Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Fietsreizen 2014, en wat daarbij komt kijken
Van Mulhouse naar Ieper
26-02-2014
De eerste hellingen
Als ik het overzicht van de gereden tochten in 2013 bekijk, hadden we eind februari toch al meer kilometers in de benen. Hoog tijd dus om actie te ondernemen, we gingen meer doen, niet minder. Het weer zit eind februari mee, dus maken we er een fietsweekend van. Zaterdag slaan we twee vliegen in een klap door het supporteren voor sportieve collega's op de natuurloop in Lier te combineren met een kleine fietstocht. Slechts 25 km deze keer (gestopt bij familie) maar iets is beter dan niets. Zondag gaan we langs de knooppunten naar Zemst en Eppegem, en keren via St.Katelijne-Waver en Duffel terug huiswaarts. We kozen de juiste richting, want langs de Zenne blaast de wind ons in de rug, zodat we goed opschieten. Het is heel rustig, nauwelijks andere fietsers tegengekomen. Aan het Zennegat wordt het wel druk, en zeker bij de fietsbruggen is er veel volk op de been. Het is hier dan ook zalig fietsen en wandelen, en dankzij die prachtige bruggen zijn er vele trajecten mogelijk. En dat weten heel veel mensen ondertussen, zodat we deze weg voortaan beter op weekdagen plannen. Maandag richting Leuven, want er moet ondertussen wat geklommen worden. Eerst opboksen tegen de wind, die zit pal op kop langs de vaart en daar heb je nergens beschutting. Ik beken : ik ben even weggekropen achter de 'brede rug' van manlief onder het motto dat het niet altijd dezelfden moeten zijn die kop doen! De 'berg' van de Wijnpersstraat - 500 m steil omhoog - raken we vlot op. En dat is een goed teken, want als je weet dat sommige wielertoeristen deze als klimoefening meermaals na elkaar oprijden, besef je wel dat deze 'berg' kan tellen. Vandaag vinden wij 1 keer voldoende, we verkiezen een koffiepauze bij onze dochter. Dan op weg naar St.Joris-Winge, ook daar weer een steile helling die we goed verteren. Genieten van het prachtige landschap, het Hageland is echt mooi. In Nieuwenrode nog enkele hellingen, en die gaan zo vlot dat ik zelfs niet naar de kleinste versnellingen hoef te schakelen. Dat schakelen wordt trouwens weer een probleem : vooraan van 2 naar 1 is echt een ramp, ik moet vaak even terug naar beneden fietsen om te schakelen, want anders blijft de ketting tussen de twee tandwielen hangen. Achteraan zelfde probleem met 5 en 4, het kraakt enorm, dit werkt op mijn humeur (en de zenuwen van Paul). Mijn fiets heeft dus dringend een onderhoud nodig want zo raak ik de Vogezen niet over. Bij thuiskomst vergelijk ik gereden tijd en gemiddelde snelheid met verleden jaar, en dat is allebei iets beter. Wat we al aanvoelden, is dan zo bewezen : we waren de opgebouwde conditie van 2013 niet helemaal kwijt. En dat is een prettig gevoel.
