Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Fietsreizen 2014, en wat daarbij komt kijken
Van Mulhouse naar Ieper
18-05-2014
Groepstraining in Houffalize
Ai,dit werd ei-zo-na een afknapper! We keken al weken uit naar dit We, we hadden alles goed georganiseerd, en bijna liep alles in het honderd. Het begon nochtans goed : veel zon (maar niet te warm) en niet teveel wind, we hadden plaats op de uitgekozen camping, en waren mooi op tijd op de afspraak. Maar toen kregen we een koude douche : enkel op zaterdag is er een begeleide tocht voorzien voor de recreanten,vrijdag en zondag moeten die hun plan maar trekken. Daar wisten wij niets van. Paul's gezicht stond onmiddellijk op onweer : hij had speciaal een dag vrij genomen, we hadden ons gehaast om op tijd te zijn, en thuis ligt er massa's werk te wachten waaraan hij beter begonnen was. Wij dus maar terug naar de camping, even op adem komen, en als de ergernis weggewaaid is, vertrekken we toch maar met zijn tweetjes, misschien is dit zelfs beter dan in groep. Richting La Roche, en dan afdalen naar de barrage van Nisramont. Hier waren we nog nooit, het is er heel rustig - op het gedonder van het water na - en heel mooi, vooral om rond het meer te wandelen. We komen hier zeker nog eens terug. Dan opnieuw naar de camping, steil omhoog nu, maar op mijn eigen tempo lukt dat al goed. Op deze rit van 32 km overbrugden we 426 hoogtemeters zodat we toch nog tevreden zijn. We sluiten de dag af met een bbq, het is heerlijk rustig op de camping (veel rustiger dan verwacht). Zaterdag vroeg uit te veren, het is nog heel koud buiten, maar we moeten al op pad want om 8u staat ons ontbijt klaar in het hotelcomplex. Mieke (begeleidster) is blij dat we opdagen, en we zien Victor terug, die heel verheugd is dat wij er weer bij zijn. Om 9u30 vertrekt de tocht. We zijn slechts met 5 : wij twee, Mieke, Victor en Rik, een nieuw gezicht. Een uur later zal ook Erik (ook nieuw voor ons) die eerst met de wielertoeristen vertrok, aansluiten. Het is onmiddellijk ferm klimmen, en de rest van de dag wisselen steile klimmen en even steile afdalingen elkaar af, nauwelijks vlakke stukken om op adem te komen. En het wegdek is ronduit abominabel : normaal roepen we 'put' om de achterhoede te verwittigen, nu heeft dat geen zin, we kunnen beter 'even vrij van putten' roepen, zo slecht liggen de wegen hier bij. De gps valt door het hotsen en botsen regelmatig uit, zodat we vaak toertjes draaien om de route te vinden. Mieke, die traint voor de 'Kannibaal', houdt er een strak tempo op na, ze vliegt de hellingen op, en wij sukkelen erachter. Boven wordt er wel gewacht tot we weer samen zijn. Zodra we van de drukke wegen af zijn, is het ook aangenaam rijden over de landwegen die tussen de velden kronkelen. Wel nergens eetgelegenheid te vinden, gelukkig wel een tafel en bank in de schaduw waar we onze picknick opeten. Onze tocht brengt ons tot in het Groothertogdom, en na een 60 km haalt de volgwagen ons in. We krijgen direct een compliment 'goe gereden mannekes, ge zijt al veel verder dan ik dacht'. Drinkbussen vullen, dat kwam net op tijd, want door het warme weer zat ik bijna door mijn watervoorraad. Nog een dikke 20 km, en na elke klim zegt Mieke dat het de laatste zal zijn, maar er volgen er nog vele, nooit lang, maar wel steeds verraderlijk steil. Kort maar krachtig, zoals heel de tocht was. Na 87 km en 1380 hoogtemeters strijken we neer op een terrasje in Houffalize. Een frisse pint hebben we nu wel verdiend. Nog wat napraten, Mieke is tevreden en wij uiteindelijk ook. Eind goed, al goed, bedankt Mieke voor je inzet, maar met B.W. gaan we nog wel even over de gebrekkige communicatie over dit We praten...
