesten gekocht werd.
Vervolgens staken we Central Park over van oost naar west. Niet zon korte afstand, en bovendien langs een aantal kronkelende paadjes, waardoor de oriëntatie niet altijd evident was. In het park zagen we veel joggers en fietsers, ondanks de erge middaghitte, maar ook zonnebadende mensen, wat zeker inspiratie gegeven heeft aan enkele studenten.
We namen verder de metro naar het noorden tot de 125ste straat, in Harlem (duidelijk verwijzend naar de vroegere jaren van de stad onder Nederlands bestuur). Al wandelend naar het zuiden beklommen we de trappen van Morningside Heights, dat zijn naam alle eer aandeed: het was puffen bij die hitte. We wandelden door de campus van Columbia University, dat toch net ietsje mooier is dan onze campus De Vest. Het einde van het officiële gedeelte was aan de 110de straat en Amsterdam avenue, waar de Nederlandse connectie weerom duidelijk was.
In de namiddag werd er terug gewinkeld en genoten van de parken, een aangename groene verfrissing in de hitte (weer rond de 30° C).
De avondactiviteit was de wandeling op Brooklyn Heights. In de avondspits kwam de groep op 2 verschillende treinen terecht. Geen probleem natuurlijk, want we zouden elkaar wel zien aan de overkant van het water. Maar natuurlijk liep er dan iets mis: de trein ging niet door de tunnel. De ene groep stapte uit aan City Hall en ging vandaar over de brug naar Brooklyn en terug. De dames jogden zelfs de ganse oversteek! De andere groep kon na lang wachten in de trein toch door de tunnel en deed de wandeling zoals gepland. Wel jammer dat we hierdoor niet een voltallige groepsfoto met T shirt konden nemen, maar meerdere fotos van een deel van de groep. Met Photoshop lukt het misschien wel om iedereen samen te brengen, maar dat ken ik nog niet.
Uiteindelijk kwam iedereen terug samen aan de Manhattan kant van de Brooklyn bridge, van waaruit de verschillende groepjes aan hun eigen avondactiviteit begonnen. En waar die activiteiten eindigden weten jullie intussen.
Vandaag (het is hier woensdagochtend) komt het ernstige werk: bezoek aan Wall street en nadien Flanders House. Dit betekent ook dat er niet in T shirt en bermuda (voor de heren), of topje en hot pants (voor de dames) mag gelopen worden, maar een ietwat formelere tenue aan de orde is. Ik ben eens benieuwd hoe iedereen uitgedost zal zijn.
Jullie lezen massaal onze blog: op maandag 135 verschillende bezoekers!
Maar we zouden ook graag iets van jullie terughoren.
Voor diegenen die niet zo vertrouwd zijn met PC's en dergelijke: rechts onderaan elk bericht zie je staan 'Reacties'. Als je hier op drukt kan je zelf een klein berichtje voor ons invoeren.
Rush day omdat we ons van de ene metro naar de andere begeven (intussen verschillende buurten verkennend).
Om het geheel vlot te laten verlopen splitsten we de groep in 2, elk met een docent erbij. Veel makkelijker om over te steken, de metro te nemen, mekaar niet te verliezen, en bovendien beter voor de stemmen van de docenten, die wel gewend zijn om voor een klas van een twintigtal studenten te spreken, maar niet om boven het geluid van de drukke stad een groep van 45 iets te vertellen.
De temperaturen zijn nog altijd erg hoog, tegen de 30° C. Vanochtend wel een fikse regenbui, waardoor de luchtvochtigheid nog groter werd. Bij het vertrek was het dan ook nog half bewolkt, maar in de loop van de ochtend kwam de zon weer in alle sterkte terug.
We vertrokken vanochtend dus om 9 u in 2 groepjes van respectievelijk 21 en 22 studenten.Eerder toevallig bleken de groepen nagenoeg unisex te zijn: bij Tuur Van den Berge overwegend de mannelijke studenten, bij mij voornamelijk vrouwelijke. Kwatongen beweerden dat een bepaalde mannelijke student, die wij hier niet bij naam noemen, maar die wel een echte ladies man is, zich waarschijnlijk van groep vergist had (De moeder in kwestie weetwaarschijnlijk al over wie het gaat).
De beide groepen volgden grosso modo hetzelfde parcours, maar elke docent legt zijn eigen accenten. Eén maal hebben we de andere groep gezien aan de overkant van Madison Square Park, maar verder kwam de hereniging pas op Staten Island, in een lekkere en goedkope pizzeria. Maar hierover straks meer.
Onze eerste halte was Madison Square Park en de Flatiron building, de eerste wolkenkrabber van New York, en eveneens de smalste. Nadien terug de metro in, en nu naar Washington Square park, waar zich o.a. de New York University bevindt. We wandelden door Greenwich village, en ontdekten de oorsprong van de uitdrukking gay (zie foto). De andere groep bezocht ook het Chelsea hotel, en luisterden/zongen mee met Bob Dylan / Tuur Van den Berge.
