En de -jes gingen terug aan.. Zondag brak de hemel boven Warschau open. Stormwind, zware regenval, bliksemschichten, vuurballen, ... ik heb het allemaal gezien! Na zaterdag nog eens in Desperados binnen te springen, is het weer  voorgoed omgeslagen. De zomer is voorbij, koning Winter staat voor de deur. En moest die bui nu écht openbarsten terwijl wij lustig aan het voetballen waren op een pleintje?! Tja, dan kan je maar beter richting café Champions trekken om er in een zaal vol schermen naar een match Benfica te gaan kijken. Maandag, was weer een doodgewone maandag in Warschau: douchen, stevig fitnessen, douchen, internet fixen, foto's afhalen, les volgen, de mama opwachten op Old Town Square, lekker uit eten gaan, de avond met enkele halve liters bier afsluiten in het café om de hoek en tegen 2u00 in bed kruipen. 

strafste aankoop van de week: een liter bier op café voor 7,5 zloty.

Een prachtige dag. Om 7u00 uit de veren, 8u00 achter de schoolbanken voor de les Economics of the Public Sector. Na de les met de laptop naar de helpdesk geweest om de wireless verbinding op school te fixen. Hier en daar eens ne goeiendag zeggen. 2de les, International Finance. Thuis komen en nog eens een lekker boterhammeke met nutellachoco smeren, wat met de computer spelen en is op de horloge kijken want de mama ging sebiet langs komen. Grote rondleiding in Sabinki met zijn blijkbaar 600 bewoners (!!), kleine rondleiding in de school en dan maken dat ik op tijd terug thuis was want met de vrienden zou ik eerst gaan voetballen, iets eten en daarna feestje in de keuken en uiteindelijk uitvliegen naar Hybrydy dat hier al een standaard is geworden. Maar, mijn engelbewaarder heeft blijkbaar de weg naar Polen nog niet gevonden.. Na 5 minuten voetballen op den asfalt met zo'n 20 man, had mijn schoen ineens goesting om aan de grond te blijven kleven en mijn enkel om nog verder te bewegen. Het gevolg is hier links te zien. Dik gezwel. Dus naar Sabinki pikkelen en mijn voet op den toog gelegd bij de receptie (want ja, die hadden nog altijd ondertussen geen engels geleerd). Die springen recht en beginnen "hospitalski' te roepen in hunnen telefoon. De ambulance had er bijna gestaan, maar dat zou wel wat té zijn geweest voor een verstuikte voet. Dus was het rondbellen geblazen naar een poolse buddy die mij kon vergezellen naar .. het hospitaal, dokters kennen ze hier blijkbaar niet. Nu ja, "hospitaal".. Veel meer dan een living met TV en een badkamer die was ingericht als een bureau stelde het niet voor. 't Was waarschijnlijk het radiografisch apparaat in de kelder waarmee ze platen konden nemen en die 10 ziekenwagens in de tuin die mij deden vermoeden dat ik in een hospitaal stond. Na veel poolse vijfen en zessen, bleek het al bij al mee te vallen. En kon ik mijn plannen om naar Krakau te gaan met de ESN-groep terug uit het water vissen, maar het feestje in Hybrydy heb ik toch moeten laten passeren. Volgende week dinsdag hopelijk meer geluk! 

Trip to Kraków. Woensdagnacht (voor sommigen donderdagmorgen) om 5u45 uit bed, want de bussen zouden om 6u30 Warsawa verlaten. Allez, allez, rond 7u00 waren we dan werkelijk vertrokken. En raar maar waar, de eerste stop was een McDonalds(!) voor een 'verkwikkend' ontbijt. We zaten dan ook tot 5u00 's avonds in de bus (ok toegegeven, inclusief een bezoek aan de zoutmijnen). De eerste dag van Kraków niet meer gezien dan de jeugdherberg, een club en een kebabzaak. Tweede dag met een gids en onder een stralend blauwe hemel door de straten van de Old Town gekuierd met een uitgebreid bezoek aan de monumentale Wawel. Hoewel enkele imposante schilderijen van de hand van Rubens waren, sommige anderen van Vlaamse primitieven en dat ook álle wandtapijten Brusselse makelij waren, daar zijn we zelf achter moeten komen. Dat was dan toch niet de moeite om te vernoemen.. De namiddag richting de joodse wijk Kazimierz geslenterd en neergeploft in een zachte terrasstoel. Absoluut een bruisende wijk en 's avonds ongelooflijk romantisch eigenlijk. Je zou ze het niet meegeven, maar de Polen zijn dus verzot op theelichtjes, die zetten ze overal. Met hernieuwde krachten, zwaar doorgezakt in een dance-hol met op elke verdieping andere muziekgenres, ander type volk op de dansvloer. En toen was het al zaterdag. Tegen 2u00 naar Auschwitz vertrokken en na 2u00 daar aangekomen. Hoewel de groep met 50 man sterk iets té groot was voor de enige Engeltalige gids, was de rondleiding zeer intensief en ingrijpend. Een gids had echt wel een meerwaarde. Iedereen was wat stiller in de bus (of kwam dat omdat we 2u00 verder waren?). En met één tussenstop aan de McDonalds voor avondeten, arriveerden we tegen middernaht terug in Warschau. Home sweet home..

Foto's staan op webshots of klik simpelweg op het fototoestel (bovenaan).