Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Niky en Tina in Kangoeroeland
23-07-2007
Blacksmiths Sydney
Hoi allemaal, nog een beetje nieuws van downunder. Eerst en vooral willen we jullie allemaal echt heel hard bedanken met de leuke berichtjes in het gastenboek het is altijd lachen en fijn om de mensen thuis te horen (lezen). Enkele dagen geleden zijn we dus vertrokken uit die verdomde koude Blue Mountains. We zijn dan naar het noorden gereden in de hoop voor warmer weer, alles is hier omgekeerd he. Na een tijdje rijden zijn we dan in het kleine kustdorpje Blacksmiths beland, voor de mensen die het willen opzoeken het ligt 20 km ten zuiden van Newcastle en zo`n 143 km van Sydney. We hebben daar vier dagen in ons autootje verbleven op een camping, heel dicht bij de zee. Als we de camping buitengingen en een minuutje wandelde zagen we de oceaan voor ons liggen. Het ontbijten met de roze kaketoes, prachtlories, geelsnuiten op stelten (hebben de echte naam nog niet kunnen vinden) en tintinduiven (die hadden een kuif op hun kop) was wel speciaal. we zouden bijna gedacht hebben dat iemand zijn voliere had laten openstaan. De eerste nacht was toch wel wat koud in ons autootje die we omgedoopt hebben in Unzke, de nummerplaat begint immers met UNZ. Maar misschien maakt Queen Elizabeth toch nog een kans, goede tip papa Danny . Toen we aan de mensen van de camping gingen vragen waar we het beste een extra deken konden kopen, heeft die lieve vrouw ons een goed dik donsdeken cadeau gedaan. Lieve mensen die Australiers (buiten die in Paramatta dan). Wat hebben we voor de rest gedaan, niet zoveel. Strandwandelingen, ons eerste natuurpark doorgelopen, Australische roddelboekjes gelezen en Australische televisie gekeken. Daaruit konden we concluderen dat Australiers geen reclame kunnen maken en dat de mensen in Home and Away oud geworden zijn en de helft vernieuwd is (zal nog geen plots weggeven ). Maar op gebied van Grey`s Anatomy zitten ze achter. Nu zitten we weer in Sydney om te wachten op onze bankkaarten, die hopelijk vlug in orde zijn. Dikke kussen en knuffels allemaal, From Two Girls Down Under, Niky en Tina
Hoi allemaal, we zijn nu inmiddels een weekje weg van ons Belgenlandje. Wat hebben we ondertussen nog gedaan? Aja ziek geweest, we snotterden tegen elkaar op en de hele kamer lag vol kleenex. Maar we hebben ook nog leuke dingen gedaan zoals karaoke op zijn Japans. Nog nooit zoiets vreemds gezien, je kreeg een eigen kamertje zodat je anderen met je gebrul geen oorschade kan toebrengen. Achteraf gezien was dat niet zo`n slecht idee voor onze australische vrienden. Maar het was vooral heel leuk. We zijn ook aan onze auto zoektocht begonnen en dat is niet zo simpel als we verwacht hadden, ofwel zijn we gewoon kieskeurig. Maar een auto moet volgens ons nog altijd remmen hebben en een werkende motor voor we er de straat mee op gaan. Je kan niet geloven wat ze durven te verkopen. Tot nu toe hebben we 1 fatsoenlijk ding gezien maar dat was zo`n mannelijke gigantische auto dat we onszelf er nog niet in zagen rondrijden. Een Toyota Landcruiser van 1986. Tina denkt dat wanneer we daarmee iets omver rijden we het niet eens zouden voelen of zien, want je moet met een trapje uw auto instappen. Straks gaan we nog wat verder kijken, hebben zonet een bankrekening geopend en dat is ook niet het meest simpele hoor. Onze Australische vrienden zijn terug naar Melbourne. Sindsdien hebben we wereldkampioenen in een sport die we niet kennen in de kamer gehad (orientatie of zo), een Welsh en nu ligt er een Amerikaan in de kamer te ronken. Ze steken precies allemaal mannen bij ons op de kamer, maar ze zijn braaf en als ze te hard snurken gooien we hen schoenen tegen het hoofd tot ze zich omdraaien . We zijn zelfs al goed geworden in het mikken al zeggen we het zelf.
