Vanmorgen hebben we ontbeten op het dakterras van het SkyCafé! Op de fotos kan je het prachtige uitzicht nog eens zien! Het is echt adembenemend! Deze middag zouden we normaal met de Amerikaanse meisjes afspreken, maar zij stuurden niets terug op ons berichtje. Daarom zijn Eefje, Elien en ik een wandelingetje gaan maken. Uiteindelijk zijn we op het plein gaan zitten, waar precies echt iedereen zit! Echt super gezellig! En we hebben goed gelachen! We hebben geprobeerd wat geld te verdienen door te zingen. Maar het lukte niet goed. Eefje schoot altijd in de lach en bij canon kon ze precies niet zo goed de maat houden J Ik heb ook een solo geprobeerd, maar niemand kwam geld geven Volgende keer gaan we voor een hele act. Misschien lukt het dan wel!
s Avonds wilden we gaan eten in een gezellig restaurantje dat we een paar dagen geleden gezien hadden, maar blijkbaar was dat niet open! Dus, dan maar weer naar het SkyCafé J
Vandaag had ik na een lange rustige periode nog eens een aantal hartritmestoornisjes
Maandag 25 januari
Vandaag eerste dagje op het schooltje in Alotenango! s Morgens om kwart na ZES opgestaan om na het ontbijt vlug vlug naar de bushalte te lopen en daar dan te ontdekken dat we pas een half uur later met Anneleen (van de stichting) hadden afgesproken Mijn humeur was al niet bepaald op en top (zes uur!!!) en hierdoor werd het er natuurlijk niet veel beter op! Gelukkig hadden we een lekker wilde buschauffeur en een overvolle bus waardoor ik niet naar buiten kon kijken Het slechte humeur werd meteen vervangen door een helse misselijkheid. Het kleurverschil tussen mij en de donkere Guatemalteken werd nog wat groter. Ja, maandagochtend was echt de leukste ochtend van de hele week J Op het schooltje aangekomen had ik gelukkig even tijd om te bekomen. Eerst was er namelijk een inhuldiging van het nieuwe schooljaar. En gracias a Dios dat er Motilium bestaat, want ik had mijn handen vol vandaag met het eerste leerjaarsklasje waar ik de komende acht weken mee zal begeleiden! Seño Rosario heeft mij vandaag al vier à vijf keer alleen gelaten! Dit vond ik eigenlijk niet zo leuk. Ten eerste omdat ik mij nog niet zeker genoeg voelde over mijn Spaans om les te geven (bovendien was ik door het plotse vertrek van mijn juf mijn Spaans altijd ineens kwijt J), ten tweede omdat ik nog totaal geen idee heb van hoe alles eraan toe gaat in de klas en in de school en ten derde omdat ik niet van plotse veranderingen houd en ik altijd maar op het moment zelf wist wanneer ik de klas moest overnemen en ook nooit voor hoe lang. Maar goed, we hebben de dag overleefd en seño Rosario was erg tevreden over mij. En al bij al viel mijn klasje nog goed mee. De kindertjes van de preparatorio (= kleuterklasje, maar gelijk aan ons eerste leerjaar. Ik sta dus eigenlijk in het klasje dat bij ons het tweede leerjaar zou zijn, maar hier heet dat het eerste klasje van de lagere school) waren allemaal kei hard aan het huilen omdat dit hun eerste schooldag was en ze niet naar school wilden. Probeer 30 kindjes van 6 jaar maar eens te bedaren. Later hoorde ik dat er zelfs een kindje was dat de juf gebeten had uit puur protest J
Toen we terug thuis aankwamen was ik doodmoe! Ben meteen in mijn bed gaan liggen en twintig minuutjes geslapen tot aan het middageten. Nadien zijn we nog Spaanse les gaan volgen Ik was niet veel waard vanmiddag! En toen we met zn drieën terug naar huis wandelden van de taalschool, waren we echt volledig op! Thuis hebben we dan gevraagd meteen te eten en nadien ben ik gaan slapen Om half acht lag ik erin en ben meteen als een blok in slaap gevallen
Dinsdag 26 januari
Heb vannacht 10 uur geslapen en nog was ik slecht gezind op de wekker! Om kwart voor zes opstaan is gewoon echt niets voor mij! Vanaf vandaag begint de school op het normale uur, half 8, waardoor we nog vroeger moesten opstaan! Gelukkig was de bus vanmorgen een goede bus voor mij. Het is een rustige chauffeur waardoor ik er wat beter tegen kan om wat minder te zien. Dit is echt een opluchting voor mij, want deze bus gaan we vanaf nu elke morgen hebben, dus dan kan ik elke morgen fris aan de dag beginnen.
