Hoi allemaal, hier zijn we nog eens, waarschijnlijk wel voor de laatste keer vanuit OZ. Zoals sommigen al weten hebben we afscheid genomen van ons Unzke. Na drie dagen in Kings Cross National Park gezeten te hebben , hebben we ons Unzie verkocht. Voor de mensen die niet weten wat Kings Cross National Park is, dat is de ondergrondse backpackers carmarket in Kings Cross, waar je hele dagen naast je auto zit en wacht tot er een mogelijke koper voorbij komt. Op de derde dag tijdens een van de record uren hebben we geluk gehad. Die maandag morgen was het nochtans heel rustig begonnen, geen backpacker te zien. En dan plots werden er maar liefst 6 wagens op een uur tijd verkocht en wij waren bij de gelukkigen. Laat ons zeggen dat we er een mooi prijsje hebben voor gekregen. Toch hadden we niet een super gevoel, omdat we het een beetje erg vonden om ons Unz aan die kopers mee te geven. Waarom? Wel het waren niet de slimste mensen op de wereld met niet de beste instelling. Het waren twee Duitse meisjes, die niet eens een testrit hebben gemaakt met de auto. Toen ze wegreden, reden ze de verkeerde richting op, op de verkeerde kant van de weg. Of ze ooit terug in Sydney zijn geraakt weten we niet, want toen we in ons cabinneke kwamen, zagen we dat we de kaart van Sydney en Suburbs nog hadden, woeps . Wat hebben we daarna nog gedaan. Onze rugzak hebben we al eens klaargepakt, met daarin alle soeveniertjes die we ondertussen op twee winkeldagen hebben verzameld. We hebben ons ook nog eens gaan verwennen door een dagje gaan beestjes te kijken in de Taronga Zoo in Sydney. Veel vreemde beestjes gezien en ook dieren die we nog nooit in het echt hadden gezien, zoals de Komodo varaan, de Bilby en beestjes die eruit zagen alsof ze al lang uitgestorven moesten zijn. Het groene hart van Sydney zijn we ook gaan bezoeken, de Botanical Gardens. Echt mooi en het huis waar de gouverneur vroeger woonde en nu werkt hebben we eveneens bezocht. Als ze dan al eens geschiedenis hebben moeten we die toch gaan bekijken he. Eigenlijk zijn we zo goed als rond, spannend he. De laatste dagen gaan we ons waarschijnlijk nog wel met vanalles en nog wat bezig houden.
Nog veel dikke kussen en knuffels en tot in Belgie, Niky en Tina
ok hier zijn we dan weer. In Melbourne hebben we nog eens afgesproken met Jules om iets te gaan drinken en nog eens bij te kletsen. We hebben hem kunnen overhalen om ook eens naar Belgie te komen, wanneer hij door Europa gaat trekken. We hebben ons landje goed verdedigd en nu is hij toch wat nieuwsgierig (waarschijnlijk vooral naar het bier, niet dat hij daar goed tegen kan maar dat is weer een heel ander verhaal ). Van Melbourne zijn we richting Philip Island gereden. Dat was precies Kangaroo Island in het klein. Onderweg zijn we weer eens tegengehouden door de politie. We moeten er toch echt wel dodgy hebben uitgezien want Niky moest blazen en haar rijbewijs laten zien. Maar alles was toch in orde dus mochten we gewoon verder rijden. Op Philip Island zijn we drie dagen gebleven. Het hoogtepunt was toch echt wel de Penguin Parade. Dat is wanneer de Little penguins (de kleinste pinguin soort ter wereld) bij zonsondergang uit de oceaan komen en hun partner gaan zoeken in hun huisjes. We hadden een speciale formule genomen waarbij we betere plaatsen hadden en dus meer pinguins zagen. Die beestjes zijn echt schattig en grappig. In de lichten blijven ze vaak even staan om hun veren te controleren en tegoei te leggen zodat ze er op hun best uitzien voor hun partners. Sommigen zijn dan weer te gehaast om thuis te raken en vallen dan over hun eigen kleine pootjes, plat op hun bek. Met die speciale formule mochten we ook nog twee andere parken op het eiland gaan bezoeken. Het eerste was Churchill Island. Dat is een oude homestead vanuit de tijd van de eerste nederzettingen op Australie. Het was een mooi huis en er waren verschillende boerderijdieren. Ze hadden 3 Clydesdale paarden, deze werden ok echt nog gebruikt in het hoogseizoen om koetsen verder te trekken. Naast cavia`s, lammetjes, varkens, kippen, eenden, koeien, een pauw en een geit, liepen daar ook nog een koppeltje flufkiekens rond. Een beter woord kunnen we er niet voor bedenken. Grote witte opgepofte bollen van veren, korte zwarte pootjes daaronder, een bad hairday en blauwe kaakjes, dat is dus een flufkieken. Het tweede park was The Koala Boardwalk. Daar kon je op verhoogde platformen tussen de koala`s rondlopen in hun natuurlijke habitat, hoog boven de grond dus. Naast Koala`s hebben we daar nog 2 wallaby`s, een Bluetongue Lizard en een hele hoop luide vogels gezien. Er zouden volgens de bordjes ook Echidna`s hebben gezeten, maar