Met dit bericht is deze blog cultuurportfolio af. De voorbije maanden heb ik geprobeerd om via deze weg een visie te geven op het beleid, de actuele thematieken en de activiteiten inzake cultuur. Nu, na ongeveer 4 maand kan ik zeggen dat mijn visie op cultuur en de wereld van cultuur wel aangescherpt is, en denk ik ook te mogen zeggen dat mijn visie op culturele aangelegenheden alweer wat versterkt is. Het was een leuke taak om te doen.

Voor de vaste lezers van de blog, jullie zijn vast wel met twee, kan ik zeggen dat de blog blijft bestaan, maar dat hij misschien van naam zal veranderen en dat hij als een persoonlijke blog van mijzelf zal worden gebruikt. Normaal gezien zal ik hier, indien ik tijd heb enzovoort, vanaf nu beginnen concertverslagen neer te pennen en cd’s te bespreken, puur voor het amusement en om de schrijfkunsten wat aan te scherpen. Geniet er nog van.

Groetjes Sander

07-01-2010 om 20:31 geschreven door Sander  

Bezoek aan de musea van Ieper

Wat viel mij op? Wat vond ik positief en wat vond ik negatief? Welke methodiek van werken vind ik het beste? En ga zo maar door. De verschillende musea die wij hebben bezocht in het Ieperse, hadden allemaal hun positieve en negatieve kanten, zowel voor mij persoonlijk als voor de modale museumbezoeker, maar natuurlijk waren er ook de mindere kanten.

Neem nu het In Flanders Fields museum, een zeer leerrijk en leuk museum voor wie interesse heeft in de oorlogsgeschiedenis van Ieper en omstreken. Bij een bezoek aan het museum wordt men niet begeleid, maar krijgt men enkel een personage die de leidraad zou moeten vormen doorheen het verhaal. Ondertussen staat ook het algemene oorlogsverleden uitgestald. Toch denk ik dat voor een museum als het In Flanders Fields wel nood is aan een betere vorm van rondleiding. Immers, is het toch de bedoeling dat de jongeren deze belangrijke mijlpaal in onze geschiedenis blijven herinneren en er toch iets over te weten komen door het museumbezoek. Voor de rest is het een pracht van een museum, dat ondanks de ouderdom, toch nog redelijk aan de verwachtingen voldoet. Enkel moet je zelf genoeg geïnteresseerd zijn om er iets van mee te nemen.

Bij het Merghelynck museum was het andere koek. Op dit prachtige museum heb ik weinig negatief aan te merken. Het verhaal dat de rode leidraad vormt doorheen het bezoek zorgt ervoor dat iedereen er zijn aandacht bijhoudt. Ook door het feit dat je echt in een huis zit, zoals ze vroeger effectief waren, leer je veel meer bij dan je het zou zien op foto’s ofzo. De weelderigheid van het huis doet je toch wel eens opkijken. Wel jammer dat het nog niet de verscheidenheid tussen het leven van het personeel en de heer en dame kan tonen, vermits het werknemers-gedeelte nog niet afgewerkt is door een tekort aan subsidies.

Wat het stedelijk museum betreft heb ik zo onmiddellijk dat “been there, done that” – gevoel. De opdracht die ze proberen de kinderen te laten uitvoeren mist zijn werking compleet (zonder professionele begeleiding). De kinderen lopen gewoon van het ene schilderij naar het andere, zonder dan maar ook iets bij te leren. Sowieso heb ik ook niet het gevoel dat er wel degelijk serieuze pogingen worden gedaan om kinderen te betrekken in het stedelijk museum. De pogingen zijn er, maar het zijn volgens mij niet meer dan stuiptrekkingen van een dode kip. En waarschijnlijk is het veel gemakkelijker om commentaar te leveren dan het zelf uit te voeren, daar ben ik mij bewust van, maar toch zijn er nog heel wat andere mogelijkheden om het museum aantrekkelijker te maken dan het nu is.

05-01-2010 om 12:13 geschreven door Sander