Vandaag was het ook al wat rustiger in de klas. Seño Rosario liet me niet meer zo vaak alleen, ze houdt echt rekening met het feit dat ik me nog niet zo zeker voel om alleen voor de klas te staan. Tijdens het tien uurtje kregen we vandaag wel weer hetzelfde drankje als gisteren! Ieuw! Gisteren had ik spijtig genoeg al een beker in mijn handen vooraleer ik doorhad dat het echt een vreselijk goedje is, maar vandaag hadden ze mij niet liggen! No gracias, no atol para mi! En dan zo vriendelijk mogelijk lachen Het werkte! Het is echt niet lekker en het ziet er ook nog eens niet smakelijk uit! Ik ga het woord niet vernoemen, maar ik denk wel dat jullie je iets kunnen voorstellen als ik zeg dat het gelig is met brokjes Mmm Ja kindjes, jullie moeten het helemaal opdrinken! Anders mag je niet gaan spelen buiten. (Voel me wel een beetje hypocriet, maar dat zijn de regels )
Vanmiddag had ik spijtig genoeg geen tijd om een dutje te doen. Moest het huiswerk voor de Spaanse les nog maken. Dit maakte dat ik vanmiddag wel erg veel moeite moest doen om niet ter plekke in slaap te vallen. En bij het avondeten heeft denk ik niemand mij zo stil geweten. Meestal ben ik de laatste die zijn bord leegheeft omdatik mijn mond meer gebruik om te praten dan om te eten, maar vandaag ging ik meteen na het leegeten van mijn bord naar bed. Sylvia, mijn super lieve gastmama, had het ook door dat er iets niet klopte. Toen ik in mijn kamer was kwam ze dan ook nog eens een derde keer vragen of alles echt wel in orde was. Toen ze mij toen betrapte op huilen (gewoon omdat ik helemaal op was en het mij ontroerde toen ze mij vlak na het eten zei dat ik altijd bij haar terecht kon als ik wilde praten), kreeg ze zelf ook tranen in de ogen J Ze vertelde me dat het haar pijn deed mij zo te zien en dat als het teveel was om naar het schooltje te gaan in de ochtend en lessen te volgen in de namiddag ik gewoon naar de taalschool moest bellen om de lessen uit te stellen Dat vond ik erg lief!
Woensdag 27 januari
Vannacht werd ik om 1uur s nachts wakker en begon mijn hart weer wat opstandig te doen. Deze keer wel veer sterker dan de afgelopen dagen en het stopte ook niet na een aantal keer! Na een half uur besloot ik dan mijn mama en papa te vragen mij te bellen. Natuurlijk waren zij eerst eventjes verschoten omdat ze wisten dat het voor mij midden in de nacht was. Maar ik stelde ze meteen gerust dat het niets ergs was (want het doet geen pijn ofzo) maar dat ik het wel zou appreciëren moesten zij even naar mijn huisdokter bellen om te vragen wat ik kon doen. Hij zei dat het gewoon was omdat ik iedereen in België zo hard mis J Maar we gaan het wel in het oog houden.
Na nog een paar uurtjes rustig slapen was het weeral tijd voor het dagelijkse dagverloop: veel te vroeg opstaan, ontbijten, net iets te laat vertrekken naar de bus, snelwandelen naar de bushalte, avonturen beleven op de bus (vandaag bijna niet op tijd eruit gekunnen omdat het minigangetje vol stond), kinderen in het beste Spaans onder de knie proberen houden, uitgelachen worden door de kindjes omdat ik een grappige vervormde Spaanse woorden gebruik, tien uurtje proberen te ontlopen, thuiskomen, siësta, middageten, Spaanse les proberen door te komen, huiswerk maken, avondeten en slapen.