hoi allemaal, we zijn er eindelijk geraakt. de reis was lang en vermoeiend maar zeker de moeite waard. zondag avond zijn we op de luchthaven van Sydney geland. Daar moesten we door een zekere Bryce opgehaald worden. Maar hoe kon het ook anders toen we op de afgesproken plaats aankwamen was er geen spoor van die Bryce te bekennen. Dus wij na 28 uren reizen naar de infobalie en hij zou volgens de telefoniste oud grijs en kalend zijn. Dus een van ons bleef op de afgesproken plaats staan terwijl de andere naar een oudere grijze kalende man ging zoeken. Uiteindelijk heeft Bryce ons gevonden maar het was zeker geen oudere, grijze, kalende man. Voor ons stond een eind twintiger, begin dertiger met donker haar dat makkelijk in een staartje kon. De meeste kunnen onze gezichten dus wel al raden, wanneer hij voor ons stond. Hij gaf ons een korte tour door Sydney, klein probleem het was donker, Niky lag half te slapen achterin de wagen, het regende en die kerel dacht dat oranje licht gas geven betekende. Na deze korte trip heeft hij ons afgedropt aan onze hostel, de Wake Up! Deze is echt wel mooi, netjes, groot en vol vriendelijke mensen. Op de zesde verdieping ligt onze kamer en deze is in het thema van Zuid-Amerika en paars. Elke etage heeft zo zijn eigen werelddeel als thema, wel leuk. Vanop onze kamer hebben we een zeer mooi uitzicht op het gebouw van het centrale station, maar je hoort geen enkele trein dus dat is zeker een voordeel. Na even op onze kamer gezeten te hebben kwam onze tweede verrassing binnen, Paul genaamd. Hij is onze roommate en zijn vriend Jules is gisteren ook gearriveerd. Beide zijn van Melbourne en zijn hier voor een soort school conference. Heel vriendelijke, rustige jongens, maar dat is goed voor hen he als je ons kent. Maandag was een iets minder positieve dag, de jetlag stak grandioos de kop op. Spierpijn, duizeligheid, misselijkheid zoals de kikker van de motilium en verkoudheid. Dus die vergeten we zo snel mogelijk en dan komen we aan bij vandaag, een zeer sportieve dag. We hebben ongeveer de hele dag gewandeld, dor Chinatown, darling harbour, Cockle Bay, Sussex Street (een hele lange straat), Harbour Bridge, Opera House, The Rocks en heel dat eind terug. Ondertussen hebben we ook nog meeuwen chokotofs gevoederd en ontdekt dat ze daar een beetje hyperactief en vreemd van gaan doen, weer een mysterie dat de wereld uitgeholpen is. Momenteel hebben we net de meest saaie seminarie achter de rug, het was eigenlijk gewoon reclame voor zo lang en zoveel mogelijk te werken en op dit ogenblik stond ons hoofd daar even niet naar . Nu gaan we terug naar de hostel, douchke pakken en straks misschien iets drinken. Nog een hele dikke kus aan jullie allemaal en see y`all soon.
Zaterdagmorgen was het dan eindelijk zover. ons vliegtuig richting Londen en dan naar Sydney. Momenteel staan we aan een internetdesk in de luchthaven van Singapore. het vliegtuig moet namelijk eerst eens drinken. Ons Niky heeft geslapen als een roos maar zelf heb ik geen oog dichtgedaan en da zie je er nu wel wat aan. Ik ga nu even afsluiten en naar de incheckbalie gaan we moeten immers voor de zoveelste keer weer eens door de douane. Alles uit rugzak, alles in rugzak, schoenen uit, schoenen aan, dus gaan we goed op tijd. Nog een dikke kus allemaal van hier uit Singapore van Niky en mezelf xxxxxxx...
Toen we drie jaar geleden dit avontuur begonnen te plannen, had ik nooit gedacht dat het ooit effectief zo dichtbij zou komen. Maar nu, zoals jullie kunnen zien op de countdown vertrekken we over wel geteld 10 dagen. De laatste tijd was het zo hectisch, met stages, eindwerken en afstuderen dat er van schrijven op de blog niet veel in huis kwam. Hopelijk kunnen we hier nu verandering in brengen, als we dat natuurlijk nog tussen alle voorbereidingen kunnen proppen. Stay Tuned
wij zijn Niky en Tina en in juli vertrekken wij naar Australië. Op deze site ga je binnenkort onze voorbereidingen kunnen lezen en eens we weg zijn, kan je al onze reisverhalen hier komen lezen. Zo kunnen jullie een beetje volgen wat we daar allemaal uitspoken in Kangoeroeland. Het zou zeer tof zijn als julle tips, ideeën of gewoon toffe dingen te zeggen hebben, dat je deze in onze gastenboek zet. Zo kunnen we Down Under jullie ook nog een beetje bij ons houden hé.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
. Toen we aan de mensen van de camping gingen vragen waar we het beste een extra deken konden kopen, heeft die lieve vrouw ons een goed dik donsdeken cadeau gedaan. Lieve mensen die Australiers (buiten die in Paramatta dan). Wat hebben we voor de rest gedaan, niet zoveel. Strandwandelingen, ons eerste natuurpark doorgelopen, Australische roddelboekjes gelezen en Australische televisie gekeken. Daaruit konden we concluderen dat Australiers geen reclame kunnen maken en dat de mensen in Home and Away oud geworden zijn en de helft vernieuwd is (zal nog geen plots weggeven 
. We zijn zelfs al goed geworden in het mikken al zeggen we het zelf. 