Terug in de metro, en nu naar Soho, mijn persoonlijke favoriet. Allemaal prachtige halfhoge gebouwen met mooie gevels. De studenten hadden echter ook veel interesse voor wat zich op het gelijkvloers van de gebouwen afspeelt, winkels van alle kledingketens. Tevens de gelegenheid voor een oververhitte student om zijn zwart T shirt om te ruilen voor een bij H&M gekocht marcelleke.
Het einde van dit stukje wandeling deed ons in Chinatown belanden, wat een heel contrast was met de voorgaande straten. Vuil, rommelig, winkeltjes met namaak merkenkleding, juwelen en handtassen en natuurlijk heel veel chinezen. Dan verder in de metro naar South Ferry, om de Staten Island Ferry te nemen naar, inderdaad, Staten Island.
Na een half uur boottocht, met prachtig zicht op Manhattan, Brooklyn en New Jersey (en weerom veel zon aan dek, en gelukkig een fris briesje om niet al te hard verhit te raken), arriveerden we op Staten Island waar we de S.I. railway namen tot New Dorp (echte naam!). Een half uurtje later kwam de andere groep hier ook toe, en genoten we van lekkere en spotgoedkope pizza.
De eerste groep nam de trein terug naar de ferry, een half uur later gevolgd door de 2de groep. Onderweg zagen we vele marineschepen met kleurrijke vlaggetjes, die open waren voor het publiek omwille van Fleet Week. Veel matrozen ook, zoals jullie zullen zien op de fotos. Ik vraag me af wie het meest gelukkig was: onze studentes, of de matrozen die zich plots omringd wisten door al dit jeugdig vrouwelijk schoon.
Nadien een ander verplicht nummer, maar eveneens hoogtepunt (in de letterlijke zin): de Empire State Building. Na 2 dagen waren onze studenten al voldoende vertrouwd met de omgeving om vanaf de 102de verdieping veel plaatsen te herkennen.
Voor de geïnteresseerdenhadden we nadien een plaatsje gereserveerd in een echt Belgisch café/restaurant, BXL Café. Een Duvel drinken of ook mosselen eten, bleek nogal wat interesse te wekken.
Nu zijn de avondactiviteiten aan gang, waarvan de ouders niet alles hoeven te weten. Maar op basis van de energie die onze studenten s ochtends hebben voor het wandelen, blijkt dit allemaal heel redelijk te zijn. Ofwel hebben ze een zeer goed uithoudingsvermogen
Voor morgen staat de intussen vertrouwde formule op de agenda: temperaturen dicht tegen de 30° C, maar gelukkig gaan we naar Central Park, waar we wat verkoeling kunnen vinden.
Het is niet geloofwaardig om altijd in superlatieven te spreken, maar ik doe het toch: wat een voorbeeldige groep studenten, ondanks de korte nacht voor sommigen.
Onze eerste ochtend in NY moest iedereen de culinaire ontbijtmogelijkheden nog ontdekken. We hoopten rond 10 u te vertrekken voor de eilanden, maar uiteindelijk lukte het ons om bijna een kwartier vroeger iedereen verzameld te krijgen aan de kiosk van Grand Central Station. Daardoor waren we vroeger aan Battery Park, en begon het aanschuiven voor de boot naar Liberty Island ook vroeger.Dat aanschuiven is niet zo lastig als jullie misschien denken: we konden zonnen, elkaar fotograferen, en luisteren naar de verschillende buskers die voor animatie zorgden. De Brabançonne werd gespeeld als reactie op de vraag which country are you guys from?. De Vlaamse Leeuw (of de Marseillaise voor onze premier) horen blijkbaar nog niet tot het repertoire .
De boottocht naar Liberty Island was de gelegenheid om wat te zonnen (sommigen interpreteerden dit nogal letterlijk, zie maar op de fotos) en fotos te nemen. En Liberty Island leverde de (voor de begeleiders) bekende formule: warm, zonnig, fotos, souvenirs.
Dan verder naar Ellis Island, waar het verplichte nummer van groepsfoto aan bod kwam. Dit jaar niet rechtstaand, maar zittend en luisterend naar de deskundige uitleg van Tuur Van den Berge. Eerst lunchen, en dan de verschillende tentoonstellingen bezoeken. Het blijft elk jaar redelijk confronterend: het comfort en gemak waarmee wij de VS binnenkomen, tegenover de strenge, soms onmenselijke controles en maatregelen voor mensen die alles wat hen bekend en lief was achterlieten voor een reis enkele naar het onbekende.