Donderdag 28 januari
Vandaag was een rustig dagje. Na het tien uurtje (dat vandaag spaghetti was met tortillas, kon mijn ontwijkingspogingen eens achterwege laten) mochten we ook uitzonderlijk naar huis. Ik kon het wel appreciëren! Deze middag hebben we ook geen Spaanse lessen genomen. We moesten om vier uur naar de vrijwilligersbijeenkomst van de organisatie en daarom hebben we dan het anderhalf uur ervoor vrijgenomen. Heerlijk! Heb siësta kunnen doen, huiswerk kunnen afmaken en kunnen skypen met Pieter! Daar had ik eventjes nood aan! Nog eens eventjes tijd voor mezelf. De vergadering was uiteindelijk ook erg gezellig! Er was ook veel chips! Daar heb ik natuurlijk veel te veel van gegeten!
Na de vergadering hebben Elien en ik voor de eerste keer geprobeerd tortillas te maken samen met Magali (een van de huisvrouwen) en Sofía en Alejandra! Man, dat is moeilijk! Die van mij vielen ofwel altijd uit elkaar, ofwel bleven ze aan mijn handen plakken ofwel vielen ze op de grond We waren wel het middelpunt van de belangstelling van de voorbijgangers. Die kwamen allemaal kijken hoe wij aan het prutsen waren J Goed gelachen! Nadien hebben we ook het winkeltje draaiende gehouden. Zeker kijken naar de fotoreportage J
Vrijdag 29 januari
Vanmorgen stond ik voor de eerste keer gewoonweg goed gezind op om kwart voor zes! Allemaal dankzij een aantal lieve berichtjes van mijn lieve Pieter! En het feit dat het ook vandaag maar een halve halve dag school was had er misschien ook iets mee te maken. Elke vrijdag mogen de kinderen na het tien uurtje (dat vandaag weer het overheerlijke goedje was [Voor wie het nog niet door had: niet dus!]) naar huis. Wij moesten wel wat langer blijven voor de wekelijkse vergadering met alle leerkrachten en vrijwilligers om het verloop van de afgelopen week te bespreken. Maar dit duurde uiteindelijk niet zo lang. Om iets na twaalf waren we thuis! En voor ik het wist maakte Elien me wakker om te zeggen dat het we gingen eten J Vandaag was ik blijkbaar wel niet de enige die in slaap was gevallen. Leen was vandaag ook van de partij! Na het eten hadden Elien en ik onze laatste les Spaans! Niet dat de lessen niet leuk waren, integendeel, maar toch waren we erg blij dat we het vermoeiende combineren van het vrijwilligerswerk en les volgen achterwege konden laten. Dit hebben we dan ook gevierd met twee afleveringen van Ally McBeal! (We wilden eerst nog eens een poging wagen een leuke cafeetje te zoeken om iets te gaan drinken, maar rarara We waren te moe )
Zaterdag 30 januari
Vandaag hebben we een tweetal heerlijke uurtjes langer kunnen slapen om dan opgewacht te worden door een bord met 3 heerlijke stukjes verloren brood en een schijf verse ananas Mmmmmmm!!! Nadien hebben we ons in het doolhof van de markt gewaagd op zoek naar een masker. Mijn juf Elza had ons verteld dat ze op de markt super mooie en goedkope maskers had gezien en wij hadden er nog nodig voor het bal van volgende week! Ze had me de weg uitgelegd Je kan niet missen!, zei ze. Ah ja, oké, wij blijkbaar dus wel
Vandaag heb ik ook een tweede poging gewaagd mijn kleren naar de was te brengen. Elien had vandaag geen roze onderbroek meegegeven die nog nooit gewassen is geweest, dus normaal zou alles oké moeten zijn! Ben net de propere was gaan ophalen en ga nu in de zak kijken! Spannend Oef, alles heeft nog dezelfde kleur als ervoor :)