wij zijn ervan overtuigd dat ze die erbij hebben gedroomd. Van Philip Island zijn we naar Wilsons Prom gereden, dat is het zuidelijkste punt van mainland Australie en een heel mooi natuurpark. Hier hebben we vooral gewandeld. De Lily Pilly Gully walk was echt wel mooi doorheen het regenwoud. Daar hebben we dan ook kennis gemaakt met onze tweede australische slang (P.S. we hebben ondertussen gevonden dat de eerste een Tiger Snake was). Deze slang was een beetje verontwaardigd dat wij op haar weg kwamen en haar stoorde in haar bezigheden, nl. onze weg oversteken. Na ons een boze blik te hebben gegeven is ze uiteindelijk toch rustig overgestoken, volgens het boekje zou deze een Whipsnake geweest zijn. Na onze wandeling hadden we toch een drankje en een muslibar verdiend. Dus hadden we ons rustig op een bankje gezet in het natuurpark, maar enkele Rosella`s (dit zijn rood blauwe parkiet/papegaaien) hadden ook wel zin in onze muslibars. Nadat het niet lukte die van Niky vast te krijgen, beet er eentje haar maar en kwamen ze naar Tina. Bij haar lukte het ook niet zo goed, dus besloot er eentje heel slim te zijn en boven op haar hoofd te gaan zitten, zodat hij perfect zicht had. Hierna hebben we nog een wandeling gemaakt langs de oceaan. Het was heel speciaal hoe deze in een rechte lijn van kleur en temperatuur veranderde. Toen we terug naar de camping reden hebben we onze eerste wilde, levende wombat gezien. Echt een mooitje, maar zo`n voetbankje is echt wel sneller dan je zou verwachten. Tegen de tijd dat we waren uitgestapt voor een foto te nemen had hij zijn korte beentjes al genomen. Na Wilsons Prom hebben we nog een tussenstop gemaakt in Lake Entrance, waar eigenlijk niets te zien was. Dus maar doorgereden naar Eden. Mooie naam, maar ook niets te zien, al hadden ze wel een mooi strand en zee. We voelden ons niet zo goed dus zijn we enkele dagen daar gebleven. En waar hou je je als backpacker mee bezig, je houdt je omgeving in de gaten. Als je dan van die buren hebt die proberen baseball te spelen met een gewone stok en door te grove bewegingen te maken over een kraantje vallen, is dat lachen. Ook de tentopzetkunsten waren niet om over naar huis te schrijven. Bij een beetje harde wind was hun tent bijna weg dus hebben we ons goed hart eens laten zien en hadden we ze onze hamer en piketten laten lenen. Ze waren namelijk enorm dunne piketjes met een pan de grond aan het inkloppen. Canberra was onze volgende bestemming. Je kan een land toch niet verlaten zonder de hoofdstad te bezoeken. Canberra was ondanks onze verwachtingen echt een leuke stad. We hebben het National Museum, het Parlement House, War Memorial en de Botanic Gardens gaan bezoeken. We waren net daar toen het de federale verkiezingen werden gehouden. Zoals jullie waarschijnlijk weten heeft Kevin Rudd gewonnen en Howard mag na 11 jaar zijn portret laten schilderen. Na Canberra zijn we nog even gaan uitrusten in Gundagai. Daar hebben we onze auto ook nog een beetje opgeruimd, want voor degenen die het nog niet weten, wij komen naar huis op kerstmis!!! Dus ons Unz moet daarvoor ook verkocht raken. Dat is ook de reden waarom we nu al in Sydney zijn. Gisteren hebben we dan ook voor de laatste keer in de auto geslapen want we hebben een cabinneke gehuurd, wat een luxe en ruimte !!!! We gaan jullie nu laten en zullen binnekort nog wel eens iets laten weten.
Kusjes en knuffels, Niky en Tina
P.S. : Papa Danny je hebt de groetjes van Joel en hij komt in de toekomst ook naar Belgie met die boot van de Hollander die al 5keer getrouwd is. Tof he.
, hebben we ons Unzie verkocht. Voor de mensen die niet weten wat Kings Cross National Park is, dat is de ondergrondse backpackers carmarket in Kings Cross, waar je hele dagen naast je auto zit en wacht tot er een mogelijke koper voorbij komt. Op de derde dag tijdens een van de record uren hebben we geluk gehad. Die maandag morgen was het nochtans heel rustig begonnen, geen backpacker te zien. En dan plots werden er maar liefst 6 wagens op een uur tijd verkocht en wij waren bij de gelukkigen. Laat ons zeggen dat we er een mooi prijsje hebben voor gekregen. Toch hadden we niet een super gevoel, omdat we het een beetje erg vonden om ons Unz aan die kopers mee te geven. Waarom? Wel het waren niet de slimste mensen op de wereld met niet de beste instelling. Het waren twee Duitse meisjes, die niet eens een testrit hebben gemaakt met de auto. Toen ze wegreden, reden ze de verkeerde richting op, op de verkeerde kant van de weg. Of ze ooit terug in Sydney zijn geraakt weten we niet, want toen we in ons cabinneke kwamen, zagen we dat we de kaart van Sydney en Suburbs nog hadden, woeps 
. 
). 