Bij terugkeer op Manhattan gingen we naar Ground Zero, waar WTC 1, de hoogste nieuwe toren, al meer dan 60 verdiepingen hoog is. De totale hoogte wordt een symbolische 1776 voet of 541 meter hoog. Op deze memorabele plaats eindigde ons officiële deel. De volgende belangrijke taak kwam er dan aan: let the money roll. Vermits de dollar niet al te duur is, en iedereen met halflege koffers toegekomen was, moest er natuurlijk gewinkeld worden. De eerste, maar zeker niet de laatste keer deze week .
Dat shoppen kon al onmiddellijk bij Ground Zero beginnen, in de bekende outlet mall, of ook meer uptown, in de buurt van 5th Avenue. We hebben vanavond dan ook al een modeshow gezien van de fiere heren die hun nieuwe broeken, hemden, dassen showden. Fotos volgen later.
Het shoppen werd gevolgd door de boys night: apero bij Tuur Van den Berge. Die apero duurde wel redelijk lang vind ik . Maar de vrouwen nemen nog wel revanche met een cocktail hour ladys only.
Voor de avond kon beginnen was er wel veel werk: het zweet en vuil afspoelen, de vuurrode neuzen, schouders en ruggen verzorgen, veel water drinken. Want het is hier heel warm mensen: de temperaturen van bijna 30° C zijn echt niet gebruikelijk. En alleen s ochtend een flinke laag insmeren is echt niet genoeg (zegt mijn kreeftrode rug).
Morgen dezelfde forecast wat temperatuur betreft, maar met een serieuze kans op flinke onweders.
Iedereen hield zich stipt aan de afspraak, zodat enkele minuten na 7 u de groep voltallig was in Zaventem. Even was het spannend, want een studente was vergeten de ESTA registratie te doen. Gelukkig zijn er PCs op de luchthaven zodat dit vlug kon geregeld worden.
De incheck ging merkwaardig vlot, zodat iedereen tegen 8 u al ingecheckt was. Nog even wat tijd om iets te eten en drinken, of een beetje taxfree shoppen, en dan door de security en naar de gate.
De vlucht verliep nagenoeg rimpelloos, en we landden op het voorziene tijdstip, om 12. 40 u plaatselijke tijd, 18.40 u in België. Na Immigration en het oppikken van de bagage stond de bus ons op te wachten om ons naar het hotel te brengen, waar rond 14. 30 u iedereen op zijn kamer was. We lieten iedereen de tijd om even zich te installeren en de broodnodige inkopen te doen (drank , voornamelijk water, want het is hier wel erg warm (rond de 80 ° Fahrenheit, wat overeenstemt met een 27 ° C)).
Om 16 u vertrokken we voor onze eerste verkenning van de drukke avenues en streets. We namen enkele metrolijnen, en deden aan windowshoppen aan de prachtige designerwinkels op 5th Avenue.
Om 18 u kwam het avondeten, in een deli vlakbij Times Square. Iedereen was redelijk moe, en dus werd het officiële gedeelte van de dag afgerond nog voor 19 u. Einde van het officiële gedeelte betekent dat ieder zijn eigen zin doet. Voor een aantal betekende dit samen met de docenten richting hotel wandelen (langs het prachtige gras van Bryant Park), voor de anderen (voornamelijk het mannelijk gezelschap ) nog een stapje in de wereld zetten. We hebben getracht ervoor te zorgen dat iedereen voldoende georiënteerd was om de juiste richting naar huis te vinden. Hoe goed dit gelukt is zullen we morgenochtend weten.
Jullie mogen elke ochtend in België een berichtje verwachten. Vanaf morgen ook een aantal fotos. De weersverwachting is in ieder geval zeer veelbelovend: 28°C en zon. We verwachten dus ook de nodige roodverbrande gezichten.
De studenten zijn aan hun laatste stageweken bezig, en zijn nu aan het aftellen.
De nieuwe blog is aangemaakt, en we kunnen beginnen reclame maken op school, bij familie en vrienden.
We hebben terug een goedgevulde boeiende agenda samengesteld, en onze studenten weten al wat we zoal zullen beleven in New York. Als bezoeker weet je dit nog niet. Een ganse reeks boeiende, interessante, leuke, leerzame bezoeken en wandelingen, waarover we jullie later meer vertellen.
Het échte nieuws begint binnen 2 weken , wanneer je dagelijks een verslag en foto's van onze belevenissen kan vinden.
Hopelijk loopt alles even vlot als de vorige jaren. Een verlenging van onze reis omwille van president Obama hoeft er dit jaar niet meer bij... Been there, done that...
Deze blog vertelt over de belevenissen van de studenten 3BM van Lessius Mechelen in New York. De studiereis gaat door van 28/5 tot 4/6/2011. De blog wordt bijgehouden door Nicole Van Dessel
(De moeder in kwestie weet
.
) nog een stapje in de wereld zetten. We hebben getracht ervoor te zorgen dat iedereen voldoende georiënteerd was om de juiste richting naar huis te vinden. Hoe goed dit gelukt is zullen we morgenochtend weten. 
